Dotknięci miłością

Książka Nialla Williamsa znalazła się u mnie przez przypadek. Ani nie planowałam jej przeczytać, ani nie znałam autora (zresztą tej tylko jednej książki). Nieoczekiwanie książka mnie zachwyciła głownie dzięki językowi, jakim posługuje się pisarz. Subtelna mozaika słów. To proza, ale miejscami bardzo poetycka. Nie każdy doceni taką książkę. Jest w niej akcja, jest miejsce na miłość, ale wszystko otula subtelny urok poetyckiego języka. I to on decyduje o wartości i uroku tej historii, której przesłaniem jest myśl, że nie da się uciec przed prawdziwą wielką miłością, bo ona wszędzie cię znajdzie i dogoni oraz pokona wszystkie ludzkie przeszkody. Można dyskutować oczywiście na temat zbytnich zbiegów okoliczności samej fabuły. Ponieważ jednak warstwa fabularna w moim odczuciu gra tutaj drugorzędną rolę, aż tak mi to nie przeszkadzało.
Tej książce należy dać trochę czasu, pozwolić sobie na delektowanie się sposobem pisania i wyrażania emocji. Wiele zdań to perełki, które można odczytywać kilka razy i zachwycać się nimi. Dawno nie spotkałam tak pięknej i subtelnej książki.
Zdaję sobie sprawę, że pewnie niewielu zachwyci się tą książką, ale może jednak warto spróbować.

Książka Nialla Williamsa znalazła się u mnie przez przypadek. Ani nie planowałam jej przeczytać, ani nie znałam autora (zresztą tej tylko jednej książki). Nieoczekiwanie książka mnie zachwyciła głownie dzięki językowi, jakim posługuje się pisarz. Subtelna mozaika słów. To proza, ale miejscami bardzo poetycka. Nie każdy doceni taką książkę. Jest w niej akcja, jest miejsce...

Mam dosyć mieszane uczucia.
Dorwałam tę książkę w bibliotece.
Można powiedzieć, że umiliła mi kilka podróży tramwajem do pracy i z powrotem;)
Książka jest przesiąknięta magią, taki typowy romans.. na zielonej wyspie.
Rejony które znam i które darzę ogromnym sentymentem, dlatego miejsce akcji w tej książce to spory plus. Niemniej jednak bardzo często byłam znużona i książka nie porwała mnie jakoś wybitnie, abym ze świecącymi się oczyma chciała ją komuś polecić.
Taka sobie, po prostu.

Mam dosyć mieszane uczucia.
Dorwałam tę książkę w bibliotece.
Można powiedzieć, że umiliła mi kilka podróży tramwajem do pracy i z powrotem;)
Książka jest przesiąknięta magią, taki typowy romans.. na zielonej wyspie.
Rejony które znam i które darzę ogromnym sentymentem, dlatego miejsce akcji w tej książce to spory plus. Niemniej jednak bardzo często byłam znużona i książka...

Po „Dotkniętych miłością” Nialla Williamsa sięgnęłam przypadkiem podczas wizyty w bibliotece. Nie wiem czy skusiła mnie okładka czy opis, ale przyznam, że po powrocie do domu i przeczytaniu kilku opinii na temat tego tytułu mój entuzjazm nieco osłabł. I chociaż zwykle staram się przesadnie nie sugerować tym, jak inni widzą daną książkę (wiadomo, że każdemu podoba się coś innego),to jednak w głowie zakiełkowało mi ziarenko zniechęcenia i mimo woli przygotowałam się na mocno średnią lekturę. I po raz kolejny przekonałam się, że gusta bywają różne, a to w czym jedni widzą banalny romans, dla kogoś innego może być źródłem zaskoczenia, a nawet zachwytu.

