Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zapoznałam się z tą powieścią w formie audiobooka i szczerze nie miałam co do niej jakiś wielkich oczekiwań. Wiem dlaczego jest ona tak porównywana do twórczości Lovecrafta jednak ciężko jest dorównać mistrzowi. Jednak całkiem dobrze mi się słuchało, postacie były całkiem zróżnicowane, klimat był jak w każdym przeciętnym horrorze a zakończenie nie było jakieś zaskakujące lub mocarne. Jako wieloletnia fanka grozy jestem wstanie docenić tę powieść i zdecydowanie lepiej się do takich twórczości podchodzi nie mając za wysokich oczekiwań.

Zapoznałam się z tą powieścią w formie audiobooka i szczerze nie miałam co do niej jakiś wielkich oczekiwań. Wiem dlaczego jest ona tak porównywana do twórczości Lovecrafta jednak ciężko jest dorównać mistrzowi. Jednak całkiem dobrze mi się słuchało, postacie były całkiem zróżnicowane, klimat był jak w każdym przeciętnym horrorze a zakończenie nie było jakieś zaskakujące...

,,To, co zostawiła" to całkiem dobra powieść Ellen Marie Wiseman. Podoba mi się zamysł tej książki i przedstawienie dwóch odrębnych historii, które w kulminacyjnym momencie się ze sobą łączą. Izzy to nastoletnia dziewczyna, która została oddana pod opiekę rodzinie zastępczej, pewnego dnia podczas porządkowania papierów i innych dokumentów w muzeum odnajduje listy.
Jest połowa dwudziestego wieku. Zaledwie osiemnastoletnia Clara jest niesamowicie zakochana we włoskim imigrancie, jednak ten fakt bardzo mocno nie podoba się jej rodzicom, więc postanawiają umieścić swoją córkę w ośrodku dla obłąkanych.
Oba segmenty są smutne, mamy historie współczesnej nastolatki dźwigającej na barkach dramat rodzinny, czyli matkę, która pewnego razu zamordowała jej ojca a Izzy przez wiele lat nie wiedziała dlaczego to się wydarzyło. Z drugiej jednak strony mamy Clare, która z powodu miłości trafia do zakładu psychiatrycznego z piekła rodem. Jest to z pewnością książka trudna ale dobra.

,,To, co zostawiła" to całkiem dobra powieść Ellen Marie Wiseman. Podoba mi się zamysł tej książki i przedstawienie dwóch odrębnych historii, które w kulminacyjnym momencie się ze sobą łączą. Izzy to nastoletnia dziewczyna, która została oddana pod opiekę rodzinie zastępczej, pewnego dnia podczas porządkowania papierów i innych dokumentów w muzeum odnajduje listy.
Jest...

Nudnawa historia o poszukiwaniu utraconej tożsamości i rodzinnych dramatach. Nieprzypadła mi do gustu ta książka, pomimo tego że potencjał miała całkiem spory. Podobał mi się wątek wyjazdu do Afryki i opisy jego krajobrazu jednak te kilka plusów zostało przyćmione przez niesamowicie bezbarwną główną bohaterkę. Lexy jest postacią, która sprawia wrażenie bycia robotem, jest nijaka i ciężko jej współczuć czy chociażby utożsamić się z nią.

Nudnawa historia o poszukiwaniu utraconej tożsamości i rodzinnych dramatach. Nieprzypadła mi do gustu ta książka, pomimo tego że potencjał miała całkiem spory. Podobał mi się wątek wyjazdu do Afryki i opisy jego krajobrazu jednak te kilka plusów zostało przyćmione przez niesamowicie bezbarwną główną bohaterkę. Lexy jest postacią, która sprawia wrażenie bycia robotem, jest...

Pełna pięknych opisów i słownictwa powieść, i na tym kończą się plusy tej powieści. Okres Napoleoński nie jest nudnym okresem i na pewno istnieją dzieła w dobry sposób opisujące akurat ten okres czasu we Francji, jednak ,,spowiedź dziecięcia wieku" nim nie jest. Ale mały plus za Oktawa i jego szaleństwo.

Pełna pięknych opisów i słownictwa powieść, i na tym kończą się plusy tej powieści. Okres Napoleoński nie jest nudnym okresem i na pewno istnieją dzieła w dobry sposób opisujące akurat ten okres czasu we Francji, jednak ,,spowiedź dziecięcia wieku" nim nie jest. Ale mały plus za Oktawa i jego szaleństwo.

