Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak poderwać dziewczynę w dwudziestu-paru krokach? Nie wiesz? Ekipa Nathana Ci podpowie. Tylko nie puszczaj do niej oka - bo to już przetestowane. I nie działa❌️

O Cheat Sheet nie słyszałam za dużo. Pamiętałam, że okładka przelatywała mi na Legimi. Pewnego dnia, zmęczona studiami (jak zwykle), zdecydowałam się zajrzeć co jest w środku Cheat Sheet. Wyskoczyły mi od razu rozdziały z punktu widzenia Bree oraz Nathana - dwójki przyjaciół, którzy są w sobie zakochani. No i tu pojawia się pytanie: czy warto próbować i wyznawać własne uczucia drugiej osobie, narażając przyjaźń na szwank? 🤔

Bardzo spodobało mi się tło tej historii. Mamy ekipę wysportowanych chłopaków i kapitana drużyny, który potrzebuje pomocy w zdobyciu ukochanej. Panowie stają na wysokości zadania, podrzucając Nathanowi jakieś przydatne wskazówki.

To była moja pierwsza historia z motywem "friends to lovers". Przyznam, że zabrakło mi tu paradoksalnie tej części "friends". Poza tym, że Bree i Nathan chodzą na wspólne bieganie i rozmawiają ze sobą, nie widziałam zbytnio ich przyjaźni. Żałuję też, że nie miałam okazji zobaczyć, jak rodzą się uczucia między nimi bo autorka stawia nas już przed faktem dokonanym. Niemniej jednak, ciekawa byłam jak potoczy się ta gra Nathana. Równocześnie zdarzało mi się irytować na Bree za to jakie podejmowała decyzje i co siedziało jej w głowie. Chłopaki to nadrabiali❤️

Ostatnia strona książki jest przesłodka.

Uważam, że Cheat Sheet to przede wszystkim bardzo urocza historia. Pomogła mi odetchnąć i zająć czymś głowę. Nie znalazłam w niej tego, co pozwoliłoby mi wracać do tej książki myślami, ale było mi ciepło na serduchu, gdy ją czytałam. I uwielbiam przydomek "Serek Bree".

Pytanie do Was: gdybyś był/a zakochany/a w swoim najlepszym przyjacielu bądź przyjaciółce, wyznałbyś/wyznałabyś mu miłość?

Julka☺️

Jak poderwać dziewczynę w dwudziestu-paru krokach? Nie wiesz? Ekipa Nathana Ci podpowie. Tylko nie puszczaj do niej oka - bo to już przetestowane. I nie działa❌️

O Cheat Sheet nie słyszałam za dużo. Pamiętałam, że okładka przelatywała mi na Legimi. Pewnego dnia, zmęczona studiami (jak zwy...

Rozwiń

Zwiń

Długo czekałam na tę chwilę.
BOŻE, O CZYM JEST TA KSIĄŻKA🫠

Zanim zatopicie się do reszty w tym morzu pełnym absurdu, wiedzcie, że będę pisała wszystko, co mi przychodzi do głowy. Dodałabym „uwaga na spoilery”, ale ta książka jest tak nudna, że tu nie ma nawet spoilerów.

Główna bohaterka Olivia to zdecydowanie najgłupsza bohaterka, z jaką będziesz miał do czynienia, o drogi czytelniku. Paląc listy swojego byłego, we własnym mieszkaniu, nie pomyślała o tym, że jeśli spali to mieszkanie, nie będzie miała gdzie mieszkać. Oczywiście, winę za pożar zwaliła na oposa, który tak po prostu przeleciał jej przez balkon. No więc Olivia, pozbawiona dachu nad głową, wprowadza się do brata oraz jego przyjaciela z dzieciństwa – Colina.

Chciałabym napisać, że to enemies to lovers, ale moje sumienie mi nie pozwoli.

W tej książce nie dzieje się absolutnie nic. Miejsce akcji to cały czas mieszkanie Colina. Może trzy razy przeczytamy o tym jak Olivia wychodzi z kimś na miasto i gada o niczym. Kłamie podczas rozmowy o prace, że ma dzieci, by móc pisać teksty do gazety i podpisywać się jako „Mama z Nebraski”. A później Ty się dziwisz, że ona się dziwi, że została zwolniona 🙂
Zapewne pani Painter chciała, by Olivia była po prostu „clumsy”. That’s a shame bo jest TĘPA jak dzida.
Colin nie jest lepszy. Czytając to, co siedzi mu w głowie, miałam ochotę wydłubać sobie oczy. Już więcej sympatii czułam do tego biednego oposa 🙃

Co najbardziej rozczarowało to sama fabuła, która jest kompletnie pozbawiona… romansu. Nie ma tam ani jednej romantycznej rzeczy. Za to Colin – o mój Boże! – kupuje Olivii łóżko, żeby miała na czym spać. Szczyt romantyzmu. Śpisz na podłodze? Chodź, kupię ci łóżko. Może przy okazji mi się *wink-wink* odwdzięczysz.

