Proza Konwickiego nie rozświetlona błyskami fałszywych optymizmów, proza o człowieku gorzko doświadczonym przez los, o „sabotażyście“ własnego życia jest otwarta naszym wnioskom. Sytuacja tytułowego „Nic albo nic“ to szydercze echo hamletowskiego „być albo nie być“.
Szczędząc nam komentarzy i morałów Konwicki napisał taki z pozorów wynikły sennik codzienny. Powieść, która skłania do myślenia historycznego i nie jest nudnym traktatem, lecz prozą sensacyjną w najlepszym - psychologicznym sensie.
Michał Sprusiński - „Perspektywy“, 1971