Zappa tak jak The Beatles, Led Zeppelin, Miles Davis, John Coltrane , Mozart czy Bach to esencja życia, a ta autobiografia to wisienka na torcie. Święty Franciszek z Baltimore jak napisano kiedyś w "Jazz Forum" to wielka muzyczna miłość i ekscytacja mojego życia. Geniusz opowiada o sobie, rodzinie, zespole, koncertach, polityce.Znakomita pozycja dla fana, choć o Zappie powinna powstać wielka encyklopedia.

Zappa tak jak The Beatles, Led Zeppelin, Miles Davis, John Coltrane , Mozart czy Bach to esencja życia, a ta autobiografia to wisienka na torcie. Święty Franciszek z Baltimore jak napisano kiedyś w "Jazz Forum" to wielka muzyczna miłość i ekscytacja mojego życia. Geniusz opowiada o sobie, rodzinie, zespole, koncertach, polityce.Znakomita pozycja dla fana, choć o Zappie...

Rewelacja. Szkoda tylko, że książka pojawiła się na chwilę i zniknęła. Wydawnictwo twierdzi, że dodruków nie będzie. Szkoda. Pozostaje drugi obieg a tam ceny już raczej nie zejdą poniżej tej stówki z okładem... Ale oczywiście jak nie znasz albo nie chcesz poznać Zappy to nie czytaj. Szkoda czasu. Uśmiałem się czytając jedną z ocen poniżej, gdzie ktoś woła o pomstę do nieba, że tło polityczno/społeczno/kulturowe nie zostało opisane w przypisach. No proszę... To może drugą książkę dodawać w cenie Zappy a zajmujacą się historią Stanów Zjednoczonych??

Rewelacja. Szkoda tylko, że książka pojawiła się na chwilę i zniknęła. Wydawnictwo twierdzi, że dodruków nie będzie. Szkoda. Pozostaje drugi obieg a tam ceny już raczej nie zejdą poniżej tej stówki z okładem... Ale oczywiście jak nie znasz albo nie chcesz poznać Zappy to nie czytaj. Szkoda czasu. Uśmiałem się czytając jedną z ocen poniżej, gdzie ktoś woła o pomstę do nieba,...

Poniżej Konrad Słoka dał dobry opis tej książki. Od siebie dodam, że polskie wydanie jest niedoróbką. Książkę napisano trzy dekady temu, a Zappa snuje w niej opowieści, począwszy od swojego dzieciństwa, gęsto rzucając nazwiskami, miejscami, wydawnictwami, stacjami radiowymi i telewizyjnymi, a wszystko to jest umoczone w obyczajowo-społeczno-politycznym sosie, który z perspektywy polskiego czytelnika wydaje się obcy. Tu powinien wkroczyć redaktor, który wytłumaczy kto, co i dlaczego. Na domiar złego wydawca nie potrafił dogadać się z rodziną Zappów co do przekładu jego tekstów, o czym informuje niemal w formie anegdotki jeden z pięciu na krzyż przypisów.

Poniżej Konrad Słoka dał dobry opis tej książki. Od siebie dodam, że polskie wydanie jest niedoróbką. Książkę napisano trzy dekady temu, a Zappa snuje w niej opowieści, począwszy od swojego dzieciństwa, gęsto rzucając nazwiskami, miejscami, wydawnictwami, stacjami radiowymi i telewizyjnymi, a wszystko to jest umoczone w obyczajowo-społeczno-politycznym sosie, który z...

Trzeba przyznać, że niezły bystrzak z Franka. Umysł i język cięte jak maczeta, retoryka i wyobraźnia godne podziwu. Książka niestety nierówna, im dalej tym głębiej zapadłem się bagno jego przesadnie pesymistycznego, nieco moralizatorskiego gadania. Gdyby jego przemyślenia nt. Polityki znalazły się na początku książki rzuciłbym ją w kąt po kilku minutach. Na szczęście były na końcu, więc zmęczyłem ją do końca. Muzyczne wątki - prima sort.

Trzeba przyznać, że niezły bystrzak z Franka. Umysł i język cięte jak maczeta, retoryka i wyobraźnia godne podziwu. Książka niestety nierówna, im dalej tym głębiej zapadłem się bagno jego przesadnie pesymistycznego, nieco moralizatorskiego gadania. Gdyby jego przemyślenia nt. Polityki znalazły się na początku książki rzuciłbym ją w kąt po kilku minutach. Na szczęście były...

Prawdziwy wizjoner i ferak w jednym; muzyk, kompozytor, producent, dyrygent, człowiek, który uwielbiał dodakakofonię, muzycznie, zmienny jak kameleon, umysłowo inteligentny jak wirtuoz, a jednak książce brakuje literatury. Jest gadana, jest w niej dużo frustracji i toksyn na Amerykę i Amerykański system podatkowy, czy przemysł fonograficzny. Zappa nie darzył wielkim szacunkiem orkiestrowych muzyków sesyjnych, miał ich za leni i cwaniaczków. Rozczarowałem się nieco, bo Zappa choć muzycznie jest nieoceniony, to aranż tej książki mu się nie powiódł.

