Kto się spodziewa romansu, będzie rozczarowany. Jest to powieść obyczajowa w pełnym znaczeniu tego słowa, z przepyszną ironią i subtelną przenikliwością prezentująca charaktery ludzkie i intrygi w świecie, w którym o lepsze walczą zasady moralne, skłonność serca i dbałość o interesy. Elinor znakomita jako stoicka bohaterka, Willoghby przedstawiony z wyborną ironią jako czarujący bęcwał. Język postaci barwnie zróżnicowany, najlepsza oczywiście pani Jennings, panny Steele z błędami gramatycznymi i innymi manierami też wyraziste. Narracja jest zdumiewająco daleko i blisko postaci - daleko przez analityczny dystans, blisko ze względu na znajomość tajników ich psychiki. Ciekawe, choć niezaskakujące, jest to, że najbardziej stereotypowo romansowa bohaterka, czyli Marianne, w zasadzie gra tu drugie skrzypce.

Kto się spodziewa romansu, będzie rozczarowany. Jest to powieść obyczajowa w pełnym znaczeniu tego słowa, z przepyszną ironią i subtelną przenikliwością prezentująca charaktery ludzkie i intrygi w świecie, w którym o lepsze walczą zasady moralne, skłonność serca i dbałość o interesy. Elinor znakomita jako stoicka bohaterka, Willoghby przedstawiony z wyborną ironią jako...

Po tej przeczytaniu "Rozważnej i romantycznej" mam mieszane odczucia. Bardzo długo zajęło mi wciągnięcie się w historię. Mam wrażenie, że niektóre momenty nie wnosiły nic do fabuły. Zaskoczeniem było dla mnie zakończenie - nie spodziewałam się, że wszystko tak się potoczy.
Było to moje drugie spotkanie z Jane Austen i niestety, wypadło słabiej niż pierwsze....

Po tej przeczytaniu "Rozważnej i romantycznej" mam mieszane odczucia. Bardzo długo zajęło mi wciągnięcie się w historię. Mam wrażenie, że niektóre momenty nie wnosiły nic do fabuły. Zaskoczeniem było dla mnie zakończenie - nie spodziewałam się, że wszystko tak się potoczy.
Było to moje drugie spotkanie z Jane Austen i niestety, wypadło słabiej niż pierwsze....

Czasami ciężko było mi się wciągnąć w akcję, ale jak już się udało to dość ciężko było się oderwać. Przez większość czasu myślałam, że Jane Austen nie lubi mężczyzn, bo 100% polubiłam tylko jednego bohatera, a potem doszłam do wniosku, że autorka lubi skomplikowaną akcję. Dosłownie, dostałam ogromny zwrot akcji na 20 stron przed końcem. Dodatkowo cała książka dawała mi vibe "Dobrych żon" tylko w wersji dwuosobowej (niestety trzecia siostra nie gra w tej książce zbyt wielkiej roli).

Czasami ciężko było mi się wciągnąć w akcję, ale jak już się udało to dość ciężko było się oderwać. Przez większość czasu myślałam, że Jane Austen nie lubi mężczyzn, bo 100% polubiłam tylko jednego bohatera, a potem doszłam do wniosku, że autorka lubi skomplikowaną akcję. Dosłownie, dostałam ogromny zwrot akcji na 20 stron przed końcem. Dodatkowo cała książka dawała mi vibe...

Fajnie się czytało, ale przyznam, że spodziewałam się innego zakończenia!

Fajnie się czytało, ale przyznam, że spodziewałam się innego zakończenia!

moje drugie spotkanie z niesamowitą Jane Austen nie poszło tak dobrze, jak się spodziewałam.

moje drugie spotkanie z niesamowitą Jane Austen nie poszło tak dobrze, jak się spodziewałam.

Jakoś mnie nie zachwyciła. Porównując z kultową Dumą i uprzedzeniem jest po prostu nudna, akcja bardzo wolno się toczy. Autorka moim zdaniem zbyt często opisuje rzeczy całkowicie nieistotne, przez co ciężko się to czyta. W miejscach, w których faktycznie coś się zaczyna dziać robi się w końcu ciekawie na chwilę. Niestety postacie za bardzo nie przypadły mi do gustu, z nikim się za bardzo ''nie zżyłam ". Na pewno nie przeczytam po raz kolejny.

