Narcyz

Mam wrażenie, że narcyzm to ostatnio popularny temat. Zaburzenie osobowości, które zdaje się szczególnie toksyczne dla osób z najbliższego otoczenia, bo przecież sam narcyz nie ma sobie nic do zarzucenia. Może nim być dziecko, rodzic, kolega z pracy, czy partner. Jak go rozpoznać? A co ważniejsze, jak się przed nim bronić?
Zagadnienie uważam za ważne i ciekawe, więc nie zastanawiałam się długo, gdy zobaczyłam "Narcyza" autorstwa Izabeli M.Krasińskiej. Byłam ciekawa, jak koleżanka po piórze podeszła do tematu, jakich wykreowała bohaterów i od której strony przedstawiła całą historię. Szybko się przekonałam, że zrobiła to ciekawie i jasno, przy dogłębnej analizie tematu na podstawie przykładu, czyli historii Tosi i Adriana.
Tosia jest młodą kobietą pełną marzeń. Śni o zdrowym związku i miłości, której nie zaznała w domu rodzinnym. Ma za sobą trudne dzieciństwo, jest dosyć naiwna i po prostu dobra. Gdy spotyka przystojnego Adriana, nie spodziewa się, że ten zwróci na nią uwagę. Po cichu się w nim podkochuje, kelnerując w restauracji, w której mężczyzna prowadzi rekrutację. Pewnego dnia Adrian czeka na Tosię po pracy z wielkim bukietem róż. Właśnie tak zaczyna się bajka, która szybko okazuje się prawdziwym koszmarem.
Adrian potrafi oczarować ludzi. Problem w tym, że robi to tylko i wyłącznie we własnym interesie. Nie dba o nikogo poza sobą, nie bierze odpowiedzialności za uczucia innych, całkiem brak mu empatii. Pragnie wzbudzać podziw, nie znosi sprzeciwu. Ludzie służą mu jedynie za narzędzia do osiągania celów. Jego ofiary często są bezbronne, bo jest doskonałym manipulatorem. Gdy ujawnia swoje prawdziwe oblicze, jest już zbyt późno. Wypisz, wymaluj – narcyz.
Cała historia pokazana jest z perspektywy i Tosi, i Adriana. Każdy z nich opowiada swoje losy od wczesnego dzieciństwa. Dzięki temu czytelnikowi lepiej jest zrozumieć ich sposób myślenia i motywację. Wchodzimy do głowy ofiary i oprawcy, poznajemy ich od środka. Uważam to za wspaniały zabieg, dzięki któremu powieść jest jeszcze ciekawsza i wartościowa.
„Narcyz” Izabeli M.Krasińskiej to wspaniała rozrywka, a przy tym przestroga dla niejednej osoby. Opowieść o tym, jak destrukcyjna potrafi być relacja z socjopatą i jak dostrzec pierwsze oznaki zaburzenia narcystycznego u potencjalnego partnera, a nawet u osób z naszego otoczenia. Uważam ją za bardzo cenną pozycję, którą ze szczerego serca polecam do przeczytania.

Mam wrażenie, że narcyzm to ostatnio popularny temat. Zaburzenie osobowości, które zdaje się szczególnie toksyczne dla osób z najbliższego otoczenia, bo przecież sam narcyz nie ma sobie nic do zarzucenia. Może nim być dziecko, rodzic, kolega z pracy, czy partner. Jak go rozpoznać? A co ważniejsze, jak się przed nim bronić?
Zagadnienie uważam za ważne i ciekawe, więc nie...

