Jesteśmy społecznością, która kocha książki

27 października 2023 napisałam na story 'no w końcu skończyłam! Nie jest zła, ale jak dla mnie zbyt lekka. 2 na 5 przypadków ciekawe, za mało psychologi, raczej nie zachowam jej jakoś specjalnie długo w pamięci'

Ile minęło czasu od października? Jakieś 7 miesięcy. Jak widać miałam racje. Nie została w mojej pamięci 😅 wręcz w ogóle ślad po niej w mym mózgu zaniknął. Nie pamiętam pacjentów, nie pamiętam przypadków. Jedyne co pamiętam po przeczytaniu tej książki to fakt, że oczekiwałam czegoś mocno psychologicznego, a to były rozmowy psychologa z pacjentami. I niby ok. Ale to było tak lajcikowo opisane...... Tak po łebkach. Nie podobało mi się. Chciałam się coś dokształcić, może zaszokować. Nie znalazłam tego tutaj. Jako super lekka lekturę na nudę można przeczytać, przynajmniej okładka ładna na półce będzie 😅 ale tak ogólnie to nie polecam ☹️

27 października 2023 napisałam na story 'no w końcu skończyłam! Nie jest zła, ale jak dla mnie zbyt lekka. 2 na 5 przypadków ciekawe, za mało psychologi, raczej nie zachowam jej jakoś specjalnie długo w pamięci'

Ile minęło czasu od października? Jakieś 7 miesięcy. Jak widać miałam racje. Nie została w mojej pamięci 😅 wręcz w ogóle ślad po niej w mym mózgu zaniknął. Nie...

'Jestem już normalna?' Zdecydowanie nie, skoro sięgnęłam po tę książkę. Co ja sobie w ogóle myślałam? Sama nazwa serii 'Klub starych panien' powinna mnie już ostrzec 'Asia nie! Nie czytaj tego! Nie kupuj!' Ale kupiłam... Żeby było zabawniej - CAŁĄ serie od razu.......🥹🥹🥹🥹🥹

Dlaczego się na nią skusiłam? Z powodu innej książki tej autorki 'Miejsca, w których płakałam', która była wprost cudowna! Mocne 10/10 i ta historia zostanie ze mną na zawsze❤️ Nic więc dziwnego, że kupiłam hurtem inne książki Holly Bourne, mając nadzieję na coś równie dobrego. Cóż to był za błąd!

Evie, która cierpi na OCD, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, pragnie jedynie żyć normalnie i by nikt nie dowiedział się o jej problemach. No i oczywiście chciałaby mieć chłopaka, jednocześnie promując feminizm razem ze swoimi przyjaciółkami Amber i Lottie. To tak mniej wiecej cała fabuła w skrócie.

Nie będę ściemniać i powiem wprost. Ta książka była b e z n a d z i e j n a. Czytając marzyłam tylko, by dojść już do ostatniej strony i skończyć tę historię. Zbyt nastolatkowe. Zbyt płytkie jak dla mnie. Na uwagę zasługuje jedynie wątek OSD. Ale to za mało by dać tej książce jakieś wysokie noty.

Jedyne emocje jakie czułam podczas czytania to wewnetrzny ból serca i nieustajacy żal. Żal, ze wydałam hajs na cała serię. Że zaufałam autorce. Skoro 1 książka była genialna, to reszta też taka musi być. Jak widać nie musi. Historia sama w sobie nie wywołała u mnie żadnych odczuć.

Ale znajduje też w całym tym doświadczeniu jedną pozytywną rzecz. Lekcja na przyszłość. NIGDY NIE KUPUJ CAŁEJ SERII OD RAZU.

😒

'Jestem już normalna?' Zdecydowanie nie, skoro sięgnęłam po tę książkę. Co ja sobie w ogóle myślałam? Sama nazwa serii 'Klub starych panien' powinna mnie już ostrzec 'Asia nie! Nie czytaj tego! Nie kupuj!' Ale kupiłam... Żeby było zabawniej - CAŁĄ serie od razu.......🥹🥹🥹🥹🥹

Dlaczego się na nią skusiłam? Z powodu innej książki tej autorki 'Miejsca, w których płakałam',...

Książka rozpoczyna się sceną wypadku, w którym ginie dziewczyna. Spowodowanym przez naćpanych nastolatków. Przymusowy odwyk i powrót do domu. I zaczyna się historia opowiadana z perspektywy siostry jednego z tych chłopaków. Próba powrotu do normalności, hejt w szkole, rodzice, którzy nie słuchają swoich dzieci. Bardzo przytłaczająca książka. Pełna negatywnych i dołujących emocji. Według mnie, poza problemem narkomanii w rodzinie, głównym wątkiem jest brak zrozumienia ze strony rodziców. Rodziców, którzy lekceważą problemy swoich dzieci, bo przecież są jeszcze młode, co one tam wiedzą o prawdziwym życiu... Świetnie zostało to tutaj przedstawione. Myślę, że powinni to przeczytać głównie rodzice właśnie.

Po takiej wysokiej ocenie, byłam nastawiona, nie wiedząc dlaczego, na jakąś bardzo wzruszająca historie. Taka niestety nie była. Nie zmienia to jednak faktu, że jest to bardzo dobra książka. Ciężka. Przytłaczająca. Warta przeczytania.

Książka rozpoczyna się sceną wypadku, w którym ginie dziewczyna. Spowodowanym przez naćpanych nastolatków. Przymusowy odwyk i powrót do domu. I zaczyna się historia opowiadana z perspektywy siostry jednego z tych chłopaków. Próba powrotu do normalności, hejt w szkole, rodzice, którzy nie słuchają swoich dzieci. Bardzo przytłaczająca książka. Pełna negatywnych i dołujących...