DNF, 1/3 przeczytana.
Niestety, to nie to. Szukałem czegoś na odmóżdżenie i przesadziłem. W sensie to nawet na odmóżdżenie się nie nadaje. Kiepsko napisani bohaterowie, niezbyt interesująca fabuła, nudna narracja.
Szkoda życia na kiepskie książki.

DNF, 1/3 przeczytana.
Niestety, to nie to. Szukałem czegoś na odmóżdżenie i przesadziłem. W sensie to nawet na odmóżdżenie się nie nadaje. Kiepsko napisani bohaterowie, niezbyt interesująca fabuła, nudna narracja.
Szkoda życia na kiepskie książki.

Ciekawa powieść fantastyczna. To historia, w której troje różnych bohaterów łączy siły przeciw złym mocom. Typowa powieść drogi, która z każdym rozdziałem się rozkręca. Ciekawe zakończenie części. Z chęcią sięgnę po kolejny tom.

Ciekawa powieść fantastyczna. To historia, w której troje różnych bohaterów łączy siły przeciw złym mocom. Typowa powieść drogi, która z każdym rozdziałem się rozkręca. Ciekawe zakończenie części. Z chęcią sięgnę po kolejny tom.

Kto z Was lubi fantastykę? Gdy byłam w gimnazjum i liceum to zaczytywałam się w tym gatunku wręcz obsesyjnie, potem przerzuciłam się na inne gatunki, a teraz lubię sobie urozmaicić kryminały i powieści nutką magii 😉

Nie byłabym szczera, gdybym powiedziała, że zainteresował mnie opis książki. Owszem, zapowiadał się intrygująco, ale to jej wydanie sprawiło, że sięgnęłam po „Bogobójczynię". I proszę mnie tu nie winić, bo kto nie kupił lub nie przeczytał książki głównie przez okładkę, ten nie jest prawdziwym bookstagramerem 🤣. Uprzedzając mogącą pojawić się burze... To był żart 😅 Ale do rzeczy...

„Bogobójczyni" to książka, która wymagała ode mnie skupienia. Początkowo trudno było mi połapać się w tej ilości postaci, bogów, ich rolach i miejscach. Przyznaję, że trochę mnie to zniechęciło, mimo wszystko chciałam dowiedzieć się, w jakim kierunku potoczy się akcja. I niespodzianka, udało się mnie nawet zaskoczyć. Brawa należą się także za pomysłowość, bo dotąd nie spotkałam się z podobnym pomysłem na fabułę, ale nie mam też zbyt wielu doświadczeń w tym gatunku, więc mogę być nieobiektywna 😊. W każdym razie mi się pomysł spodobał. Tak samo jak Kissen, której charakteru siły i determinacji nie można odmówić.

To jednak tyle, jeśli chodzi o moje zachwyty. Momentami czułam się przytłoczona tą historią, mnogością postaci i wysiłkiem, który wkładam w zrozumienie różnych scen. Nie poczułam tego „boskiego" klimatu. Nie poczułam też żadnych emocji, oprócz chwil znudzenia. Z drugiej strony fantastyka to nie jest gatunek bliski memu sercu, więc w tym także może tkwić przyczyną mojego dość słabego odbioru tej książki. Z przyjemnością jednak się na nią patrzy i stąd ode mnie taki mały plusik dla “Bogobójczyni" 😊.

Książkę otrzymałam dzięki współpracy z Wydawnictwem Jaguar.

Kto z Was lubi fantastykę? Gdy byłam w gimnazjum i liceum to zaczytywałam się w tym gatunku wręcz obsesyjnie, potem przerzuciłam się na inne gatunki, a teraz lubię sobie urozmaicić kryminały i powieści nutką magii 😉

Nie byłabym szczera, gdybym powiedziała, że zainteresował mnie opis książki. Owszem, zapowiadał się intrygująco, ale to jej wydanie sprawiło, że sięgnęłam po...

