Tygrys i Róża

Kolejny tom "Jeżycjady" przeczytany ekspresowo, gdyż akcja bardzo mnie wciągnęła.
Tytuł "Tygrys i Róża" bardzo sugestywny, ale tak naprawdę niewiele w tej książce o Róży, za to Tygrys popycha akcję do przodu prawie jak w sensacyjnej książce.
Bardzo dobrze napisany tom. Jedynie może brakowało mi trochę opisów Poznania i i społeczeństwa tego okresu, ale może dlatego, że akcja dzieje się w lutym, panuje grypa i ludzie siedzą w ciepłych domach.
Laura to już nastolatka, do tego z rogami i zaczyna mieć nastoletnie problemy i rozterki, które przenoszą się na jej rodzinę.
Interesujący jest też wątek Natalii.
Ciekawe jaki będzie następny tom. Dzieci rosną, dziadkowie się starzeją, ale czyta się tę serię nieodmiennie dobrze.

Kolejny tom "Jeżycjady" przeczytany ekspresowo, gdyż akcja bardzo mnie wciągnęła.
Tytuł "Tygrys i Róża" bardzo sugestywny, ale tak naprawdę niewiele w tej książce o Róży, za to Tygrys popycha akcję do przodu prawie jak w sensacyjnej książce.
Bardzo dobrze napisany tom. Jedynie może brakowało mi trochę opisów Poznania i i społeczeństwa tego okresu, ale może dlatego, że...

Ostatnio miałam przyjemność przeczytać kolejną powieść autorstwa Pani Małgorzaty Musierowicz, pochodzącej z cyklu „Jeżycjada”.
Utwór „Tygrys i Róża” to 13-ty tom opisujący losy rodziny Borejków.
Uważam, że to jedna z najważniejszych części cyklu.
Dlaczego?
Zapraszam do zapoznania się z moją opinią...
https://taka-jest-agata.blogspot.com/2024/02/magorzata-musierowicz-tygrys-i-roza.html

Ostatnio miałam przyjemność przeczytać kolejną powieść autorstwa Pani Małgorzaty Musierowicz, pochodzącej z cyklu „Jeżycjada”.
Utwór „Tygrys i Róża” to 13-ty tom opisujący losy rodziny Borejków.
Uważam, że to jedna z najważniejszych części cyklu.
Dlaczego?
Zapraszam do zapoznania się z moją...

Kolejny Jeżycjadowy reread po 10 latach. Bardzo udany!

Kiedyś chciałam być jak Ida i myślałam, że taka właśnie będę - silna, niezależna, sarkastyczna. Ale taka nie jestem. Nadal uwielbiam Idusię, ale tym razem zobaczyłam swoje odbicie w Natalii. I jak przeczytałam te kilka scen z nią i Robrojkiem… No moje serce się roztopiło, rozczulały mnie wszystkie ich myśli o sobie nawzajem, a pod koniec to nawet aż zakręciły mi się łzy w oczach ze wzruszenia.

Za to Laura - rozumiem ją. Jest nastolatką, to by wystarczyło jako usprawiedliwienie, że czasem zrobi coś głupiego. Natomiast wydaje mi się, że ta jej chęć, by poznać ojca, jest zrozumiała. W końcu pochodzenie też nas jakoś definiuje, chcemy znać swoje korzenie. A miło jest poczytać o kimś trochę mniej pokornym niż większość bohaterek.

Unpopular opinion, ale dla mnie ta Jeżycjada późniejsza jest bardziej Jeżycjadowa niż wcześniejsza, pewnie dlatego, że jak zaczynałam ją czytać, to była już wydana do 19 tomu, ja w ciągu jednego roku przeczytałam wszystkie te książki, więc myślałam o siostrach Borejko nie jako o nastolatkach, a dorosłych kobietach, a ich dzieci były moimi rówieśnikami i z nimi bardziej się utożsamiałam.

W każdym razie wpadłam na szalony plan przeczytania większości tomów, żeby skonfrontować swoje dawne opinie z obecnymi.

Kolejny Jeżycjadowy reread po 10 latach. Bardzo udany!

Kiedyś chciałam być jak Ida i myślałam, że taka właśnie będę - silna, niezależna, sarkastyczna. Ale taka nie jestem. Nadal uwielbiam Idusię, ale tym razem zobaczyłam swoje odbicie w Natalii. I jak przeczytałam te kilka scen z nią i Robrojkiem… No moje serce się roztopiło, rozczulały mnie wszystkie ich myśli o sobie...

Bardzo ciekawa akcja.
Poznajemy Laurę coraz głębiej. Przy okazji dowiadujemy się co u Natalii, która chce pozostać samotna do końca życia po zerwaniu z panem Filipkiem.
Jednak nie wszystko w życiu toczy się jak w naszym własnym scenariuszu.

Bardzo ciekawa akcja.
Poznajemy Laurę coraz głębiej. Przy okazji dowiadujemy się co u Natalii, która chce pozostać samotna do końca życia po zerwaniu z panem Filipkiem.
Jednak nie wszystko w życiu toczy się jak w naszym własnym scenariuszu.