Po kryminałach przyszedł czas na obyczajówkę, jednak okazało się że nie jest to lektura lekka i przyjemna.
Antonina to dziewczyna, która pochodzi ze wsi. Nie doświadczyła czułości od rodziców, którzy dzieci traktowali jak darmową siłę roboczą do pracy w gospodarce. Po zdaniu matury Tosia przenosi się do miasta po tym jak jej ojciec nie zgodził się na dalszą jej edukację na wymarzonej przez dziewczynę kosmetologii. Córkę widział jako żonę i matkę, która zostanie na wsi. Dziewczyna postawiła na swoim, ale ojciec zakazał jej powrotu do domu. Tosia przeprowadziła się do wynajmowanego mieszkania przez jej przyjaciółkę Basię. Dziewczyna pracuje w restauracji i w weekendy robi kurs z wizażu. W spokojne życie Antoniny wkrada się przystojny gość restauracji- Adrian. Tośka jest nim zauroczona a jej szczęście sięga zenitu, kiedy chłopak zwraca na nią uwagę. Młoda kobieta jeszcze nie zdaje sobie sprawy, że staje się środkiem do osiągnięcia przez niego celu- majątku ojca, który postawił synowi pewne warunki. Zakochana dziewczyna nie zwraca uwagi na fakt, że chłopak nią manipuluje, stosuje przemoc psychiczną, odcina od przyjaciół by kontrolować każdy aspekt jej życia. Czarujący mężczyzna okazuje się tytułowym narcyzem i socjopatą. Czy Tosi uda się uwolnić od niego, czy przejrzy na oczy i odkryje jego plan? Jakie konsekwencje tej „miłości” będzie musiała ponieść?
Lektura trzyma w napięciu i oczekiwaniu na to czy Adrian zrealizuje swój plan. Jego postępowania nie usprawiedliwia nawet trudne dzieciństwo- jakie? nie będę zdradzać. Polecam przeczytać. Świetnie się czyta, choć zdarzały się momenty, które mnie denerwowały, jeśli chodzi o styl . Nie zmienia to faktu, że książka jest godna polecenia a autorka poruszyła temat, który wiele kobiet zna z autopsji.
Polecam!

Po kryminałach przyszedł czas na obyczajówkę, jednak okazało się że nie jest to lektura lekka i przyjemna.
Antonina to dziewczyna, która pochodzi ze wsi. Nie doświadczyła czułości od rodziców, którzy dzieci traktowali jak darmową siłę roboczą do pracy w gospodarce. Po zdaniu matury Tosia przenosi się do miasta po tym jak jej ojciec nie zgodził się na dalszą jej edukację na...

Już dawno żadna książka nie wywołała we mnie tylu emocji! Złość, ból, irytacja, strach, współczucie, smutek - przeplatały się jak w kalejdoskopie...

"Narcyz" to powieść obyczajowa z kunsztownie wplecionym wątkiem psychologicznym. Autorka pokazała, jak łatwo uwikłać się w toksyczny związek i stracić kontrolę nad własnym życiem.

"Gdybym wiedziała jak skończy się dla mnie ta znajomość, nigdy nie spojrzałabym na niego" - to słowa Tosi, która z łatwością dała się zmanipulować przez mężczyznę o osobowości narcystycznej. Adrian jest czarujący, przystojny, zadbany i elokwentny, a jednak pod płaszczykiem gładkiej powierzchowności tkwi wyrachowanie i cynizm. Ten mistrz kamuflażu swą siłę czerpie z całkowitego podporządkowania sobie ofiary i obojętności wobec niej. Taką siecią intryg oplótł spragnioną uczucia Tosię.

Antonina wzbudziła moją sympatię i współczucie, choć czasami irytowała swoją naiwnością. Od dziecka wychowywana bez miłości pielęgnowała kompleksy i zajadała smutki. Zainteresowanie ze strony Adriana było dla niej jak los wygrany na loterii. Rozpaczliwie potrzebowała miłości, poczucia bezpieczeństwa i pewności, że komuś na niej zależy. Doskonale wpisała się w rolę ofiary, a Adrian to bez skrupułów wykorzystał. Jego drugie imię to egoizm i manipulacja, i nawet trudne dzieciństwo nie było dla mnie usprawiedliwieniem dla takiego zachowania.

"Relacja z takim człowiekiem to powolne umieranie za życia, w dodatku na oczach innych. W ofierze powoli gaśnie potrzeba walki, zmiany, ucieczki, aż w końcu egzystuje po to, by narcyz miał skąd czerpać swoją siłę".

Czy Antoninie uda się wyrwać z toksycznego związku, czy pozostanie w złotej klatce? Odpowiedź na to pytanie nie jest łatwa, bo "Narcyz zawsze będzie kochał, ale tylko siebie samego".

Gorąco polecam tę poruszającą historię. Emocje gwarantowane!

Już dawno żadna książka nie wywołała we mnie tylu emocji! Złość, ból, irytacja, strach, współczucie, smutek - przeplatały się jak w kalejdoskopie...

