Jabłko Apolejki

Nieduża książeczka. Do tego stopnia niepozorna, że na półce w księgarni pewnie bym jej nie zauważyła. Na szczęście wpadła mi w ręce. Piszę "na szczęście", ponieważ jest wyjątkowa. I wcale nie dlatego, że dostała nagrodę w konkursie im. Astrid Lindgren. Jest tak zwyczajna, że czytając ją miałam wrażenie, że to o jakichś moich sąsiadach zza ściany, o kimś mi znanym. Główną bohaterką jest nastoletnia Kasia. Jej życie wywraca się do góry nogami, kiedy musi wraz z młodszą siostrą Olą i chorym na autyzm bratem Jaśkiem przenieść się do małego miasta, do babci. Życie całej rodziny ulega zmianie i wszyscy muszą się w tej nowej codzienności odnaleźć. Mimo smutku, niepewności, lęku o przyszłość, książka zawiera też mnóstwo ciepła i nie raz uśmiechnęłam się czytając ją. Polecam każdemu, kto lubi znajdować w książkach "zwykłe życie".

Nieduża książeczka. Do tego stopnia niepozorna, że na półce w księgarni pewnie bym jej nie zauważyła. Na szczęście wpadła mi w ręce. Piszę "na szczęście", ponieważ jest wyjątkowa. I wcale nie dlatego, że dostała nagrodę w konkursie im. Astrid Lindgren. Jest tak zwyczajna, że czytając ją miałam wrażenie, że to o jakichś moich sąsiadach zza ściany, o kimś mi znanym. Główną...

Ten niełatwy świat... To niby truizm, ale nie z perspektywy bohaterów borykających się z codziennością.
Na postaci, zarysowane w książce Wróblewskiej, trudno nie patrzeć z sympatią. Naturalnie, nie wszyscy są tutaj kryształowi i bez skazy. Wystarczy wspomnieć zaprzyjaźnionego z Olą Maćką, który pewnego dnia nie tylko przestaje wierzyć w psią niezwykłość, ale i ośmiesza dziewczynkę przed dwoma chłopcami z okolicy.
Ale przez błędy, słabości, gorsze momenty życiowe jesteśmy bardziej ludzcy. I w "Jabłku Apolejki" ta "ludzkość" pojmowana jako słabość i niedoskonałość wzrusza. Nie irytuje, lecz stoi za łezką, która może potoczyć się po policzku. Uwaga: nie należy się jej wstydzić!

Ten niełatwy świat... To niby truizm, ale nie z perspektywy bohaterów borykających się z codziennością.
Na postaci, zarysowane w książce Wróblewskiej, trudno nie patrzeć z sympatią. Naturalnie, nie wszyscy są tutaj kryształowi i bez skazy. Wystarczy wspomnieć zaprzyjaźnionego z Olą Maćką, który pewnego dnia nie tylko przestaje wierzyć w psią niezwykłość, ale i ośmiesza...

Chociaż jedną z bohaterek jest licealistka, jest to książka adresowana raczej do dzieci, napisana prostym językiem, z nieskomplikowaną akcją. Chociaż oczywiście dorosły przeczyta ją z wielką przyjemnością.
Polecam ją bardzo (mimo pewnych niedociągnięć, głównie redakcyjnych, mimo tu i ówdzie dłużyzn i zbyt sztucznych dialogów z czystym sumieniem oceniam, jako "rewelacyjna"). To chyba jedyna w Polsce książka która tak prawdziwie (a równocześnie w sposób zrozumiały nawet przez dziecko) pokazuje "uroki" życia z osobą autystyczną. Pięknie opowiada o akceptacji inności, która nie jest 'przygłaskana" sztuczna, niczego nie zamiata pod dywan.
Trudno mi o tej książce coś napisać więcej poza jednym - bardzo warto przeczytać!

Chociaż jedną z bohaterek jest licealistka, jest to książka adresowana raczej do dzieci, napisana prostym językiem, z nieskomplikowaną akcją. Chociaż oczywiście dorosły przeczyta ją z wielką przyjemnością.
Polecam ją bardzo (mimo pewnych niedociągnięć, głównie redakcyjnych, mimo tu i ówdzie dłużyzn i zbyt sztucznych dialogów z czystym sumieniem oceniam, jako...

Maturzystka Kasia przeprowadza się z mamą,prawie 13-letnim autystycznym bratem Jaśkiem i 6-letnią siostrą Olą do babci na wieś...;)Zmiana otoczenia nie jest łatwa szczególnie dla Jaśka... Na szczęście może liczyć na swojego chłopaka Michała;) Kasia bardzo lubi bajkę Apolejka i jej osiołek, którą chętnie czyta młodszemu rodzeństwu...:)Michał pomaga Kasi i jej rodzinie i zawozi Jaśka do świetlicy, a także informuje ich mamę jak załatwić dla Jaśka indywidualne nauczanie...;) Tata wraca do swojej rodziny po roku nieobecności...;) Gorąco polecam!!! ;)

Maturzystka Kasia przeprowadza się z mamą,prawie 13-letnim autystycznym bratem Jaśkiem i 6-letnią siostrą Olą do babci na wieś...;)Zmiana otoczenia nie jest łatwa szczególnie dla Jaśka... Na szczęście może liczyć na swojego chłopaka Michała;) Kasia bardzo lubi bajkę Apolejka i jej osiołek, którą chętnie czyta młodszemu rodzeństwu...:)Michał pomaga Kasi i jej rodzinie i...

