Powieść napisana w zachwycającym stylu, która stała się ikoniczna dla literatury. W końcu wpadła w moje ręce, w wydaniu Świata Książki, którego nie polecam.
Od pierwszej strony powieści jesteśmy wrzuceni w bardzo opisowy styl autora, który jest… specyficzny (żeby nie powiedzieć dziwny). Nie można jednak odmówić mu uroku, choć nie każdemu będzie odpowiadać tempo, w jakim rozgrywa się powieść. Jest to w jakimś stopniu styl ‘bajarza’ opowiadającego historię tytułowego bohatera. Niestety postać samego Doriana Graya jest przewidywalna i… nudna. O wiele bardziej polubiłam malarza i lorda, którzy pomimo różnic w charakterze (a może dzięki nim) prowadzili ciekawe dyskusje. Zdecydowanie przyjemniej czytało mi się ich kwestie od przeżyć samego Doriana. I choć rozumiem koncept powieści nie była to dla mnie ciekawa lektura. Główny problem w tym, że książka nie wzbudziła we mnie żadnych uczuć. Nie wiem czy to kwestia tego, że trudno mnie zaskoczyć, czy faktu, że słyszałam o niej tak wiele, że nie miałam, czego odkrywać w trakcie czytania. Wszystko było dla mnie zbyt oczywiste. Dostałam to, czego oczekiwałam i nic więcej. Kolejną rzeczą, albo raczej błędem wydawniczym, jest brak wstępu z zarysem historyczno-kulturowym. Pojawiały się w książce rzeczy, które musiałam brać na słowo, lub googlować ich znaczenie – od wierszy po konwenanse. Odnoszę wrażenie, że moje oczekiwania, co do tej książki minęły się z jej treścią.

Powieść napisana w zachwycającym stylu, która stała się ikoniczna dla literatury. W końcu wpadła w moje ręce, w wydaniu Świata Książki, którego nie polecam.
Od pierwszej strony powieści jesteśmy wrzuceni w bardzo opisowy styl autora, który jest… specyficzny (żeby nie powiedzieć dziwny). Nie można jednak odmówić mu uroku, choć nie każdemu będzie odpowiadać tempo, w jakim...

Wspaniała historia młodego chłopaka, który z milutkiego i czułego, zmienia się w narcystycznego i aroganckiego chłopca. Piękny motyw przemiany, dobrze wykreowane postacie. Czytając tę książkę doszłam do refleksji na temat tego jak wygląd może wpłynąć na człowieka.
Cóż mogę rzec więcej, piękna historia która powstała w 1890r. z pięknym językiem z tamtych czasów. Kiedyś nawet widziałam że jest polecana maturzystom do rozprawki, zgadzam się.
Szkoda że ta książka jest mało znana, liczę na to że się wybije na polskim rynku literackim bo jest to przepiękna opowieść.

Wspaniała historia młodego chłopaka, który z milutkiego i czułego, zmienia się w narcystycznego i aroganckiego chłopca. Piękny motyw przemiany, dobrze wykreowane postacie. Czytając tę książkę doszłam do refleksji na temat tego jak wygląd może wpłynąć na człowieka.
Cóż mogę rzec więcej, piękna historia która powstała w 1890r. z pięknym językiem z tamtych czasów. Kiedyś...

Przez większość książki nie mogłam oprzeć się myśli, że jest to zaledwie wyrywek większej całości... No, bo jest. To groszowa opowieść, która została mocno ocenzurowana na potrzeby wydawnictwa, a nad którą Wilde pracował pół życia, opisujac bujne romanse Doriana, nie tylko heteroseksualne. Czytając "Portret Doriana Grey'a" mocno wyczuwalne jest to, że to nie wszystko. Postaci dość ważne dla bohatera pojawiają się i znikają, nikt tak naprawdę nie jest płynnie wprowadziny i przedstawiony. Po prostu są. Mimo to, to wielki klasyk i warto przeczytać, choćby dlatego, że żadna adaptacja filmowa (przynajmniej mi znana),nie przedstawia scenariusza z samej książki i jest to nowość o, tak dobrze wszystkim znanym, Dorianie Grey'u.

Przez większość książki nie mogłam oprzeć się myśli, że jest to zaledwie wyrywek większej całości... No, bo jest. To groszowa opowieść, która została mocno ocenzurowana na potrzeby wydawnictwa, a nad którą Wilde pracował pół życia, opisujac bujne romanse Doriana, nie tylko heteroseksualne. Czytając "Portret Doriana Grey'a" mocno wyczuwalne jest to, że to nie wszystko....

"Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego."

"Portret Doriana Graya" pierwszy raz przeczytałem kilka lat temu. Od tego momentu treść tej książki jest zawsze ze mną. Wspaniała powieść poruszająca wiele aspektów życia, jak i najciemniejsze rejony ludzkiej psychiki.

Ubóstwiam tłumaczenie Pani Marii Feldmanowej, która mimo cenzury przekazała znaczenie słów w sposób tak poetycki i piękny, że zdania wypowiedziane przez bohaterów zachowują charakter pierwowzoru.

Tłumaczenie Pana Jerzego Łozińskiego, - które jest pierwszym nieocenzurowanym tłumaczeniem na język polski - w dialogach wprost pokazuje uczucia bohaterów.

Jednak najbardziej cierpi wersja angielska, która przeszła cenzurę. W porównaniu z polskimi tłumaczeniami, dialogi, które mają tyle uczuć, są pozbawione przez cenzorów duszy i głębi.

W angielskiej ocenzurowanej wersji mamy słowo "ekspresja", u Feldmanowej "artystyczne ubóstwienie", natomiast w polskiej wersji bez cenzury w przekładzie Łozińskiego otrzymujemy jednoznacznie słowo "romans"


W przyszłości koniecznie sięgnę po nieocenzurowaną, angielską wersję.

"Ludzie znają dziś cenę wszystkiego, nie znając wartości niczego."

"Portret Doriana Graya" pierwszy raz przeczytałem kilka lat temu. Od tego momentu treść tej książki jest zawsze ze mną. Wspaniała powieść poruszająca wiele aspektów życia, jak i najciemniejsze rejony ludzkiej psychiki.

Ubóstwiam tłumaczenie Pani Marii Feldmanowej, która mimo cenzury przekazała znaczenie...