Bardzo ciekawa inicjatywa, wiele wywiadów z udziałem znanych pisarzy. Całkiem, całkiem dobre.

Bardzo ciekawa inicjatywa, wiele wywiadów z udziałem znanych pisarzy. Całkiem, całkiem dobre.

Opowiadania wydane w zbiorze laureatów konkursu kreatywnego pisania. Jedne opowiadania były lepsze inne gorsze ale zdecydowanie każde zasługuje na uwagę. Widać tutaj kilka błędów początkujących autorów ale opowiadania trzymają poziom.

Opowiadania wydane w zbiorze laureatów konkursu kreatywnego pisania. Jedne opowiadania były lepsze inne gorsze ale zdecydowanie każde zasługuje na uwagę. Widać tutaj kilka błędów początkujących autorów ale opowiadania trzymają poziom.

Powieść przesłuchana na Empik Go.
Romantyczna opowieść o ubogiej szlachciance Salomei zakochanej w ocalonym powstańcu. Jest to typowa opowieść o miłości, która w przedstawionych czasach nie ma racji bytu, potencjalnym mezaliansie, ale akurat ta powieść wypada całkiem nieźle w porównaniu do wielu innych dzieł tego autora.

Powieść przesłuchana na Empik Go.
Romantyczna opowieść o ubogiej szlachciance Salomei zakochanej w ocalonym powstańcu. Jest to typowa opowieść o miłości, która w przedstawionych czasach nie ma racji bytu, potencjalnym mezaliansie, ale akurat ta powieść wypada całkiem nieźle w porównaniu do wielu innych dzieł tego autora.

Jedna z najbardziej znanych dzieł Stefana Żeromskiego, jest to lektura, którą pamiętałam z czasów szkolnych i po latach mój stosunek do niej się nie zmienił, zarówno wtedy jak i teraz uważam że ta nowelka jest niesamowicie nudna.

Jedna z najbardziej znanych dzieł Stefana Żeromskiego, jest to lektura, którą pamiętałam z czasów szkolnych i po latach mój stosunek do niej się nie zmienił, zarówno wtedy jak i teraz uważam że ta nowelka jest niesamowicie nudna.

Krótko o wojnie, męskiej dumie, zdradach i złych kobietach. Kolejna opowieść Żeromskiego skreślona z listy nieprzeczytanych.

Krótko o wojnie, męskiej dumie, zdradach i złych kobietach. Kolejna opowieść Żeromskiego skreślona z listy nieprzeczytanych.

Kolejny twór Żeromskiego na mojej półce i a zarazem kolejne rozczarowanie. Jest tu trochę podań ludowych, geografii i na tym kończy się ta krótka opowiastka. Chwile po przeczytaniu ciężko mi napisać o czym była ponieważ niesamowicie mnie wynudziła i ciężko było mi się na niej skupić.

Kolejny twór Żeromskiego na mojej półce i a zarazem kolejne rozczarowanie. Jest tu trochę podań ludowych, geografii i na tym kończy się ta krótka opowiastka. Chwile po przeczytaniu ciężko mi napisać o czym była ponieważ niesamowicie mnie wynudziła i ciężko było mi się na niej skupić.

,,Ziemia nieświęta" to zdecydowanie dziwne połączenie horroru i sensacji, a dziwne połączenia jednak lubię najbardziej. Mamy tu szamana, potworów i kilku (nie)przypadkowych ludzi, którzy zostali wciągnięci w katastroficzny zbieg wydarzeń. Podobała mi się ta powieść jednak zakończenie bardzo mocno zniszczyło całokształt tej książki, miałam duże nadzieje na wielkie BUM ale jednak koniec był taki mocno nijaki. Gdyby końcówka była bardziej dopracowana to moja ocena byłaby lepsza.

,,Ziemia nieświęta" to zdecydowanie dziwne połączenie horroru i sensacji, a dziwne połączenia jednak lubię najbardziej. Mamy tu szamana, potworów i kilku (nie)przypadkowych ludzi, którzy zostali wciągnięci w katastroficzny zbieg wydarzeń. Podobała mi się ta powieść jednak zakończenie bardzo mocno zniszczyło całokształt tej książki, miałam duże nadzieje na wielkie BUM ale...

