Kill Switch

Jak na razie ta część podoba mi się najbardziej. Jest wyjaśnione dlaczego Damon zachowuje się w ten sposób a nie inaczej. I na chwilę obecną stał się moją ulubioną postacią. Zobaczymy jak będzie gdy przeczytałam ostatnią część.
Czytając ten tom naprawdę można zrozumieć zachowanie Damona z pierwszego tomu. Osobiście polecam tą książkę. Lecz jest przeznaczona dla osób dorosłych.

Jak na razie ta część podoba mi się najbardziej. Jest wyjaśnione dlaczego Damon zachowuje się w ten sposób a nie inaczej. I na chwilę obecną stał się moją ulubioną postacią. Zobaczymy jak będzie gdy przeczytałam ostatnią część.
Czytając ten tom naprawdę można zrozumieć zachowanie Damona z pierwszego tomu. Osobiście polecam tą książkę. Lecz jest przeznaczona dla osób dorosłych.

Niestety nie pokochałam Damona. Może jedynie przestałam go nienawidzić. Dobrze się to czytało, szybka, dynamiczna akcja, dużo się dzieje, dużo nowych wątków wychodzi na jaw, wszystko zaczyna się łączyć w jedną całość, ale nie zachwyciło, aż tak jak się spodziewałam. Nie jest to mój ulubieniec, choć pewnie serię dokończę.

Niestety nie pokochałam Damona. Może jedynie przestałam go nienawidzić. Dobrze się to czytało, szybka, dynamiczna akcja, dużo się dzieje, dużo nowych wątków wychodzi na jaw, wszystko zaczyna się łączyć w jedną całość, ale nie zachwyciło, aż tak jak się spodziewałam. Nie jest to mój ulubieniec, choć pewnie serię dokończę.

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Skrzywdzeni.
Uzależnieni.

Jeden dzień,
jedna chwila,
jeden mały szept,
nowa rzeczywistość.

A on? Rozwiązaniem na wszystkie kłopoty, do których doprowadził.

“Burdel w mojej głowie.” Spodziewałam się większego rozpierdolu (wybaczcie, ale to słowo najlepiej opisuje to, co mam na myśli),ale i tak jestem bardzo zadowolona z tej historii.

Ten, kto widział moją relację ten wie, że mój mózg dostał zwarcia podczas czytania i musiałam zacząć czytać od początku. Pewne fakty wywołały we mnie zdezorientowanie, po tym jak uświadomiłam sobie co jest Winter. Ale to nic… potrzebowałam tłumacza na zakończenie książki, bo w mojej głowie zrobił się bałagan i nie potrafiłam ogarnąć, co tam się zadziało. Możecie sobie wyobrazić mój mindfuck na zakończeniu xd.

Kreacja bohaterów? Tych skrzywdzonych? Genialna.

Kim są? Dla kogo żyją?

“Chciałem tylko stać się niewidzialny.”

Krzywdzony, okaleczony i naznaczony fizycznymi i psychicznymi bliznami.

“Mogę ukryć się tam razem z tobą?”

Damon… intrygant i zaborczy manipulator o strategicznym myśleniu XD. Może i nawet socjopata. Jego ból leczyło robienie innym krzywdy. Jednak to, co się z nim działo, to jaki był… Każdy z nas jest kowalem własnego losu. Możemy się ukształtować w każdej chwili, zmienić swoje postępowanie, ale czy on mógł? Mając takiego ojca (pominę epitety cisnące się na język)? Matkę (której miałam ochotę coś zrobić…). Tkwiący w bagnie ze zniszczoną głową. On… walczący z przeciwnościami.

