Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy są jakieś granice ludzkiej głupoty? Victoria Clark udowadnia, że nie. Ta książka to klapa na każdym froncie. Zarówno składnia zdań, interpunkcja, czy sama fabuła posiada pełno błędów. Główna bohaterka zachowuje się irracjonalnie i wciąż próbuje się usprawiedliwiać. Nathaniel Shay - postać, którą czytelnik powinien polubić, niezmiernie mnie irytowała. Wynosił się ponad innych i miał fetysz podduszania. Książka w ogóle mnie nie wciągnęła, a relacja bohaterów prawie się nie zmieniła. Po książce o takiej popularności spodziewałam się czegoś więcej. Kolejne tomy zamierzam omijać szerokim łukiem.

Czy są jakieś granice ludzkiej głupoty? Victoria Clark udowadnia, że nie. Ta książka to klapa na każdym froncie. Zarówno składnia zdań, interpunkcja, czy sama fabuła posiada pełno błędów. Główna bohaterka zachowuje się irracjonalnie i wciąż próbuje się usprawiedliwiać. Nathaniel Shay - pos...

Rozwiń Zwiń

Czy są jakieś granice ludzkiego nieszczęścia? Okazję by się o tym przekonać miało rodzeństwo Baudelaire. Śmierć rodziców, wielki smutek i hrabia Olaf. To istna seria niefortunnych zdarzeń. Książkę pochłonełam w jeden dzień, była to swego rodzaju odskocznia od podręczników i testów z matematyki, lecz także piękna przygoda. Historia jest naprawdę przyjemna i zainteresuje zarówno osoby mające 10 lat jak i tych którzy tak jak ja mają kilka lat więcej.

Czy są jakieś granice ludzkiego nieszczęścia? Okazję by się o tym przekonać miało rodzeństwo Baudelaire. Śmierć rodziców, wielki smutek i hrabia Olaf. To istna seria niefortunnych zdarzeń. Książkę pochłonełam w jeden dzień, była to swego rodzaju odskocznia od podręczników i testów z matema...

Rozwiń Zwiń

Tak jak pierwsza część, tak i ta zyskała moje serce. Wszystko pięknie się łączy, i wyprzedza niejedną książkę Remigiusza Mroza.

Tak jak pierwsza część, tak i ta zyskała moje serce. Wszystko pięknie się łączy, i wyprzedza niejedną książkę Remigiusza Mroza.

Zabierając się za lekturę nie sądziłam że tak mnie pochłonie. Czytając książkę Aleksandra Kamińskiego aż poczułam powiew patriotyzmu. Po opisach akcji małego sabotażu miałam ochotę być tak odważna i szlachetna jak główni bohaterowie. Choć uczniowie czytający tę książkę pod przymusem raczej nie mogą tego dostrzec, to jest to naprawdę cudna historia o walce, przyjaźniach czy rozterkach życiowych.

Zabierając się za lekturę nie sądziłam że tak mnie pochłonie. Czytając książkę Aleksandra Kamińskiego aż poczułam powiew patriotyzmu. Po opisach akcji małego sabotażu miałam ochotę być tak odważna i szlachetna jak główni bohaterowie. Choć uczniowie czytający tę książkę pod przymusem raczej...

Rozwiń Zwiń