Gdy przyzwyczaiłam się do tego kretynizmu, wpływającego powoli do mojego mózgu, zaczęłam robić memy. Nic tak nie odpręża podczas magisterki jak nabijanie się z własnego cierpienia.

Julka 🤡

Długo czekałam na tę chwilę.
BOŻE, O CZYM JEST TA KSIĄŻKA🫠

Zanim zatopicie się do reszty w tym morzu pełnym absurdu, wiedzcie, że będę pisała wszystko, co mi przychodzi do głowy. Dodałabym „uwaga na spoilery”, ale ta książka jest tak nudna, że tu nie ma nawet spoilerów.

Główna bohaterk...

Rozwiń

Zwiń

Wyrażam zdziwienie odnośnie średnich ocen w internecie, co jest niespotykane 🤔
Równocześnie świętuję swoją pierwszą książkę z Legimi🥳

"To był zimny, grudniowy dzień. Miałaś wtedy na sobie tamten niebieski sweter..."
Tak zaczyna się jedyna w swoim rodzaju audycja o parze, która ze sobą zerwała i postanowiła udzielać rad związkowych na antenie radia. Prawda jednak taka, że... Shay i Dominic nigdy ze sobą nie byli, a to co opowiadają to fikcja.

Polubiłam chemię tej dwójki, co prawda nie od pierwszej strony. Bardziej przekonali mnie, gdy czytałam skrypty z audycji😈 Shay jest ambitna, ale przy tym nieśmiała. Dominic zdecydowanie za często wspomina, że napisał magisterkę. Może dlatego za każde słowo "magisterka" musiał wpłacać piątaka do słoika🤑

Czytając "Porozmawiajmy o eksie" miałam wrażenie, że dostaję dokładnie to, co zamówiłam w knajpie.
✅️ Mamy tu "rivals to lovers". ✅️ Troszkę mamy też "friends to lovers".
✅️ Później jeszcze "friends with benefits".

Bardzo na plus są tu audycje, które wydają mi się przyjemną odskocznią. Są świetnie napisane, z humorem. Pomysł na program o eksach też jest wciągający. Ale przede wszystkim, doceniam motywy związane z życiem służbowym kobiet. Mamy tutaj pokazane sytuacje, w których kobiety - otoczone przez mężczyzn - kompletnie nie wykorzystują swojego potencjału. Dodatkowo, wreszcie przeczytałam jakiś romans, w którym to kobieta jest starsza od mężczyzny. Między Dominickiem a Shay jest całkiem niezła różnica wieku. Żałuję, że nie było to bardziej uwypuklone.

Na minus idzie na pewno końcówka książki, która zaśmierdła mi "I love u, I hate u", a jeśli czytaliście moją recenzję tego dzieła to wiecie, że skarżyłam się na wattpadową atmosferę.

Choć nie uważam, że to historia, która Was złapie za serducho i wyląduje na topce, nie uważam jej za złą rozrywkę ani tym bardziej za złą książkę. Audycje dostają u mnie solidną czwóreczkę na piąteczkę.

Julka🦢

Wyrażam zdziwienie odnośnie średnich ocen w internecie, co jest niespotykane 🤔
Równocześnie świętuję swoją pierwszą książkę z Legimi🥳

"To był zimny, grudniowy dzień. Miałaś wtedy na sobie tamten niebieski sweter..."
Tak zaczyna się jedyna w swoim rodzaju audycja o parze, która ...

Rozwiń

Zwiń

Skusiłam się na coś, co dla odmiany nie byłoby piątą fantastyką w tym miesiącu 🫠
Kupiłam, nie patrząc na opinie, chciałam sprawdzić sama. No i sprawdziłam 🙃

W “I love u I hate u” poznajemy Victorię - surową, chłodną kobietę, którą Owen lubi nazywać Królową Lodu. Jest bezwzględną prawniczką, pracującą dla niemoralnego korpo, aby wyciskać z niego kasę jak wyciska się sok z cytryny. Owen natomiast jest jej sądowym rywalem, walczącym dla biednych i oszukanych ludzi. Poza tym, jest jej przyjacielem w internecie, ale o tym nie wie ani Victoria ani Owen.

