Gabriela nie da sie lubić, ale historia wciąga. Tlumaczenie jak dla mnie kulawe "zaziomać", "impra".

Gabriela nie da sie lubić, ale historia wciąga. Tlumaczenie jak dla mnie kulawe "zaziomać", "impra".

Całość jest napisana bardzo sprawnie, jednak język slangowy nieco utrudniał zrozumienie niektórych fragmentów. Autor potraktował tą powieść jako pewnego rodzaju katharsis, trudno mi jednak znaleźć jakąś głębię w tej pozycji, poza rozterkami ambitnego studenta, a jednocześnie pospolitego gangusa.

Całość jest napisana bardzo sprawnie, jednak język slangowy nieco utrudniał zrozumienie niektórych fragmentów. Autor potraktował tą powieść jako pewnego rodzaju katharsis, trudno mi jednak znaleźć jakąś głębię w tej pozycji, poza rozterkami ambitnego studenta, a jednocześnie pospolitego gangusa.

Super mi sie czytalo
Jakby ziomeczek opowiadal swoja historie a przed oczami dobry film gangsterski

Super mi sie czytalo
Jakby ziomeczek opowiadal swoja historie a przed oczami dobry film gangsterski

Nie mialam zadnych oczekiwan wobec tej ksiazki. Nie czytalam recenzji, nie mialam pojecia, ze to "autobiografia" (o ile nia jest). Poczatek poszedl gladko. Szybko wciagnela mnie ta opowiesc. W ktoryms momencie poszukalam informacji w sieci i dowiedzialam sie, ze to podobno prawdziwa historia. No i tu zrobily sie schody.... Przede wszystkim mysle, ze wspomnienia (o ile nimi sa),sa bardzo podkoloryzowane. Poszukalam tez informacji o autorze i doczytalam, ze jest synem znanego i cenionego grafika. Gabriel nie jest dzieckiem ulicy, nie jest odrzutkiem spolecznym, ktorego jedynym sposobem na zycie jest gangsterka. Rodzice Gabriela bardzo o niego dbali. Interesowali sie nim, wspierali go, chcieli zapewnic mu lepsza przyszlosc. Oplacali mu prywatna szkole i wspierali, kiedy szedl na uniwersytet. Wspierali go, mimo, ze on sam (wedlug tego, co napisal) byl bandziorem, handlarzem narkotykow i narkomanem.
W calej opowiesci nieco "czuc narcyzem". We wszystkim najlepszy, wyjatkowy, inny. Najlepszy i najinteligentniejszy student, najtwardszy gangster. Bardzo to smutne. Wedlug mnie psedointelektualne wywody o moralnosci i etyce oraz wymyslne opisy nieba i zmierzchu nie czynia ze zwyklej powiesci dziela sztuki.
Mam bardzo mieszane uczucia po tej lekturze. Plusem jest dla mnie to, ze historia mnie wciagnela i bylam ciekawa jak to sie skonczy.

Nie mialam zadnych oczekiwan wobec tej ksiazki. Nie czytalam recenzji, nie mialam pojecia, ze to "autobiografia" (o ile nia jest). Poczatek poszedl gladko. Szybko wciagnela mnie ta opowiesc. W ktoryms momencie poszukalam informacji w sieci i dowiedzialam sie, ze to podobno prawdziwa historia. No i tu zrobily sie schody.... Przede wszystkim mysle, ze wspomnienia (o ile nimi...

Bardzo ciężko było złapać mi rytm tej książki. Po pierwsze brak sporej części znaków interpunkcyjnych przy "dialogach" których w zasadzie nie ma, po drugie częste wtrącenia wyrażeń typu "oja" czy "daje", a po trzecie twórczość radosna tłumacza. Nie mam zielonego pojęcia jak można użyć w slangu wyrażeń "nastole", "bracki" czy "zaziomać", nie mówiąc już o "bujanym" i "wierconym". Sztuczne to dramatycznie, czasami nie warto silić się na słowotwórstwo bo wychodzi żałośnie. Największym zaskoczeniem był dla mnie fakt, że jak już wkręciłem się w tę pisaninę to mnie wciągnęła, nie jest to jakaś mego oryginalna fabuła ale coś powoduje, że książkę ciężko odłożyć. Bardzo ciekawy jestem ile w tej "autobiografii" polskiego z pochodzenia gangstera, prawdy. Warto sprawdzić.

Bardzo ciężko było złapać mi rytm tej książki. Po pierwsze brak sporej części znaków interpunkcyjnych przy "dialogach" których w zasadzie nie ma, po drugie częste wtrącenia wyrażeń typu "oja" czy "daje", a po trzecie twórczość radosna tłumacza. Nie mam zielonego pojęcia jak można użyć w slangu wyrażeń "nastole", "bracki" czy "zaziomać", nie mówiąc już o "bujanym"...