Cały ten zbiór jest zdecydowanie WEIRD, aczkolwiek całkiem dobrze mi się go słuchało. Nie było tu żadnych wybitnych opowiadań ale większość jednak trzymała całkiem dobry poziom, opowiadania te bardziej poetyckie najbardziej nie przypadły mi do gustu. Sporo tutaj było gatunkowego miszmaszu i za to doceniłam te książkę, podoba mi się gdy mam szanse przesłuchać lub przeczytać książkę w której autorowi udaję się łączyć kilka gatunków że sobą i nawet dobrze mu to wychodzi.

Cały ten zbiór jest zdecydowanie WEIRD, aczkolwiek całkiem dobrze mi się go słuchało. Nie było tu żadnych wybitnych opowiadań ale większość jednak trzymała całkiem dobry poziom, opowiadania te bardziej poetyckie najbardziej nie przypadły mi do gustu. Sporo tutaj było gatunkowego miszmaszu i za to doceniłam te książkę, podoba mi się gdy mam szanse przesłuchać lub przeczytać...

Finał serii ,,Owoce granatu" czyli ,,Powroty". Po wielu perturbacjach życiowych, oraz po zmianach politycznych, które nastąpiły w Iranie, Elżbieta wraz ze swoją córką Anią postanawiają wyruszyć do Paryża by przez jakiś czas pomieszkać ze Stefanią i jej mężem, jednak Elżbieta nie czuję się tam zbyt dobrze z powodu męża Stefani, jednak między jej siostrą a jej córką zaczyna rodzić się bardzo bliska relacja. Po kolejny nieszczęśliwych wydarzeniach siostry chcą powrócić do Polski, jednak nie wiedzą czy ta kolejna podróż w ich życiu może przynieść im szczęście. Ostatnia część jest jak dla mnie najgorsza z całej czwórki. Mamy tu wiele niedomówień, nielogicznych zdarzeń, i momentami toksycznych relacji. Poziom tej książki zdecydowanie spadł, niesamowicie męczyłam się by ją skończyć, ale nie po to przeczytałam wcześniejsze części by tej nie dokończyć. Słaba historia.

Finał serii ,,Owoce granatu" czyli ,,Powroty". Po wielu perturbacjach życiowych, oraz po zmianach politycznych, które nastąpiły w Iranie, Elżbieta wraz ze swoją córką Anią postanawiają wyruszyć do Paryża by przez jakiś czas pomieszkać ze Stefanią i jej mężem, jednak Elżbieta nie czuję się tam zbyt dobrze z powodu męża Stefani, jednak między jej siostrą a jej córką zaczyna...

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas pokazał że zarówno Elżbieta jak i Stefania mocno minęły się ze szczęśliwym życiem i obydwie doświadczyły jeszcze wielu trudności życiowych. W porównaniu do dwóch poprzednich części ta książka zmieniła swoją tematykę z historii powojennej na zwykły romans z historią obyczajową w tle, po mimo że wiedziałam że tak to będzie to jednak poczułam mały zawód. Powieść nie jest zła jednak nie ma już tego klimatu jaki miały wcześniejsze części.

Trzecia część cyklu ,,Owoc granatu" czyli ,,Świat w płomieniach" Siostry spędziły wiele lat w Iranie, obydwie wyszły za mąż, Stefania wyszła za swoją miłość z młodzieńczych lat, jednak jej wyobrażenie szczęśliwego życia małżeńskiego dość mocno minęło się z tym co jej ukochany miał jej do zaoferowania, natomiast Elżbieta została cenionym naukowcem i farmaceutom, jednak czas...

Druga część serii ,,owoc granatu" czyli ,,Kraina Snów". Czytając pierwszą część nie spodziewałam się że część druga przeniesie nas z Tajgi do Iranu. Po traumatycznych przeżyciach siostry Elżbieta i Stefania trafiają do całkowicie innego świata niż ten, który znały do tej pory czyli do ciepłego, pełnego różnych rzeczy i zapachów Iranu, ich życie zaczyna iść w lepszym kierunku, jednak po wielu konfliktach siostry postanowiły iść swoimi drogami. Stefania wyszła za mąż za bogatek mężczyznę i zamieszkała z nim i jego rodzinom, ale jej szczęście nie trwało długo, natomiast Elżbieta nie potrafi cieszyć się życiem po tym co spotkało ją w Tajdze. Ta część była zdecydowanie inna niż jej poprzedniczka, jednak nadal mi się podobała, daję ocenę niżej ponieważ akurat w tej części dość mocno zachowanie Stefani zaczęło działać mi na nerwy, ale podobał mi się ten typowo Irański klimat, który był w tej książce.