"Narcyz" to powieść obyczajowa z kunsztownie wplecionym wątkiem psychologicznym. Autorka pokazała, jak łatwo uwikłać się w toksyczny związek i stracić kontrolę nad własnym życiem.

"Gdybym wiedziała jak skończy się dla mnie ta...

RECENZJA 😊📚
TYTUŁ: Narcyz
AUTORKA: Izabela M. Krasińska
WYDAWNICTWO: Lucky
LICZBA STRON: 368
DATA PREMIERY: 28.02.2023 r.
WSPÓŁPRACA: @luckywydawnictwo
OCENA: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5

"Narcyz zawsze będzie kochał, ale tylko siebie samego. Rozejrzyj się uważnie dookoła. Może szuka kolejnej ofiary i patrzy właśnie na ciebie?"

Twórczość Izabeli M. Krasińskiej poznałam od serii Matki i Córki. I od razu zaważyłam, że Autorka w swoich powieściach traktuje o ważnych społecznie kwestiach i mimo lekkości w pisaniu, potrafi wciągnąć Czytelnika w losy bohaterów.

Nie inaczej jest w przypadku Narcyza. Główna bohaterka, Tosia, już od dzieciństwa mierzyła się trudnościami jakie stawiał przed nią los . Trudne dzieciństwo, nadwaga wpędzają ją w kompleksy, a później brak miłości, który tak bardzo jej doskwiera. Kiedy na swojej drodze spotyka Adriana, dostrzega cień szansy na miłość, a gdy mężczyzna także wykazuje zainteresowanie jej osobą, Tosia czuje jakyby wygrała los na loterii. Choć Adrian pochodzi z innej rodziny niż Tosia, nie zważa ona na jego pieniądze czy mieszkanie. Liczą się dla niej uczucia.
Mija kilka miesięcy a związek tych dwojga zdaje się kwitnąć, ale z czasem na tym lustrze pojawiają się pierwsze rysy.
Adrian ma pewne zamiary wobec Tosi, ale są one podyktowane jedynie chęcią zysku i przypodobania się ojcu, z którym nie miał on łatwej relacji. Czy Tosia odważy się postawić na siebie? Czy zostanie w klatce bez wyjścia?

Podczas lektury wielokrotnie narastała we mnie złość i frustracja. Adrian mający dwa oblicza jednym słowem potrafił niszczyć uczucia Tosi, która szczerze go pokochała. Oboje mieli trudne relacje z rodzicami, ale nic nie dawało Adrianowi prawa do tego, by wyżywać się na Tosi. Książka napisana jest lekko i szybko się czyta, ale nie jest przy tym pozbawiona emocji i refleksji, płynących z zachowania bohaterów.

Dziękuję Autorce za tę historię, a Wydawnictwu Lucky za współpracę.

#recenzja #izabelamkrasińska #wydawnictwolucky #narcyz #ważnapowieść #emocje #refleksja #życie

RECENZJA 😊📚
TYTUŁ: Narcyz
AUTORKA: Izabela M. Krasińska
WYDAWNICTWO: Lucky
LICZBA STRON: 368
DATA PREMIERY: 28.02.2023 r.
WSPÓŁPRACA: @luckywydawnictwo
OCENA: ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️/5

"Narcyz zawsze będzie kochał, ale tylko siebie samego. Rozejrzyj się uważnie dookoła. Może szuka kolejnej ofiary i patrzy właśnie na ciebie?"

Twórczość Izabeli M. Krasińskiej poznałam od serii Matki...

