„ Historia opowiadana dostatecznie często staje się prawdą.” (str.83)

Jest to kontynuacja „ Chłopca w pasiastej piżamie”. Tutaj bohaterką jest Gretel córka komendanta. Ta część podobała mi się bardziej niż poprzednia. Akcja toczy się dwutorowo. Po wojnie i współcześnie.

W roku 1946 Gretel z mamą uciekają z Niemiec do Paryża. W tym mieście nienawiść do Niemców była widoczna na każdym kroku. Incydent który je tam spotkał mocno odbił się na ich psychikach. Po śmierci mamy Gretel udaje się w podróż do Australii z nadzieją na nową przyszłość, która byłaby mniej bolesna od teraźniejszości i przeszłości i znalezienie przebaczenia. Spotyka tam człowieka z przeszłości. Tam też zdecydowała się na desperacki czyn. Chciała poznać smak zemsty.

Powoli docierało do jej świadomości, jakim człowiekiem był jej ojciec i jakich czynów się dopuścił. Nosiła w sobie poczucie winy za czyny ojca. Mimo to go kochała. Wiedziała, że jeśli chce przeżyć będzie musiała żyć w kłamstwie. Trudno jest żyć z przekonaniem, że można być rozpoznanym. Doznała bólu i upokorzenia i poczuła co odczuwali bezbronni ludzie w obozie jej ojca. Wiedziała też, że od odpowiedzialności za zło, którego była świadkiem nie ucieknie, pomimo prób usiłowanie usunięcia go z pamięci.

W czasie współczesnym Gretel ma 91 lat i mieszka w Londynie. Całkowicie odcięła się od tragicznej przeszłości. Do apartamentowca, w którym mieszkała wprowadziło się małżeństwo z małym chłopcem, który przypominał jej zmarłego brata. On znany producent filmowy, ona była aktorka. Często słyszała awantury dochodzące z mieszkania nowych lokatorów. Widziała też ślady przemocy fizycznej na ciele matki i syna. Po czasie zaprzyjaźnia się z ich synem. Ciekawa była konfrontacja Gretel z ojcem chłopca. Mimo, że się dogadali ona nie dotrzymała umowy, mając świadomość, że niszczy siebie i swoich bliskich.

Pojawia się też epizod kiedy cofamy się w czasie do roku 1943. Czasu kiedy ojciec Gretel objął komendanturę nad obozem koncentracyjnym w Polsce. Zawsze nazywała to innym miejscem. Ojciec zabrał ją do obozu, który napawał ją obrzydzeniem.

Gretel miała ciężki żywot. Nie wybrała sobie rodziny, urodziła się w niej. W jej żyłach płynęła krew ojca, jednak nie była taka jak on. Całe życie przeżyła w kłamstwie, z poczuciem winy. Utraciła miłość swojego życia. Zetknęła się z odrzuceniem, pogardą i nienawiścią. Winiła się za śmierć brata, do której po części się przyczyniła.
Książka trzyma w napięciu do końca, a zakończenie zaskakuje.

„ Historia opowiadana dostatecznie często staje się prawdą.” (str.83)

Jest to kontynuacja „ Chłopca w pasiastej piżamie”. Tutaj bohaterką jest Gretel córka komendanta. Ta część podobała mi się bardziej niż poprzednia. Akcja toczy się dwutorowo. Po wojnie i współcześnie.

W roku 1946 Gretel z mamą uciekają z Niemiec do Paryża. W tym mieście nienawiść do Niemców była...

Porywająca lektura. Ten autor nigdy mnie nie zawiódł. Główna bohaterka Gretel, nie wzbudza jakiejś wielkiej sympatii, ale podobno o to właśnie autorowi chodziło. Bardzo ciekawie pokazane jest wewnętrzne rozdarcie głównej bohaterki. Z jednej strony Gretel wie, że ojciec bral udział ludobójstwie, z drugiej strony, to nadal jej ojciec, który po prostu wypełniał obowiązki służbowe. Świetna scena rozmowy Gretel z Kurtem o Hitlerze, ciarki przechodzą po plecach.

Porywająca lektura. Ten autor nigdy mnie nie zawiódł. Główna bohaterka Gretel, nie wzbudza jakiejś wielkiej sympatii, ale podobno o to właśnie autorowi chodziło. Bardzo ciekawie pokazane jest wewnętrzne rozdarcie głównej bohaterki. Z jednej strony Gretel wie, że ojciec bral udział ludobójstwie, z drugiej strony, to nadal jej ojciec, który po prostu wypełniał obowiązki...

Świetna, mistrzowsko napisana i dająca do myślenia książka z zaskakującym zakończeniem. Chwyciłam przypadkiem, a nie mogłam się oderwać. Bardzo polecam.

Świetna, mistrzowsko napisana i dająca do myślenia książka z zaskakującym zakończeniem. Chwyciłam przypadkiem, a nie mogłam się oderwać. Bardzo polecam.

