Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapowiadało się fajnie, ale na tym się skończyło, bo szkoda mi było czasu na dalsze czytanie. Po 200 stronach mogę tylko stwierdzić, że akcja prowadzona byle jak, jak zbiór anegdotek i pomysłów na mini-opowiadania. Bohaterowie beznadziejnie płascy, język, jakim operowali na poziomie cynicznego licealisty (a przecież główna bohaterka to lingwistka!). I te żenujące przekreślenia w tekście. Nie, nie, nie. Daje 3, bo potencjał był, ale sprawa została spartaczona koncertowo.

Zapowiadało się fajnie, ale na tym się skończyło, bo szkoda mi było czasu na dalsze czytanie. Po 200 stronach mogę tylko stwierdzić, że akcja prowadzona byle jak, jak zbiór anegdotek i pomysłów na mini-opowiadania. Bohaterowie beznadziejnie płascy, język, jakim operowali na poziomie cynicznego licealisty (a przecież główna bohaterka to lingwistka!). I te żenujące...

To najlepsza książka, jaką przeczytałam w ciągu ostatniego roku.

Autor opowiedział historię dorastania poprzez opowieść o swojej rodzinie (nie tylko rodziców, ale też dziadków i pradziadków). Zastosował ciekawą metodę narracji - pewne motywy były wspominane w ciągu całej książki poczynając od jednego zdania, a kończąc na dokładnym opisie wydarzeń. Części te przeplatane były z historiami z różnych linii czasowych. Często powtarzał prawie całe zdania, a wręcz akapity, co powodowało, że cała narracja nabrała charakteru opowieści ustnej.

Mogłabym się przyczepić do megalomanii Amosa Oza, ale nie mogę. Jego wspaniały, wysmakowany, ale nie napuszony język i wnikliwa obserwacja siebie i otoczenia sprawiły, że przyjęłam całość z otwartymi ramionami. Chociażby dlatego, że dużo tam (auto)ironii, dystansu, ale też wyrozumiałości w stosunku do najbliższych. Relacja z matką była opisana tak wnikliwie, ale też na tyle szczerze, że czułam jego cierpienie i poczucie zdrady, jakie odczuwał Amos, nawet już jako dorosły człowiek, gdy mówił o jej samobójczej śmierci. Opowiadał też o wszystkich zwichrowanych postaciach, które nie do końca czują się dobrze z tym, gdzie są. Obojętnie, czy to właśnie jego matka, czy ktoś, kto przeżył Zagładę lub przodownik z kibucu.

Bardzo ważną warstwą w tej książce jest też tło historyczne tworzącego się Państwa Izrael. W kontekście aktualnych wydarzeń pomaga zrozumieć pewne mechanizmy, jakimi kierują się współcześni politycy.

To najlepsza książka, jaką przeczytałam w ciągu ostatniego roku.

Autor opowiedział historię dorastania poprzez opowieść o swojej rodzinie (nie tylko rodziców, ale też dziadków i pradziadków). Zastosował ciekawą metodę narracji - pewne motywy były wspominane w ciągu całej książki poczynając od jednego zdania, a kończąc na dokładnym opisie wydarzeń. Części te przeplatane...

Porzucona po 60 stronach. Dawno nie czytałam tak uproszczonej historii. Postaci płaskie, zachowania typowe. Dość kiepski warsztat literacki, a pomysł dobry. Szkoda.

Porzucona po 60 stronach. Dawno nie czytałam tak uproszczonej historii. Postaci płaskie, zachowania typowe. Dość kiepski warsztat literacki, a pomysł dobry. Szkoda.