Powieść o której chcę Wam opowiedzieć bardzo mną wstrząsnęła, dosłownie! nigdy nie zaznałam tak trudnych i obsesyjnych relacji czy to w domu rodzinnym, czy w związkach, by kiedykolwiek zastanawiać się nad tematem którego uznałam w swojej podświadomości za tabu, nie prowadziłam dyskusji nad rzeczą o której nie mam pojęcia i uznam że się na tym nie znam wiec nie zabieram głosu, jeśli nawet liznęłam wątek to tylko pobieżnie ale nigdy nie spotkało mnie nic tak przykrego, tak mrocznego i uknutego w dziki plan zamierzeń partnera który obfitował wielką dozą samo zachwytu nad sobą, popadający w obsesję ilekroć ktoś spróbuje choćby skrytykować, a cała otoczka życia z taką osobą to czysty przejaw braku samokontroli, miłość tak definiująca ślepotę że odbiera wszelkie zmysły i przede wszystkim zdrowy rozsądek, lubimy być sterowani, manipulowani, oczywiście że nie, ale jeśli osoba potrafi tak nikczemnie poprowadzić fabułę stajemy się marionetkami, ofiarami oprawców i samych siebie. Czym dla mnie jest toksyczny związek, a partner który przejawia chorobowe zalążki Narcyzmu? Osoba która utwierdza się w jawnym przekonaniu nad swoją wyjątkowością na każdej płaszczyźnie, zawodowej i osobistej. Skąd takie przeświadczenie? wynosi się to z domu jako toksyczne relacje wpajane od dzieciństwa? wrażliwość na bodźce, a może to chore ambicje rodziców które wywołują silny stres, powodują że dziecko pragnie sprostać wymogom rodzica, niska samoocena która przeradza się z czasem w tę wygórowaną, nie patrząc na nic ani nikogo, nie darzy ani sympatią ani miłością, o innych wartościach można zapomnieć, wpatrzony w tafle lustra darzy uwielbieniem tylko siebie, raniąc innych, nie zastanawiając się nad tym że robi spustoszenie w swoim życiu i innych. Dlaczego tak usilnie tkwimy przy takich osobach? Dlaczego nie odejdziemy? wierzymy że się zmienią, poddadzą się kolejnej próbie danej szansy? To staje się chore, obsesyjne, władcze, a ślepota jest ludzką głupotą. Niestety rozum nie idzie w parze z sercem, szkoda.




; Żył kiedyś młodzieniec imieniem Narcyz. Wszystkie nimfy go znały, bo w ciąż przesiadywał w lasach i górach. A był tak piękny, że wszystkie się w nim kochały. Ale on nawet się nie obejrzał na żadną. Kochał tylko łowy i nie chciał słyszeć o innej miłości. Gdy jednak raz nachylił się nad strumieniem, by napić się wody, ujrzał w czystej toni własne odbicie. Zdumiał się nad swą pięknością i z owego zdumienia zrodziła się najniezwyklejsza miłość. Narcyz zakochał się sam w sobie. O całym świecie zapomniał, wpatrzony w zwierciadło wodne. W końcu umarł, z próżnej tęsknoty, a gdy go złożono w ziemi, na grobie wyrósł kwiat o białych płatkach i złotym sercu, którego nazwano - narcyzem. ;

; Narcyz ;

Izabela M. Krasińska

Wydawnictwo: Lucky

Literatura: Piękna, romans

'' Wszyscy rodzice wyrządzają krzywdę swoim dzieciom. Nic nie można na to poradzić. Młodość. niczym najczystsze szkło, odbija ślady rąk, które jej dotykają. Jedni rodzice zostawiają smugi, inni rysy, jeszcze inni rozbijają dzieciństwo na małe kawałeczki o ostrych krawędziach, których już potem nie da się skleić. ''
- Mitch Albom ; Pięć osób, które spotykamy w niebie ;

Tosia jest dzieckiem wyrwanym z zahukanej wsi, gdzie życie w gospodarstwie podjęło decyzję o opuszczeniu rodziny, brak zrozumienia matki, przyzwolenia na cokolwiek ojca stanowiły granicę jej wytrzymałości, po maturze zamieszkała u przyjaciółki pracując za barem. Pragnęła miłości jak każda kobieta, aż natrafiła się okazja w postaci Adriana. Ten ponętny przystojniak wyzwalał w niej nie tylko gęsią skórkę ale i tworzył w głowie marzenia. Aż któregoś dnia spotkali się i tak zaczęła się rodzic miłość. Niby powiecie, banalna historia, ale posiada ziarno które wypuściło plewy w postaci chwastu. Bo ta miłość była jedno kierunkowa. Tosia nie mogła uwierzyć w swoje szczęście, że ta oto wyrwana z roli dziewczyna która nie miałaby szansy na inne życie gdyby nie jej upór, determinacja, z tacą w ręku otrzymała od losu mężczyznę który ją adorował, akceptował wszystkie jej przywary, obsypywał prezentami. A kiedy postanowiła by poznał jej współlokatorkę wszystko się zmieniło, od tej chwili ta banalna historia dostała rozpędu. Tosia odwróciła się od przyjaciółki Basi, zerwała wszelkie kontakty z rodziną, zamieszkała z Adrianem w jego mieszkaniu i tutaj zamilczę...Zaczyna się historia opowiedziana oczami Tosi i Adriana, wnioski wyciągnijcie sobie sami.