“ - Czego chcesz?
- Dokończyć to, co zaczęliśmy.”
*
Bez taryfy ulgowej,
bez utraty nadziei.
*
A jednak świat stawał się piękniejszy, kiedy mógł ją obserwować.
Wymierzane kroki, szczęście na twarzy.
Piękno w każdym calu.
*
A jej świat był spokojniejszy, kiedy mogła usłyszeć bicie jego serca.
*
Winter to wojowniczka. Może i nie rozumiałam jej pewnych decyzji, czy jej myślenia w pewnej sprawie, ale podziwiałam ją. Chciałam, chociaż na chwilę się wczuć w jej postać i wiecie co? Nie potrafiłam. Kolory mnie nie otaczały, głosy nie wybrzmiewały, wspomnienia się nie pokazywały, a u niej? Tak. Taniec był jej wolnością. Pragnęła być normalnie traktowana, a nie jak porcelanowa laleczka, która w każdej chwili może się stłuc. Czuła się żałosna, wybrakowana i gorsza.
*
Czy ona była bohaterką bez perspektyw i możliwości? Nie. Myślę, że nie każdy miałby taką siłę zaparcia i motywację do działania co ona. I to mi się w niej bardzo podobało. Jak pragnęła zaznać “normalności”.
*
Kolory wywoływały emocje.
Wspomnienia.
Doznania.
*
On niezapomniany. Pragnący podarować nowe wspomnienia.
*
Pragnął jej cierpienia i czegoś dobrego.
*
Pragnął skrajnych emocji i jej.
*
Tęsknił za chwilami, w których…
*
“Nic nie było kłamstwem.”
*
Uczucia były rozpalające. A więź odczuwalna, nawet jeśli krążyła w niej nienawiść. Stworzeni i przeznaczeni dla siebie. Razem odszukiwali drogę, w której ciemność miała swoje własne promyki i chwile, w których mogli być sobą, wyrazić siebie i żyć w zgodzie ze sobą. Bez oceniania, bez ograniczania. W pełni szczęścia.
*
Pomiędzy nimi było burzliwie, chaotycznie, ale i intensywnie. Sceny były pełne wzajemnej pasji i nienawiści, które potęgowały uczucia.

Wydaje mi się, że historia Damona i Winter była dużo lepiej napisana od poprzednich. Ta książka była dopracowana i lepiej zobrazowana. Tutaj z miejsca przeniosłam się do ich historii i czułam się zaangażowana, a najmniejsze drobne gesty wywoływały ekscytację.
*
W tej książce się dzieje. Jest chaotycznie, uzależniająco i pochłaniająco do szpiku kości. Kryją się tutaj tajemnice, nieznane odpowiedzi i chęć ich rozwiązania i poznania. A każda z tych części z serii Devil’s night łączy się ze sobą. W mniejszy, czy w większy sposób.
*
Jest dramatycznie, ale i klimatycznie. Jest niepokojąco, intensywnie i wciągająco od pierwszych stron. Klimat tej historii, zresztą, jak i poprzednich dwóch tomów jest świetny.
*
A ta historia?
Jest odkupieniem.
Walką o marzenia, spełnienia oraz zaakceptowanie siebie
i kogoś innego takim, jakim się jest.
*
Historia jest pełna zwrotów akcji, może i niektóre sceny były zbyt oczywiste, ale zdarzały się również takie, które mnie zaskoczyły.
*
To jest historia, w której…
zemsta i miłość grają pierwsze skrzypce.
Intrygi są tkane siecią i zastawiają pułapkę na swoją ofiarę.
*
Przebaczenie było jednym z ważniejszych elementów tej historii, żeby zrobić krok naprzód. W stronę miłości, własnego szczęścia i spełnienia, a także życiu w zgodzie ze sobą..
*
A ja? Nie mogę się doczekać, aż poznam historię Willa. Mam nadzieję, że jego postać, która jest chodzącym wrakiem mnie w sobie rozkocha.
*
Miłego,
Ania

“Kill Switch”

“Ludzie są niesamowici. Rzeczy, które sobie wmawiamy, żeby usprawiedliwić rezygnację z własnych pragnień i podporządkowanie się woli innych, jakbyśmy musieli zaakceptować, że nigdy nie będziem mieć tego, czego chcemy… Tak jakby walka o marzenia była czymś złym.”

Samotni.
Skrzywdzeni.
Uzależnieni.

Jeden dzień,
jedna chwila,
jeden mały szept,
nowa...

Sparafrazuję słowa Johnnego Kavanagh z serii Binding 13: podobało mi się w c**j bardzo:D

Sparafrazuję słowa Johnnego Kavanagh z serii Binding 13: podobało mi się w c**j bardzo:D

W " Corrupt " oraz " Hideaway " nie przepadałam za Damonem ale w tej książce moje zdanie się zmieniło. Nadal nie jest to postać która uwielbiam ponad wszystko ale bardziej rozumiem jego gniew, jego charakter. Ta książka była dosyć ciężka jak dla mnie więc przerwy były potrzebne ale jestem zadowolona z zakończenia.

