Hedvigis. Tom III Gwiazda Polaków

Trzeci i ostatni tom cyklu o krótkim panowania królowej Jadwigi, która jako król zasiadła na tronie, wydana za Władysława Jagiełły, co doprowadziło do chrztu Litwy.
Choć na tronie zasiada jako dwunastolatka, jest dojrzała ponad wiek, mądra, wszechstronnie wykształcona. Jadwiga wspiera uczonych, artystów, zakłada szpitale, przytułki, funduje kościoły i już za życia staje się legendą.
W tle mamy bezwzględnego przeciwnika: zakon krzyżacki, a także żądnego władzy księcia Opolczyka. Są także pokazane rozgrywki na innych europejskich dworach, a w szczególności dwór węgierski, gdzie na tronie zasiada siostra Jadwigi, Maria.
Lubię książki rozgrywające się w dawnych odległych czasach, a cykl "HEDVIGIS" należy do moich ulubionych, a na półce czeka cykl "Lilie Królowej" Lucyny Olejniczak, rozgrywający się w tych samych czasach.

Trzeci i ostatni tom cyklu o krótkim panowania królowej Jadwigi, która jako król zasiadła na tronie, wydana za Władysława Jagiełły, co doprowadziło do chrztu Litwy.
Choć na tronie zasiada jako dwunastolatka, jest dojrzała ponad wiek, mądra, wszechstronnie wykształcona. Jadwiga wspiera uczonych, artystów, zakłada szpitale, przytułki, funduje kościoły i już za życia staje...

Chciwość i zachłanność zawsze były drugą naturą ludzi, zwłaszcza tych, którzy są u władzy. Nad Polską wisi groźba rozbiorów, Krzyżacy, król Zygmunt nie zważający na słowa żony, Marii i Opolczyk. Właściwie z każdej strony ktoś atakuje lub do tego ataku się przymierza. Na straży granic stoi Jadwiga, której mowa nie podobna do młodej niewiasty, bo jakże to się dzieje,że każdego w końcu zjedna do siebie.

Ostatnia z trylogii Hedvigis, wieńcząca całą serię. Zakończenie jest raczej wszystkim znane, z historią jeszcze nikt nie wygrał i te wydarzenia pozostaną faktami.

W tej części poznamy także zarys sytuacji w Anglii, gdzie żyje Anna Luksemburska, żona króla, Ryszarda, a także garstkę informacji na temat sytuacji papieża, który musiał opuścić Stolicę Piotrową.

Klimat powieści nadal pozostaje bez zmian, nie dostaniemy tutaj zbyt wielu wątków obyczajowych, nieco przeskakujemy między miejscami i idziemy do przodu by osiągnąć finał. Nadal to Jadwiga gra tu pierwsze skrzypce i każda inna postać jest potraktowana jako dodatek, a także po to abyśmy się zorientowali w aktualnej sytuacji.
Chociaż tutaj trochę brakowało mi...życia. Wcześniejsze książki bardziej mnie wciągnęły, tym razem nieco ciężej się mi czytało i irytowały mnie dwie postacie, Maria (tu bez zmian),oraz Wilhelm, te ich użalania działały mi na nerwy.

Podsumowując, na pewno warto poznać historię pierwszego króla Polski w osobie Jadwigi Andegaweńskiej i jeśli tylko bardziej cenicie fakty z odrobiną mistycyzmu niż pełną obyczajowości fabułę to będzie propozycja dla Was.

Dla mnie był to dobrze spędzony czas z lekturą, dzięki której poznałam lepiej historię opisywanych lat.

Chciwość i zachłanność zawsze były drugą naturą ludzi, zwłaszcza tych, którzy są u władzy. Nad Polską wisi groźba rozbiorów, Krzyżacy, król Zygmunt nie zważający na słowa żony, Marii i Opolczyk. Właściwie z każdej strony ktoś atakuje lub do tego ataku się przymierza. Na straży granic stoi Jadwiga, której mowa nie podobna do młodej niewiasty, bo jakże to się dzieje,że...