„Bogobójczyni autorstwa Hannah Kanner to powieść fantastyczna. Tytułowa bogobójczyni to Kissen – dziewczyna bez nogi szukająca zemsty za śmierć jej rodziny. Towarzyszy jej dziewczynka, Inara, do której przywiązany jest pewien bożek niewinnych kłamstewek - Skediceth, którego perspektywę również śledzimy. Bogobójczyni i bóg obok siebie to bardzo ciekawe połączenie. Ostatnim głównym bohaterem, z którego perspektywy również poznajemy historię jest Elogast – piekarz, były rycerz, przyjaciel władcy kraju, który zakazał czczenia bóstw. Ich losy zostają ze sobą splecione podczas pewnej wędrówki, która swoją drogą zajmuje sporą część książki.

„Bogobójczyni” zdecydowanie ma w sobie coś z powieści przygodowej – cały czas coś się dzieje i bohaterowie często wpadają w tarapaty. Zwroty akcji czasem potrafią zaskoczyć. Jednocześnie książka ta ma w sobie pewien tragizm – zdarza się, że postać niezależnie od tego, jakiego wyboru dokona, może źle skończyć.

„Bogobójczyni” pokazuje nam ciekawy świat, pełen bóstw kreowanych przez ludzi, które zajmują się absolutnie każdą dziedziną życia, łącznie z zepsutymi sandałami. Jednak bóstwa potrzebują wiary, czci aby istnieć i stawać się potężniejszymi, stąd czasem sprawiały problemy.

Wydawnictwo określa kategorię wiekową tej książki na 15+ i się z tym jak najbardziej zgadzam. Jest to w zasadzie „starsza” młodzieżówka (jednak bez skupienia na romansie) z jedną sceną zbliżenia między bohaterami, która nie była zbyt szczegółowo opisana i nie była niesmaczna.

W „Bogobójczyni” możemy znaleźć postaci niepełnosprawne - główna bohaterka – Kissen – nie ma jednej nogi poniżej kolana i chodzi z pomocą protezy. Jest także postać jeżdżąca na wózku i postać głucha (używająca języka migowego).

„Bogobójczyni” jest otwarciem bardzo dobrze zapowiadającej się serii. Czyta się ją przyjemnie, bez większych zachwytów, ale to naprawdę ciekawa rozrywka. Na uwagę zasługuje także piękne wydanie, przykuwające wzrok, które na żywo wygląda zdecydowanie lepiej niż w Internecie.

tłumaczenie Jacek Drewnowski

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

„Bogobójczyni autorstwa Hannah Kanner to powieść fantastyczna. Tytułowa bogobójczyni to Kissen – dziewczyna bez nogi szukająca zemsty za śmierć jej rodziny. Towarzyszy jej dziewczynka, Inara, do której przywiązany jest pewien bożek niewinnych kłamstewek - Skediceth, którego perspektywę również śledzimy. Bogobójczyni i bóg obok siebie to bardzo ciekawe połączenie. Ostatnim...

Nie będę ukrywać, że sam pomysł na historie naprawdę
mi się podoba, a pierwszy rozdział tylko wzbudził moją ciekawość, bo zaczyna się on dość brutalnie. W końcu część rodziny głównej bohaterki zostaje złożona w ofierze, a ojciec żeby uratować Kissen poświęca swoje życie i nogę dziewczyny. Tym samym zostajemy wprowadzeni do świata chciwych bogów, gdzie oddawanie im czci jest zakazane.

I na tym pozywty się kończą, bo im dalej tym bardziej historia zaczęła mnie męczyć. Nie ubarwił tego nawet styl autorki. Bo po prostu akcja jest za bardzo rozwleczona - nie dostajemy nic, co mogłoby wzbudzić w nas jakieś emocje, a co dopiero mówić o zaskoczeniu. Wszystko jest do bólu przewidywalne, a bohaterowie nijacy. Nie poczułam z nimi żadnej bliskości, więc ich los był mi obojętny 🤷🏻‍♀️
Nie wspominając już o scenie zbliżenia między
pewnymi postaciami 🗿
Jednak liczyłam na coś więcej.