Kolejny tom za mną - muszę przyznać, że ten poszedł mi szybko, gdyż był bardzo wciągający. Choć tytuł "Tygrys i Róża" jest nieźle pomyślany i naprawdę dobrze brzmi, to prawdę mówiąc, Róży w tej książce niewiele, a pierwsze skrzypce gra wyłącznie Tygrys.
Nie wiem, czy to tylko moje subiektywne wrażenie, czy autorka rzeczywiście była w bardzo dobrej formie pisarskiej w tamtym czasie, ale ten tom wydaje mi się jednym z najlepiej napisanych. Ma konkretną fabułę, która idzie wartko do przodu i mocno wciąga.
Jak nie znosiłam Laury w poprzednich tomach, tak tutaj było mi jej trochę żal, bo tu odniosłam wrażenie, że ona sama z sobą nie potrafi sobie poradzić. Nie umie za bardzo być miła, wciąż jest dość egocentryczna, ale można odnieść wrażenie, że ona sama zaczyna zdawać sobie z tego sprawę, że nie do końca pasuje do społecznych norm, trochę źle się z tym czuje, ale nie może inaczej, bo tak już funkcjonuje jej mózg. Tak jakby była może lekko "neuroróżnorodna", czy jak to określić. Dopiero w tym tomie w zasadzie można powiedzieć, że Laura jest naprawdę ciekawie napisaną postacią.
Kiedy czytałam ten tom za młodu, troszkę się utożsamiałam z córkami Gabrysi, bo mam z nimi tę wspólną rzecz, że ja też nie znam swojego ojca. Przy czym, kiedy to czytałam, to byłam w takim wieku, że raczej podchodziłam świadomie z pogardą do osoby, która z własnej woli odcina się całkowicie od własnego biologicznego dziecka. Nie podzielałam zupełnie uczuć Laury, która czuła raczej jakąś ciekawość, fascynację i chęć poznania swojej nieznanej "rodziny", uważałam tę jej eskapadę za coś dosyć żałosnego. Kiedy czytałam to teraz, inaczej odebrałam tę książkę, ponieważ zupełnie przestałam ją w jakikolwiek sposób odnosić do własnej osoby, odcięłam się już całkiem od osobistych skojarzeń. Trochę jakby bardziej poczułam i zrozumiałam motywy Laury i to, że można czasem faktycznie reagować i tak.
Żal mi było nawet tej złej ciotki Almy - doprawdy nie wiem, jak sama bym się zachowywała, gdybym nagle odkryła, że w moim mieszkaniu jakaś zupełnie nieznana mi osoba (choćby nawet i bratanica, ale nadal nieznana) rozgaszcza się jak u siebie bez mojej wiedzy i zgody, po czym jeszcze robi taki potworny bandżaj w kuchni, marnując / rozlewając / spalając w piekarniku połowę moich zasobów świeżej żywności. No umówmy się, że sposób, w jaki Laura zaprezentowała swoją osobę nowo poznanej ciotce, był raczej dość trudną próbą dla tej ostatniej.

************************
"2023: Powroty do młodości na 40. " - książki z tym oznaczeniem w moim profilu to książki, które czytałam w czasach szkoły podstawowej, średniej i w czasie studiów. W roku 2023, w którym kończę 40 lat, postanowiłam wrócić do lektur z tamtych lat i skonfrontować się z nimi na nowo :)

Kolejny tom za mną - muszę przyznać, że ten poszedł mi szybko, gdyż był bardzo wciągający. Choć tytuł "Tygrys i Róża" jest nieźle pomyślany i naprawdę dobrze brzmi, to prawdę mówiąc, Róży w tej książce niewiele, a pierwsze skrzypce gra wyłącznie Tygrys.
Nie wiem, czy to tylko moje subiektywne wrażenie, czy autorka rzeczywiście była w bardzo dobrej formie pisarskiej w...

Kolejna świetna część Jeżycjady :)

Książka skupia się na życiu Laury - Tygryska, jej dorastaniu, problemach i emocjach. Piękna relacja Mamy z córkami: Gabrysi z Laurą i Różą. Każda inna, na swój sposób wyjątkowa.

Mój ukochany wątek: Natalia i Robrojek. Nareszcie!

Kolejna świetna część Jeżycjady :)

Książka skupia się na życiu Laury - Tygryska, jej dorastaniu, problemach i emocjach. Piękna relacja Mamy z córkami: Gabrysi z Laurą i Różą. Każda inna, na swój sposób wyjątkowa.

Mój ukochany wątek: Natalia i Robrojek. Nareszcie!

Ta część Jeżycjady byłaby jeszcze sympatyczniejsza, gdyby nie denerwujący Tygrys.

Ta część Jeżycjady byłaby jeszcze sympatyczniejsza, gdyby nie denerwujący Tygrys.

+142/2023 (A)
czyta autorka

+142/2023 (A)
czyta autorka

"Cisza pomaga człowiekowi
ujrzeć siebie samego od środka."

Bardzo sympatyczna książka.

"Cisza pomaga człowiekowi
ujrzeć siebie samego od środka."

Bardzo sympatyczna książka.

Opowieść o Laurze - Tygrysku, która wyrusza do Torunia w poszukiwaniu swojego ojca. W tle wątek miłosnych perypetii Natalii.
Jest to dziwna książka. Fabularnie nic specjalnego, ale aż kipi od emocji. Groza czyhająca w mroku i mgle. Zawroty głowy. Choroba. Refleksje o poczuciu odrębności, o samotności. Coś w niej przyciąga. Może wspomnienie snu.

Opowieść o Laurze - Tygrysku, która wyrusza do Torunia w poszukiwaniu swojego ojca. W tle wątek miłosnych perypetii Natalii.
Jest to dziwna książka. Fabularnie nic specjalnego, ale aż kipi od emocji. Groza czyhająca w mroku i mgle. Zawroty głowy. Choroba. Refleksje o poczuciu odrębności, o samotności. Coś w niej przyciąga. Może wspomnienie snu.