Na stronie 6 już mamy seks. Więc, jeśli ktoś liczył na slow-burn XD to nie tutaj.
Z początku dobrze mi się to czytało i polubiłam bohaterów, a później z każdym kolejnym rozdziałem miałam dosyć Victorii. Jej postać zbudowana jest wyłącznie na tym, że była biedna. Nie znamy żadnych szczegółów jej przeszłości, poza tym, że jej mamy nie było na nic stać. Owen jest już bardziej do polubienia, chociaż ma za mało charakteru, aby się wybić.

Fabuła mnie wciągnęła. Mimo irytującej Victorii, chciałam zobaczyć jak to się skończy. Niestety, przy końcówce miałam już wrażenie, że czytam jakąś pOwIeŚć z whattpada. Ostatecznie, doszłam do wniosku, że;

✅️ bohaterowie w ogóle ze sobą nie rozmawiają bo “nie idzie im gadanie”

✅️ zamiast rozmawiania, bohaterowie rozwiązują problemy seksem

✅️ wmawia się biednemu Owenowi, że wszystko na końcu jest jego winą, kiedy to kobieta spieprzyła równie mocno co mężczyzna

✅️ dlaczego w tej książce eksponuje się “białą skórę” bohaterów, mówi się, że ktoś jest “białym pracującym mężczyzną”, skoro wszyscy dookoła mają białą skórę? Po co się to zaznacza w taki sposób?

Dobrą rzeczą w tej książce jest warsztat. Naprawdę całkiem dobrze się tą książkę czytało. I skończyłam ją szybko. Jednak, jeśli ktoś chce przeczytać coś, co rozwali Was namiętnością i romantyzmem - to nie ten adres.

Skusiłam się na coś, co dla odmiany nie byłoby piątą fantastyką w tym miesiącu 🫠
Kupiłam, nie patrząc na opinie, chciałam sprawdzić sama. No i sprawdziłam 🙃

W “I love u I hate u” poznajemy Victorię - surową, chłodną kobietę, którą Owen lubi nazywać Królową Lodu. Jest bezwzględną prawniczk...

Rozwiń

Zwiń

„Shortcake” to moje nowe ulubione przezwisko.
Od razu mówię, że „The Hating Game” czytałam w oryginale😃

Lucy to urocza pracownica pewnego wydawnictwa, fanka kolekcjonowania figurek niebieskich Smerfów, a ponadto rywalka Josha - kolegi z pracy, który, tak jak Lucy, ubiega się o nową posadę. Gdy rozpoczyna się zaciekła gra o awans, nagle między rywalami dochodzi do nietypowej sytuacji...

Cudownie czyta się kłótnie oraz docinki Lucy i Josha. Gdy poznałam Lucy, od razu ją pokochałam. Jest cudowna, słodziutka, pełna energii i humoru. Jest mną, gdybym pracowała w wydawnictwie😂 Josha natomiast ciężko opisać. Na pewno jest dla mnie interesującą postacią. Sympatyzuję z nim bardzo, pomimo tego, iż w większości jest zdystansowany i dominujący. Ciężko go poznać, a jednak uważam, że to całkiem udany bohater. Bardzo lubię wątki związane z jego rodziną; a zwłaszcza z ojcem oraz bratem. Cieszę się, że autorka zbudowała jego osobowość na jakichś fundamentach.
Powiem jeszcze, że sceny łóżkowe są absolutnie przekochane i przyspieszające serducho❤️‍🔥

„The Hating Game” czytało mi się fantastycznie. Warsztat jest sprawny, dopracowany, nie za trudny, ale nie za prosty. Słowa lecą przez kartkę i nawet się nie obejrzysz, kiedy przeczytasz całość. A sam fakt, że wszystko obserwujemy z perspektywy Lucy, tym bardziej ogrzewa żyłki 😊

Zaczynam kolekcjonować smerfy...

Tak naprawdę to nie, ale Lucy na pewno ma ich całą wioskę🙈

„Shortcake” to moje nowe ulubione przezwisko.
Od razu mówię, że „The Hating Game” czytałam w oryginale😃

Lucy to urocza pracownica pewnego wydawnictwa, fanka kolekcjonowania figurek niebieskich Smerfów, a ponadto rywalka Josha - kolegi z pracy, który, tak jak Lucy, ubiega się o nową posadę...

Rozwiń

Zwiń