W " Corrupt " oraz " Hideaway " nie przepadałam za Damonem ale w tej książce moje zdanie się zmieniło. Nadal nie jest to postać która uwielbiam ponad wszystko ale bardziej rozumiem jego gniew, jego charakter. Ta książka była dosyć ciężka jak dla mnie więc przerwy były potrzebne ale jestem zadowolona z zakończenia.

Ta część jest moją ulubioną.
Poprzednie części ukazały Damona jako brutala pozbawionego empatii. Jego wyraz twarzy zazwyczaj nie ukwzywał żadnych emocji czy uczuć, może poza wrogością.
Aaa proszę w "Kill Switch" poznajemy jego prawdziwą twarz. Oprócz tego, że jest agresywnym, mściwym i zadufanym w sobie egoistą, jest też delikatny, czuły I oddany. Dla ludzi, których kocha jest wstanie zrobić wszystko...
Uwielbiam, że przeszłość i teraźniejszość się przeplata.
Dzięki ukazaniu początków Damona i Winter zrozumiałam czemu ma on taką zawiłą i poranioną osobowość. Nie przepadam za tak długimi książkami, ale przy tej ani przez stronę się nie nudziłam. Jedyne co mnie męczyło to, że gdy emocjonowałam się wspomnieniami bohaterów rozdział się kończył i musiałam wrócić do teraźniejszości 😅
Jak w każdej książce Penelope i tu muzyka wymiata.
Moment, który na zawsze zapadnie mi w pamięć to gdy Damon podgladał Winter podczas tańca do "Nothing else matters" Apocalyptica. Opis jej ruchów do dźwięków muzyki jest niesamowity.
Moje ulubione momenty to:
1. Wspólna jazna autem, gdy Winter prowadziła siedząc wsparta o Damona.
2. Wspomnienia Damona, jak siedzieli wspólnie w fontannie. A Writer, gdy przypomniała sobie wydarzenia w domku na drzewie. To jak chłopiec jej bronił.
3. Gdy chłopaki uratowali Winter z rąk Andersona.
Damon porwał ją na tylnie siedzenie.
4. Wszystkie sceny xxx są mega ( no może prócz akcji z Willem). Moje ulubione momenty to, gdy Damon pojawia się w masce i porywa dziewczynę w domu strachu. Gdy ją niesie na rękach patrząc w jej oczy, napięcie jest wręcz namacalne. Kolejna to gdy pojawią się podczas tańca Winter i Willa w Parku rozrywki. Bierze ją w ramiona od tyłu, a potem porywa do labiryntu i grają w Marco Polo.
Polecam!

Ta część jest moją ulubioną.
Poprzednie części ukazały Damona jako brutala pozbawionego empatii. Jego wyraz twarzy zazwyczaj nie ukwzywał żadnych emocji czy uczuć, może poza wrogością.
Aaa proszę w "Kill Switch" poznajemy jego prawdziwą twarz. Oprócz tego, że jest agresywnym, mściwym i zadufanym w sobie egoistą, jest też delikatny, czuły I oddany. Dla ludzi, których kocha...

Piękna historia. Cudownie by było przeczytać serię o dzieciach Damona I Winter.

Piękna historia. Cudownie by było przeczytać serię o dzieciach Damona I Winter.

Zdecydowanie najlepsza część do tej pory

Zdecydowanie najlepsza część do tej pory

Książka mocno średnia ale uświadomiła mi pewną, ważną rzecz dlatego na długo zapadnie w mojej pamięci. Trochę chaotyczna szczególnie pod koniec i czasami niesmaczna podobnie jak pozostałe części z tej serii. Jednak bez zarzutu wciąga, intryguje i zatraca w wyimaginowanym świecie czytelnika więc raczej sięgnę po jej kontynuuacje.

Książka mocno średnia ale uświadomiła mi pewną, ważną rzecz dlatego na długo zapadnie w mojej pamięci. Trochę chaotyczna szczególnie pod koniec i czasami niesmaczna podobnie jak pozostałe części z tej serii. Jednak bez zarzutu wciąga, intryguje i zatraca w wyimaginowanym świecie czytelnika więc raczej sięgnę po jej kontynuuacje.

PETARDA! Zdecydowanie mój ulubiony tom! Kocham Damona!!!

PETARDA! Zdecydowanie mój ulubiony tom! Kocham Damona!!!