Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szkoda, że ważne problemy zostały zepchnięte na margines. Więcej miejsca zajmują wspomnienia starzejącej się kobiety związane z jej doznaniami seksualnymi. Szkoda. "Zgrzyta mi" również połączenie poetyckiego języka i sformułowań potocznych.

Szkoda, że ważne problemy zostały zepchnięte na margines. Więcej miejsca zajmują wspomnienia starzejącej się kobiety związane z jej doznaniami seksualnymi. Szkoda. "Zgrzyta mi" również połączenie poetyckiego języka i sformułowań potocznych.

Nie wiem, czy to celowy zabieg, ale mam wrażenie, iż opowiadania zawarte w tym tomie zostały uszeregowane od najlepszego do najsłabszego. Choć nie ukrywam, że Rodos jako miejsce akcji jest mi kolei najbliższe.
Postaci jak zwykle u Pani Agaty są wyraziste. Chwilami potraktowane przez Autorkę z "przymrużeniem oka".
Poirot rozwiązuje każdą z czterech zagadek, a czytelnik w przynajmniej dwóch przypadkach może wcześniej znaleźć rozwiązanie nim pojawi się ono w tekście.
Ot taki trening umysłu do autobusu lub wieczorową porą.

Nie wiem, czy to celowy zabieg, ale mam wrażenie, iż opowiadania zawarte w tym tomie zostały uszeregowane od najlepszego do najsłabszego. Choć nie ukrywam, że Rodos jako miejsce akcji jest mi kolei najbliższe.
Postaci jak zwykle u Pani Agaty są wyraziste. Chwilami potraktowane przez Autorkę z "przymrużeniem oka".
Poirot rozwiązuje każdą z czterech zagadek, a czytelnik w...

Czy ta powieść powinna być adresowana tylko do młodzieży? Raczej nie. Dorośli powinni ją też czytać. Zwłaszcza dzisiaj, gdy tyle mówi się o złej kondycji psychicznej nastolatków.
Powieść pięknie pokazuje sytuację osamotnienia nastolatki, której zainteresowań nie podzielają rówieśnicy. Doświadczającej traumy w związku z zaginięciem najbliższej osoby - mamy. Pozbawionej wsparcia ojca i jego nowej partnerki.
Czy znajdzie się w jej otoczeniu ktoś, kto ją zrozumie?

Czy ta powieść powinna być adresowana tylko do młodzieży? Raczej nie. Dorośli powinni ją też czytać. Zwłaszcza dzisiaj, gdy tyle mówi się o złej kondycji psychicznej nastolatków.
Powieść pięknie pokazuje sytuację osamotnienia nastolatki, której zainteresowań nie podzielają rówieśnicy. Doświadczającej traumy w związku z zaginięciem najbliższej osoby - mamy. Pozbawionej...

Ostatnia powieść Pana Ernesta Hemingwaya, ale czy rzeczywiście niedopracowana. Nie wiemy i nie dowiemy się.
Pewnikiem są natomiast wątki autobiograficzne.
Z bohaterem spotykamy się w trzech okresach życia. Każdym z nich odsłania nam nieco inne oblicze: artysty, człowieka w żałobie i wojownika. Które jest prawdziwe? Każde.
Postaci intrygują, opisy sytuacji, choć nieco rozwlekłe, to odpowiednio budują klimat.

Ostatnia powieść Pana Ernesta Hemingwaya, ale czy rzeczywiście niedopracowana. Nie wiemy i nie dowiemy się.
Pewnikiem są natomiast wątki autobiograficzne.
Z bohaterem spotykamy się w trzech okresach życia. Każdym z nich odsłania nam nieco inne oblicze: artysty, człowieka w żałobie i wojownika. Które jest prawdziwe? Każde.
Postaci intrygują, opisy sytuacji, choć nieco...

Fantastyka w takim wydaniu zawsze skradnie moje serce. Sabat babć, wnuki z niecodziennymi imionami. Jedne mają co nieco do ukrycia. Drugie chcą odkryć tajemnicę tych pierwszych. A wszystko w Fińskiej dzielnicy w Starym Deszcznie. Nic tylko sięgnąć po książkę Pani Marty Kisiel i przenieść się do tego niezwykłego miejsca.