Nie będę ukrywać, że sam pomysł na historie naprawdę
mi się podoba, a pierwszy rozdział tylko wzbudził moją ciekawość, bo zaczyna się on dość brutalnie. W końcu część rodziny głównej bohaterki zostaje złożona w ofierze, a ojciec żeby uratować Kissen poświęca swoje życie i nogę dziewczyny. Tym samym zostajemy wprowadzeni do świata chciwych bogów, gdzie oddawanie im czci...

Wejdź do świata, w którym zabijanie bóstw jest na porządku dziennym...

Wiele lat temu młoda Kissen została skrzywdzona przez wyznawców boga ognia. Przez ten nieszczęsny incydent straciła nogę, a na skórze zostały ślady w postaci blizn. Piętnaście lat później przepełniona rządzą zemsty postanowiła zostać bogobójczynią – osobą, która zabija bogów i niszczy ich świątynie. Król zabronił oddawania czci bóstwom i nakazał ich wyplenienie. Mimo to, niektórzy dalej potajemnie składają modły w nadziei, że nikt ich nie nakryje...

Na drodze bogobójczyni pojawia się Inara – dziedziczka wysokiego rodu, do której przyczepił się bożek niewinnych kłamstewek. Pozbycie się Skediego nie będzie takie proste, jeśli zada się mu cios odczuje go również dziewczynka, jeśli Inara poczuje bój Skedi też go doświadczy.

Jednocześnie Elogast - weteran wojenny, który dawno temu porzucił służbę dostaje tajemniczą propozycje nie do odrzucenia. Dzięki niej znowu będzie mógł sięgnąć po miecz.

„-Mówiłaś, że ją zabiłaś.
- Bogowie to pasożyty. Powracają, jeśli jest strach, na którym mogą żerować.”

Czy mroczna przeszłość zdominuje niestabilną przyszłość? Czy dawne d3mony powrócą? Każdy z nich ma coś do ukrycia, każdy z nich dźwiga swoje brzemię z dawnych lat i każdy z nich ma własną historię do opowiedzenia. Dzięki temu, że rozdziały poprowadzone są z perspektywy czterech głównych bohaterów, możemy przeżyć i poczuć dokładnie te same emocje. Ten sam strach, to samo niezrozumienie i tę samą obawę o dalsze losy.

Są książki, które z jakiegoś powodu zapadają w pamięć i pozostają tam na długo. Czytając „Bogobójczynie” czułam jakby świat był kolejnym głównym bohaterem. Idealnie dopełniał każdy charakter, sprawiał że niejednokrotnie miałam gęsią skórkę i pokazywał prawdziwe oblicze bóstw. Zdawał się wręcz krzyczeć „zaczekaj! To jeszcze nie wszystko, głębiej kryje się drugie dno każdej historii”. Śledziłam dalsze losy bohaterów z wypiekami na twarzy, mogę śmiało powiedzieć, że zatraciłam się i zapomniałam o rzeczywistości!

To niesamowite jak autorka zwinnie żongluje emocjami, fabułą i zwrotami akcji. A to przecież debiut! Z niecierpliwością czekam na drugi tom.

Wejdź do świata, w którym zabijanie bóstw jest na porządku dziennym...

Wiele lat temu młoda Kissen została skrzywdzona przez wyznawców boga ognia. Przez ten nieszczęsny incydent straciła nogę, a na skórze zostały ślady w postaci blizn. Piętnaście lat później przepełniona rządzą zemsty postanowiła zostać bogobójczynią – osobą, która zabija bogów i niszczy ich świątynie....

Porównania tej książki do Wiedźmina są tanim chwytem marketingowym. Nie jest zła, ale wybitna też nie. Ot dobra historia.

Porównania tej książki do Wiedźmina są tanim chwytem marketingowym. Nie jest zła, ale wybitna też nie. Ot dobra historia.

🗡️ Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu kilku wręcz skrajnych opinii na jej temat i muszę przyznać, że jestem pomiędzy nimi - nie jest to ani wybitna, ani tragiczna książka, ma swoje plusy i minusy.