Skoro się przeczytało dwa poprzednie tomy opowieści o Królowej Jadwidze,to i trzeci też musiałem przeczytać. Jest najlepiej napisana z całej trójki,choć i tu znów co rusz ,ktoś "przewraca oczami" i przestałem się już tym przejmować,choć irytuje mnie to zdanie bardzo. Ogólnie powieść jest niezła,przybyło nowych postaci ,akcja przeniosła się także do Londynu ,ale ,tak jak i w poprzednich dwóch powieściach ,prawie wszystko dzieje się w zamkowych komnatach. Mogło być ciekawiej,bo temat naprawdę dobry i autor przygotował się solidnie od strony historycznej,no ale brakowało mi tego "czegoś",co by sprawiło ,że ta trylogia pozostanie na dłużej w mej pamięci,a tak,to zostanie przeciętnym czytałem. Ogólnie za cała trylogię daje 6.

Skoro się przeczytało dwa poprzednie tomy opowieści o Królowej Jadwidze,to i trzeci też musiałem przeczytać. Jest najlepiej napisana z całej trójki,choć i tu znów co rusz ,ktoś "przewraca oczami" i przestałem się już tym przejmować,choć irytuje mnie to zdanie bardzo. Ogólnie powieść jest niezła,przybyło nowych postaci ,akcja przeniosła się także do Londynu ,ale ,tak jak i w...

#hedvigis tom trzeci i ostatni losów Jadwigi Andegaweńskiej, kobiety, która została królem.

Autor @krzysztofkonopka_autor prowadzi czytelnika przez burzliwe dzieje Polski tamtych czasów.

Jadwiga zmaga się z trudnymi doświadczeniami, ale wprowadza również wiele zmian, dzięki nim staje się legendą już za życia, staje się Lilią Wawelu.

Podoba mi się prostota tekstu, a przy tym oddanie emocji i przede wszystkim podanie historii w sposób, który czyta się jak dobry kryminał.
Krzysztof Konopka zaskakuje plastycznością opisów, słowa tworzą w głowie czytelnika barwne obrazy pełne dynamiki. Przenosi nas w zamkowe komnaty, ale ukazuje również znoje podróży. Otwiera puszkę dworskich intryg, jak i politycznych gier.

Od zawsze lubiłam historię, ale przyznam, że odkrycie iż może ona być przedstawiana bez suchej formy jest dla mnie wciąż jeszcze jakimś objawieniem. Z przyjemnością oddaję swój wolny czas takiej lekturze, a na dodatek nie tylko miło go spędzam, ale dowiaduję się więcej o historii naszego kraju.

O Jadwidze wiedziałam niewiele i gdyby nie te książki, nie miałabym pojęcia jak wielką rolę udało jej się odegrać.

Bardzo dziękuję Autorowi za egzemplarz, a Was zachęcam do przeczytania wszystkich trzech tomów, wcześniejsze mam za sobą i to była doskonała literacka przygoda 😀

#hedvigis tom trzeci i ostatni losów Jadwigi Andegaweńskiej, kobiety, która została królem.

Autor @krzysztofkonopka_autor prowadzi czytelnika przez burzliwe dzieje Polski tamtych czasów.

Jadwiga zmaga się z trudnymi doświadczeniami, ale wprowadza również wiele zmian, dzięki nim staje się legendą już za życia, staje się Lilią Wawelu.

Podoba mi się prostota tekstu, a przy...

Dwie korony. Dwie drogi. Jedna nadzieja.

Schyłek XIV wieku. W Polsce nadal panuje Jadwiga. Lud ją uwielbia, ona stara się rozwijać kraj. Ma przed sobą wiele wyzwań.

Są też kruche sojusze, zakon, wrogowie.

Maria także nie ma łatwo. Okazuje się że jej mąż chce zgadnąć polskie ziemię.

To wciągająca historia opisana w barwny sposób.

Dwie korony. Dwie drogi. Jedna nadzieja.

Schyłek XIV wieku. W Polsce nadal panuje Jadwiga. Lud ją uwielbia, ona stara się rozwijać kraj. Ma przed sobą wiele wyzwań.

Są też kruche sojusze, zakon, wrogowie.