Fantastyka w takim wydaniu zawsze skradnie moje serce. Sabat babć, wnuki z niecodziennymi imionami. Jedne mają co nieco do ukrycia. Drugie chcą odkryć tajemnicę tych pierwszych. A wszystko w Fińskiej dzielnicy w Starym Deszcznie. Nic tylko sięgnąć po książkę Pani Marty Kisiel i przenieść się do tego niezwykłego miejsca.

Różne są sposoby radzenia sobie z żałobą, więc mogę nie rozumieć, nie akceptować niektórych zachowań Lennie, ale nie odczuwam potrzeby oceniania jej.
Bardziej skupiam się na wątkach rozwijanych w powieści "Niebo jest wszędzie" przez Autorkę: miłość, strata, żałoba, tajemnica.
Doceniam estetykę okładki i poezję.

Różne są sposoby radzenia sobie z żałobą, więc mogę nie rozumieć, nie akceptować niektórych zachowań Lennie, ale nie odczuwam potrzeby oceniania jej.
Bardziej skupiam się na wątkach rozwijanych w powieści "Niebo jest wszędzie" przez Autorkę: miłość, strata, żałoba, tajemnica.
Doceniam estetykę okładki i poezję.

Wiedziałam, że to będzie mocny, mroczny tekst. Nie spodziewałam się, że aż tak. Tyle bólu, zakłamania, wyuzdania, dążenia do ranienia siebie. I moja potrzeba zrozumienia, uporządkowania sobie tego, czego nie jestem w stanie zaakceptować. Lekturę musiałam rozłożyć w czasie., dając szansę jej, sobie i zrozumieniu.

Wiedziałam, że to będzie mocny, mroczny tekst. Nie spodziewałam się, że aż tak. Tyle bólu, zakłamania, wyuzdania, dążenia do ranienia siebie. I moja potrzeba zrozumienia, uporządkowania sobie tego, czego nie jestem w stanie zaakceptować. Lekturę musiałam rozłożyć w czasie., dając szansę jej, sobie i zrozumieniu.

Kolejny udany debiut. Pani Alicja Kłos przedstawia nam historię dziewczyny, która zamiast skupić się na pisaniu pracy magisterskiej, sięga po pozornego asa w rękawie. Wyjeżdża na rok do Holandii. Oficjalnie na staż. Nieoficjalnie do chłopaka. Na miejscu musi szybko zweryfikować swoje plany.
Jej historia jest potwierdzeniem powiedzenia: "Prawdziwych przyjaciół..."

Kolejny udany debiut. Pani Alicja Kłos przedstawia nam historię dziewczyny, która zamiast skupić się na pisaniu pracy magisterskiej, sięga po pozornego asa w rękawie. Wyjeżdża na rok do Holandii. Oficjalnie na staż. Nieoficjalnie do chłopaka. Na miejscu musi szybko zweryfikować swoje plany.
Jej historia jest potwierdzeniem powiedzenia: "Prawdziwych przyjaciół..."

Oj, chciałoby się więcej takich opowieści, inspirowanych życiem, prawdziwymi zdarzeniami. Pokazujących małe cuda i ludzi, którzy jak Anioły czuwają, otaczają opieką, wspierają.
Nie bez znaczenia jest też czas akcji, ale czy dzisiaj nie ma wśród nas takich postaci? Czy je dostrzegamy, doceniamy?

Oj, chciałoby się więcej takich opowieści, inspirowanych życiem, prawdziwymi zdarzeniami. Pokazujących małe cuda i ludzi, którzy jak Anioły czuwają, otaczają opieką, wspierają.
Nie bez znaczenia jest też czas akcji, ale czy dzisiaj nie ma wśród nas takich postaci? Czy je dostrzegamy, doceniamy?

Kolejna autobiografia, w której trochę zabrakło mi samego Autora. Sporo wspomnień i anegdot dotyczących pracy, ról, innych aktorów, reżyserów. Trochę za mało Pana Olbrychskiego jako człowieka. A może to celowy zabieg znakomitego aktora, przyjęcie roli nieco tajemniczego?
Jednak nawet we wspomnieniach dotyczących pracy odsłania się, pokazuje jako człowiek z fantazją, niepospolity, trochę krnąbrny, znający swoją wartość.