; Narcyz ; to opowieść dogłębna, to nie cytat ani porównanie do kwiatka, to historia która tworzy obraz dwóch różnych światów ulepionych z dogmatów, wpajanych wartości, to chore przeświadczenie o sobie samym, przenoszone na relacje w śród rówieśników partnerów. Temat o którym nie mówi się prawie w cale, nie kładzie się nacisku jakie robi spustoszenie w życiu drugiej osoby która więdnie, która traci samoocenę, która z każdym dniem staje się ofiarą która żyje z wyrzutami sumienia, która wie że radość czyni ją / jego w tedy kiedy druga strona jest zadowolona. Jak czytam:

; Nie jesteśmy już dziećmi i jeśli pozostajemy w toksycznym związku, to dlatego, że akceptujemy jego szkodliwość, wierzymy, że na nią zasługujemy. Istnieje pewien limit trucizny, jaki jesteśmy w stanie znieść. Nikt jednak w całym świecie nie szkodzi nam, nie oraz, nie poniewiera, nie wykorzystuje nas tak jak my sami. Równocześnie limit samoponiżania równa się limitowi, jaki możemy wytrzymać ze strony innych ludzi.;
- Don Miguel Ruiz ; Ścieżka miłości ;

Książka która niesie przesłanie, skłania do przemyśleń, posiada morał, jest mocna, dosadna, niby narracja jak się czyta wywołuje ferajnę wypuszczonych motyli, jest miękka, pięknie ubrana w słowa, które niestety kryją prawdę każdych momentów i dni z którymi mierzą się bohaterowie, czy tak bardzo pragniemy kochać że dla miłości jesteśmy poświecić siebie? W powieści zaznacie wyrzutów sumienia, ta książka Was przeora, książka wywlecze na światło dzienne to co zazwyczaj się ukrywa, pokazuje klasyczną formę tych związków poprzez dwu wątkowość mamy podane na tacy historię Tosi i Adriana, przed kim należy uciekać, przed naiwnością, wiarą, nadzieją, szansą, książka która staje się intrygą, manipuluje naszymi uczuciami, masz poczucie ulgi a jednak tkwisz w strachu i lęku że zostanę sam, nie doceniony.

Polecam tę powieść każdemu.

Pojawia się kolejne pytanie: skąd biorą się narcyzy? Psychologia wśród przyczyn podaje czynniki genetyczne, rodzinne (wychowawcze) oraz środowiskowe. Wśród przyczyn genetycznych wymienia się podobne problemy u kogoś z najbliższej rodziny, zwłaszcza rodziców. Jeśli rodzic boryka się z osobowością narcystyczną, istnieje prawdopodobieństwo, że jego dziecko również będzie narcyzem. Z kolei czynniki rodzinne obejmują specyficzne zachowania rodziców i opiekunów, które mogą zwiększyć częstość występowania nacyzmu. Osobowość narcystyczna może wykształcić się u dzieci, które były albo nadmiernie kontrolowane przez swoich rodziców (byli oni nadopiekuńczy wobec dzieci) lub doświadczali emocjonalnego zaniedbania z ich strony. Narcyzm może wykształcić się również u osób, które były nadmiernie podziwiane z uwagi na jakiś talent czy zdolność, np. gry na instrumencie. Co ciekawe, do narcyzmu doprowadzić mogą również czynniki środowiskowe, w tym sytuacje losowe i traumatyczne, które stawiają narcyza w sytuacji ofiary i sprawiają, że dąży on do zainteresowania otoczenia. Należą do nich bycie ofiarą przemocy czy gwałtu.
- Info. z Narcyz - kim jest, jak go rozpoznać? Osobowość narcystyczna (kobiecaperspektywa.pl)

Powieść o której chcę Wam opowiedzieć bardzo mną wstrząsnęła, dosłownie! nigdy nie zaznałam tak trudnych i obsesyjnych relacji czy to w domu rodzinnym, czy w związkach, by kiedykolwiek zastanawiać się nad tematem którego uznałam w swojej podświadomości za tabu, nie prowadziłam dyskusji nad rzeczą o której nie mam pojęcia i uznam że się na tym nie znam wiec nie zabieram...

