Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pisząc cykl powieści trzeba mieć świadomość wielu ważnych czynników, składających się na wspólną całość a pisanie rozwlekłe w czasie ma swoje wady i zalety. Bałem się, że osadzenie powieści (tak jak sugerował tytuł) w Lennie Everama, czy też Krasji może znacząco wpłynąć na jakość tego tomu. W poprzedniej części "Wojnie w blasku dnia" nie wyszło to, moim zdaniem, najlepiej. W dodatku tutaj miałem też obawy przed tym co się stanie z dwójką 'Wybawicieli".
Cieszę się, że moje obawy się nie spełniły. "Tron z czaszek" jest powrotem do dobrej formy kreowanej historii, racja, że nie jest jakoś przesadnie skomplikowana i wyszukana, ale czyta się to naprawdę dobrze i ciężko się oderwać.
Na pierwszy plan ewidentnie wybija się kwestia zmian ustrojowych i emancypacyjnych, o którym od dawna było wiadomo, że w pewnym momencie się pojawi, trochę to umniejsza sprawy związane z Arlenem i Jardirem - nie wiem dlaczego ale to kupuje, chociaż spodziewałem się większych "fajerwerków", choćby z powodu, iż książka zaczyna się dokładnie w momencie zakończenia poprzedniczki. Jestem naprawdę ciekawy co Brett szykuje ale nie chce się zbytnio o tym rozpisywać.
Na plus zasługuje wydanie, którym uraczył nas wydawca, mapa z pierwszych stron doskonale obrazuje krainę, ilustrację są bardzo estetyczne i przyjemne. Dodatkowo całe drzewo chronologiczne Jardira, jest wprost nieocenionym ułatwieniem, w kwestii jego licznego potomstwa, a słownik znaczeń chyba zaczerpnięty z książki opowiadań, ale również się sprawdza.
Pozostaje nam czekać na drugi tom, szkoda, że tradycyjnie zostało to podzielone bo naprawdę zżyłem się jakoś z tym światem.

Pisząc cykl powieści trzeba mieć świadomość wielu ważnych czynników, składających się na wspólną całość a pisanie rozwlekłe w czasie ma swoje wady i zalety. Bałem się, że osadzenie powieści (tak jak sugerował tytuł) w Lennie Everama, czy też Krasji może znacząco wpłynąć na jakość tego tomu. W poprzedniej części "Wojnie w blasku dnia" nie wyszło to, moim zdaniem, najlepiej....

Trochę za długie opisy, przez które czasem ciężko przebrnąć, za którymś razem miałem już po prostu dosyć, ale książka ogólnie jest dobra, można poczuć się uczestnikiem wyprawy, choć jakoś brakuje mi motywacji na kolejne tomy..może kiedyś

Trochę za długie opisy, przez które czasem ciężko przebrnąć, za którymś razem miałem już po prostu dosyć, ale książka ogólnie jest dobra, można poczuć się uczestnikiem wyprawy, choć jakoś brakuje mi motywacji na kolejne tomy..może kiedyś

Mam bardzo poważny problem z książkami z logo "Star Wars". Nie wiem czy to jest moja wina czy twórców, których angażuje się do pisania tych książek. Z początku wydaje się, że wszystko będzie super - później okazuje się, że potencjał jest całkowicie zmarnowany, postacie miałkie a historia pozostaje zupełnie obojętna.
Uniwersum Starej Republiki nie jest kanoniczne, jest prawdziwą białą plamą, którą można na różne sposoby zapisywać, tworzyć i modernizować, dlaczego więc do tej pory nie ma czegoś tak pasjonującego co zniszczyło by cały system?! Marzę o czym wielkim w Old Republic, a póki co dostajemy kolejne książki niemal takiego samego poziomu.
JJ Miller ma niezłe pomysły, ale wydaje mnie się, że nie potrafi ich w pełni wykorzystywać, albo co gorsze nie może. "Zaginione plemię Sithów" jest kolejną niewykorzystaną szansą na urozmaicenie uniwersum OR, czytało mnie się tę książkę dosyć ciężko i po skończeniu mogę śmiało powiedzieć, że niewiele z niej zapamiętałem, w ogóle nie poczułem klimatu i brakowało mi dobrze napisanych postaci. Szkoda, szkoda i jeszcze raz szkoda.
Mam nadzieję, że kiedyś OR ożyje ale to jeszcze nie ten czas, to jeszcze nie ta książka.

Mam bardzo poważny problem z książkami z logo "Star Wars". Nie wiem czy to jest moja wina czy twórców, których angażuje się do pisania tych książek. Z początku wydaje się, że wszystko będzie super - później okazuje się, że potencjał jest całkowicie zmarnowany, postacie miałkie a historia pozostaje zupełnie obojętna.
Uniwersum Starej Republiki nie jest kanoniczne, jest...