Kolejna autobiografia, w której trochę zabrakło mi samego Autora. Sporo wspomnień i anegdot dotyczących pracy, ról, innych aktorów, reżyserów. Trochę za mało Pana Olbrychskiego jako człowieka. A może to celowy zabieg znakomitego aktora, przyjęcie roli nieco tajemniczego?
Jednak nawet we wspomnieniach dotyczących pracy odsłania się, pokazuje jako człowiek z fantazją,...

Pięknie, a jednocześnie prosto napisana historia. Bez patosu i jednostronnego oceniania. Pokazuje dzieje ludzi, którzy w wyniku zawirowań dziejowych spotkali się, stali się sąsiadami. Początkowo nieufni, opierają swoje relacje na pretensjach, żalu, niezrozumieniu sytuacji "drugiej strony". Z czasem zaczynają się poznawać, lepiej rozumieć, pomagać.

Pięknie, a jednocześnie prosto napisana historia. Bez patosu i jednostronnego oceniania. Pokazuje dzieje ludzi, którzy w wyniku zawirowań dziejowych spotkali się, stali się sąsiadami. Początkowo nieufni, opierają swoje relacje na pretensjach, żalu, niezrozumieniu sytuacji "drugiej strony". Z czasem zaczynają się poznawać, lepiej rozumieć, pomagać.

Dobrze czasem sięgnąć po lżejszą lekturę, tak optymistycznie, że niemal nierealną. To taki zastrzyk budujący lub wzmacniający przekonanie, że zmiany są możliwe. Odpowiada mi klimat tej historii, z takimi codziennymi problemami i radościami. Troszkę zaskoczyło mnie zakończenie.

Dobrze czasem sięgnąć po lżejszą lekturę, tak optymistycznie, że niemal nierealną. To taki zastrzyk budujący lub wzmacniający przekonanie, że zmiany są możliwe. Odpowiada mi klimat tej historii, z takimi codziennymi problemami i radościami. Troszkę zaskoczyło mnie zakończenie.

Interesujące opracowanie. Bardziej biografia twórczości Pana Czesława Niemena niż Jego samego. Dużo ciekawostek, sporo mniej lub bardziej znanych faktów dotyczących kariery, utworów.

Interesujące opracowanie. Bardziej biografia twórczości Pana Czesława Niemena niż Jego samego. Dużo ciekawostek, sporo mniej lub bardziej znanych faktów dotyczących kariery, utworów.

Jak ja lubię historie przenoszące nas do czasów Słowian. Pokazujące ich codzienne życie, obrzędowość i wierzenia. Klimat wzmocniony przez dostosowanie języka opisów, dialogów, wprowadzenie archaizmów.
Taka sympatyczna opowieść na majowy wieczór.

Jak ja lubię historie przenoszące nas do czasów Słowian. Pokazujące ich codzienne życie, obrzędowość i wierzenia. Klimat wzmocniony przez dostosowanie języka opisów, dialogów, wprowadzenie archaizmów.
Taka sympatyczna opowieść na majowy wieczór.

Co charakteryzuje tę powieść? Równowaga między wątkiem romansowo-uczuciowym a wątkiem kryminalnym. Codzienność pokazana z przymróżeniem oka i ważne tematy (czasem pojawiające się na drugim planie, ale nie umniejszane).
Dodatkowe plusy za Ustkę i za pokazanie roli przyjaźni.

Co charakteryzuje tę powieść? Równowaga między wątkiem romansowo-uczuciowym a wątkiem kryminalnym. Codzienność pokazana z przymróżeniem oka i ważne tematy (czasem pojawiające się na drugim planie, ale nie umniejszane).
Dodatkowe plusy za Ustkę i za pokazanie roli przyjaźni.

Miałam przyjemność poznać Autora i wziąć udział w prowadzonym przez Niego spacerze ornitologicznym. Liczę na kolejne spotkania. Tym razem spotkałam się z Jego książką. Świadomie dawkowałam sobie lekturę, wiedząc, że poznam dzięki niej niezwykłych bohaterów, dowiem się więcej o ich zwyczajach, komunikacji. Chciałam nasycić się poszczególnymi opowieściami. I nie zawiodłam się. Polecam do rodzinnego czytania.

