1Q84 - t. 3

Niezapomniana, intrygująca, oniryczna, metafizyczna ...ach

Niezapomniana, intrygująca, oniryczna, metafizyczna ...ach

Długo męczyłem tą ostatnią część trylogii poniewaz była po prostu nudna już i niewiele był w niej akcji i wydarzeń. Skoro jednak zaciekawiała mnie 1 i 2 część to chciałem dowiedzieć się jak zakończą się losy Aomame i Tango oraz czy wyjaśni się czym są Little People, latająca poczwarka i księżyce. Więc jeśli ktoś jest fanem Murakamiego i chce poznać czy historia ma happy end to musi ją przeczytać, w przeciwnym razie można ją sobie odpuścić.

Długo męczyłem tą ostatnią część trylogii poniewaz była po prostu nudna już i niewiele był w niej akcji i wydarzeń. Skoro jednak zaciekawiała mnie 1 i 2 część to chciałem dowiedzieć się jak zakończą się losy Aomame i Tango oraz czy wyjaśni się czym są Little People, latająca poczwarka i księżyce. Więc jeśli ktoś jest fanem Murakamiego i chce poznać czy historia ma happy end...

„Lunatycy otaczają nas"... *
Przenikają się światy, prawa fizyki biorą urlop, a atmosfera gęstnieje w cieniu księżyca. Czy tak może wyglądać japońskie miasteczko Twin Peaks? Jeszcze tylko Ushikawa i Tamaru próbują zgodnie z logiką (choć na pewno nie w zgodzie ze sobą) rozsupłać zupełnie splątane nitki tej historii. Tyle że dochodzimy do takiego momentu, gdy logika nie wszędzie już pomoże i niektóre węzły pozostaną niewzruszone. Dobre zwieńczenie trylogii, choć pozostawia pewien niedosyt. Murakami na koniec tylko mruga okiem. Niczym sztukmistrz, gdy wyprowadzi w pole widownię, nie zdradzając wszystkich tajemnic finałowego występu.

* Za refrenem piosenki Dżemu.

„Lunatycy otaczają nas"... *
Przenikają się światy, prawa fizyki biorą urlop, a atmosfera gęstnieje w cieniu księżyca. Czy tak może wyglądać japońskie miasteczko Twin Peaks? Jeszcze tylko Ushikawa i Tamaru próbują zgodnie z logiką (choć na pewno nie w zgodzie ze sobą) rozsupłać zupełnie splątane nitki tej historii. Tyle że dochodzimy do takiego momentu, gdy logika nie...

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Dla kogoś, kto lubi prozę Haruki Murakamiego to chyba najlepsza pozycja. Dla innych może okazać się dziwna z pogranicza s-f. Ja osobiście uwielbiam jego "równolegle światy" i zaczytuje się w tych historiach aż nie zastanie mnie świt.

Po lekturze zacząłem wypatrywać drugiego księżyca. Będzie mi brakowało głównych bohaterów, ale i również pana U.

Po lekturze zacząłem wypatrywać drugiego księżyca. Będzie mi brakowało głównych bohaterów, ale i również pana U.

Przeczytałem i z tego jestem zadowolony. Czy jestem zadowolony z opowiadania tej książki? Spodziewałem się innego sposobu poprowadzenia całej historii, ale nie jest to przecież stracony czas. Poznałem wiele nowych znaczeń i określeń, a Czechow z pojawiającym się pistoletem, który musi wystrzelić, bo się pojawił, zostanie ze mną na długo. Jak ktoś przebrnął przez 3 tomy może być z siebie dumny.

Przeczytałem i z tego jestem zadowolony. Czy jestem zadowolony z opowiadania tej książki? Spodziewałem się innego sposobu poprowadzenia całej historii, ale nie jest to przecież stracony czas. Poznałem wiele nowych znaczeń i określeń, a Czechow z pojawiającym się pistoletem, który musi wystrzelić, bo się pojawił, zostanie ze mną na długo. Jak ktoś przebrnął przez 3 tomy może...

No tak. O Murakami trochę słyszałam ale nie ukrywam, że kojarzył mi się raczej z narracyjną nudą. Zatem trochę wbrew sobie wziąłem się za 1Q84. Mniej więcej po 2 godzinach 1-szego tomu dostałem jakiś lesbijski wątek. Żeby było jasne, nie jestem wierzący, mam w nosie owieczkowe poletko. Do tego LGBT toleruję, byle we własnych ścianach. Poza nimi mnie po prostu brzydzi. Czy ja czegoś nie zrozumiałem w przekazie Haruki Murakami'ego ? Oceny nie stawiam, bo nie czaję.

No tak. O Murakami trochę słyszałam ale nie ukrywam, że kojarzył mi się raczej z narracyjną nudą. Zatem trochę wbrew sobie wziąłem się za 1Q84. Mniej więcej po 2 godzinach 1-szego tomu dostałem jakiś lesbijski wątek. Żeby było jasne, nie jestem wierzący, mam w nosie owieczkowe poletko. Do tego LGBT toleruję, byle we własnych ścianach. Poza nimi mnie po prostu brzydzi. Czy...

Kontynuacja cyklu bardzo udana. Nie chwycił mnie jednak dodany wątek Ushikawy. Wolałbym żeby Murakami skupił się na pogłębianiu tematów z dwóch poprzednich ksiąg. Ewentualnie rozwinięciu postaci np. Tamaru.

Czyta się jednak doskonale i jestem skłonny wybaczyć te niedogodności autorowi.

Kontynuacja cyklu bardzo udana. Nie chwycił mnie jednak dodany wątek Ushikawy. Wolałbym żeby Murakami skupił się na pogłębianiu tematów z dwóch poprzednich ksiąg. Ewentualnie rozwinięciu postaci np. Tamaru.

Czyta się jednak doskonale i jestem skłonny wybaczyć te niedogodności autorowi.

Chyba trochę słabsza od poprzednich części. No i z tą ciążą i jej okolicznościami to raczej słabszy motyw.

Chyba trochę słabsza od poprzednich części. No i z tą ciążą i jej okolicznościami to raczej słabszy motyw.

Książka o niczym, duży zawód po świetnych pierwszych dwóch tomach, tutaj miałem wrażenie że mógłbym ominąć 80% i nie straciłbym niczego + tragiczne rozwiązanie akcji.

Książka o niczym, duży zawód po świetnych pierwszych dwóch tomach, tutaj miałem wrażenie że mógłbym ominąć 80% i nie straciłbym niczego + tragiczne rozwiązanie akcji.