Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Mój apetyt na Włochy” to książka napisana przez autorkę popularnego bloga kalejdoskop Renaty - Renatę Pawłowską.
Książka ta nie jest zwykłą książką kulinarną. Każdy tutaj przepis to również opowieść o przygodach podróżniczych i kulinarnych autorki. W książce znajdziemy również kody QR, które uwielbiam. Po ich skanowaniu otworzy nam się playlista z utworami, które słucha autorka podczas gotowania.
Książka jest wielką księga kuchni włoskiej. Znajdziemy tutaj przepisy na przystawki, tarty i frittaty, dania ze zbóż, ryb, dania z mięsa, zupy oraz desery i wiele więcej.
Przepisy są łatwe w przygotowaniu a składniki łatwe w zdobyciu w sklepach.
Książka posiada również wiele ilustracji, na których znajdują się te pyszności. Na każdej stronie wręcz czuje się zapach tych potraw oraz wielką miłość autorki do Włoch.
Układ książki jest przestronny. Łatwo znaleźć w niej akurat to co nas w danym momencie interesuje.

„Mój apetyt na Włochy” to książka napisana przez autorkę popularnego bloga kalejdoskop Renaty - Renatę Pawłowską.
Książka ta nie jest zwykłą książką kulinarną. Każdy tutaj przepis to również opowieść o przygodach podróżniczych i kulinarnych autorki. W książce znajdziemy również kody QR, k...

Rozwiń

Zwiń

„Złowieszczy dar” to pierwszy tom cyklu: The Last Finestra. Jest to również debiut Emily Thiede. I myślę, że jest to dość udany debiut.
Jest to opowieść o Alessi, która posiada dość silną moc. Za jej pomoc może zabijać. Aby z niej jednak korzystać musi znaleźć odpowiedniego partnera, z którym będzie dzielić się swoją magią i wzmacniać dar innej osoby. Czasu ma niewiele, ponieważ już niedługo wyspę Saverio zaatakują potwory. Alesii znajdzie się w niebezpieczeństwie. Dlatego zleca Dantemu by ją chronił. Jednak czy może mu ufać? Czy osobisty ochroniarz pomorze jej opanować jej moc czy doprowadzi do zguby?
Książka może nie wciąga od pierwszych stron. Ale warto dać jej szanse. Każdy kolejny rozdział coraz bardziej wciąga do świata Alesii. Autorka stworzyła bardzo ciekawy świat, w którym jest dużo boskich darów i demonów.
Emily Thiede wspaniale wykreowała bohaterów. Alesii polubiłam od pierwszych stron. Co do Dantego miałam różne odczucia, ale ich nie zdradzę by Wam nie psuć radości z czytania. Na pewno są to pełnokrwiste postacie, które dostarczą wielu skrajnych emocji.
W książce znajdziemy również wątek przyjaźni i miłości, która rodzi się delikatnie. Czytając te fragmenty, wręcz rozpływałam się.
Autorka ma ciekawy styl pisania. Lekki i przyjemny. Sprawia również, że książki nie da się szybko odłożyć. Każdy rozdział kończy się tak, że od razu czyta się kolejny.
„Złowieszczy dar” to książka, która dostarczy wielu emocji. Będzie towarzyszyć Wam napięcie, ale również będą momenty, gdy się uśmiechnięcie a nawet wzruszycie.

„Złowieszczy dar” to pierwszy tom cyklu: The Last Finestra. Jest to również debiut Emily Thiede. I myślę, że jest to dość udany debiut.
Jest to opowieść o Alessi, która posiada dość silną moc. Za jej pomoc może zabijać. Aby z niej jednak korzystać musi znaleźć odpowiedniego partnera, z kt...

