Wydany w 1966 roku zbiór 14 opowiadań Edwarda Stachury – kultowego pisarza i poety. W tym samym roku książka ta uzyskała prestiżową nagrodę literacką Stowarzyszenia Księgarzy Polskich.

Omówienie niektórych opowiadań.
– „Poranek” to zapis intensywnych wrażeń sensualnych (czegoś na kształt iluminacji), doznanych o poranku poza miastem, kiedy bohater patrzy na budzące się do nerwowego pośpiechu skupisko życia ludzkiego. Sam tymczasem znajduje się z dala od cywilizacji i oddaje się afirmacji przyrody, co przybiera formę kontemplacji. Spadające liście przypominają o przemijaniu. Zanim jednak spadną ostatnie, „Steda” już tam nie będzie.
– „Płynięcie czasu” to dość podobna opowieść, skupiająca się na nieuchwytnym upływie czasu i chwil, które mogą być niekończącym się pasmem tak zachwytów, jak i monotonii.
– „Strzeżcie mnie, zorze miłe” zawiera typową dla Stachury negację możliwości poznania, podkreśla brak odpowiedzi na proste pytania i nowe wątpliwości wynikające z poprzednich. Wszystko to jednak łączy się z niechęcią do utraty choćby kilku godzin trwania w świecie pełnym tych białych plam, bohater demonstruje niechęć do snu, pojmowanego jako utrata świadomości, a więc namiastka czy też brat śmierci.
– „Parę kieliszków”, to znów eksploracja tematu upływu czasu, podana w sposób bardziej typowy dla Marka Hłaski. Za oknem baru deszcz, w oknie naprzeciwko dziecko (coś na kształt ideału niewinności?), i protagonista Stachury cierpliwie i grzecznie wysłuchujący ludowych mądrości klienteli oraz nieszkodliwego starego bywalca szukającego słuchacza i kompana.
[Bieluń, biblionetka.pl]

Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.

LISTA OPOWIADAŃ:
1. Poranek
2. Nie zlęknę się
3. Płynięcie czasu
4. Pękały brzozy, śpiewały roztopy
5. Pod Annopolem
6. Los niezłomny
7. Strzeżcie mnie, zorze miłe
8. W polu
9. Parę kieliszków
10. Dzienna jazda pociągiem
11. Falując na wietrze
12. Pragnienie
13. Roraty
14. Czysty opis

Projekt okładki: Justyna Niedzińska.