To było straszne. Dziwią mnie tak wysokie komentarze dla tej pozycji, nie nazwałbym tego książką.
Jestem akurat z tego pokolenia, które przyglądało się karierze Britney Spears i naprawdę podziwiam ją za talent i ciężką prace włożona w swoją karierę. Natomiast pisanie przez nią książki to już gruba przesada, patrząc na jakość tej grafomani. Nie chcę być tu jakimś hejterem, rozumiem, że dziewczyna dużo przeszła, sam jestem ojcem i wiem , że dzieci bardzo dużo wynoszą z domu, choćby nieświadomie. Patrząc i krytykując złe uczynki rodziców które oglądamy za młodu, potem albo sami robimy tak samo, albo wybieramy partnera, który tak robi.
Przed przeczytaniem książki, na instagramie przewinęła mi się tańcząca Britney Spears parę razy i za każdym razem miałem wrażenie, że nie do końca z nią jest w porządku. przeczytawszy tę książkę upewniłem się w tym w 100 %.
Nie uwierzyłem w 100 % w jej argumenty, dla mnie jest tu niewiarygodna i sam gubi się w swojej opowieści.
Moim zdaniem jest naiwną, biedną dziewczyną, która cały czas, pomimo swojego 40 -letniego wieku potrzebuje kogoś do wsparcia. Przez całą książkę podkreśla to na każdym kroku. Być może tu zadziałał kompleks złego Ojca lub zbyt ostre południowe wychowanie.
Jak to zawsze mówią prawda leży pośrodku i moim zdaniem w ty przypadku dokładnie te powiedzenie tu pasuje.
Nie polecam!

To było straszne. Dziwią mnie tak wysokie komentarze dla tej pozycji, nie nazwałbym tego książką.
Jestem akurat z tego pokolenia, które przyglądało się karierze Britney Spears i naprawdę podziwiam ją za talent i ciężką prace włożona w swoją karierę. Natomiast pisanie przez nią książki to już gruba przesada, patrząc na jakość tej grafomani. Nie chcę być tu jakimś hejterem,...

Spodziewałam się czegoś odrobinę innego, ale jest to szczerze opowiedziana historia.

Spodziewałam się czegoś odrobinę innego, ale jest to szczerze opowiedziana historia.

Mocna biografia znanej gwiazdy. Dobrze, że edytorsko pozostawili cząstkę Britney. Bardzo ciekawa pozycja czytelnicza. Oczywiście należy pamiętać, że kij oraz historia ma zawsze dwa końce. Jednakże jej historia mnie poruszyła.

Mocna biografia znanej gwiazdy. Dobrze, że edytorsko pozostawili cząstkę Britney. Bardzo ciekawa pozycja czytelnicza. Oczywiście należy pamiętać, że kij oraz historia ma zawsze dwa końce. Jednakże jej historia mnie poruszyła.

Życia piosenkarki nie oceniam, skupiam się bardziej na redakcji i tłumaczeniu, które nie wypadło za dobrze w moim odbiorze.

Britney przeszła przez piekło, które zgotowała jej własna rodziną, nic takiego nie powinno się zdarzyć w XXI wieku.

Życia piosenkarki nie oceniam, skupiam się bardziej na redakcji i tłumaczeniu, które nie wypadło za dobrze w moim odbiorze.

Britney przeszła przez piekło, które zgotowała jej własna rodziną, nic takiego nie powinno się zdarzyć w XXI wieku.

Uwielbiam Britney. Może i ma dziwne czasami zachowania, ale wcale się temu nie dziwię. Miała ciężkie życie, w którym nikomu tak naprawdę na Niej nie zależało. Miała wokół same hieny, które albo chciały na Niej zarobić albo się wybić. Dla nikogo nie miało znaczenia co ta dziewczyna czuje. Trzymam kciuki, żeby spotkała wreszcie kogoś kto będzie kochał JĄ a nie pieniądze czy wpływy.

Uwielbiam Britney. Może i ma dziwne czasami zachowania, ale wcale się temu nie dziwię. Miała ciężkie życie, w którym nikomu tak naprawdę na Niej nie zależało. Miała wokół same hieny, które albo chciały na Niej zarobić albo się wybić. Dla nikogo nie miało znaczenia co ta dziewczyna czuje. Trzymam kciuki, żeby spotkała wreszcie kogoś kto będzie kochał JĄ a nie pieniądze czy...