Maria także nie ma łatwo. Okazuje się że jej mąż chce zgadnąć polskie ziemię.

To wciągająca historia opisana w barwny sposób.

Ramy czasowe, do których przenosimy się czytając tę powieść, to idealny okres w dziejach dla miłośników historycznych lektur. Takich, gdzie prócz wciągającej fabuły oraz wplecenia ważnych i ciekawych wydarzeń z epoki, otrzymamy również obiektywnie zarysowanych, i intrygujących bohaterów.

Wiążąc z tą pozycją duże nadzieje, nader się rozczarowałam. Liczyłam na to, że wśród historycznej tandety, znalazłam ciekawą, obfitującą w prawdziwe i, dobrze zrozumiane przez Pisarza, wydarzenia oraz niestronniczo ukazane postaci.

Zastanawiam się, czym Autorowi zawinił król Zygmunt Luksemburski, że stworzył na kanwie wątku Węgier personę, która nie ma za wiele wspólnego z historyczną postacią owego władcy. W Hedvigis ten monarcha jest wręcz groteskowo ukazany, przerysowany, pełen samych negatywnych cech. Można wręcz rzec, że to człowiek patologiczny, zimny, bezrefleksyjny, wyprany z głębszych uczuć. Przy końcu powieści, owszem, zdaje się, że Pisarz próbował jakoś "naprawić" tego bohatera, jednak odrobinę za późno, by pozwolić czytelnikowi na własny osąd króla. Tutaj raczej całokształt budowania jego sylwetki niemal narzuca nam antypatię do niego. Warto by było pozwolić odbiorcy na samodzielną ocenę każdej postaci.

W III tomie serii o siostrach z rodu d'Anjou znajdziemy również i przemoc psychiczną, idealizowanie polskich wątków kosztem węgierskich, a nawet ośmielę się powiedzieć, ahistoryczne motywy, jakie nimi kierują. Podobało mi się natomiast to, jak jest ukazana relacja sióstr Andegawenek na gruncie prywatnym.

Druga osoba, równie po macoszemu i bez dogłębniejszej analizy źródeł, potraktowana w tej lekturze, to żona Zygmunta – król Węgier, Maria Andegaweńska. W powieści dochodzi do kuriozalnych sytuacji z jej udziałem. Niewiasta zdaje się być kreowana na szpiega we własnym zamku, czy obawiać się o własne życie, co można wysnuć, dobrze czytając między wierszami. W dodatku donosi siostrze na poczynania Luksemburczyka, co jest równe ze zdradą stanu, nielojalnością wobec Królestwa, którego była dziedziczką i władcą.

Z najnowszych badań wynika, że małżeństwo Zygmunta i Marii było co najmniej zgodne, pełne szacunku oraz przyjaźni. Wystarczy zerknąć do obcojęzycznych, dostępnych prac naukowych. Z owych wynika i to, że spędzali ze sobą naprawdę sporo czasu, ponieważ nawet od 6 do 8 miesięcy w ciągu roku. Kolejna ciekawostka, której zabrakło w Hedvigis, to podróże Marii, jakie bardzo często odbywała w trakcie swego panowania.


I choć bibliografia jest bogata i obfituje w wiele ważnych, wręcz kanonicznych pozycji, patrząc na to, jak przeinaczone czy nielogicznie opisane są w tym tomie wątki polityczne, czy niezgodnie z prawdą ukazane postaci, odważę się poddać w wątpliwość skrupulatność analizy owych źródeł przez Autora.

Ramy czasowe, do których przenosimy się czytając tę powieść, to idealny okres w dziejach dla miłośników historycznych lektur. Takich, gdzie prócz wciągającej fabuły oraz wplecenia ważnych i ciekawych wydarzeń z epoki, otrzymamy również obiektywnie zarysowanych, i intrygujących bohaterów.

Wiążąc z tą pozycją duże nadzieje, nader się rozczarowałam. Liczyłam na to, że wśród...

Odrobinę naiwne i świątobliwe, ale w sumie to nasza polska historia więc UROCZO.

Odrobinę naiwne i świątobliwe, ale w sumie to nasza polska historia więc UROCZO.