Rozwiń

Zwiń

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to kolejna książka z gatunku thriller, która skradła cały mój czas. Jest ona ciekawym portretem psychologicznym bohaterów.
Pewnego dnia w ogródku Eleny zostają odkryte zwłoki jej męża. To ona staje się główną podejrzaną. Jest osobą bardzo tajemniczą. Stroni od ludzi. Jedni mają ją za wiedźmę a inni za osobę, która potrafiła doprowadzić do samobójstwa męża. A jaka jest prawda? Tego próbuje dowiedzieć się Borys, prokurator „który jak sęp podskakuje dookoła konającego zwierzęcia”. Zadaje wiele pytań, które trochę drażnią Ellenę. Jest facetem z charakterem.
Ellena to postać, która intryguje od samego początku. Czytając miałam wrażenie, że raz jest ofiarą, a raz jednak winną. Nie byłam w stanie jej rozpracować. Do tego miała specyficzną teściową, z którą nie potrafiłam się zaprzyjaźnić. Ellena skrywała pewne rodzinne tajemnice. Jakie?
Autorka posiada ciekawy styl pisania. Charakterystyczny dla powieści pięknych, a nie dla thrillerów. Czasami poetycki.
„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to książka nie tylko o kryminalnej zagadce, ale przede wszystkim świetna analiza psychologiczna bohaterów. Dodatkowo znajdziemy tutaj słowiańskie wierzenia. Tytułowy MOKOSZ to patronka kobiecej płodności i siły. Bogini przyrody.
„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to książka, która zaspokoiła mój czytelniczy gust i bardzo ją polecam.

„Mokosz. Bogini mokrej ziemi” to kolejna książka z gatunku thriller, która skradła cały mój czas. Jest ona ciekawym portretem psychologicznym bohaterów.
Pewnego dnia w ogródku Eleny zostają odkryte zwłoki jej męża. To ona staje się główną podejrzaną. Jest osobą bardzo tajemniczą. Stroni o...

Rozwiń

Zwiń

„Tam gdzie pada cień” to książka, która wciąga od pierwszych stron. To thriller napisany w klimacie domestic noir. Czuć tutaj niepokój powiązany z tajemnicami i kłamstwami z przeszłości.
Pod jednym dachem mieszkają trzy pokolenia. Umiera mama głównej bohaterki. I jej śmierć napędziła spirale kłamstw. Wszystko o czym marzyła bohaterka runęło jak domek z kart. Ale zanim odeszła babcia, zniknęła Karolinka. Rodzina przestaje być idealna. Wkrada się brak zaufania. Na jaw wychodzą stare żale i nierozwiązane konflikty. A żeby tego było, przeszłość zaczyna dawać o sobie znać.
To co najbardziej spodobało się w tej książce to styl, jakim została napisana. Z jednej strony lekki, a z drugiej skłaniający do refleksji nad relacjami w rodzinie. Akcja nie pędzi tu na łeb i szyje. Jest raczej wolna, ale nie znaczy to, że nudna. Pani Ewelina poprzez takie tępo sprawiła, że czytelnik wręcz czuje się jakby był w domu tej rodziny. Jakby przeżywał żałobę, stratę i dzieciństwo, które nie tak powinno wyglądać. Nic w tej historii nie jest oczywiste i przewidywalne. Dzięki czemu czuć cały czas napięcie oraz gęstą atmosferę, która zagęszcza się z każdym kolejnym rozdziałem. Sami bohaterowie są postaciami niebanalnymi, tworzącymi dość specyficzną rodzinkę. Natomiast zakończenie tej historii potrafi zaskoczyć.
Jeśli szukacie ciekawego, niepokojącego thrillera w klimacie domestic noir to bardzo polecam „Tam gdzie pada cień”. Dla mnie to było pierwsze spotkanie z twórczością Eweliny Miśkiewicz, ale na pewno nie ostatnie.

„Tam gdzie pada cień” to książka, która wciąga od pierwszych stron. To thriller napisany w klimacie domestic noir. Czuć tutaj niepokój powiązany z tajemnicami i kłamstwami z przeszłości.
Pod jednym dachem mieszkają trzy pokolenia. Umiera mama głównej bohaterki. I jej śmierć napędziła spira...

