Minuty. Reportaże o starości

Bardzo cenny reportaż społeczny, świetnie napisany. Autorka skupia się na niewygodnym temacie starości, który jest często pomijany, mimo że dotyczy każdego z nas.

Bardzo cenny reportaż społeczny, świetnie napisany. Autorka skupia się na niewygodnym temacie starości, który jest często pomijany, mimo że dotyczy każdego z nas.

Zabrakło mi uwzględnienia takich punktów jak: ubóstwo, problemy z uzyskaniem odpowiedniej opieki medycznej i brak wiedzy na temat instytucji do jakich może się osoba starsza zgłosić.

Zabrakło mi uwzględnienia takich punktów jak: ubóstwo, problemy z uzyskaniem odpowiedniej opieki medycznej i brak wiedzy na temat instytucji do jakich może się osoba starsza zgłosić.

Nie tak sobie wyobrażamy starość i emeryturę.

Nie tak sobie wyobrażamy starość i emeryturę.

Ciekawy i wartościowy w tej książce jest moim zdaniem tylko ostatni rozdział - wywiad z psychologiem mogący pomóc osobom na co dzień borykającym się ze starością lub/i niedołężnością najbliższych. Reszta książki to albo ckliwe, przekoloryzowane celem zagrania na emocjach czytelnika opowiastki, albo opisy toksycznych zachowań osób starszych - niestety ukazane zbyt jednostronnie. Miałam zamiar dać do poczytania tę książkę mojej mamie, osobie w podeszłym wieku, ale boję się że po lekturze zaczną przychodzić jej do głowy głupie pomysły, więc raczej zrezygnuję. Generalnie nie polecam, aczkolwiek może ktoś znajdzie tu coś ciekawego dla siebie.

Ciekawy i wartościowy w tej książce jest moim zdaniem tylko ostatni rozdział - wywiad z psychologiem mogący pomóc osobom na co dzień borykającym się ze starością lub/i niedołężnością najbliższych. Reszta książki to albo ckliwe, przekoloryzowane celem zagrania na emocjach czytelnika opowiastki, albo opisy toksycznych zachowań osób starszych - niestety ukazane zbyt...

Bardzo interesujaco napisana pozycja, ciekawie prezentujaca rozne odcienie bycia szeroko pojetym seniorem

Bardzo interesujaco napisana pozycja, ciekawie prezentujaca rozne odcienie bycia szeroko pojetym seniorem

„Minuty” tę książkę szukałam parę lat, w końcu dorwałam w subskrypcji legimi.

Ta książka bardzo wiele emocji we mnie rozdmuchała. Po pierwsze znalazłam kilka historii podobnych do ludzi których teraz znam, po drugie przeraziła mnie jak ludzie potrafią być okropni, a drudzy niewiarygodnie czuli.
Bardzo mnie poruszyła i uświadomiła, że większość z nas nie zastanawia się kim będziemy jak będziemy „starzy”, co się zmieni w naszym życiu i naszych bliskich. Jak również pokazała mi, jak ważne jest nauczenie się, że przyszłość jest bliżej niż dalej i trzeba umieć sobie radzić i stać się wyrozumiałym dla siebie i bliskich.

Poraża, porusza i całkiem ją polecam!

„Minuty” tę książkę szukałam parę lat, w końcu dorwałam w subskrypcji legimi.

Ta książka bardzo wiele emocji we mnie rozdmuchała. Po pierwsze znalazłam kilka historii podobnych do ludzi których teraz znam, po drugie przeraziła mnie jak ludzie potrafią być okropni, a drudzy niewiarygodnie czuli.
Bardzo mnie poruszyła i uświadomiła, że większość z nas nie zastanawia się kim...

Reportaże o starości.
Prawdziwe historie  starszych ludzi przebywających w domach opieki i hospicjach,
ale również tych, otoczonych miłością i opieką bliskich.....
owdowiałych, często osamotnionych, 
schorowanych, i bezradnych....
Starość nie ominie nikogo...
Trzeba oswoić się z przemijaniem i nadchodzącą jesienią życia...
Żyć ile sił starczy...
mimo chorób i różnego rodzaju ograniczeń...
być aktywnym i widocznym..
Kochani polecam tę książkę bo uczy empatii i zrozumienia.