Prawdziwy wizjoner i ferak w jednym; muzyk, kompozytor, producent, dyrygent, człowiek, który uwielbiał dodakakofonię, muzycznie, zmienny jak kameleon, umysłowo inteligentny jak wirtuoz, a jednak książce brakuje literatury. Jest gadana, jest w niej dużo frustracji i toksyn na Amerykę i Amerykański system podatkowy, czy przemysł fonograficzny. Zappa nie darzył wielkim...

No, to tak. Nie będę się zgrywał na wielkiego hipstera - dokonania muzyczne Franka Zappy kojarzę jedynie pobieżnie, a w całości mogę przesłuchać tylko album "Hot Rats" (od jakiegoś czasu NIEDOSTĘPNY na Spotify - wstyd i hańba!),który jest w zasadzie instrumentalny. Ja w ogóle nie lubię śpiewu (bądź para-śpiewu) w kabarecie - mogę chyba tylko posłuchać piosenek w wykonaniu kabaretu Tey - a Zappa przecież uprawiał taki muzyczny kabaret, z melorecytacją i tak dalej. Wiem, że grali u niego absolutnie wyśmienici muzycy, do tego niektóre jego rzeczy to prawdziwe kompozycyjne perełki z pogranicza rocka, jazzu, muzyki filmowej i klasycznej. Ale przesłuchanie całego albumu (oprócz "Hot Rats"!) stanowi dla mnie zbyt wielkie wyzwanie. Tym bardziej, że Frank Zappa to nie tylko muzyka, ale i teksty, w których Frank nierzadko wyśmiewał swoich mniej rozgarniętych rodaków.
Zappa żartuje w książce, że jego rodzice - Włosi - zawsze musieli do jakiejś roboty angażować koniecznie włoskiego fachowca. A tu proszę, w napisaniu autobiografii pomógł mu właśnie włoski fachowiec. Od razu warto tu nadmienić, że w książce tej nie znajdziemy typowego biograficznego wodolejstwa typu "a w tym roku nagrałem taką płytę, a potem pojechałem w trasę, a w następnym roku nagrałem kolejną płytę...". Z jednej strony - trochę szkoda, bo osobiście liczyłem na trochę anegdot ze studia i szczegółów powstawania "Hot Rats" takoż! Nie mogę jednak powiedzieć, że się zawiodłem, bo narracja Zappy czasami ma charakter wręcz filozoficzny, a jego inteligentne poczucie humoru nie pozwala się nudzić. Dowiedzieć się można całkiem dobrze, w jaki sposób Frank postrzegał muzyków rockowych i klasycznych, jaki miał stosunek do branży muzyczno-rozrywkowej i wytwórni płytowych, ale i do amerykańskich polityków czy też cenzury. I wiem, że niektórzy uważają to za świętokradztwo, ale w wielu miejsach musiałem sobie markerem zakreślić co ciekawsze fragmenty. Wiem, że będę do nich wracał w stosownych okolicznościach.
Książka absolutnie dla KAŻDEGO fana muzyki - i dla fanów Zappy, i dla tych, co słyszeli ze dwie piosenki, i dla tych, co kojarzą tylko samo nazwisko albo nawet nie.

P.S.: Zapomniałem wspomnieć, że dowiemy się również z tej książki, czy Zappie faktycznie zdarzyło się na scenie zrobić kupę.

No, to tak. Nie będę się zgrywał na wielkiego hipstera - dokonania muzyczne Franka Zappy kojarzę jedynie pobieżnie, a w całości mogę przesłuchać tylko album "Hot Rats" (od jakiegoś czasu NIEDOSTĘPNY na Spotify - wstyd i hańba!),który jest w zasadzie instrumentalny. Ja w ogóle nie lubię śpiewu (bądź para-śpiewu) w kabarecie - mogę chyba tylko posłuchać piosenek w wykonaniu...

Z uwagi na brak najnowszego wydania w bazie serwisu ocena jedynie "oficjalnie" dotyczy "dziewiczej" polskiej edycji tej bardziej autorefleksyjniej niźli autobiograficznej pozycji.

Z uwagi na brak najnowszego wydania w bazie serwisu ocena jedynie "oficjalnie" dotyczy "dziewiczej" polskiej edycji tej bardziej autorefleksyjniej niźli autobiograficznej pozycji.

