Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam bardzo mieszane odczucia, bo miotają mną po lekturze sprzeczne emocje. Z jednej strony zachwyt nad epickim rozmachem z drugiej poirytowanie ze względu na klisze, banały i stereotypy.
Klimat feudalnej Japonii daje czytelnikowi prawdziwe upojenie zmysłów, to jest bezdyskusyjne największą zaletą powieści. Bohaterzy są świetnie wykreowani, chociaż ciężko kogoś tu polubić, zwłaszcza antypatycznego głównego bohatera. Sama historia niezwykle ciekawa i wciągająca, szczególnie walka o władzę i wszelkie związane z nią intrygi i rozgrywki. Tutaj na pierwszy plan wysuwa się oczywiście postać Toranagi, jako bohatera niezwykle przebiegłego i wytrawnego pokerzysty.
To co jednak skutecznie studziło mój zapał i zachwyt to operowanie na uproszeniach, i stereotypach. Japończycy którzy niczym dzika horda sama pchała się pod ostrze rytualnej katany.
Wykoślawienie do granic absurdu rytualnego sepuku. Zagadnienie honoru w japońskim wydaniu momentami przybierała formę groteski. To co jednak było godne pożałowania to cały wywód na temat Jezuitów i roli jaką odegrali w kraju kwitnącej wiśni. To był już szczyt dyletanctwa, i antykatolickiej propagandy. Ja wiem, że jest to w końcu tylko powieść, ale jednak ukazanie katolickich misjonarzy w tak ordynarny, oklepany i bez polotu sposób, nie świadczy raczej dobrze o erudycji autora. J.Clavel chyba specjalnie pominął fakt, że misjonarze za głoszenie Słowa Bożego i nawracanie ginęli na niewyobrażalną skalę a władcy feudalni byli w tym aspekcie wobec nich absolutnie bezwzględni. Oczywiście nie ma o tym nawet najmniejszej wzmianki. Czego jednak można się spodziewać po autorze który twierdzi że w XVI wieku Samuraje znali karate.
Reasumując, dobrze się czyta, ale nie jest to książka, która zasługuje na te wszystkie laury i zachwyty, właśnie przez tą trywializację, banalizm, przekłamania, żeby o omyłkach i lapusach nie wspomnieć.

Mam bardzo mieszane odczucia, bo miotają mną po lekturze sprzeczne emocje. Z jednej strony zachwyt nad epickim rozmachem z drugiej poirytowanie ze względu na klisze, banały i stereotypy.
Klimat feudalnej Japonii daje czytelnikowi prawdziwe upojenie zmysłów, to jest bezdyskusyjne największ...

Rozwiń

Zwiń

Naprawdę świetnie się to czyta. Autor nie zostawia suchej nitki na popularnym propagandziście. Punktuje każdy nonsens i niedorzeczność, a jest tego naprawdę sporo. Analiza pop naukowych popłuczyn Harariego przeprowadzona w bardzo merytoryczny i rezolutny sposób, napisana z werwą i dużą dawka charakterystycznego dla autora humoru. Doskonała odtrutka na dyrdymały Harariego. Polecam, i nie dlatego, że światopoglądowo jest mi bliżej do autora, niż Izraelczyka, ale dlatego że Wielomski pięknie nokautuje tego hochsztaplera, a blagierów zawsze powinno się demaskować.

Naprawdę świetnie się to czyta. Autor nie zostawia suchej nitki na popularnym propagandziście. Punktuje każdy nonsens i niedorzeczność, a jest tego naprawdę sporo. Analiza pop naukowych popłuczyn Harariego przeprowadzona w bardzo merytoryczny i rezolutny sposób, napisana z werwą i dużą ...

Rozwiń

Zwiń

Amerykański róg obfitości, niebotycznych rozmiarów proza będąca olbrzymim freskiem ukazującym panoramę amerykańskiego życia i szeroko rozumianej popkultury. Z jednej strony fascynująca, a z drugiej przytłaczająca swoją formą i treścią. Odczucia dosyć ambiwalentne, od zachwytu po udrękę i otępienie. Momenty i impresje autora na temat amerykańskiej historii i kultury wybitne. Genialnie ukazany pełen wachlarz narodowych pasji, nostalgii, paranoi. Słabości i obsesji, świeckich religii takich jak Baseball, Stand-up, świat reklamy, marketingu, sztuki awangardowej, telewizji, wielkiej polityki. Narodziny jankeskiej supremacji, i mas kultury, ukazana przez pryzmat historii zimnej wojny. Powieść tą czyta się z dużym wysiłkiem ale mimo tego nie da się od niej oderwać. Może właśnie przez to nieprzeciętna chociaż, momentami uciążliwa w odbiorze, wręcz odpychająca. Mimo wszystko warto bo jednak jest to kawał amerykańskiej historii.

Amerykański róg obfitości, niebotycznych rozmiarów proza będąca olbrzymim freskiem ukazującym panoramę amerykańskiego życia i szeroko rozumianej popkultury. Z jednej strony fascynująca, a z drugiej przytłaczająca swoją formą i treścią. Odczucia dosyć ambiwalentne, od zachwytu po udrękę i...

Rozwiń

Zwiń