Prosty język i może dlatego takie to przerażające, że bez udziwnień i koloryzowania, Jej życie było do kitu... dużo można się z tej książki dowiedzieć, zwłaszcza gdy nie jest się fanem Britney i nie śledzi niczego na bieżąco. Opowieść - autobiografia kończy się dobrze, więc zastanawiam się, dlaczego Ona dalej nagrywa te porypane filmiki na insta. Oglądając je, raczej wydaje się, że dalej nie wszystko w porządku z Jej emocjami... z Jej psychiką... niestety :(

Prosty język i może dlatego takie to przerażające, że bez udziwnień i koloryzowania, Jej życie było do kitu... dużo można się z tej książki dowiedzieć, zwłaszcza gdy nie jest się fanem Britney i nie śledzi niczego na bieżąco. Opowieść - autobiografia kończy się dobrze, więc zastanawiam się, dlaczego Ona dalej nagrywa te porypane filmiki na insta. Oglądając je, raczej wydaje...

Ciekawa i wzruszająca, miejscami smutna historia Britney, która na szczęście kończy się pozytywnie. Choć nie jestem fanką piosenkarki, po tej książce mam ochotę przesłuchać jej dyskografię, mając w pamięci co przeżywała w danym momencie przy nagrywaniu danego albumu.
W kwestii stylu cudów nie ma - ghostwriter bardzo się postarał, by książka zabrzmiała ustami (i piórem) Britney, za co w sumie należy się szacunek, bo książka wybrzmiała autentycznie.
I ostatnia rzecz: tłumaczenie. Podejrzewam, że oryginalnie książka nie wybrzmiewa aż tak prosto jak po tłumaczeniu na język polski. Widać, że książka została przetłumaczona w ogromnym pośpiechu i chyba nawet nie została przeredagowana przed publikacją: polskie wydanie roi się od prostackich zdań, powtórzeń i nawet - o zgrozo - pomyłek (raz June jest przedstawiana jako dziadek, a raz jako babcia Britney).
Podsumowując, oceniam książkę jako całkiem dobrą, bo nie spodziewałam się żadnych cudów, więc wielkich rozczarowań nie było. Dobrze było też poznać historię Britney ze strony samej zainteresowanej.

Ciekawa i wzruszająca, miejscami smutna historia Britney, która na szczęście kończy się pozytywnie. Choć nie jestem fanką piosenkarki, po tej książce mam ochotę przesłuchać jej dyskografię, mając w pamięci co przeżywała w danym momencie przy nagrywaniu danego albumu.
W kwestii stylu cudów nie ma - ghostwriter bardzo się postarał, by książka zabrzmiała ustami (i piórem)...

Czytając tę książkę słuchałam muzyki Britney i dotarło do mnie, że większości etapów mojego życia towarzyszy jakaś jej piosenka. Szkoła podstawowa, liceum, studia, pierwsza praca, wszędzie gdzieś w tle grała Britney Spears. Lubiłam ją. Miałam jej płyty. Teraz dopiero widzę, jak niewiele o niej wiedziałam - i w sumie nic dziwnego, bo to, co o Britney wiedzieliśmy, było albo wymysłem pracy, albo kontrolowanym przez ojca wizerunkiem scenicznym.

Prawdziwa Britney nie jest wieczną dziewicą ani seksbombą. Ma syndrom cheerleaderki, fatalny gust w kwestii mężczyzn, wierzy w new age'owe bzdety i lubiła upijać się na imprezach - jednocześnie jest dorosłym dzieckiem alkoholika, kobietą bardzo niepewną swojego ciała, spragnioną miłości i bezpieczeństwa, kochającą matką, wokalistką wiecznie zmuszaną do kompromisów w sferze artystycznej i estetycznej. Wbrew temu co sądzi wiele osób po obejrzeniu "Crossroads", jest też bardzo utalentowana aktorsko - w książce wyjaśnia, czemu nie podjęła tej ścieżki kariery.