Jakoś mnie nie zachwyciła. Porównując z kultową Dumą i uprzedzeniem jest po prostu nudna, akcja bardzo wolno się toczy. Autorka moim zdaniem zbyt często opisuje rzeczy całkowicie nieistotne, przez co ciężko się to czyta. W miejscach, w których faktycznie coś się zaczyna dziać robi się w końcu ciekawie na chwilę. Niestety postacie za bardzo nie przypadły mi do gustu, z nikim...

Piękna książka, która pokazuję jak łatwo nasze emocje mogą przysłonić nasz rozsądek. Przez to, że Marianna była aż tak emocjonalną osobą, doświadczyła wielu zawodów. Jej emocje były intensywne, niezależnie czy była szczęśliwa czy popadała wręcz w depresje. Elenora wiedziała, że jej emocjonalność zakończy się porażką, lecz też troska o samopoczucie własnej siostry również przysłoniła jej rozwagę. Mężczyźni w tej książce...no cóż, można ich charaktery zobaczyć w teraźniejszości. To nawet nie jest kwestia podważalna. Zakończenie wydawało sie delikatnie pośpieszone (przynajmniej w polskiej wersji),lecz nie był to dla mnie duży problem podczas czytania. Książka naprawdę przyjemna, dobra dla odprężenia.

Piękna książka, która pokazuję jak łatwo nasze emocje mogą przysłonić nasz rozsądek. Przez to, że Marianna była aż tak emocjonalną osobą, doświadczyła wielu zawodów. Jej emocje były intensywne, niezależnie czy była szczęśliwa czy popadała wręcz w depresje. Elenora wiedziała, że jej emocjonalność zakończy się porażką, lecz też troska o samopoczucie własnej siostry również...

Podobała mi się. Choć początek był dość nudny, miał kilka zabawnych momentów na tyle, by dało się przez niego przebrnąć, dopóki historia nie zaczęła się trochę rozkręcać. Sama w sobie fabuła nie jest skomplikowana, za to ma sporo tego starodawnego uroku i humoru. W moim odczuciu dobra na przerywnik przy dłuższych seriach, sympatyczną odskocznię od cięższych tytułów bądź gdy komuś przeje się akurat ulubiony gatunek i chciałby w międzyczasie poczytać coś lekkiego.
Ogólnie przy scenach z rodziną pani Johnowej Dashwood szło mi czasem parsknąć śmiechem, więc jako komedia romantyczna dla odpoczynku od fantastyki sprawdziła mi się serio dobrze.

Podobała mi się. Choć początek był dość nudny, miał kilka zabawnych momentów na tyle, by dało się przez niego przebrnąć, dopóki historia nie zaczęła się trochę rozkręcać. Sama w sobie fabuła nie jest skomplikowana, za to ma sporo tego starodawnego uroku i humoru. W moim odczuciu dobra na przerywnik przy dłuższych seriach, sympatyczną odskocznię od cięższych tytułów bądź gdy...

Nie jestem fanką romantycznych historii, jednak raz na jakiś czas sięgam po taką pozycję.
Zdecydowałam o wyborze właśnie tego klasyku licząc na jakieś ciekawe zwroty akcji.
O ile autorka przenosi nas świat bohaterek, gdzie razem z nimi przeżywamy kolejne przygody, o tyle sama historia jest dosyć oklepana, dosyć łatwo domyśleć się przebiegu całej fabuły.

Nie jestem fanką romantycznych historii, jednak raz na jakiś czas sięgam po taką pozycję.
Zdecydowałam o wyborze właśnie tego klasyku licząc na jakieś ciekawe zwroty akcji.
O ile autorka przenosi nas świat bohaterek, gdzie razem z nimi przeżywamy kolejne przygody, o tyle sama historia jest dosyć oklepana, dosyć łatwo domyśleć się przebiegu całej fabuły.

Pierwszy raz czytałam pewnie ze 20 lat temu, a ostatnio naszła mnie ochota powtórzyć. Lubię styl Jane Austen, choć momentami trochę przedłuża, ale generalnie bardzo dobrze się to czyta. Ciepła, optymistyczna, lekko romansowa historia, opowiedziana z humorem i werwą. Po latach zapomniałam ile tu jest detali, których brak w znanym wszystkim filmie. Polecam się przekonać!

Pierwszy raz czytałam pewnie ze 20 lat temu, a ostatnio naszła mnie ochota powtórzyć. Lubię styl Jane Austen, choć momentami trochę przedłuża, ale generalnie bardzo dobrze się to czyta. Ciepła, optymistyczna, lekko romansowa historia, opowiedziana z humorem i werwą. Po latach zapomniałam ile tu jest detali, których brak w znanym wszystkim filmie. Polecam się przekonać!