Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chyba jeszcze przy żadnej książce Pani Christie nie ubawiłam się aż tak. Relacja dwóch przyjaciół, z których jeden jest geniuszem - protagonistą, a drugi sentymentalnym pomocnikiem dopracowana jest do perfekcji. Mimo przekąsów i chwil zwątpienia jeden bez drugiego żyć nie może. Zagadka kryminalna również przednia, choć w pewnych aspektach do bólu banalna.

Chyba jeszcze przy żadnej książce Pani Christie nie ubawiłam się aż tak. Relacja dwóch przyjaciół, z których jeden jest geniuszem - protagonistą, a drugi sentymentalnym pomocnikiem dopracowana jest do perfekcji. Mimo przekąsów i chwil zwątpienia jeden bez drugiego żyć nie może. Zagadka kryminalna również przednia, choć w pewnych aspektach do bólu banalna.

Uwielbiam prologi Simona Becketta. Jego przewrotne zakończenia również. Jeżeli jest coś, czego ten autor nie potrafi zrobić, to oddać romantycznego napięcia między parą protagonistów. W sumie mamy do czynienia z kolejną solidną częścią serii - szkoda, że jest ich tak mało.

Uwielbiam prologi Simona Becketta. Jego przewrotne zakończenia również. Jeżeli jest coś, czego ten autor nie potrafi zrobić, to oddać romantycznego napięcia między parą protagonistów. W sumie mamy do czynienia z kolejną solidną częścią serii - szkoda, że jest ich tak mało.

Odosobniona szkocka wyspa z poprzedniego tomu przygód doktora Huntera przemówiła do mnie bardziej niż upalne Knoxville. Nie ma jednak wątpliwości, że to kolejna niesamowicie udana książka serii. Słynny antropolog musiał, prędzej czy później, postawić swoją stopę w najbardziej rozpoznawanym na świecie ośrodku badań antropologicznych. Zdecydowanie polecam lekturę!

Odosobniona szkocka wyspa z poprzedniego tomu przygód doktora Huntera przemówiła do mnie bardziej niż upalne Knoxville. Nie ma jednak wątpliwości, że to kolejna niesamowicie udana książka serii. Słynny antropolog musiał, prędzej czy później, postawić swoją stopę w najbardziej rozpoznawanym na świecie ośrodku badań antropologicznych. Zdecydowanie polecam lekturę!

Subiektywnie - jedna z gorszych powieści Pani Christie. Główny bohater, jakby przygaszony, bez ikry, snuje się po angielskiej wsi, od domu do domu w nieodpowiednim stroju, skarżąc się na bolące stopy… Zagadkę szybko można rozwiązać, a zakończenie nie zaskakuje, no może nieco jego melodramatyzm.

Subiektywnie - jedna z gorszych powieści Pani Christie. Główny bohater, jakby przygaszony, bez ikry, snuje się po angielskiej wsi, od domu do domu w nieodpowiednim stroju, skarżąc się na bolące stopy… Zagadkę szybko można rozwiązać, a zakończenie nie zaskakuje, no może nieco jego melodramatyzm.

Pisarstwo Bolton niewolne jest od pewnych schematów, ale zawsze cieszy mnie perspektywa ich odnajdywania w kolejnych książkach autorki. Budowanie napięcia między bohaterami, szczególnie w relacjach damsko - męskich, pisarka ma opanowane do perfekcji. Tym razem pojawia się bardzo oryginalny wątek węży i mogę śmiało powiedzieć, że przy okazji zaplanowanej stricte na rozrywkę i odpoczynek lektury udało mi się dowiedzieć czegoś nowego o świecie.

Pisarstwo Bolton niewolne jest od pewnych schematów, ale zawsze cieszy mnie perspektywa ich odnajdywania w kolejnych książkach autorki. Budowanie napięcia między bohaterami, szczególnie w relacjach damsko - męskich, pisarka ma opanowane do perfekcji. Tym razem pojawia się bardzo oryginalny wątek węży i mogę śmiało powiedzieć, że przy okazji zaplanowanej stricte na rozrywkę...

