Pójdę sama
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- おらおらでひとりいぐも
- Wydawnictwo:
- W.A.B.
- Data wydania:
- 2023-10-11
- Data 1. wyd. pol.:
- 2023-10-11
- Liczba stron:
- 144
- Czas czytania
- 2 godz. 24 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788383190891
- Tłumacz:
- Dariusz Latoś
- Tagi:
- literatura japońska
Bestseller z Japonii!
Książka wyróżniona Nagrodą im. Akutagawy, najbardziej prestiżową nagrodą literacką dla nowych autorów w Japonii.
Ciepła i spokojna opowieść o odkrywaniu siebie na nowo.
Jako młoda dziewczyna Momoko wyjechała do Tokio, by uciec przed prowincjonalnym życiem i wreszcie zyskać niezależność. W drodze do wolności paradoksalnie wkroczyła jednak na ścieżkę oczekiwań społeczeństwa: pracowała, była miła dla wszystkich, miała ładny dom, została posłuszną żoną i oddaną matką…
Teraz, w wieku 74 lat, gdy mąż nie żyje, a dzieci dawno odeszły, kobieta wraca myślami do przeszłości. Zastanawia się nad własnym życiem, nad straconymi marzeniami, nad samotnością, starzeniem się i śmiercią… Czy nie za bardzo poświęciła samą siebie? Czy warto było przedkładać dobro innych nad własne?
Gdy pewnego dnia odwiedza ją wnuczka, życie Momoko zaczyna się zmieniać. Nareszcie nadszedł czas, aby zadbać o siebie i cieszyć się każdą chwilą.
„Pójdę sama” to japońska odpowiedź na „Małe eksperymenty ze szczęściem” Hendrika Groena czy „Stulatka, który wyskoczył przez okno i zniknął” Jonasaa Jonassona, a także must-read dla wszystkich, którym spodobało się „Zanim wystygnie kawa” Toshikazu Kawaguchiego.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oceny
Książka na półkach
- 789
- 483
- 93
- 49
- 33
- 19
- 14
- 11
- 8
- 7
OPINIE i DYSKUSJE
Nie rozumiem zachwytów. Czytałam już wcześniej kilka japońskich książek. Więc nie mogę tego zwalić na nieznajomość japońskiej literatury.
Wiedziałam, że ta powieść będzie skupiać się na głównej bohaterce, ale mimo wszystko zaskoczył mnie nikły udział osób trzecich.
Zastanawiałam się czy jej nie odłożyć i wtedy pojawił się rozdział kiedy bohaterka odsłaniała swoją przeszłość m.in relacje z córką który napawał mnie nadzieją.
Zobaczyłam w niej potencjał. Ale później totalnie zboczyła z toru.
Książka jest w 95% wewnętrznym dialogiem bohaterki. Dialekt który jest nierozłącznym elementem był ciężki w interpretacji (liczne błędy ortograficzne w stopniu gdzie ciężko było zrozumieć znaczenie wyrazów) co nie umilało lektury.
Dla mnie utracony potencjał.
Tak jak powiedziała już inna użytkowniczka najlepsza okazała się okładka.
Nie rozumiem zachwytów. Czytałam już wcześniej kilka japońskich książek. Więc nie mogę tego zwalić na nieznajomość japońskiej literatury.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toWiedziałam, że ta powieść będzie skupiać się na głównej bohaterce, ale mimo wszystko zaskoczył mnie nikły udział osób trzecich.
Zastanawiałam się czy jej nie odłożyć i wtedy pojawił się rozdział kiedy bohaterka odsłaniała swoją...
Główną bohaterką książki Wakatake jest Mamoko. Mamoko jest panią po siedemdziesiątce, która swoje w życiu przeszła. Jest spełnioną żoną, matką, a nawet pracownikiem. Nie ma już męża i w chwili obecnej stojąc raczej na krawędzi ziemskiego bytowania snuje rozważania na temat własnych doświadczeń i przeszłości. W swej refleksji dochodzi do wniosku, że bardzo wiele rzeczy ją ominęło. Po młodości pozostały jej jedynie niespełnione marzenia i dojmująca samotność. Twierdzi, że na przestrzeni tych wielu lat zbyt mocno dawała siebie innym, a tak naprawdę bardzo niewiele czasu poświęcała samej sobie, własnym pragnieniom, pasjom. Wszyscy wokół dla niej byli ważniejsi, niż dbanie o swoje potrzeby. Spotkanie z wnuczką jest dla niej swego rodzaju impulsem, dzięki któremu Mamoko od tej chwili chce wykorzystać każdą sekundę czasu, jaki jej pozostał na zadbanie wyłącznie o siebie, na czerpanie z niego pełnymi garściami.