Rozumiem, czemu Justin Timberlake poczuł się zagrożony publikacją tej książki, bardzo zaskoczyło mnie to, co tam o nim napisano. Jednocześnie zaskoczyło mnie tak dużo pozytywnych słów o Madonnie i Paris Hilton, wydawały mi się zawsze mało sympatycznymi osobami, tymczasem Britney pisze o nim bardzo życzliwie. Przykro czyta się, jak bardzo osamotnioną osobą była jedna z najpopularniejszych kobiet swojej epoki. Otoczona ludźmi, ale nastawionymi do niej jak do przedmiotu, z którego można wyciągnąć kasę, nawet we własnej rodzinie. Jeszcze bardziej przykre jest to, że Britney pisała książkę będąc żoną Hasama - czytając wiemy, że związek ten nie przetrwał i znowu jest samotna :(

Książka jest napisana prostym, swojskim językiem, szybko się czyta, widać, że pisała ją sama Britney, a nie jakiś opłacony ghostwriter. Nie jest wybitnym dziełem, ale też nie powinna być oceniania w takich kategoriach, to po prostu pamiętnik osoby, która mówi o swoim życiu i dzięki temu też może jej świadectwo jest bardziej prawdziwe?

Czytając tę książkę słuchałam muzyki Britney i dotarło do mnie, że większości etapów mojego życia towarzyszy jakaś jej piosenka. Szkoła podstawowa, liceum, studia, pierwsza praca, wszędzie gdzieś w tle grała Britney Spears. Lubiłam ją. Miałam jej płyty. Teraz dopiero widzę, jak niewiele o niej wiedziałam - i w sumie nic dziwnego, bo to, co o Britney wiedzieliśmy, było albo...

To nie jest wysoka literatura, ale i tak daje do myślenia. Britney nie udaje mądrzejszej, niż jest, ma do przekazania konkretną historię. Bardzo szybko się czyta, do połknięcia w jeden wieczór.

To nie jest wysoka literatura, ale i tak daje do myślenia. Britney nie udaje mądrzejszej, niż jest, ma do przekazania konkretną historię. Bardzo szybko się czyta, do połknięcia w jeden wieczór.

Do Britney zawsze podchodzić będę z pewnym sentymentem - w czasach szkoły podstawowej była to moja "miłość", słuchałem jej kaset z przenośnego odtwarzacza Philipsa (nazywanego błędnie walkmanem, jak wszystkie przenośne odtwarzacze),na MTV i 30 ton wyglądałem jej teledysków. Oczywiście czasy te dawno minęły, na przestrzeni ostatnich lat Britney Spears kojarzyłem głównie z afery związanej z kuratelą oraz dość - mówiąc oględnie - kontrowersyjnych postów na mediach społecznościowych. Niemniej do książki podchodziłem bez żadnych oczekiwań, a skończyłem bez żadnych wrażeń. Nie da się ukryć, że autorka starała się, aby jej autobiografia, wspomnienia czy jakkolwiek nie nazwać "Kobiety, którą jestem" była kontrowersyjna, ale wyszło dość średnio. W wielu elementach przypomina pamiętnik młodej dziewczyny wchodzącej w okres buntu, w innych mało wiarygodnej fantastki. Niektóre historie są co najmniej mało wiarygodne (chyba 13-letnia Britney Spears jadąca na podwójnym gazie samochodem ze swoją matką będącą również po spożyciu alkoholu i młodszą siostrą, uczestnicząca w kolizji drogowej),inne znajdują się w tych wspomnieniach nie wiadomo po co (choćby opowieść o spotkaniu z nieznanym, bliżej nieokreślonym mężczyzną, którego autorka zaprosiła do hotelu, ale przed realizacją celu z przyczyn, których nie pamięta, wysiadła z jego samochodu). Piosenkarka sili się na kontrowersje, ale wychodzą one co najmniej średnio. Sama kuratela również została przez nią potraktowana po macoszemu - w zasadzie jest to zbiór narzekań na to, czego jej nie można było robić (znaczna ich część dotyczy niemożności picia alkoholu). Ogólnie wyszło dość przeciętnie, 5 przez sentyment.

Do Britney zawsze podchodzić będę z pewnym sentymentem - w czasach szkoły podstawowej była to moja "miłość", słuchałem jej kaset z przenośnego odtwarzacza Philipsa (nazywanego błędnie walkmanem, jak wszystkie przenośne odtwarzacze),na MTV i 30 ton wyglądałem jej teledysków. Oczywiście czasy te dawno minęły, na przestrzeni ostatnich lat Britney Spears kojarzyłem głównie z...