🗡️ Zaczynając od plusów - podoba mi się tutaj świat, pomysł z bóstwami do mnie przemawia, choć czuję, że moglibyśmy się dowiedzieć o tym więcej. Drugim z takich aspektów są postacie. Są silnymi charakterami i nie zmieniają się nagle o sto osiemdziesiąt stopni. Kierują się różnymi wartościami, są bardzo różni, co czyni ich relacje realnymi. Podobało mi się, że żaden z bohaterów nie porzucał swojej misji dla obcych, których przed paroma rozdziałami poznał. Zakończenie też mi przypadło do gustu - spory zwrot akcji i kilka niedopowiedzeń, przez co nie do końca wiadomo, jak się wszystko potoczyło i nakłania to do czytania dalszych części serii.

🗡️ Jednak największym minusem dla mnie była fabuła i tempo akcji. Cała niemalże książka jest podróżą, a rozkręca się dopiero dobrze po połowie. Początkowo niezwykle się wlecze i gdyby nie to, że niczym mnie nie zraziła do tamtego momentu, to nie czytałabym jej dalej. Na starcie nie ma nas co ciekawić oprócz celu wyprawy, który mnie niezbyt zainteresował. To jest niezwykle duża niedogodność w czytaniu.

🗡️Jeśli ktoś chce poczytać fantasy z ciekawym światem, ale bez fajerwerków od pierwszych stron, to mogę tę książkę polecić. Jest fajna, ale potrzeba do niej cierpliwości, bo gdyby nie tempo akcji, to „Bogobójczyni” mogła by być naprawdę dobrą książką, a tak to jest po prostu dobra.

🗡️ Sięgnęłam po tę książkę po przeczytaniu kilku wręcz skrajnych opinii na jej temat i muszę przyznać, że jestem pomiędzy nimi - nie jest to ani wybitna, ani tragiczna książka, ma swoje plusy i minusy.

🗡️ Zaczynając od plusów - podoba mi się tutaj świat, pomysł z bóstwami do mnie przemawia, choć czuję, że moglibyśmy się dowiedzieć o tym więcej. Drugim z takich aspektów są...

W przypadku „Bogobójczyni” Hannah Kaner zainteresował mnie tytuł i dopisek, że jest to książka dla fanów Wiedźmina. Okładka też całkiem mi się spodobała. Kiedy przeczytałam opis, przez dwie rzeczy trochę zwątpiłam czy na pewno to książka dla mnie. Ale jednak się zdecydowałam.

I co mogę powiedzieć? Całkiem poprawna książka. Elementy, które wzbudziły moją nieufność okazały się całkiem nieprzeszkadzające. Czytając były momenty kiedy zaciekawiło mnie to na tyle, że zastanawiałam się co będzie dalej. Ale to chyba tyle, nie było żadnego „wow!”. Przeczytałam, nie żałuję, ale mogło być lepiej. Jeśli spotkam kiedyś drugi tom i będę miała chwilę pewnie też go przeczytam.

A sama historia? Bogowie, którzy potrzebują wiernych, ale nie oznacza to że są im przyjaźni. Jest przyjaźń i jest zdrada. Zemsta też nie jest tu czymś obcym. Jest też nie mało bólu bohaterów. Ale też zaskakujące rodzące się na naszych oczach przyjaźnie i więzi. Wspólna podróż i wspieranie się. I jak już wspominałam, jest też trochę niespodzianek.

Także jeśli szukacie jakiejś fantastyki na sprawdzenie, to myślę że spokojnie można te pozycje sprawdzić.

W przypadku „Bogobójczyni” Hannah Kaner zainteresował mnie tytuł i dopisek, że jest to książka dla fanów Wiedźmina. Okładka też całkiem mi się spodobała. Kiedy przeczytałam opis, przez dwie rzeczy trochę zwątpiłam czy na pewno to książka dla mnie. Ale jednak się zdecydowałam.

I co mogę powiedzieć? Całkiem poprawna książka. Elementy, które wzbudziły moją nieufność okazały...