Świetna autobiografia, świetnego człowieka. Choć nie zajmuję się zawodowo muzyką, Zappa jest moim prywatnym idolem. Ba! Nie trzeba zajmować się muzyką żeby Zappa był idolem. Ze względu na to, że ze zdrowym rozsądkiem patrzył na wszystkie obszary życia, to każdy człowiek o podobnym światopoglądzie znajdzie w Zappie bratnią duszę. Tym bardziej, że w swojej książce nie pisze tylko o muzyce. Polecam wszystkim, którzy z dystansem, humorem i cynizmem patrzą na świat. Daję 9/10 bo nie jest to literackie arcydzieło, natomiast przedstawia sylwetkę wybitnej persony.
Cieszy mnie bardzo wieść o wznowieniu tej autobiografii w nowym tłumaczeniu.

Świetna autobiografia, świetnego człowieka. Choć nie zajmuję się zawodowo muzyką, Zappa jest moim prywatnym idolem. Ba! Nie trzeba zajmować się muzyką żeby Zappa był idolem. Ze względu na to, że ze zdrowym rozsądkiem patrzył na wszystkie obszary życia, to każdy człowiek o podobnym światopoglądzie znajdzie w Zappie bratnią duszę. Tym bardziej, że w swojej książce nie pisze...

Frank Zappa. Niekwestionowany gigant sceny rockowej (tak wiem, to zbyt wąska dla Niego szufladka),nie tylko wirtuoz swojego instrumentu, ale przede wszystkim wizjoner, twórca, myśliciel, filozof, satyryk i prześmiewca, autor wielu kultowych cytatów ...i dużo więcej. Nie dziwcie się, że do lektury podchodziłem z naprawdę wysokimi oczekiwaniami.

Książka zaczyna się genialnie. Najwcześniejsze wspomnienia Franka to kapitalny obraz Ameryki lat 50-tych i 60-tych, wspominany przez bystrego i spostrzegawczego obserwatora i pisany ręką faceta umiejącego posługiwać się piórem.

Niestety, dalsza część książki nie trzyma tego poziomu. Frank wciąga Czytelnika w wir swoich przemyśleń, rozważań, co samo w sobie nie jest oczywiście wadą, ale z każdą kolejną stroną te przemyślenia coraz mniej mnie pasjonowały. A to dlatego że obraz piekielnie inteligentnego faceta celnie używającego ostrza swojej satyry przeciwko zastanej rzeczywistości coraz bardziej zastępowany jest obrazem sfrustrowanego gościa, dla którego każda szklanka jest do połowy pusta. Podkreślę, to nie jest tak, że nie trafiają do mnie poglądy FZ, ba, ja się w bardzo dużej części z nimi zgadzam. Ba, parę razy przeszła mi przez głowę myśl, jak Frank czułby się w Ameryce Donalda Trumpa. To co mi się nie podoba, to te permanentne narzekanie, ciągłe niezadowolenie, wieczna krytyka i to często taka krytyka dla krytyki, nie krytyka konstruktywna. Tym bardziej że w dużej mierze elementy te zastąpiły to, co mnie najbardziej ciekawiło, czyli treści bliżej związane z muzyką.

To nie jest zła książka, ale oczekiwałem czegoś innego. W kategorii (auto-) biografia muzyczna niedoścignionym wzorcem zostaje dla mnie książka Milesa Davisa, dziełu Franka Zappy nie udało się, niestety, zbliżyć do tego poziomu. W kategorii obraz Ameryki przez pryzmat zappizmu, książka, niestety, zostaje daleko w tyle za muzyką FZ.

Frank Zappa. Niekwestionowany gigant sceny rockowej (tak wiem, to zbyt wąska dla Niego szufladka),nie tylko wirtuoz swojego instrumentu, ale przede wszystkim wizjoner, twórca, myśliciel, filozof, satyryk i prześmiewca, autor wielu kultowych cytatów ...i dużo więcej. Nie dziwcie się, że do lektury podchodziłem z naprawdę wysokimi oczekiwaniami.

Książka zaczyna się...

Nie jest to standardowa biografia, ponieważ dużą część książki zajmują osobiste opinie Zappy na tematy polityczne, światopoglądowe, religijne a przede wszystkim amerykańskich układów i układzików. Jednak te jego bezkompromisowe poglądy i dość radykalne opinie warte są poznania. Cóż, że względów wiadomych bez odpowiedzi pozostaje pytanie czy tych poglądów dzisiaj by nie skorygował. Ciekawą książka z powodów właśnie takiego spojrzenia na USA. Dla wielbicieli Zappy obowiązkowa, dla innych może (lecz nie musi) być ciekawa.

Nie jest to standardowa biografia, ponieważ dużą część książki zajmują osobiste opinie Zappy na tematy polityczne, światopoglądowe, religijne a przede wszystkim amerykańskich układów i układzików. Jednak te jego bezkompromisowe poglądy i dość radykalne opinie warte są poznania. Cóż, że względów wiadomych bez odpowiedzi pozostaje pytanie czy tych poglądów dzisiaj by nie...