Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moja ocena wahała się między 7 a 8. Za siódemką przemawiała lekka nierówność. Momentami, gdzie filozoficzne dywagacje odskakiwały bardziej od historii i bohaterów, zaczynałem się nudzić i czytałem te fragmenty mechanicznie. Cały przekrój książki natomiast, to już było bardzo ciekawe doświadczenie. Wywoływała różne emocje i nastroje - od humorystycznych po te smutne; od sielanki po złość; od lekkości do ciężkości i odwrotnie. Końcówka mnie rozmontowała z dwóch powodów. Pierwszym to wątek Karenina - nie jestem w stanie wyobrazić sobie człowieka, który mógłby przeczytać o tym z obojętnością. Drugi natomiast to bardzo ciekawy zabieg zakończenia. Mamy tu z pozoru szczęśliwy koniec, jednakże nuta goryczy z poprzednich stron, z których wiemy jak ci bohaterowie skończą, powoduje taki lekki dysonans. Jak dla mnie jest to zakończenie w punkt i podkreśla ono całe sedno dwojakości książki. To zadecydowało o ósemeczce.

Moja ocena wahała się między 7 a 8. Za siódemką przemawiała lekka nierówność. Momentami, gdzie filozoficzne dywagacje odskakiwały bardziej od historii i bohaterów, zaczynałem się nudzić i czytałem te fragmenty mechanicznie. Cały przekrój książki natomiast, to już było bardzo ciekawe doświadczenie. Wywoływała różne emocje i nastroje - od humorystycznych po te smutne; od...

Bardzo mocna rzecz, żeby nie rzec "dyna-mit". Jednak nie rozsadza on nas od emocji, nie wprawia w szok. Raczej imploduje od środka, wstrząsa, pochłaniając wszelkie pozytywne emocje, pozostawiając tylko pustkę, głęboki smutek i żałość.

Bardzo mocna rzecz, żeby nie rzec "dyna-mit". Jednak nie rozsadza on nas od emocji, nie wprawia w szok. Raczej imploduje od środka, wstrząsa, pochłaniając wszelkie pozytywne emocje, pozostawiając tylko pustkę, głęboki smutek i żałość.

Lekka, przyjemna książka, przedstawiająca obraz rozwijającej się relacji, pierwszej miłości, z perspektywy młodego faceta. Przyznam, że naprawdę miło się zaskoczyłem. Narracja mężczyzny jest ciekawą odskocznią od dominującego w tej kategorii żeńskiego punktu widzenia. Irek - zwykły przyziemny chłopak - opowiada nam swoją historię od momentu poznania Oliwii, do można powiedzieć takiej chwili stabilizacji i utrwalenia ich związku. Wszystko przez co przechodzi, emocje, myśli, uczucia, w dużej mierze znajdowały odzwierciedlenie w moich własnych doświadczeniach. Sprawiało to, że naprawdę szybko zacząłem się z nim utożsamiać i chłonąłem kolejne strony nie zważając na to ktora godzina, i że rano trzeba wstać do pracy. Wzruszenie, smutek, złość, radość i nawet momenty cichego kibicowania - to wszystko odnalazłem przy tej lekturze. Polecam

Lekka, przyjemna książka, przedstawiająca obraz rozwijającej się relacji, pierwszej miłości, z perspektywy młodego faceta. Przyznam, że naprawdę miło się zaskoczyłem. Narracja mężczyzny jest ciekawą odskocznią od dominującego w tej kategorii żeńskiego punktu widzenia. Irek - zwykły przyziemny chłopak - opowiada nam swoją historię od momentu poznania Oliwii, do można...