Hannah Kaner
"Bogobójczyni"
@wydawnictwojaguar

* " - Ból to cześć życia - stwierdziła."

* "Ludzie o najsurowszej powierzchowności skrywali czasami najgłębsze rany."

* " - To, co nas spotkało, nie określa nas, liczy się to, co będzie dalej."

Zabiorę Was do krainy, w której oddawanie czci bogom jest zabronione, a bogobójcy i bogobójczynie mają co robić. To tutaj poznamy Kissen, która jest bezwzględną łowczynią złych bóstw. Na jej drodze stanie Elogast weteran wielkiej bitwy z bogami. Oraz pewna dziewczynka i jej przyjaciel bóg niewinnych kłamstwek. Co czeka każdego z nich?

Fabuła oplata niczym dzikie pnącza, które powoli oplatają się wokół naszego ciała, zaciskają się powoli, ale skutecznie, bo nie łatwo jest się z nich wyrwać, a po czasie nawet nie ma się an to chęci. Zaczynasz akceptować to, że nie wyrwiesz się i przepadasz. Najpierw ciało odmawia posłuszeństwa, bo już wyruszyło w wyobraźni w podróż, a za chwilę Twój umysł jest opleciony i nawet nie wiesz kiedy to się stało!

Akcja jest niczym jazda na rolkach, niby masz pewność, że potrafisz jeździć i wywrotka Ci nie straszna, ale tutaj nigdy nie wiesz co, jak i kiedy się wydarzy. Masz domysły, które nie zawsze się sprawdzają. Przez co upadasz, podnosisz się mimo bólu, jedziesz dalej i znowu! To jest niesamowite uczucie, kiedy akcja jest nie tylko dla bohaterów, ale i dla samej siebie, bo żyjesz w tej historii.

Bohaterowie są wykreowani rewelacyjnie! Poznamy swoje bratnie duszę i takie, z którymi nie chcemy mieć do czynienia. Każda z postaci ma swój charakter, swoją przeszłość z którą się zmaga. Nie spotkacie dwóch podobnych sobie ludzi tak jak jest to w życiu. Tutaj każdy jest indywidualny. Stworzony od serca do serca, aby żył nie tylko w wyobraźni, ale również w rzeczywistości!

Opisy są dopracowane, realistyczne wręcz rewelacyjne. Nie trudno jest nie przenieść się do środka książki, przeżywać wszystkiego w raz z bohaterami. Doświadczać chociaż nie zawsze byśmy chcieli. Zobaczymy piękne widoki, jaki i te smutne, pełne bólu.

Emocje jakie czułam podczas czytania są nie do opisania. Pod tym względem ta historia jest cudowna!

Autorka utkała świetna fabułę, w której zatraciłam się od samego początku. Sama wizja bogów i wykreowanego świata jest po prostu przepiękna. A do tego czyta się z zapartym tchem! I ciężko jest się oderwać. Autorka stworzyła fantastyke na miarę fantastyki! Tą powieścią się żyje.

Dodatkowym plusem jest narracja, ponieważ historie poznamy z kilku perspektyw. Do tego dodajmy jeszcze rozwój psychologiczny postaci, który jest na wysokim poziomie.

Podsumowanie jeżeli lubicie historie z przesłaniem, pełną emocji, świetnie wykreowanych bohaterów. Pełną magii, zwrotów akcji oraz fabuły, która tylko bardziej przyciąga to jest to historia dla Was. Do tego dodajmy klimat, który jest ciężki oraz świat, który bywa okrutny. Fani fantastyki będą zachwyceni.

Hannah Kaner
"Bogobójczyni"
@wydawnictwojaguar

* " - Ból to cześć życia - stwierdziła."

* "Ludzie o najsurowszej powierzchowności skrywali czasami najgłębsze rany."

* " - To, co nas spotkało, nie określa nas, liczy się to, co będzie dalej."

Zabiorę Was do krainy, w której oddawanie czci bogom jest zabronione, a bogobójcy i bogobójczynie mają co robić. To tutaj poznamy...