Rozwiń

Zwiń

„Dziewczyna z Siódmej Alei” to piękna opowieść o marzeniach. O drodze do ich realizacji, która nie zawsze jest łatwa. Jest to również powieść o miłości, która nie jedno ma imię. O miłości rodzicielskiej, miłości siostrzanej, miłości do mężczyzny.
Książka posiada dwie linie czasowe, co osobiście uwielbiam. Zwłaszcza gdy mogę poznać kolejne pokolenia bohaterów.
Autorka zabiera nas do roku 1940 gdzie poznajemy młodziutką Estellę. Podczas wojny trwającej już od paru miesięcy, kobieta ma możliwość uciec z Francji do Nowego Jorku. Estella zawsze marzyła o własnej kolekcji modowej. Kiedy dziwnym trafem okazuje się, że ma dokumenty, które odkrywają jej a amerykańskie obywatelstwo. Mając jedną walizkę, maszynę do szycia i kilka franków, dziewczyna wyrusza w obcy jej świat by spełnić swoje marzenia. I o dziwo szybko odnajduje się w nowym miejscu.
Poznajemy również wnuczkę Estelli, Fabienne. Dziewczyna pochodzi z Autralii, ale co roku jeździ do Nowego Jorku by uczestniczyć w gali Met, na której odbywa się wystawa prac jej babci. Jak to bywa w takich historia, tak i tutaj Fabienne z czasem odkrywa historię swojej babci. Opowieść ta jest pełna niedopowiedzeń, tragedii, złamanego serca i tajemnic.
Książkę czyta się bardzo szybko i dostarcza ona wielu emocji. Zarówno Estella jak i jej wnuczka, to kobiety, które nie miały łatwo w życiu. Które musiały dokonywać trudnych wyborów.
Autorka posiada ciekawy styl pisania, który sprawia, że chce się czytać i czytać. Bardzo lubię takie „inne” style. Zarazem lekkie i przemyślane. Polecam!

„Dziewczyna z Siódmej Alei” to piękna opowieść o marzeniach. O drodze do ich realizacji, która nie zawsze jest łatwa. Jest to również powieść o miłości, która nie jedno ma imię. O miłości rodzicielskiej, miłości siostrzanej, miłości do mężczyzny.
Książka posiada dwie linie czasowe, co osob...

Rozwiń

Zwiń

Jak się okazuje można znaleźć wspólny język ze zwierzętami. Małpy i goryle używają języka migowego. Papugi idealnie naśladują słowa i całe wyrażenia. Psy i koty również potrafią zakomunikować swoje potrzeby np. poprosić o pogłaskanie.
Agnieszka Graclik skupia się w swojej książce przede wszystkim na zwierzętach dzikich i ich pomysłom na to jak komunikować się w kwestii miłości, własności czy współpracy.
Zwierzęta potrafią porozumiewać się za pomocą oczu, ubarwienia, pląsów czy głosu.
W książce znajdziemy wiele ciekawych i zaskakujących informacji o tym jak poszczególne gatunki zwierząt porozumiewają się. Książka posiada również wiele kolorowych ilustracji, które przybliżają świat dzikich zwierząt.
Książka chociaż porusza wiele naukowych aspektów ze świata zwierząt, napisana jest prostym czasami zabawnym językiem. Posiada dużą czcionkę dzięki czemu dzieci nie męczą się podczas samodzielnego czytania.
Książka przeznaczona jest od 9 roku życia, ale myślę, że nieco młodsze dzieci również chętne W jaki sposób organizm żywy może świecić czy jak wiele mówi o kimś jego kupa?
My jesteśmy zachwyceni zarówno sposobem przedstawienia wiadomości o zwierzęcej komunikacji, jak również wydaniem tej książki. Polecam!

Jak się okazuje można znaleźć wspólny język ze zwierzętami. Małpy i goryle używają języka migowego. Papugi idealnie naśladują słowa i całe wyrażenia. Psy i koty również potrafią zakomunikować swoje potrzeby np. poprosić o pogłaskanie.
Agnieszka Graclik skupia się w swojej książce przede ws...