Język trudny uliczny, tłumaczenie majstersztyk, jak dla mnie musiałam się wsłuchać, a potem historia wciąga i to mocno.

Język trudny uliczny, tłumaczenie majstersztyk, jak dla mnie musiałam się wsłuchać, a potem historia wciąga i to mocno.

O matko, ale język! Za bardzo delikatna to ja nie jestem, ale mam swoją wytrzymałość na bluzgi. Rozumiem środek wyrazu artystycznego wzmacniający wagę wypowiedzi i środowisko blokowisko, ale mocne to. Młodzi mężczyźni ćpają, kradną, biją się ze swymi i (chętniej) z obcymi. W blokowisku oni rządzą wg hierarchii a poza osiedlem.... Studiują. Anglistykę na przykład. Taka dwoistość. Młodzi silni budują renomę. Bywa, że na osiedlu pokazują się uzbrojeni po zęby policjanci w czerni. Zwykłe psy nie bywają w tej okolicy. Tutaj żyje się jak w dżungli. Betonowej, ale dżungli. Poza językiem podłym bywa poetycko w opisach. Pojawiają się zmatowiałe oczy okien w betonie zatopionych, srebrne mchy błyszczące, białe jak oblane księżycem, rubieże istnienia i podobne takie. Jest też Szekspira na kopy, bo Gabriel znany jako Snoopiacz studiuje. Niezły kontrast! Dom zawalony książkami, dzieciak ze skrzypcami i muzeum. A z drugiej strony dragi i noże. Taki powalony pejzaż, że sobie słowo pożyczę i do swojego dodam. 😄 A na zębach to ci z bloków noszą diamenty. Taka biżuteria zębowa. Nie wygląda to. Widziałam u rudego z Simply Red. Wiem co mówię. Tłumacz był chyba na kursach językowych u naszych z bloków, bo tłumaczenie jest super. Tekst jest płynny i naturalny. Nikt nic nie udaje, dynamika niesamowita, zdania wyskakują jak z karabinu maszynowego. Noże, tulipanki, pistolety, ale skitesikami się wymieniają, no bo każdy lubi inny kolor 😲 To była bardzo udana choć niebezpieczna wizyta na londyńskim osiedlu South Kilburn złożonym z wieżowców o eleganckich nazwach: Blake Court, Austen House, Bronte House, Dickens House, Wordsworth House.

O matko, ale język! Za bardzo delikatna to ja nie jestem, ale mam swoją wytrzymałość na bluzgi. Rozumiem środek wyrazu artystycznego wzmacniający wagę wypowiedzi i środowisko blokowisko, ale mocne to. Młodzi mężczyźni ćpają, kradną, biją się ze swymi i (chętniej) z obcymi. W blokowisku oni rządzą wg hierarchii a poza osiedlem.... Studiują. Anglistykę na przykład. Taka...

Autor zyl zyciem zupelnie roznym od reszty spoleczenstwa, opisuje jak to sam wybral te droge i zestaw zasad zupelnie inny od tych znanych nam. Chyba naturalne jest ze patrzymy na swiat przestepcow jak na nielogiczny, jednak wlasnie w tej ksiazce autor nakresla jak ten swiat jest do bolu logiczny. Imponujace jest jak autor wywodzac sie z rodziny polskiej inteligencji w Londynie, z bratem blizniakiem ktory notabene gra w orkiestrze wiedenskiej schodzi na samo dno by sie odbic i to opisac.

Autor zyl zyciem zupelnie roznym od reszty spoleczenstwa, opisuje jak to sam wybral te droge i zestaw zasad zupelnie inny od tych znanych nam. Chyba naturalne jest ze patrzymy na swiat przestepcow jak na nielogiczny, jednak wlasnie w tej ksiazce autor nakresla jak ten swiat jest do bolu logiczny. Imponujace jest jak autor wywodzac sie z rodziny polskiej inteligencji w...

Wszystko piękne fajne, ale. Historia ma naprawdę potencjał ale z czasem zwalnia dość mocno. Trochę mi przeszkadza zaburzona chronologia. Końcówka w sumie mnie zawiodła, refleksja jakoś nie trafiła do mnie. Na plus, myślę że bardzo dobrze oddany charakter bohaterów, plus duży realizm.

Wszystko piękne fajne, ale. Historia ma naprawdę potencjał ale z czasem zwalnia dość mocno. Trochę mi przeszkadza zaburzona chronologia. Końcówka w sumie mnie zawiodła, refleksja jakoś nie trafiła do mnie. Na plus, myślę że bardzo dobrze oddany charakter bohaterów, plus duży realizm.