Reportaże o starości.
Prawdziwe historie  starszych ludzi przebywających w domach opieki i hospicjach,
ale również tych, otoczonych miłością i opieką bliskich.....
owdowiałych, często osamotnionych, 
schorowanych, i bezradnych....
Starość nie ominie nikogo...
Trzeba oswoić się z przemijaniem i nadchodzącą jesienią życia...
Żyć ile sił starczy...
mimo chorób i różnego...

Reportaże o starości, które zmuszają do refleksji. O starości nikt nie myśli, natomiast zawsze wiadomo że kiedyś nadejdzie. Przedstawione historię są różnorodne, bardzo emocjonujące, i pokazujące że starość nie musi oznaczać koniec wszystkiego.

Reportaże o starości, które zmuszają do refleksji. O starości nikt nie myśli, natomiast zawsze wiadomo że kiedyś nadejdzie. Przedstawione historię są różnorodne, bardzo emocjonujące, i pokazujące że starość nie musi oznaczać koniec wszystkiego.

Autorka zabiera nas w emocjonalną podróż wśród seniorów, którzy opisują czym jest dla nich starość.

Razem z nią odwiedzamy ich w domach ich dzieci, w domach spokojnej starości lub w ich własnych domach gdzie szczęśliwie z drugą połową lub w totalnej samotności docierają do kresu swoich dni. Dowiemy się od nich czym jest dla nich starość… zrozumiemy ich zachowania (czasami przez młodych uważane za natręctwa),jak wpływa na nich zamknięcie w czterech ścianach, nie branie pod uwagę ich opinii (bo przecież są „starzy”) lub wykorzystywanie ich do zajmowania się wnukami bez zważania na ich własne potrzeby.

Podejrzewałam ze starość jest trudna, ale ta książka pokazała mi ten proces z jeszcze innej strony. Starość to nie tylko zmarszczki i problemy z poruszaniem i nie zawsze tez musi być smutna (choć w większości poruszonych przypadków taka właśnie jest 😞).

Upłakałam się przy tej lekturze… Teraz jeszcze bardziej będę doceniać każdą minutę, którą otrzymam i nad którą mam jakąkolwiek kontrolę…

To bardzo wartościowa lektura poruszająca niesamowice trudny temat.

Polecam przeczytać, ale uprzedzam, ze nie jest to łatwa pozycja.

Autorka zabiera nas w emocjonalną podróż wśród seniorów, którzy opisują czym jest dla nich starość.

Razem z nią odwiedzamy ich w domach ich dzieci, w domach spokojnej starości lub w ich własnych domach gdzie szczęśliwie z drugą połową lub w totalnej samotności docierają do kresu swoich dni. Dowiemy się od nich czym jest dla nich starość… zrozumiemy ich zachowania (czasami...

Tak jak każdy jest inny, tak i każda starosć jest inna. Są ludzie, którzy potrafią sami zająć się sobą będąc po dziewięćdziesiątce a są i tacy, którzy nie osiągnąwszy osiemdziesiątki są całkowicie zależni od innych. W dzisiejszym pędzącym świecie starość jest jednak przeważnie smutna. Seniorzy nie nadążają za technologią, zabiegana rodzina nie ma czasu się nimi zajmować, lekarze przytłoczeni nawałem pracy najczęściej zbywają... Można mieć i pięcioro dzieci a całymi dniami siedzieć w fotelu i gapić się w telewizor, z czego niewiele tak naprawdę się rozumie. Wiem to, bo pracuję jako opiekunka osób starszych w UK.
Iza Klementowska pokazała starosc z różnych stron i bardzo dobrze, bo to nie jest tak, że w wieku podeszłym jest wyłącznie źle. Niestety tych gorszych stron jest bardzo dużo, a luksus jednoosobowego pokoju w domu spokojnej starosci, gdzie wszyscy są mili i uśmiechnięci to przywilej bardzo majętnych osób. Ogromna rzesza seniorów jest skazana na samotność w swoich czterech ścianach. Nie wiemy o tym bo ich nie widać, a skoro ich nie widac to tak jakby ich nie było. No i faktycznie; starosci w kolorowej i pełnej życia przestrzeni publicznej niewiele.

Tak jak każdy jest inny, tak i każda starosć jest inna. Są ludzie, którzy potrafią sami zająć się sobą będąc po dziewięćdziesiątce a są i tacy, którzy nie osiągnąwszy osiemdziesiątki są całkowicie zależni od innych. W dzisiejszym pędzącym świecie starość jest jednak przeważnie smutna. Seniorzy nie nadążają za technologią, zabiegana rodzina nie ma czasu się nimi zajmować,...