Ta krótka, subtelna, filozoficzna i bardzo wysublimowana opowieść podejmuje bardzo ważne tematy egzystencjalne. Opowiada także o procesie wyzwolenia się spod własnego jarzma powinności. Jest piękną, a zarazem nieco wstrząsającą historią. Myślę, że jest także lekturą bardzo potrzebną wielu osobom, które czasami jednak zbyt wiele poświęcają innym, pomimo bezgranicznej do nich miłości. Zrobienie sobie pauzy na samorealizację własnych planów nie jest przecież przejawem egoizmu. Piszę o tym dlatego, bo właśnie tego mi w tej książce zabrakło. Mianowicie odpowiedzi na pytanie, co motywowało bohaterkę, w takim postępowaniu przez aż tak długi okres jej życia. I dlaczego tak późno doszła do wniosków, do których doszła…
Główną bohaterką książki Wakatake jest Mamoko. Mamoko jest panią po siedemdziesiątce, która swoje w życiu przeszła. Jest spełnioną żoną, matką, a nawet pracownikiem. Nie ma już męża i w chwili obecnej stojąc raczej na krawędzi ziemskiego bytowania snuje rozważania na temat własnych doświadczeń i przeszłości. W swej refleksji dochodzi do wniosku, że bardzo wiele rzeczy ją...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toW tej książce najbardziej podobała mi się okładka, która jest przepiękna. Jednak zawartość już nie przypadła mi do gustu. Te ciągłe przeskoki w narracji oraz stylu bardzo mnie irytowały, tym bardziej, że w ogóle nie były one od siebie oddzielone.
Trochę mnie męczyła ta książka. Po prostu do mnie nie przemówiła.
W tej książce najbardziej podobała mi się okładka, która jest przepiękna. Jednak zawartość już nie przypadła mi do gustu. Te ciągłe przeskoki w narracji oraz stylu bardzo mnie irytowały, tym bardziej, że w ogóle nie były one od siebie oddzielone.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTrochę mnie męczyła ta książka. Po prostu do mnie nie przemówiła.
Książka perełka. Na zaledwie 140 stronach prosta i subtelna opowieść o marzeniach młodości, o zderzeniu z oczekiwaniami społeczeństwa, o odgrywaniu narzuconej roli i o bezczelnym pomyśle życia według własnych zasad. Z perspektywy kobiety u schyłku swojego życia.
W oryginale zastosowano dialekt i tłumacz postarał się zachowanie charakteru wypowiedzi bohaterki. Chwilami trudno przez to przebrnąć, ale ten zabieg ma tutaj sens.
Książka perełka. Na zaledwie 140 stronach prosta i subtelna opowieść o marzeniach młodości, o zderzeniu z oczekiwaniami społeczeństwa, o odgrywaniu narzuconej roli i o bezczelnym pomyśle życia według własnych zasad. Z perspektywy kobiety u schyłku swojego życia.
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toW oryginale zastosowano dialekt i tłumacz postarał się zachowanie charakteru wypowiedzi bohaterki. Chwilami...
Niestety ale tłumaczenie popsuło mi całą książkę. Zastosowano tam dialekt, który po polsku został przetłumaczony w sposób pisania z błędami. Przez to bardzo trudno się to czyta, zamiast odpoczywać, trzeba wysilać umysł, by dowiedzieć się, o jakie słowo chodzi. Podejrzewam, że oryginał jest cudowny...
Niestety ale tłumaczenie popsuło mi całą książkę. Zastosowano tam dialekt, który po polsku został przetłumaczony w sposób pisania z błędami. Przez to bardzo trudno się to czyta, zamiast odpoczywać, trzeba wysilać umysł, by dowiedzieć się, o jakie słowo chodzi. Podejrzewam, że oryginał jest cudowny...
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toTa książka na pewno zasługuje na uwagę. Główna bohaterka to samotna kobieta - mąż zmarł, syn prawie nie utrzymuje kontaktu a z córką też nie ma bliskich relacji. Nagle starsza pani odkrywa, co tak naprawdę było dla niej najważniejsze. rozmawia ze sobą w gwarze (bardzo ciekawy pomysł tłumacza).
Ta książka na pewno zasługuje na uwagę. Główna bohaterka to samotna kobieta - mąż zmarł, syn prawie nie utrzymuje kontaktu a z córką też nie ma bliskich relacji. Nagle starsza pani odkrywa, co tak naprawdę było dla niej najważniejsze. rozmawia ze sobą w gwarze (bardzo ciekawy pomysł tłumacza).
