Macocha

Naprawdę dobra książka, bardzo mi się podobała. Wciągająca wielowątkowa akcja, wyraziści bohaterowie, a całość napisana w taki sposób, że stron ubywało niepostrzeżenie. Chętnie podzieliłabym się wrażeniami co do poszczególnych wątków, jednak boję się, że nie uniknęłabym przy tym spojlerów :') Co prawda główna bohaterka (a jest nią pasierbica, nie tytułowa macocha, będąca raczej drugą w kolejności postacią) nie przypadła mi do gustu ze względu na swoje egoistyczne i poniekąd dziecinne zachowanie, ale książkę zdecydowanie polecam. Sama sięgnęłam za nią w ogóle tego nie planując, mając zwrócić ją do biblioteki po przeczytaniu przez mamę, której ją pożyczyłam. Bardzo się cieszę, że wcześniej jednak zajrzałam do ,,Macochy".

Naprawdę dobra książka, bardzo mi się podobała. Wciągająca wielowątkowa akcja, wyraziści bohaterowie, a całość napisana w taki sposób, że stron ubywało niepostrzeżenie. Chętnie podzieliłabym się wrażeniami co do poszczególnych wątków, jednak boję się, że nie uniknęłabym przy tym spojlerów :') Co prawda główna bohaterka (a jest nią pasierbica, nie tytułowa macocha, będąca...

Książka Kraszewskiego opowiada losy pewnej szlachcianki prześladowanej przez złą macochę, tak naprawdę przedstawia nam sytuację społeczną za panowania ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na kartach powieści występują postacie historyczne, jak chociażby Wojciech Bogusławski, nazywany ojcem teatru polskiego. Czas akcji powieści, to właśnie okres powstawania Teatru Narodowego.
Autor w tej książce ukazuje nam charakterystykę epoki. „Wiek XVIII, w którym runął świat stary, tańcował, czerwone korki swych trzewików farbując we krwi strumieniach.”
Przedmiotowa książka Kraszewskiego, to jednocześnie ciekawa fabuła, jak i wiele faktów z ówczesnej historii.

Książka Kraszewskiego opowiada losy pewnej szlachcianki prześladowanej przez złą macochę, tak naprawdę przedstawia nam sytuację społeczną za panowania ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego. Na kartach powieści występują postacie historyczne, jak chociażby Wojciech Bogusławski, nazywany ojcem teatru polskiego. Czas akcji powieści, to właśnie okres...

Czytadło na wakacje.

Czytadło na wakacje.

Kraszewski jak kraszewski. Po prostu dobrze się czyta, choć schemat książki podobny. Trójkąt, niespełniona milość.
Za to język przepiękny.

Kraszewski jak kraszewski. Po prostu dobrze się czyta, choć schemat książki podobny. Trójkąt, niespełniona milość.
Za to język przepiękny.

Z książką zetknęłam się przypadkiem, bo kiedyś kupiła ją moja Mama. Było to moje pierwsze zetknięcie się z pisarstwem Kraszewskiego.
Z jednej strony charakterystyka bohaterów jest dosyć schematyczna, złotowłosa Laura jest uosobieniem dobra i szlachetności, kruczowłosa pani Sabina przeciwnie, jest wyrachowana, w życiu kieruje się własnymi zachciankami i na koniec oczywiście zostaje przykładnie ukarana. Wszystkie zalety Autor zdaje się widzieć w szlachcicach zachowujących w życiu staropolskie tradycje, osoby podążające za nowymi prądami (Oświecenia francuskiego z wolna przenikającego do Polski) wydają się być siedliskiem wszelkich wad.

Jest to zatem z jednej strony powieść z morałem, z drugiej zaś jest to powieść przygodowa a nawet awanturnicza (choć te słowa są dość bliskoznaczne),bo Laura, nie będąc zdolną do zgody z tytułową macochą, ucieka z domu, i to w męskim przebraniu, zostaje aktorką w Warszawie (u Bogusławskiego, ale to i tak nie zmniejsza skandalu),jednak mimo młodego wieku nie jest wcale naiwna i nie daje się opleść siecią intryg, na końcu zaś oddaje rękę ukochanemu, którego serce zdobyła przed laty.

Jest też tu trochę opisów wnętrz i strojów, które może komuś będą przeszkadzały, ale są moją słabą stroną, więc dla mnie stanowią dodatkową atrakcję tej książki.

