Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świat przedstawiony przez autorkę i zaprezentowane postacie po prostu mają w sobie coś pociągającego, coś co pobudza fantazję. Sama historia pozornie wpada w powielany wielokrotnie w literaturze młodzieżowej motyw „elitarna i potężna instytucja magiczna wygląda jak szkoła z internatem”, ale stopniowo dodaje elementy pozwalające jej się wybić ponad to. Kilka ostatnich zwrotów akcji serio wywołało mój podziw i nawet nie uznałem ich za bardzo przewidywalne. Nie przywiązałem się jakoś szczególnie do głównych bohaterów, ale nie odmówię im uroku i motywacji do działania. Sama Gideon jest bohaterką, która raczej wykazuje inicjatywę i podejmuje własne decyzje, a nie tylko daje się unosić biegowi wydarzeń, który niejako sam wyniesie ją ku wielkości i epickiemu zakończeniu.

Książka ma może pewne mankamenty, na które chciałbym zwrócić uwagę. Przedstawia świat, w którym mamy cywilizację działającą w skali galaktycznej jednocześnie oddaną specyficznej religii i praktykującą magię – jednocześnie kreacja świata jest dość oszczędna. Niektórym może pewnie przeszkadzać, że nie do końca wyjaśnia się jak to wszystko się w tym świecie kręci bo wymaga to pewnej dozy zawieszenia niewiary. Do tego mija sporo czasu zanim intryga zacznie nabierać rumieńców - przez większość książki mamy po prostu coraz liczniejszą gromadę ekscentrycznych postaci, które robią luźno powiązane ze sobą rzeczy.

Mimo drobnych wad nadal jestem zadowolony z lektury i ciekawy wydarzeń w kolejnych tomach.

Świat przedstawiony przez autorkę i zaprezentowane postacie po prostu mają w sobie coś pociągającego, coś co pobudza fantazję. Sama historia pozornie wpada w powielany wielokrotnie w literaturze młodzieżowej motyw „elitarna i potężna instytucja magiczna wygląda jak szkoła z internatem”, ale stopniowo dodaje elementy pozwalające jej się wybić ponad to. Kilka ostatnich...

Kontynuacja, która robi wszystko dokładnie tak jak poprzedniczka. Fabuła jest prosta jak drut i przewidywalna, całość jest przepełniona rozterkami miłosnymi i przekomarzaniem się nastolatków z wyolbrzymionymi problemami. Szkoda trochę, że bardzo niewiele dodano do konstrukcji magicznego świata, który wymyśliła autorka – na pewno zaglądanie za jego kolejne zasłony byłoby ciekawe. Niemniej czyta się lekko, a wszystko jest tak proste, że nie trzeba się zbytnio wysilać umysłowo by za wszystkim nadążyć. Jest jednak jedna rzecz, która absolutnie autorce nie wychodzi – są to sceny akcji.

Kontynuacja, która robi wszystko dokładnie tak jak poprzedniczka. Fabuła jest prosta jak drut i przewidywalna, całość jest przepełniona rozterkami miłosnymi i przekomarzaniem się nastolatków z wyolbrzymionymi problemami. Szkoda trochę, że bardzo niewiele dodano do konstrukcji magicznego świata, który wymyśliła autorka – na pewno zaglądanie za jego kolejne zasłony byłoby...

Chciałbym mocno podnieść ocenę za to jak wdzięcznie ta książka porusza kwestie miłości, przyjaźni i różnych orientacji psychoseksualnych. Postaram się jednak wysilić i być choć odrobinę obiektywnym.
Sama historia nie jest szczególnie skomplikowana, ma za to mocno nierówne tempo. Pierwsza połowa stanowi tak naprawdę przydługi wstęp, z kolei sama końcówka jest tak naszpikowana zwrotami akcji, że zostaje mało czasu na przetrawienie wszystkich wydarzeń. Chciałbym też by poświęcono trochę więcej miejsca na rozwój części postaci drugoplanowych. Warto jednak pamiętać, że mamy tu pierwszoosobową narrację i to Georgia gra pierwsze skrzypce w tej historii. Na tyle na ile da się jednak poznać bohaterów to stanowią oni bardzo fajną gromadkę. Praktycznie każdy z nich ma swoje za uszami, ale da się odczuć, że każdy na swój sposób stara się w dobrej wierze nawigować po wyboistej drodze przyjaźni i innych uczuć. Sposób w jaki napisano książkę czyni z nich dość wiarygodnych przedstawicieli współczesnego młodego pokolenia (chyba) za co też mały plusik.
„Loveless” można traktować jako (momentami wzruszającą) teen dramę i być zadowolonym z lektury. Jeśli jednak ktoś sam prowadzi rozważania o aseksualności i aromantyczności to poznanie perypetii głównej bohaterki może mu dać bardzo cenną perspektywę. Pokusiłbym się może nawet o stwierdzenie, że potrzeba takich książek jak ta by osoby ze spektrum aro-ace też miały coś dla siebie i nie musiały czuć się wiecznie zagubione w popkulturze zdominowanej przez seks i wypaczony romantyzm.

Chciałbym mocno podnieść ocenę za to jak wdzięcznie ta książka porusza kwestie miłości, przyjaźni i różnych orientacji psychoseksualnych. Postaram się jednak wysilić i być choć odrobinę obiektywnym.
Sama historia nie jest szczególnie skomplikowana, ma za to mocno nierówne tempo. Pierwsza połowa stanowi tak naprawdę przydługi wstęp, z kolei sama końcówka jest tak...