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toBardzo często mówi się o samotności wśród młodych ludzi, zapominając przy tym, że osobom starszym również może ona doskwierać. Wielu z ich przyjaciół czy też rodziny już odeszło i nie mają oni z kim porozmawiać. Podobnie jest w przypadku naszej głównej bohaterki, która nieustannie prowadzi monolog wewnętrzny. Poznajemy liczne głosy z jej umysłu, które prowadzą niekończące się dyskusje, zastępując nam przy tym znikomą obecność dialogów. Niestety dość często łatwo było pogubić się w tych rozważaniach i odróżnić prawdę od rzeczywistości. Do tego autorka, ze względu na pochodzenie swojej postaci, postanowiła używać dialektu Tōhoku, który na stare lata ponownie zagościł w głowie siedemdziesięcioczterolatki. Z początku ciężko było rozszyfrowywać poszczególne słowa i znacznie spowalniało to czytanie, lecz z czasem było już coraz łatwiej i przychodziło niemalże automatycznie. Nie zmienia to faktu, że takie przeplatanie normalnych zdań z tymi z gwary wprowadzało niemały chaos. Pomimo przytoczonych wad „Pójdę sama” daje nam wiele wspaniałych życiowych lekcji. Główna bohaterka podsumowując swoje lata młodości, dochodzi do wniosku, że większość swojego życia poświęciła usilnie próbując spełnić oczekiwania innych. Po przeprowadzce do Tokio, która miała dać jej upragnioną wolność paradoksalnie została uwięziona w kolejnej klatce. Była dla męża żoną, o której on zawsze marzył, urodziła mu dzieci i wychowała je. Nie pozwoliła sobie na popełnianie żadnych młodzieńczych błędów, chociaż skrycie wiedziała, że przeprowadzka była jednym z nich. Na starość tęskni za rodzinnym miasteczkiem, słynną górą Hakkaku, a także rodziną, którą opuściła. Dochodzi do wniosku, że kocha ludzi i że brakuje jej kogoś z kim mogłaby porozmawiać „o rzeczach bez znaczenia i o tych ważnych też”, pomimo zarzekania się, że „do rozmowy wcale nie trzeba żywych”. To historia pełna tego typu refleksji, która skłania nas do spojrzenia na swoje życie z innej strony i przemyślenia, czy aby na pewno robimy wszystko zgodnie z naszym sumieniem.
Bardzo często mówi się o samotności wśród młodych ludzi, zapominając przy tym, że osobom starszym również może ona doskwierać. Wielu z ich przyjaciół czy też rodziny już odeszło i nie mają oni z kim porozmawiać. Podobnie jest w przypadku naszej głównej bohaterki, która nieustannie prowadzi monolog wewnętrzny. Poznajemy liczne głosy z jej umysłu, które prowadzą niekończące...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo toJak dla mnie pełna banałów, ale może i starość jest banalna...
Jak dla mnie pełna banałów, ale może i starość jest banalna...
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toKrótka ale bogata w treści powieść o przemijaniu i samotności. Wspaniale opisane przeżycia wewnętrzne Pani Momoko, jej poszukiwanie sensu życia, odkrywanie prawdziwej siebie, radzenie sobie z nadchodzącym kresem istnienia. Do tego retrospektywy dotyczące jej dzieciństwa, ucieczki do dużego miasta, miłości do męża. I rewelacyjne dyskusje kosmków prowadzone w gwarze.
Krótka ale bogata w treści powieść o przemijaniu i samotności. Wspaniale opisane przeżycia wewnętrzne Pani Momoko, jej poszukiwanie sensu życia, odkrywanie prawdziwej siebie, radzenie sobie z nadchodzącym kresem istnienia. Do tego retrospektywy dotyczące jej dzieciństwa, ucieczki do dużego miasta, miłości do męża. I rewelacyjne dyskusje kosmków prowadzone w gwarze.
Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toPiękna książka. Wspaniale ukazane emocje i przeżycia 74-letniej staruszki, która zbliża się ku kresu życia, rozmyśla nad dzieciństwem, nad rodziną, którą sama założyła. Dokonuje rozliczenia z przeszłością, jest pogodzona z losem, ale też bardzo szczerze przyznaje jakie błędy popełniła i co by zmieniła gdyby mogła cofnąć czas. Bez nadmiernego patosu i szczerze. Wszystko to ledwie na 140 stronach, lektura bardzo mocno skondensowana do najważniejszego przesłania, że nigdy nie jest za późno. Bez niepotrzebnego rozwlekania. A ta okładka i wyklejka wprost cudowne, bardzo japońskie i do tego symboliczne. Wszystko jest w tej książce przemyślane. Gwara tohokańska była odrobinę ciężka do przejścia dla mnie, jednak ostatecznie to też było po coś.
Piękna książka. Wspaniale ukazane emocje i przeżycia 74-letniej staruszki, która zbliża się ku kresu życia, rozmyśla nad dzieciństwem, nad rodziną, którą sama założyła. Dokonuje rozliczenia z przeszłością, jest pogodzona z losem, ale też bardzo szczerze przyznaje jakie błędy popełniła i co by zmieniła gdyby mogła cofnąć czas. Bez nadmiernego patosu i szczerze. Wszystko to...
więcejOznaczone jako spoiler Pokaż mimo to