Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla mnie kompletnie nie śmieszna. Gwiazdka tylko dla lektorki, która sprawiła, że nie zrobił się z tego całkowity polski kabaret.

Dla mnie kompletnie nie śmieszna. Gwiazdka tylko dla lektorki, która sprawiła, że nie zrobił się z tego całkowity polski kabaret.

Moje pierwsze spotkanie z Dukajem i było ciężko.... do pewnego czasu. Na początku strasznie męczyłam się ze światem. Miałam wrażenie, że autor wymyśla jakieś cuda na kiju całkiem niepotrzebnie. Irytowały mnie jakieś zmyślne słówka i wynalazki, które odbierały mi przyjemność z czytania i rozumienia tekstu, przewracałam oczami jak trafiałam na jakiś aresów, strategosów i innych zeusów. Były dni, że czytałam 2-3 strony bo nie mogłam więcej, zwłaszcza, że fabuła mnie kompletnie nie wciągnęła, a bohater mnie lekko wnerwiał.
Jednak po 300 stronach zaczęło się coś zmieniać... nie pamiętam kiedy, ale zostałam wciągnięta, fabuła nabrała sensu, a stworzony świat stał się zrozumiały gdy zrozumiałam jego konstrukcje opartą na żywiołach Arystotelesa. Czytając ostatnie zdanie z wypiekami na policzkach, zrozumiałam, że to dzieło nie ma sobie równych, Dukaj bardzo szanuje czytelnika i liczy na jego obycie ze światem, z historią, na jego intelekt i nieograniczoną wyobraźnie (pewnie dlatego miałam spore problemy :)).
Nie jest to łatwa lektura. W świecie zachodzi tyle zmiennych i jest tyle treści między wierszami, że trzeba dać sobie na nią czas i czytać wypoczętym by docenić trafność spostrzeżeń autora, dokopać się 2, 3 i n-tego dna, obserwować taniec zjawisk i emocji zachodzących między bohaterami, zdarzeniami i motywacjami. W pewnym momencie złapałam się na tym, że analizuję otaczającą, rzeczywistość terminami z książki. Teraz myślę o niej jak o medytacji na pustyni..... ciężkie doświadczenie ale już nie wrócisz z niej taki sam.

Moje pierwsze spotkanie z Dukajem i było ciężko.... do pewnego czasu. Na początku strasznie męczyłam się ze światem. Miałam wrażenie, że autor wymyśla jakieś cuda na kiju całkiem niepotrzebnie. Irytowały mnie jakieś zmyślne słówka i wynalazki, które odbierały mi przyjemność z czytania i rozumienia tekstu, przewracałam oczami jak trafiałam na jakiś aresów, strategosów i...

Pozycja bardzo ciepła i błyskotliwa. Autorka widać, że po polonistyce bo lektura pęka w szwach od smaczków z innych książek (myślę, że z 90% nie wyłowiłam). Po za tym bardzo trafne porównania, pełno ciekawych postaci, prosta ale trzymająca się kupy fabuła oraz fantastyczne lekkie pióro. Mimo, że książka raczej dla młodszego czytelnika to na pewno jeszcze nie raz sięgnę po dorobek Pani Mart. Obcowanie z takim językiem to czysta przyjemność.

Pozycja bardzo ciepła i błyskotliwa. Autorka widać, że po polonistyce bo lektura pęka w szwach od smaczków z innych książek (myślę, że z 90% nie wyłowiłam). Po za tym bardzo trafne porównania, pełno ciekawych postaci, prosta ale trzymająca się kupy fabuła oraz fantastyczne lekkie pióro. Mimo, że książka raczej dla młodszego czytelnika to na pewno jeszcze nie raz sięgnę po...