Nie wiem, czy klasyfikowanie tej książki na LC jako romans nie jest dla niej krzywdzące. Moim zdaniem ogromna większość romansów skupia się na ochach i achach zakochanych oraz tragizmie ich miłości. Oczywiście tutaj też mamy z tym do czynienia, ale jest to przede wszystkim znakomite studium zaburzeń określanych jako narcyzm. Fabuła nie jest jakoś specjalnie zagmatwana, ale jej urok polega na zgrabnym jej prowadzeniu.

Nie wiem, czy klasyfikowanie tej książki na LC jako romans nie jest dla niej krzywdzące. Moim zdaniem ogromna większość romansów skupia się na ochach i achach zakochanych oraz tragizmie ich miłości. Oczywiście tutaj też mamy z tym do czynienia, ale jest to przede wszystkim znakomite studium zaburzeń określanych jako narcyzm. Fabuła nie jest jakoś specjalnie zagmatwana, ale...

Lubicie trudne powieści, które analizujecie i o których myślicie jeszcze długo po ich przeczytaniu? Takie książki są zdecydowanie warte uwagi.

Pani Izabela M. Krasińska - autorka skreśliła taką właśnie powieść. Niezwykle trudną i bardzo emocjonującą historię pt. "Narcyz", która jest pierwszą książką autorki jaką miałam przyjemność przeczytać.

Jest to opowieść podzielona na pięć aktów, w których główni bohaterowie opowiadają swoją historię.

Tosia, dziewczyna wychowująca się na wsi w domu bez miłości i rodzinnego ciepła za to, z ogromem obowiązków, ciężkiej pracy i rozczarowań.
Ciągle krytykowana i wyśmiewana przez ojca nabawiła się mnóstwa kompleksów i strachów, które próbuje zajadać jedzeniem, co z kolei prowadzi do nadwagi i jeszcze większej goryczy.

Po drugiej stronie historii stoi Adrian, syn cenionego chirurga, jedynak z bogatego domu, w którym próżno było szukać miłości i zrozumienia, za to wymagania i oczekiwania ze strony ojca były bardzo wygórowane. Nie zaznawszy miłości jako dziecko, nie umiał jej okazywać jako dorosły nikomu oprócz sobie. Bo siebie kochał bardzo. Perfidia, cynizm i zakłamanie stały się jego codziennością i dawały mu ukojenie i satysfakcję tak, jak jego rodzicom alkohol, który spożywali w nadmiarze.

Kiedy losy Tosi i Adriana się przecinają machina rusza i zaczynają się prawdziwa gra pozorów z jednej strony i nadzieja na wymarzone życie z drugiej.

"Relacje z takim człowiekiem to powolne umieranie za życia, w dodatku na oczach innych."

Pisarka na kartach swej powieści zawarła ogrom wielobarwnych emocji i pokazała jak wielki wpływ ma na nas dzieciństwo i domu w jakim dorastamy, bo to wtedy i tam kształtuje się człowiek.

"Narcyz", to mocna opowieść o manipulacji, toksycznych relacjach, potrzebie miłości i uważności. Historia, która zmusza do refleksji, momentami wstrząsa, wzrusza i wzbudza złość To również piękna i nietuzinkowa powieść, którą z całego serca serdecznie polecam każdemu kto ceni dobrą literaturę.

Trzy słowa o książce:
Poruszająca, Mocna, Emocjonująca...

Współpraca z LUCKY Wydawnictwo

Zapraszam:
https://www.instagram.com/poczytane_betsyd?igsh=MW44ajU0bHVkbjB1ZA==

Lubicie trudne powieści, które analizujecie i o których myślicie jeszcze długo po ich przeczytaniu? Takie książki są zdecydowanie warte uwagi.

Pani Izabela M. Krasińska - autorka skreśliła taką właśnie powieść. Niezwykle trudną i bardzo emocjonującą historię pt. "Narcyz", która jest pierwszą książką autorki jaką miałam przyjemność przeczytać.