Jest ok ale...
Brakuje mi wyjaśniania kwestii jakim cudem bohaterka mieszkała w tym samym domu co jej córka ktora oddala do adopcji zaraz po urodzeniu? Jak ja odnalazła?
Ten watek pojawia sie nagle i znienacka. Sprawia wrażenie nie do końca przemyślanego i niekoniecznie potrzebnego

Jest ok ale...
Brakuje mi wyjaśniania kwestii jakim cudem bohaterka mieszkała w tym samym domu co jej córka ktora oddala do adopcji zaraz po urodzeniu? Jak ja odnalazła?
Ten watek pojawia sie nagle i znienacka. Sprawia wrażenie nie do końca przemyślanego i niekoniecznie potrzebnego

Dla mnie średnia książka

Dla mnie średnia książka

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Nie zawiodłam się na kontynuacji "Chłopca w pasiastej pizamie". Książka wciąga i wzrusza od pierwszych stron. Zakończenie natomiast jest dość zaskakujące. Polecam w 100%

Nie zawiodłam się na kontynuacji "Chłopca w pasiastej pizamie". Książka wciąga i wzrusza od pierwszych stron. Zakończenie natomiast jest dość zaskakujące. Polecam w 100%

Autorka z perfekcją dozuje informacje czytelnikowi o losach bohaterki. Książka godna polecenia.

Autorka z perfekcją dozuje informacje czytelnikowi o losach bohaterki. Książka godna polecenia.

Gretel Fernsby ma ponad 90 lat i wiedzie spokojne, w miarę dostatnie życie w londyńskim apartamencie. Od wielu lat mieszka w tym samym miejscu i bardzo je sobie ceni. Nie lubi wracać do wspomnień z okresu wojny ani późniejszych, kiedy uciekła z matką ze zrujnowanych wojną Niemiec. A już na pewno nie wypowiada imienia tragicznie zmarłego brata, choć często o nim myśli. Pewnego dnia do mieszkania w tym samym budynku wprowadza się małżeństwo z dzieckiem. On - tyran domowy, bijący najbliższych, ale nietykalny, bo z koneksjami; ona - zastraszona, otumaniona lekami, pozbawiona jakiegokolwiek życia poza murami domu. I chłopiec - tak bardzo przypominający Gretel zmarłego brata; bity przez ojca i maltretowany psychicznie. Seniorka bardzo chce mu pomóc, ale to oznacza rozliczenie się z bolesną przeszłością. Czy się odważy?
Podobała mi się ta historia. Była zupełnie inna od "Chłopca w pasiastej piżamie", który niezbyt mnie zachwycił; a właściwie - wcale. Tu mamy wielowarstwową opowieść z dramatem rodzinnym w tle, poprowadzoną przez dziesięciolecia. Gretel ma 91 lat, a przez ten czas w życiu człowieka może zdarzyć się bardzo wiele. Bohaterka opowiada swoje życie przeplatając "tu i teraz" z "w czasie wojny" i "czasy powojennej tułaczki". Tłumaczy swoje wybory, motywy jakimi kierowała się w życiu i szuka rozgrzeszenia za winy ojca. Dużo miejsca zajmują jej rozterki moralne; była współwinna wojennej rzezi? Przecież widziała, czym zajmował się jej ojciec. Wiedziała, patrzyła i nie zrobiła nic. Fakt, była tylko dzieckiem. Czy to ją usprawiedliwia? Na takie pytania nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Ta książka niesie przesłanie, że nie nam to osądzać. Każdy z nas ma własne sumienie i wpojone pewne wartości; tym powinniśmy się kierować, obierając życiowe ścieżki. Żyć tak, by nie żałować, kiedy przyjdzie nasz czas żeby odejść z tego świata. Takie właśnie mam przemyślenia po lekturze tej powieści.
Ocena: 7/10

Gretel Fernsby ma ponad 90 lat i wiedzie spokojne, w miarę dostatnie życie w londyńskim apartamencie. Od wielu lat mieszka w tym samym miejscu i bardzo je sobie ceni. Nie lubi wracać do wspomnień z okresu wojny ani późniejszych, kiedy uciekła z matką ze zrujnowanych wojną Niemiec. A już na pewno nie wypowiada imienia tragicznie zmarłego brata, choć często o nim myśli....

Kontynuacja „Chłopca w pasiastej piżamie” to bardzo smutna lektura. Gretel, siostra Bruna przez całe życie niesie w sobie przeżycia z czasów, gdy ojciec był komendantem obozu, niesie śmierć brata, ciągle przeżywaną żałobę. I to wszystko przemienia się w poczucie winy, cierpienie i trudności adaptacyjne. Jej dostatnie życie nie było rekompensatą. Uwolnienie przynosi dopiero spotkanie z małym chłopcem - maltretowanym przez ojca - synem sąsiadów. To właśnie „uwolnienie” chłopca od domowej przemocy staje się drogą do wolności osobistej, dokonanej w akcie poświęcenia życia i niejako w słusznej sprawie. Akcja powieści prowadzona jest dwutorowo - współcześnie i dawniej. Dzięki takiemu zabiegowi poznajemy osobowość Gretel, jej przemianę, odwagę i motywy zachowań. Książka poruszająca i warta uwagi. Po przeczytaniu nie odłożyłam jej na półkę. Musiałam uspokoić oddech i obetrzeć łzę.

Kontynuacja „Chłopca w pasiastej piżamie” to bardzo smutna lektura. Gretel, siostra Bruna przez całe życie niesie w sobie przeżycia z czasów, gdy ojciec był komendantem obozu, niesie śmierć brata, ciągle przeżywaną żałobę. I to wszystko przemienia się w poczucie winy, cierpienie i trudności adaptacyjne. Jej dostatnie życie nie było rekompensatą. Uwolnienie przynosi dopiero...