Miałam przyjemność poznać Autora i wziąć udział w prowadzonym przez Niego spacerze ornitologicznym. Liczę na kolejne spotkania. Tym razem spotkałam się z Jego książką. Świadomie dawkowałam sobie lekturę, wiedząc, że poznam dzięki niej niezwykłych bohaterów, dowiem się więcej o ich zwyczajach, komunikacji. Chciałam nasycić się poszczególnymi opowieściami. I nie zawiodłam...

Trudna lektura. Bohaterka nie do końca przypadła mi do gustu. Początkowo za bardzo skoncentrowała się na swoim bólu, żalu. Zapomniała o dzieciach i ich uczuciach. Obwiniała męża za to, że pierwszy odszedł.
Z czasem, lepiej poznając "Przedtem" Łucji zaczęłam dostrzegać drugie dno i trochę bardziej ją rozumieć.

Trudna lektura. Bohaterka nie do końca przypadła mi do gustu. Początkowo za bardzo skoncentrowała się na swoim bólu, żalu. Zapomniała o dzieciach i ich uczuciach. Obwiniała męża za to, że pierwszy odszedł.
Z czasem, lepiej poznając "Przedtem" Łucji zaczęłam dostrzegać drugie dno i trochę bardziej ją rozumieć.

Zaintrygowała mnie okładka, ale treść przerosła moje oczekiwania. Średniowieczne Kujawy. Czas przenikania się kultury Słowian i nowej wiary. Autorka połączyła fantasy z wątkami słowiańskimi i Wikingami. Jest tajemniczo, magicznie. Główna bohaterka ma misję do wykonania, a w jej realizacji Marenę wspiera Wilkomir. Ich droga nie będzie łatwa. Czekają ich różne próby. Pojawia się pytanie: kto będzie sprzymierzeńcem, a kto przeciwnikiem?
Bohaterowie mają swoje wady i zalety. Niektóre postaci drugoplanowe są bardzo interesujące,

Zaintrygowała mnie okładka, ale treść przerosła moje oczekiwania. Średniowieczne Kujawy. Czas przenikania się kultury Słowian i nowej wiary. Autorka połączyła fantasy z wątkami słowiańskimi i Wikingami. Jest tajemniczo, magicznie. Główna bohaterka ma misję do wykonania, a w jej realizacji Marenę wspiera Wilkomir. Ich droga nie będzie łatwa. Czekają ich różne próby. Pojawia...

Zazwyczaj nie sięgam po takie historie, ale zaintrygował mnie motyw szybu na okładce i w tytule.
Zaczęłam i dałam się porwać tej opowieści, której akcja zaczyna się w kopalni, gdzie Starzik, który miał chronić górników zamienia się kamień. W zamian pojawia się św. Barbara i Archaniołowie, ale jakby mniej zainteresowani losami braci górniczej i innych ludzi. Szatan czuje się coraz mocniejszy i pojawia się pytanie, co zwycięży - dobro czy zło?
I jeszcze ta miłość Gizeli...

Zazwyczaj nie sięgam po takie historie, ale zaintrygował mnie motyw szybu na okładce i w tytule.
Zaczęłam i dałam się porwać tej opowieści, której akcja zaczyna się w kopalni, gdzie Starzik, który miał chronić górników zamienia się kamień. W zamian pojawia się św. Barbara i Archaniołowie, ale jakby mniej zainteresowani losami braci górniczej i innych ludzi. Szatan czuje...

Trzy kobiety i ich historie. Babcia, mama, córka. Wspólny mianownik - brak mężczyzn w ich życiu. Przyczyna? Los tak chciał lub same tak zdecydowały. Tajemnice, ucieczki.
Nostalgiczny klimat, ale akcja nie jest monotonna. Pojawiają się pytania dotyczące życia bohaterek, ich wyborów oraz te , typu: jak ja postąpiłabym na ich miejscu?

Trzy kobiety i ich historie. Babcia, mama, córka. Wspólny mianownik - brak mężczyzn w ich życiu. Przyczyna? Los tak chciał lub same tak zdecydowały. Tajemnice, ucieczki.
Nostalgiczny klimat, ale akcja nie jest monotonna. Pojawiają się pytania dotyczące życia bohaterek, ich wyborów oraz te , typu: jak ja postąpiłabym na ich miejscu?