Rozwiń

Zwiń

„Przypływ” to pierwszy tom cyklu o Tom Stilton i Olivia Rönning. Jest to książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Jesteśmy małym dzieckiem, które wieczorem stoi na skałkach nad morze. Daleko od wydarzeń jakie mają miejsce nad samym morzem. Ale wystarczająco blisko by wiedzieć trzy osoby i kobietę w ciąży, która zostaje zakopana. Widać jej tylko głowę. Tej nocy ma być przypływ. Tajemnicza kobieta topi się.
Wydarzenia te mają miejsce w latach 80 ubiegłego wieku. Od tamtego czasu nikt nie zdołał wyjaśnić kto posunął się takie morderstwa i dlaczego.
Olivia Rönning to 23 latka, która uczy się w szkole policyjnej. Jej tata był kiedyś policjantem, który zajmował się sprawą znad morza. Dzisiaj w celu treningu to Olivia dostała tę sprawę. Miała na nowo przyjrzeć się jej, mając do dyspozycji nowoczesne środki, których nie było w latach 80.
Bohaterka jest zdeterminowana by dowiedzieć się co wydarzyło się na plaży. Próbuje odnaleźć nie tylko morderców, ale również chłopca, który dzisiaj jest dorosłym mężczyzną oraz policjantów, którzy zajmowali się tą sprawą przed laty. W tym czasie dochodzi do pobić bezdomnych. Czy te dwie sprawy mają ze sobą jakiś związek?
Skandynawskie kryminały uwielbiam. Pomimo, że są one napisane trochę w trudnym języku i wymagają większego skupienia. Za to mają swój niepowtarzalny, specyficzny klimat i wspaniałych bohaterów, którzy wpakują się w różne niebezpieczne sytuacje byle tylko odkryć prawdę.
Akcja książki jest zróżnicowana. Czasami dość dynamiczna, a czasami zwalnia. Znajdziemy tutaj zaskakujące zwroty akcje, które uwielbiam w kryminałach i thrillerach oraz zakończenie, które wbija w fotel. To co przeczytałam na ostatnich stronach to coś czego z życiu bym nie domyśliła się. Genialne zakończenie.
Jeśli lubicie serie kryminalne to bardzo polecam tę o Tom Stilton i Olivia Rönning. Ja uciekam czytać drugi tom.

„Przypływ” to pierwszy tom cyklu o Tom Stilton i Olivia Rönning. Jest to książka, która wciąga czytelnika od pierwszych stron. Jesteśmy małym dzieckiem, które wieczorem stoi na skałkach nad morze. Daleko od wydarzeń jakie mają miejsce nad samym morzem. Ale wystarczająco blisko by wiedzieć ...

Rozwiń

Zwiń

Wyobraźcie sobie, że pracujecie na komputerze i jedynym dźwiękiem jaki słyszycie, to dźwięk stukania palcami w klawiaturę. Dźwięk tej zostaje przerwany przez natarczywe pukanie do drzwi. Okazuje się, że to policja. Macie coś na sumieniu i boicie się otworzyć. Więc policja wkracza sama. Okazuje się, że nie szukają Ciebie, ale Twojego męża. Czujecie dekoncentracje, strach. Co się dzieje? Od domysłów boli Was głowa.
Tak właśnie zaczyna się książka „Pod dachem z mordercą”. Już od samego początku coś się dzieje i czuć napięcie, które z każdą z kolejną stroną wzmaga się.
Akcja książki dzieje się w Krakowie. W ostatnich 6 miesiącach zniknęły 4 osoby. Jedna z nich wróciła sparaliżowana. Co się jej stało? Gdzie są pozostałe osoby? I co wspólnego ma z tym Macury, mąż głównej bohaterki.
Przez 5 lat nic się nie zmieniło w życiu Olgi. Pewnego dnia koszmar sprzed lat wraca. Wraz z krótką notatką „Wróciłem”.
Autorka nie zdradza kto jest porywaczem. Wodzi czytelnika za nos do samego końca. Zdradza natomiast krok po kroku co porywacz robi z porwanymi osobami. Opisy ten budzą grozę. Są przerażające i wywołują ciarki. Pani Klaudia wspaniale tutaj oddała portret psychologiczny porywacza, ale również Olgi.
Książkę czyta się bardzo szybko. Jak już ją zaczniecie to trudno Wam będzie ją odłożyć. Posiada zaskakujące zwroty akcji i zakończenie, które Was zwali z nóg.
Osobiście uwielbiam thrillery psychologiczne z dobrze napisanym wątkiem medycznym. I tutaj wszystko wspaniale ze sobą współgra a książkę staje się wspaniałą lekturą. Polecam.