Z książką zetknęłam się przypadkiem, bo kiedyś kupiła ją moja Mama. Było to moje pierwsze zetknięcie się z pisarstwem Kraszewskiego.
Z jednej strony charakterystyka bohaterów jest dosyć schematyczna, złotowłosa Laura jest uosobieniem dobra i szlachetności, kruczowłosa pani Sabina przeciwnie, jest wyrachowana, w życiu kieruje się własnymi zachciankami i na koniec oczywiście...

Kolejna powieść, do której wracałam i może jeszcze wrócę... Dlaczego? Ze względu na jej baśniowy charakter - tajemnicę starego zamczyska, miłość ojca i córki, intrygi macochy i przygody związane z "przymusową ucieczką z domu"?! To z jednej strony, z drugiej zaś - ze względu na mistrzowski opis czasów stanisławowskich, postaci historycznych ora. Po trosze również ze względu na chęć lepszego poznania, "poczucia klimatu" tamtego okresu.
Do tego piękny język charakterystyczny dla tego powieściopisarza.
Czegóż życzyć sobie więcej?

Kolejna powieść, do której wracałam i może jeszcze wrócę... Dlaczego? Ze względu na jej baśniowy charakter - tajemnicę starego zamczyska, miłość ojca i córki, intrygi macochy i przygody związane z "przymusową ucieczką z domu"?! To z jednej strony, z drugiej zaś - ze względu na mistrzowski opis czasów stanisławowskich, postaci historycznych ora. Po trosze również ze względu...

Zupełnie nie spodziewałem się, że zostanę tak wciągnięty w opowieść zawartą w tej książce. Tym bardziej zaskoczony jestem, że nie jest ona zbyt popularna.
Całym sercem byłem z domownikami Borowiec w każdej chwili trudności. Nienawidziłem macochy razem z Laurą, byłem wściekły na Dobka za wszystkie jego słabości do niej. Powieść umilała mi szarą codzienność i z trudem przyszło mi się z nią rozstać. Trzeba będzie kiedyś do niej wrócić, ale najlepiej po latach!

Zupełnie nie spodziewałem się, że zostanę tak wciągnięty w opowieść zawartą w tej książce. Tym bardziej zaskoczony jestem, że nie jest ona zbyt popularna.
Całym sercem byłem z domownikami Borowiec w każdej chwili trudności. Nienawidziłem macochy razem z Laurą, byłem wściekły na Dobka za wszystkie jego słabości do niej. Powieść umilała mi szarą codzienność i z trudem...

Niesamowita książka, pochłonęła mnie bez reszty.. staropolski język, tak charakterystyczny dla Kraszewskiego, uwodzi i maluje obrazy w wyobraźni. Dla mnie to kunszt. Bezapelacyjnie. Sięgam po inne książki tego wspaniałego autora.

Niesamowita książka, pochłonęła mnie bez reszty.. staropolski język, tak charakterystyczny dla Kraszewskiego, uwodzi i maluje obrazy w wyobraźni. Dla mnie to kunszt. Bezapelacyjnie. Sięgam po inne książki tego wspaniałego autora.

Super powieść. Czytałam ją z dziesięć razy jako nastolatka.

Super powieść. Czytałam ją z dziesięć razy jako nastolatka.

Jest tu ucieczka z domu,pogoń, przebranie sugerujące inną płeć ,wreszcie kariera aktorska u samego Bogusławskiego. Nie może zabraknąć nieszczęśliwej,pełnej wyrzeczeń ,a jednak wiernej miłości-która na końcu utworu /nieco sztampowo/triumfuje,ale kto nie lubi happy endu?
Przy tym treść utworu osadzona jest w czasach stanisławowskich,ich klimat jest tak dobrze oddany że niemal widzimy księdza Bohomolca pochylonego nad scenariuszem sztuki,czy Bogusławskiego organizującego pierwszy teatr i przedstawienia dla króla,na wyspie, w łazienkach....

Jest tu ucieczka z domu,pogoń, przebranie sugerujące inną płeć ,wreszcie kariera aktorska u samego Bogusławskiego. Nie może zabraknąć nieszczęśliwej,pełnej wyrzeczeń ,a jednak wiernej miłości-która na końcu utworu /nieco sztampowo/triumfuje,ale kto nie lubi happy endu?
Przy tym treść utworu osadzona jest w czasach stanisławowskich,ich klimat jest tak dobrze oddany że...