Uwielbiam tę książkę. Z miejsca, z marszu wciąga do swojego światku, od którego jedynie głęboki sen był w stanie mnie odgrodzić. Są w nim: nietolerancja, miłość, rodzina, wsparcie i kilka drobnych wielkich problemów.
Nie sposób nie ulec rozczulającej trójce rodzeństwa i wspaniałym ciepłym barwom, w które wyobraźnia automatycznie ubiera babciny dom. Wieli ukłon w kierunku autorki za równowagę w powieści.

Uwielbiam tę książkę. Z miejsca, z marszu wciąga do swojego światku, od którego jedynie głęboki sen był w stanie mnie odgrodzić. Są w nim: nietolerancja, miłość, rodzina, wsparcie i kilka drobnych wielkich problemów.
Nie sposób nie ulec rozczulającej trójce rodzeństwa i wspaniałym ciepłym barwom, w które wyobraźnia automatycznie ubiera babciny dom. Wieli ukłon w kierunku...

Świetna książka. Bardzo wciągająca i pouczająca. Mówiąca o miłości, wzajemnym zrozumieniu i akceptacji, ale również o tym, jak ważnym i cennym skarbem jest rodzina. Książka jest bardzo cieniutka,szybko się ją czyta i daje do myślenia. Polecam ją każdemu, bo warto zagłębić się w opowieść o Kasi i jej rodzeństwie.

Świetna książka. Bardzo wciągająca i pouczająca. Mówiąca o miłości, wzajemnym zrozumieniu i akceptacji, ale również o tym, jak ważnym i cennym skarbem jest rodzina. Książka jest bardzo cieniutka,szybko się ją czyta i daje do myślenia. Polecam ją każdemu, bo warto zagłębić się w opowieść o Kasi i jej rodzeństwie.

Na wsi dzieci będą się musiały nauczyć się nowego życia. Zmiana szkół, nowi koledzy, wiele przykrości – dobrze, że siostry mogą na siebie liczyć. Z Oli wyśmiewają się inni uczniowie – okrzykują ją „psychopatką” kiedy przypadkowo podsłuchują, jak dziewczynka rozmawia z ukochanym podwórzowym psem, Boskiem. Presja środowiska sprawia, że od Oli odwraca się nawet przyjaciel. Małej bohaterce jest tym trudniej, że z powodu Jaśka wstydzi się zapraszać kogokolwiek do domu: Jasiek często zapomina o podciągnięciu spodni i świeci gołym tyłkiem. Co pomyślą sobie na jego temat okrutne dzieci?

Paradoksalnie, ten sam kłopot męczy dorosłą już Kaśkę – jej koledzy są najwyraźniej skrępowani obecnością chorego dziecka. Dopiero Michał, student pedagogiki specjalnej, przychodzi z pomocą. Na osobie Jaśka skupia się prawie całe zło otoczenia. W szkole specjalnej matki chorych dzieci nie zgadzają się, by do ich klasy wprowadzić Jaśka. Wszystko sprzysięga się przeciwko chłopcu. Na szczęście te problemy ulegają złagodzeniu, gdy w grę wchodzi miłość i przyjaźń.
*Książka poruszająca temat autyzmu, odmienności, wyobcowania i braku zrozumienia dla choroby i to właściwie jej jedyny plus.* Tylko to mi się spodobało,książka chaotyczna,no bo jak można w nieco ponad 100 stronach zmieścić rok?
Moja ocena 4/10

Na wsi dzieci będą się musiały nauczyć się nowego życia. Zmiana szkół, nowi koledzy, wiele przykrości – dobrze, że siostry mogą na siebie liczyć. Z Oli wyśmiewają się inni uczniowie – okrzykują ją „psychopatką” kiedy przypadkowo podsłuchują, jak dziewczynka rozmawia z ukochanym podwórzowym psem, Boskiem. Presja środowiska sprawia, że od Oli odwraca się nawet przyjaciel....

Naprawdę dobra książka !! Warta przeczytania ... Nie jestem w stanie jej opisać ... Tak wiele emocji po jej przeczytaniu :3 Bardzo polecam :D

Naprawdę dobra książka !! Warta przeczytania ... Nie jestem w stanie jej opisać ... Tak wiele emocji po jej przeczytaniu :3 Bardzo polecam :D

Bardzo fajna książka, poruszająca trudne tematy, ukazująca ciężar zwykłych domowych problemow z jakimi musza mierzyć się niektóre rodziny. Nie spodziewałam się czegoś takiego po lekturze szkolnej, którą rolę pełni w moim gimnazjum ;)

Bardzo fajna książka, poruszająca trudne tematy, ukazująca ciężar zwykłych domowych problemow z jakimi musza mierzyć się niektóre rodziny. Nie spodziewałam się czegoś takiego po lekturze szkolnej, którą rolę pełni w moim gimnazjum ;)

szybko się czyta ale do ulubionych się nie zalicza

szybko się czyta ale do ulubionych się nie zalicza