Wyobraźcie sobie, że pracujecie na komputerze i jedynym dźwiękiem jaki słyszycie, to dźwięk stukania palcami w klawiaturę. Dźwięk tej zostaje przerwany przez natarczywe pukanie do drzwi. Okazuje się, że to policja. Macie coś na sumieniu i boicie się otworzyć. Więc policja wkracza sama. Oka...

Rozwiń

Zwiń

„Należy do mnie” to kolejna powieść Pani Ani Niemczynow, która dostarcza wielu emocji. To jest poruszająca opowieść o tym jak trudno jest poznać kogoś do końca. Jest to wspaniale napisany dramat psychologiczny o podejmowaniu trudnych wyborów i konsekwencji jakie one niosą.
Helena i Wiktor to małżeństwo, które rozpadło się jak domek z kart. Helena zrezygnowała dla rodziny z kariery zawodowej. Oddała się cała córce, mężowi i domowi. Była dobrą matką i żoną. Ubierała się elegancko i była piękną kobietą. Dlaczego więc Wiktor zdradzał ją? Dlaczego czegoś mu brakowało w żonie?
Fausti to córka Heleny i Wiktora, która próbuje odnaleźć się w nowej rzeczywistości, którą zgotowali dla niej rodzice. Dziewczynka szuka pomocy u terapeutki dr Mound. Kobieta również swoje w życiu przeszła.
Pani Ania po raz kolejny napisała świetną książkę z bohaterami, którzy miałam wrażenie, że żyją naprawdę. Ta historia może wydarzyć się naprawdę. Nic tutaj nie jest przerysowane. Autorka oddała wspaniale rozterki Wiktora, który tracił wiele energii prowadząc podwójne życie. Helena, która dowiedziała się o zdradzie, starała się swoje cierpienie skrywać głęboko. Gdy ich córka zaczęła zbliżać się do nowej rodziny taty, Helena zaczęła knuć intrygi, które miały swoje konsekwencje.
Książa posiada również ciekawe i zaskakujące zakończenie. Jeśli lubicie dramaty rodzinne to bardzo polecam najnowszą książkę Pani Ani Niemczynow.

„Należy do mnie” to kolejna powieść Pani Ani Niemczynow, która dostarcza wielu emocji. To jest poruszająca opowieść o tym jak trudno jest poznać kogoś do końca. Jest to wspaniale napisany dramat psychologiczny o podejmowaniu trudnych wyborów i konsekwencji jakie one niosą.
Helena i Wiktor...

Rozwiń

Zwiń

„Zabłąkane dusze” to kolejna, już 3 część sagi Rodu Deynarowiczów.
Nad rodziną Deynarowiczów zawisły czarne chmury. Po odejściu żony Józefaty Jan wciąż sięga po butelkę. Również Marianna opuszcza rodzinną miejscowość. Antoni i Daniel, dawni rywale stają się w tej części sobie bardziej bliscy. Dominik i Antek rzucają się w wir życia. A do tego w powietrzu wisi widmo powstania styczniowego, które w końcu wybucha. Dla niektórych z nich ma one opłakane skutki.
Autorka po raz kolejny zabiera nas do miejscowości Sejn. Ukazuje nam szlacheckie życie i zwyczaje jakie panowały w tamtym czasie. Świetnie łączy wątek historyczny z wątkiem obyczajowym dzięki czemu książkę czyta się bardzo przyjemnie i z dużym zainteresowaniem. Wspaniale tutaj zostały wykreowane postacie. Każda z nich jest inna i każda z nich dostarcza wielu emocji. Dopełnieniem całości jest piękny, literacki język, który oddaje ducha minionej epoki.
Jeśli lubicie sagi rodzinne, których akcja osadzona jest na początku XIX wieku to bardzo polecam sagi Rodu Deynarowiczów.

„Zabłąkane dusze” to kolejna, już 3 część sagi Rodu Deynarowiczów.
Nad rodziną Deynarowiczów zawisły czarne chmury. Po odejściu żony Józefaty Jan wciąż sięga po butelkę. Również Marianna opuszcza rodzinną miejscowość. Antoni i Daniel, dawni rywale stają się w tej części sobie bardziej blis...

Rozwiń

Zwiń