Linia obrony i inne opowiadania kryminalne

Bardzo szybko się czyta te opowiadania, jednak mimo że niektóre pomysły są całkiem ciekawe, to realizacja jest kiepska. Widać, że autor nie jest profesjonalnym pisarzem i raczej traktowałabym wydanie tych książek jako spełnianie się w uprawianiu hobby.

Bardzo szybko się czyta te opowiadania, jednak mimo że niektóre pomysły są całkiem ciekawe, to realizacja jest kiepska. Widać, że autor nie jest profesjonalnym pisarzem i raczej traktowałabym wydanie tych książek jako spełnianie się w uprawianiu hobby.

Książka inteligentnie napisana, oryginalna, zawierająca wciągające opowieści, których bohaterowie, to głównie złodzieje, klasa próżniacza i Nadzwyczajna Kasta.
Przy okazji dostajemy gdzieniegdzie edukację prawniczą od autora, który jest znanym, cenionych, genialnym, ale bardzo drogim prawnikiem.
Czytając myślałem sobie, że to nie moja bajka, nie moje obszary życia, gdy transakcje, kradzieże i afery wyrażane były w milionach.
Warto przeczytać, choć dla takiego szaraka, jak ja, to lektura nieco dołująca.

Książka inteligentnie napisana, oryginalna, zawierająca wciągające opowieści, których bohaterowie, to głównie złodzieje, klasa próżniacza i Nadzwyczajna Kasta.
Przy okazji dostajemy gdzieniegdzie edukację prawniczą od autora, który jest znanym, cenionych, genialnym, ale bardzo drogim prawnikiem.
Czytając myślałem sobie, że to nie moja bajka, nie moje obszary życia, gdy...

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora. Czytając Jego opowiadania trudno uwierzyć, iż są fikcją literacką inspirowaną jedynie praktyką zawodową. Tak wiarygodnie przedstawione są zdarzenia, zachowania, motywy. Chwilami trudno jednoznacznie określić, których bohaterów można zaliczyć do "prawych", a których należy uznać za winnych.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Autora. Czytając Jego opowiadania trudno uwierzyć, iż są fikcją literacką inspirowaną jedynie praktyką zawodową. Tak wiarygodnie przedstawione są zdarzenia, zachowania, motywy. Chwilami trudno jednoznacznie określić, których bohaterów można zaliczyć do "prawych", a których należy uznać za winnych.

„Opowiadania zebrane w tej książce są literacką fikcją, a opisane w niej postaci nigdy nie istniały. Jednak w większości wypadków inspiracją był jakiś epizod z mojego życia zawodowego” - zaznacza Jacek Dubois.

Wyjaśnienie skierowane jest pewnie do takich jak ja, którzy zwiedzeni nazwiskiem autora i pobieżną znajomością jego praktyki prawniczej oraz zaangażowania po stronie antyreżimowej opozycji, a przy tym nieznający jego wcześniejszych publicystyczno-literackich dokonań, spodziewali się nieco innej tematyki i formy książki. Nie są to bowiem ani historie z gatunku true crime, ani fabularyzowane prawnicze reportaże. Są to doskonale skonstruowane i wspaniale, ze swadą napisane opowiastki o tym, jak można grać prawem.

Robią wrażenie z życia wziętych, przy czym konflikty nie dotyczą mrożących krew w żyłach zbrodni lecz zwykłych przyziemnych rozgrywek, u podłoża których leży chciwość, małżeńskie przepychanki i inne damsko-męskie zaszłości. Ustalenie granic między fikcją i autentycznością epizodów inspirujących fabuły opowiadań pozostawia autor wyobraźni czytelników. Co ciekawe, rozkład między autorami prawnych kruczków, lącznie z tymi które ewidentnie zasługują na miano przekrętów, a ich ofiarami jest bardzo urozmaicony. Po jednej i drugiej stronie występują zarówno funkcjonariusze prawa, czyli prokurator, sędzia czy adwokat, jak i klienci bądź podsądni, a na dodatek w ramach jednej i tej samej historyjki często, przynajmniej w potocznym odczuciu, zamieniają się rolami.

Natomiast, choć nie zadałam sobie trudu, aby dokładnie policzyć jak w siedmiu opowiadaniach wygląda parytet płci, ale wrażeniu, że także wśród rozgrywających dominują u Jacka Dubois kobiety, nie można się oprzeć. To one pielęgnują w sobie żale, uprzedzenia oraz złość za doznane krzywdy i w poczuciu należnego zadośćuczynienia wymyślają i przeprowadzają skomplikowane scenariusze. A że i tak na ogół przegrywają…!

Wybór kobiety jako lektorki audiobooka także był dla mnie pewną niespodzianką. Patrycja Woy-Wojciechowska poradziła sobie zresztą doskonale (może z wyjątkiem wymowy jednego zapożyczenia z języka francuskiego). W każdym razie nieźle się podczas słuchania ubawiłam i na pewno sięgnę po inne, wydane wcześniej książki Jacka Dubois.

„Opowiadania zebrane w tej książce są literacką fikcją, a opisane w niej postaci nigdy nie istniały. Jednak w większości wypadków inspiracją był jakiś epizod z mojego życia zawodowego” - zaznacza Jacek Dubois.

Wyjaśnienie skierowane jest pewnie do takich jak ja, którzy zwiedzeni nazwiskiem autora i pobieżną znajomością jego praktyki prawniczej oraz zaangażowania po...

ciekawe opowiadania, choć niektóre trochę zbyt mocno rozbudowane z rozwiązaniem zawartym w ostatnich paru linijkach... ale przyznaję, że pomysły oryginalne :)

ciekawe opowiadania, choć niektóre trochę zbyt mocno rozbudowane z rozwiązaniem zawartym w ostatnich paru linijkach... ale przyznaję, że pomysły oryginalne :)

Bardzo przyjemne opowiadania pewnego znanego adwokata, nie tylko z sali sądowej. Miejscami zabawne.

Bardzo przyjemne opowiadania pewnego znanego adwokata, nie tylko z sali sądowej. Miejscami zabawne.

Przeczytałam migiem "Nielad", "Linia obrony" i "Pożegnanie dobrej zmiany" - rewelacyjne wszystkie trzy. Polecam

Przeczytałam migiem "Nielad", "Linia obrony" i "Pożegnanie dobrej zmiany" - rewelacyjne wszystkie trzy. Polecam

Bardzo ciekawe opowiadania, czasami z mniej lub bardziej zaskakującym zakończeniem.

Bardzo ciekawe opowiadania, czasami z mniej lub bardziej zaskakującym zakończeniem.

+ ciekawe pomysły na fabułę poszczególnych rozdziałów
+ perspektywa prawników, prokuratorów, sędziów
- niestety trąci seksizmem
- styl

+ ciekawe pomysły na fabułę poszczególnych rozdziałów
+ perspektywa prawników, prokuratorów, sędziów
- niestety trąci seksizmem
- styl