Tym razem nie zacznę od tego o czym są „Dotknięci miłością”. Po pierwszym kilkunastu stronach zrozumiałam bowiem, że w tym przypadku, to nie sama fabuła odgrywa pierwszoplanową rolę. Tutaj to sposób pisania i oddawania uczuć stanowi podstawową wartość... Niall Williams w tej dziedzinie osiągnął coś, czego już dawno w żadnej książce nie spotkałam – każde zdanie to muzyka, czysta słodycz dla duszy spragnionej pięknej oprawy słów. Nie oznacza to wcale, że język postawiony został na takim piedestale, na który zwyczajnemu czytelnikowi ciężko sięgnąć. To nadal są metafory i opisy, które każdy z nas może swobodnie odczytywać i przeżywać. A jednocześnie takie, które wymagają odpowiedniego nastroju, wyciszenia i zarezerwowania chwili bez pośpiechu. O tak - Williams piszę absolutnie pięknie. W pełen emocji sposób, w którym każdy fragment można odkrywać raz po raz na nowo.

Oczywiście nie sposób zupełnie pominąć to, jaką historię autor postanowił nam opowiedzieć – do pewnego momentu ona zresztą także wzbudzała we mnie może nie tyle co totalny zachwyt, ale na pewno dostarczała pewną dawkę emocji. Dzieciństwo Nicholasa naznaczone zostało obecnością Boga. Problem w tym, że nie oznaczało to pełnej spokoju i wiary codzienności. W tym przypadku wyglądało to odrobinę jak próba, której nie widać końca. Ojciec chłopca - urzędnik państwowy - pewnego dnia rzuca pracę na rzecz malarstwa twierdząc, że tak kazał mu postąpić Najwyższy. Od tej chwili Nicholasowi częściej niż pewność w boży plan, towarzyszy bezradność i dorastanie pełne znaków zapytania.

W nieco innym zakątku Irlandii rodzinę Isabel spotyka nieszczęście – jej brat Sean nagle z pełnego zapału do muzyki chłopca, zmienia się w przykutą do łóżka niemal bezwładną istotę. Dorastająca z absurdalnym poczuciem winy dziewczyna swoje wybory życiowe w jakiś sposób wiąże z tamtą chwilą z dzieciństwa.

W „Dotkniętych miłością” przeplata się miłość i śmierć, chwilę szczęścia i trudne do zniesienia cierpienie, a wszystko to w cudownej oprawie słów autora. Wrażenie jakie zrobił na mnie język i cała otoczka tej historii nie przysłonił mi jednak faktu, że pewne elementy fabuły niezupełnie do mnie przemówiły. Przyznam, że im bliżej końca, tym coraz mniej przekonywał mnie sposób przedstawienia miłości. Dla mnie okazał się chyba nieco zbyt wyidealizowany (nawet mimo tego, że nie było to uczucie idealne). Podobnie rzecz miała się w przypadku zbiegów okoliczności (a może zrządzenia losu?),które połączyły losy Nicholasa i Isabel. W moim odczuciu pewne elementy okazały się mało autentyczne i zbyt nierzeczywiste. Strasznie żałuję, bo do pewnego momentu cała opowieść robiła na mnie naprawdę spore wrażenie i wywoływała wiele emocji.

Trzeba sobie jasno zresztą powiedzieć, że nie jest to książka, w której wyczekuje się kolejnych zwrotów akcji czy śledzi z zapartym tchem rozwój wydarzeń. To raczej opowieść spleciona z uczuć, domysłów i umiejętności Nialla Williamsa do stworzenia przejmujących obrazów, które działają na wyobraźnię. Nie jestem pewna czy jest to pozycja, którą mogłabym polecić, bo wiem, że nie każdemu taka forma przypadnie do gustu. Jeżeli jednak macie ochotę na niespieszne delektowanie się słowami to będzie to dobry wybór.

http://k-recenzjeksiazek.blogspot.com/2013/09/niall-williams-dotknieci-mioscia.html

Po „Dotkniętych miłością” Nialla Williamsa sięgnęłam przypadkiem podczas wizyty w bibliotece. Nie wiem czy skusiła mnie okładka czy opis, ale przyznam, że po powrocie do domu i przeczytaniu kilku opinii na temat tego tytułu mój entuzjazm nieco osłabł. I chociaż zwykle staram się przesadnie nie sugerować tym, jak inni widzą daną książkę (wiadomo, że każdemu podoba się coś...