Jest to opowieść podzielona...

"NARCYZ" - Izabela M. Krasińska Następna Książka, po którą sięgnęłam autorki, to wspaniale napisany dramat z tłem psychologicznym. Opowieść o kobiecie bardzo młodej, która weszła w relacje bardzo intensywną z Narcyzem. Tosia czyli Antonina pochodzi z domu, w którym nie było ciepła rodzinnego, surowego i takiego gdzie jest praca, obowiązek, przemoc, alkohol. Ojciec to wymagający i karzący za byle co, wymuszający pracę od najmłodszych lat tak od Tosi jak i jej rodzeństwa, starszego i dwójki młodszych. Matka przytakująca ojcu z obawy by sama nie oberwać. Adrian, który ma ojca znanego lekarza i matkę co nie potrafi wyrazić sprzeciw, ale hołdująca syna pod każdym względem. On, bogaty, inteligentny i przystojny, pracujący jako rekruter, spotyka ją, zakompleksioną, nieco przy tuszy, z rodziny rolnika. DO czego to doprowadzi? Jaki jest naprawdę ten perfekcyjny chłopak, młody mężczyzna? Jest tu doskonale opowiedziana historia relacji z narcyzem, jego osobowość i to czemu się taki, a nie stał. A może zawsze był? Powinna go przeczytać każda kobieta, by zrozumieć inne kobiety uwikłane w toksyczny związek, a także te co są już w nim albo mają go za sobą. Mężczyźni by nie być takim mężczyzną co rani, manipuluje. By zdecydować się na terapię. Książka to ta, od której nie można się oderwać, wstrząsa, otwiera oczy, poucza, doinformowuje. Dla mnie to najlepsza książka jaką przeczytałam w ciągu ostatniego nie tylko w tym roku, który się zaczął, ale mogę powiedzieć i w poprzednim, choć nie brakowało dotąd dobrych i świetnych pozycji. Książka podzielona na dwie strony, opowiedziana ze strony Tosi i ze strony Adriana. Pikanterii dodaje czytana przez lektorów, części Tosi przez kobietę, a Adriana przez mężczyznę. Polecam jak bym mogła dać to dałabym więcej niż 10 pkt.

OCENA 10/10 08/24 ( 08/01)/ OBYCZAJ 04/24
ilość stron: 368
data wyd: 28.02.2023
czas przewidziany czytania: 06 h 08 min.
Czas słuchania: 11 h 40 min
lektorzy empik: Rogoza-Biel Mirella, Biel Konrad
Anastazja
Skończona 16.01.2024 (słucha)

"NARCYZ" - Izabela M. Krasińska Następna Książka, po którą sięgnęłam autorki, to wspaniale napisany dramat z tłem psychologicznym. Opowieść o kobiecie bardzo młodej, która weszła w relacje bardzo intensywną z Narcyzem. Tosia czyli Antonina pochodzi z domu, w którym nie było ciepła rodzinnego, surowego i takiego gdzie jest praca, obowiązek, przemoc, alkohol. Ojciec to...

Wciągająca powieść. Bohaterami jest para, z których oboje możemy określić jako DDD, czyli pochodzących z dysfunkcyjnych rodzin. Tosia i Adrian mają niskie poczucie własnej wartości wynikające z bycia niekochanym dzieckiem. Pozornie dzieli ich wiele jeśli chodzi o status społeczny, styl życia i osobowość. Powieść ukazuje, że zarówno niepewność i zależność, jak i narcyzm mają swoje źródło w niskim poczuciu własnej wartości. Serdecznie polecam.

Wciągająca powieść. Bohaterami jest para, z których oboje możemy określić jako DDD, czyli pochodzących z dysfunkcyjnych rodzin. Tosia i Adrian mają niskie poczucie własnej wartości wynikające z bycia niekochanym dzieckiem. Pozornie dzieli ich wiele jeśli chodzi o status społeczny, styl życia i osobowość. Powieść ukazuje, że zarówno niepewność i zależność, jak i narcyzm mają...

Strach pomyśleć, że na świecie są tacy toksyczni ludzie...

Strach pomyśleć, że na świecie są tacy toksyczni ludzie...