Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój Tata pochodzi z rodziny chłopskiej, więc historie o wszechobecnej biedzie, pasionkach i bosych nogach, nie były mi obce. Czasy dzieciństwa i wczesnej młodości wspomina jak wielu ludzi swojego pokolenia - romantycznie. W dzieciństwie uwielbiałam słuchać jego opowieści. Wtedy wiele szczegółów chowało się przede mną w cieniu. Dopiero dorastając zaczęłam w pełni pojmować faktyczne realia jego dziecięcej i wczesno-młodzieńczej przeszłości, z których on do tej pory nie do końca zdaje sobie sprawę.

Dorastał w wielodzietnej rodzinie. Było ich dziewięcioro, ale wzrastał w poczuciu, że tata (mój Dziadek) obdarzał go, spośród wszystkich swoich dzieci, największym uczuciem. Miało ono przejawiać się na wiele sposobów, również w casualowych aktach przemocy. „Tata bił tak mocno jak kochał” - mówi. „Dyscyplina” w tamtych czasach była podstawową metodą wychowawczą. I cóż z tego, skoro wyszli na ludzi! To było ważne, to było potrzebne.

Ta książka pozwoliła mi spojrzeć na te historie od drugiej strony, której w Ojcowskiej narracji, z oczywistych względów zabrakło - kobiecej. Bardzo żałuję, że nigdy wcześniej nie miałam potrzeby zgłębienia życiorysu mojej jedynej Babci, mamy Taty. I choć to jeszcze nic straconego, kontakt z nią utrudnia przede wszystkim dzieląca nas odległość zarówno geograficzna jak również w relacji.

„Chłopki” odkryły przede mną prawdziwszy obraz polskiej wsi i dały bliższe wyobrażenie potencjalnego życia moich przodkiń, których codzienność najprawdopodobniej nie odbiegała od przedstawionej w tejże książce. Pozwoliły również docenić moment historii, w którym przyszło mi żyć, jak również moją osobistą sytuację życiową. Miło jest dojść do wniosku, że ostatecznie nie jest tak źle, oraz dostrzec ogrom możliwości zmiany.

Ta książka otwiera oczy na kobiece cierpienie. Wiele przedstawionych historii osobiście mnie dotknęło i pozostawiło z uczuciem autentycznego smutku nad ilością „zmarnowanych żyć”, choć wiadomo, że o żadnym nie powinno się tak mówić, nie sposób uniknąć tego przykrego wrażenia.

Pozycja wartościowa i potrzebna. Polecam serdecznie wszystkim. Ponieważ i traktuje o korzeniach nas wszystkich, często wypartych, bądź zapomnianych.

Mój Tata pochodzi z rodziny chłopskiej, więc historie o wszechobecnej biedzie, pasionkach i bosych nogach, nie były mi obce. Czasy dzieciństwa i wczesnej młodości wspomina jak wielu ludzi swojego pokolenia - romantycznie. W dzieciństwie uwielbiałam słuchać jego opowieści. Wtedy wiele szczegółów chowało się przede mną w cieniu. Dopiero dorastając zaczęłam w pełni pojmować...

Bardzo zaskoczyło mnie jak wiele różnic jest między książką a wypuszczonym w tym roku pod tym samym tytułem serialem Netflixa. To właśnie on skierował moją uwagę na dzieło Liu Cixin’a, kiedy koniec sezonu pozostawił po sobie niedosyt i mnóstwo pytań.
Serial miał specyficzny klimat, czegoś takiego dawno nie uświadczyłam w podobnych produkcjach. Prezentowane w nim podejście do tematu obcych było dla mnie nowe i intrygujące. Sięgając po tę książkę spodziewałam się jedynie słownego rozszerzenia tego wizualnego scenariusza, tymczasem zderzyłam się z niemalże alternatywną rzeczywistością.
Oczywiście jabłko nie upadło od jabłoni poza skraj mapy, jednak wiele miejsc i postaci zupełnie zmienia nazwy. Chwilę mi zajęło przyzwyczajenie się do tej „innej” wersji.
Po skończeniu pierwszego tomu jakim jest „Problem trzech ciał”, wciąż czuję ciekawość. Uważam, że książka jest dużo bardziej logiczna i konsekwentna od serialu. Nakreśla również dokładniej obraz Chińskiej kultury, co niewątpliwie postrzegam jako wartość dodaną. Ta historia ujmuje swoją wielowymiarowością.
Będę czytać dalej.

Bardzo zaskoczyło mnie jak wiele różnic jest między książką a wypuszczonym w tym roku pod tym samym tytułem serialem Netflixa. To właśnie on skierował moją uwagę na dzieło Liu Cixin’a, kiedy koniec sezonu pozostawił po sobie niedosyt i mnóstwo pytań.
Serial miał specyficzny klimat, czegoś takiego dawno nie uświadczyłam w podobnych produkcjach. Prezentowane w nim podejście...

Kiedy tylko usłyszałam o tej książce od razu zapragnęłam ją przeczytać. Chciałam odnaleźć w niej receptę na moje problemy ze snem a otrzymałam to i wiele więcej.

Światło, zwłaszcza to słoneczne, ma na nas ogromny wpływ, co jest dość oczywistym faktem, ale czy wiedzieliście, np. że leki działają lepiej kiedy przyjmujemy je w zgodzie z naszym wewnętrznym zegarem? Albo, że odpowiednia pora przyjmowania chemioterapii sprawi, że będzie wywoływać mniej skutków ubocznych albo całkowicie je eliminować? Nie tylko intensywność ale również temperatura i „skład” światła ma ogromne znaczenie. Konkretny jego rodzaj może nam pomóc w uregulowaniu rytmów dobowych, albo całkowicie je zaburzyć. Wynalezienie sztucznego światła było przełomem w życiu ludzkości, znacznie wydłużyło naszą dobę i zwiększyło bezpieczeństwo na ulicach. Jednocześnie przyczyniło się do utraty naszego kontaktu ze słońcem, które jest kluczowe w regulowaniu nie tylko cyklu snu i czuwania, ale praktycznie wszystkich wewnętrznych procesów naszego organizmu.

Jeśli chcecie trochę lepiej poznać tę ludzką zależność od Słońca jak i światła w ogóle - serdecznie polecam tę pozycję. A może również macie problemy ze snem? Ta książka może, nomen omen, rozjaśnić Wam wiele wątpliwości.

Kiedy tylko usłyszałam o tej książce od razu zapragnęłam ją przeczytać. Chciałam odnaleźć w niej receptę na moje problemy ze snem a otrzymałam to i wiele więcej.

Światło, zwłaszcza to słoneczne, ma na nas ogromny wpływ, co jest dość oczywistym faktem, ale czy wiedzieliście, np. że leki działają lepiej kiedy przyjmujemy je w zgodzie z naszym wewnętrznym zegarem? Albo, że...