Książką zainteresowałam się przez wzgląd na Irlandię- czyli miejsce akcji. Musze przyznać, że tu się jednak nieco zawiodłam- kraj z reguły jest opisany jako szary i smutny, dziki (mówię tu o wysepce Isabel). Nieliczne momenty ukazują zachwyt spowodowany przyrodą.
Ponadto książka pisana w dość dziwny sposób- raz się wydaje prosty, raz bardzo zawiły. Pierwsza część książki wprawiła mnie w smutno-nostalgiczny nastrój, jednak druga część mi to wynagrodziła, i to z nawiązką.
Ogólnie powieść wzruszająca, pełna rzeczy wartych przemyślenia i refleksji bohaterów, pogłębiająca wiarę w mądrość okoliczności i wartość czystej miłości. Po przeczytaniu jej przez jakiś czas patrzyłam zupełnie inaczej na świat i ludzi. Jak? przeczytajcie, a pewnie się dowiecie;)

Książką zainteresowałam się przez wzgląd na Irlandię- czyli miejsce akcji. Musze przyznać, że tu się jednak nieco zawiodłam- kraj z reguły jest opisany jako szary i smutny, dziki (mówię tu o wysepce Isabel). Nieliczne momenty ukazują zachwyt spowodowany przyrodą.
Ponadto książka pisana w dość dziwny sposób- raz się wydaje prosty, raz bardzo zawiły. Pierwsza część książki...

Autor w niezwykły sposób opisuje przeżycia głównych bohaterów. Wyczuwa się lekkość czytania, można przenieść się w krainę baśni, gdzie wszystko jednym czasem jest doskonałe. A innym czasem sprawia ból, który można odczuć na sobie. Kto zacznie czytać tę książkę, nie będzie mógł się od niej oderwać.

Gorąco polecam,
pozdrawiam.

Autor w niezwykły sposób opisuje przeżycia głównych bohaterów. Wyczuwa się lekkość czytania, można przenieść się w krainę baśni, gdzie wszystko jednym czasem jest doskonałe. A innym czasem sprawia ból, który można odczuć na sobie. Kto zacznie czytać tę książkę, nie będzie mógł się od niej oderwać.

Gorąco polecam,
pozdrawiam.

Książka jest typowym romansem. Poznajemy historię Nicholasa i Isabel, a także ich rodzin. Poznajemy zycie mlodych, których losy splotą się w przyszłości. Nic odkrywczego. Język bardzo bogaty, wiele metafor, wyrafinowany, poetycki, mnogość opisów: na początku wpływał korzystnie na odbiór romansu, później nużył. Chwilami czytałam książkę z podekscytowaniem, by na następne 50 stron wiało nudą. Ogólny bilans: średnia książka

Książka jest typowym romansem. Poznajemy historię Nicholasa i Isabel, a także ich rodzin. Poznajemy zycie mlodych, których losy splotą się w przyszłości. Nic odkrywczego. Język bardzo bogaty, wiele metafor, wyrafinowany, poetycki, mnogość opisów: na początku wpływał korzystnie na odbiór romansu, później nużył. Chwilami czytałam książkę z podekscytowaniem, by na następne 50...

Między wieszami mozna znaleść piękno Irlandi która jest największą bochaterką tej ksiązki.

Między wieszami mozna znaleść piękno Irlandi która jest największą bochaterką tej ksiązki.

szkoda czasu

szkoda czasu

piękna opowieść

piękna opowieść

Irlandzki realizm magiczny powoli kroczący ku przeznaczeniu.

Irlandzki realizm magiczny powoli kroczący ku przeznaczeniu.