Druga część serii ,,owoc granatu" czyli ,,Kraina Snów". Czytając pierwszą część nie spodziewałam się że część druga przeniesie nas z Tajgi do Iranu. Po traumatycznych przeżyciach siostry Elżbieta i Stefania trafiają do całkowicie innego świata niż ten, który znały do tej pory czyli do ciepłego, pełnego różnych rzeczy i zapachów Iranu, ich życie zaczyna iść w lepszym...

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i opowiadające historię ludzi właśnie takich jak Elżbieta i Stefania. To była dobra książka po mimo swoich drobnych mankamentów.

,,Dziewczęta Wygnane" to kolejna z książek osadzonych w czasach wojny. Stefania i Elżbieta są bliźniaczkami, których życie zostaję wywrócone do góry nogami, a beztroskie dzieciństwo przerwane w momencie, gdy zostały wywiezione na Sybir. Jest to trudna książka o losach dwóch młodych dziewczyn, mało które powieści oddziałują na mnie tak mocno jak te osadzone w czasach wojny i...

Kolejny klasyk na mojej półce, a raczej kolejny pisany wierszem tytuł który wymęczyłam bo jak zacznę coś czytać to musze skończyć bez względu na to jak bardzo nudna albo zła byłaby to literatura. Nie był ona znowu jakaś najgorsza, ale niesamowicie mnie wynudziła.

Kolejny klasyk na mojej półce, a raczej kolejny pisany wierszem tytuł który wymęczyłam bo jak zacznę coś czytać to musze skończyć bez względu na to jak bardzo nudna albo zła byłaby to literatura. Nie był ona znowu jakaś najgorsza, ale niesamowicie mnie wynudziła.

Druga część cyklu jak dla mnie jest trochę lepsza niż pierwsza, a przede wszystkim jest mroczniejsza, Pierce nie denerwowała mnie aż tak jak w pierwszej części a jej związek z John'em nabrał jakiegoś większego sensu. Ja już od paru lat nie znajduję się w targecie tej powieści ale nawet dobrze mi się ją czytało.

Druga część cyklu jak dla mnie jest trochę lepsza niż pierwsza, a przede wszystkim jest mroczniejsza, Pierce nie denerwowała mnie aż tak jak w pierwszej części a jej związek z John'em nabrał jakiegoś większego sensu. Ja już od paru lat nie znajduję się w targecie tej powieści ale nawet dobrze mi się ją czytało.

Współczesna wersja mitologii o Hadesie i Persefonie. Potencjał był spory i naprawdę można było zrobić z tego materiału sensowną powieść. Jednak postacie były mocno nijakie, Pierce momentami porażała swoim brakiem charakteru a jej wątek romantyczne był tak na siłę sklejony że aż żal było czytać. Pomysł był dobry ale wykonanie trochę zawiodło.

Współczesna wersja mitologii o Hadesie i Persefonie. Potencjał był spory i naprawdę można było zrobić z tego materiału sensowną powieść. Jednak postacie były mocno nijakie, Pierce momentami porażała swoim brakiem charakteru a jej wątek romantyczne był tak na siłę sklejony że aż żal było czytać. Pomysł był dobry ale wykonanie trochę zawiodło.

To jest jedna z tych kontynuacji, która dosłownie złamała mi serce, w końcu tak długo oczekiwałam na wydanie tej części i przy pierwszej styczności z nią moje oczekiwania spadły z Mount Everestu do Rowu Mariańskiego, taka właśnie była przepaść między moimi oczekiwaniami a tym co dostałam. To tej części również wróciłam po latach jednak już wiedziałam z czym to się je, nadal książka mi się nie podoba, w moim mniemaniu jest to oczywisty skok na kasę autorów wobec przepełnionych nostalgią czytelników. Mało co tu się zgadza, fabuła momentami nie ma sensu, nie polubiłam Albusa, ani żadnego innego czarodzieja młodego pokolenia, natomiast wątek z podróżami w czasie był jak dla mnie gwoździem do trumny tej części. Jestem wstanie sobie wyobrazić że ten scenariusz może dobrze wyglądać na deskach teatru ale na pewno nie jako kolejna część serii.

To jest jedna z tych kontynuacji, która dosłownie złamała mi serce, w końcu tak długo oczekiwałam na wydanie tej części i przy pierwszej styczności z nią moje oczekiwania spadły z Mount Everestu do Rowu Mariańskiego, taka właśnie była przepaść między moimi oczekiwaniami a tym co dostałam. To tej części również wróciłam po latach jednak już wiedziałam z czym to się je, nadal...