Nie rozumiem krytycznych opinii. Dla mnie był to kolejny sen na jawie Musso, zawsze w ten sposób odbieram jego książki. Żadna mnie jeszcze nie zawiodła. Pogranicze thrillera, romansu i fantastyki. Powieść w powieści. Powieść o powieściopisarzu i pisaniu samym w sobie. Mnogość aluzji literackich, którymi możemy cieszyć się dwa razy - stopniowo odkrywając książkę i znajdując dyskretna "ściągę" na ostatnich stronach.

Nie rozumiem krytycznych opinii. Dla mnie był to kolejny sen na jawie Musso, zawsze w ten sposób odbieram jego książki. Żadna mnie jeszcze nie zawiodła. Pogranicze thrillera, romansu i fantastyki. Powieść w powieści. Powieść o powieściopisarzu i pisaniu samym w sobie. Mnogość aluzji literackich, którymi możemy cieszyć się dwa razy - stopniowo odkrywając książkę i znajdując...

Książka wcale nie jest wtórna, jak zarzucają jej niektórzy czytelnicy. Jeżeli pojawiają się w niej postaci takie jak Ed Kemper to tylko w kontekście nieodwracalnego wpływu, jakie miały na psychikę autora. Uważam, że "Obsesja" jest bardzo oryginalna i potrzebna. Rozdział poświęcony Stalkingowi zrobił na mnie kolosalne wrażenie, ponieważ nigdy nie miałam do czynienia z tak rozległym opracowaniem problemu. Zdecydowanie polecam lekturę.

Książka wcale nie jest wtórna, jak zarzucają jej niektórzy czytelnicy. Jeżeli pojawiają się w niej postaci takie jak Ed Kemper to tylko w kontekście nieodwracalnego wpływu, jakie miały na psychikę autora. Uważam, że "Obsesja" jest bardzo oryginalna i potrzebna. Rozdział poświęcony Stalkingowi zrobił na mnie kolosalne wrażenie, ponieważ nigdy nie miałam do czynienia z tak...

"Błyskawiczna" lektura, która niestety potwierdziła moje przekonanie, że autorka całkiem zmieniła zainteresowania i do swej fantastycznej serii kryminalnej już nie wróci. Pierwsze opowiadanie o dzieciakach z bogatej elity wcale do mnie nie przemówiło. Drugie ciekawsze, aczkolwiek tak skrajne obrazy kobiet (genialnych męczennic) i mężczyzn (obrzydliwych w sensie etycznym i estetycznym) z czasem bardzo męczą.

"Błyskawiczna" lektura, która niestety potwierdziła moje przekonanie, że autorka całkiem zmieniła zainteresowania i do swej fantastycznej serii kryminalnej już nie wróci. Pierwsze opowiadanie o dzieciakach z bogatej elity wcale do mnie nie przemówiło. Drugie ciekawsze, aczkolwiek tak skrajne obrazy kobiet (genialnych męczennic) i mężczyzn (obrzydliwych w sensie etycznym i...

Nie licząc genialnej "Mrocznej Wieży" zbiory opowiadań S.Kinga zawsze należały do moich ulubionych dokonań autora. Cieszę się, że ten tom umknął mi wcześniej. Dostarczył mi niezapomnianych literackich przygód, a nawet spowodował łezkę w kąciku oka... Genialnie skonstruowany zbiór z pięknym i szczerym posłowiem i opowiadaniem na "do widzenia". Gdybym miała wybierać ulubiony utwór z tomu byłoby to "Dobre małżeństwo". Pozostałym niewiele brakuje do geniuszu. Oczywiście to tylko subiektywna opinia. Musisz sprawdzić to sam(a)!

Nie licząc genialnej "Mrocznej Wieży" zbiory opowiadań S.Kinga zawsze należały do moich ulubionych dokonań autora. Cieszę się, że ten tom umknął mi wcześniej. Dostarczył mi niezapomnianych literackich przygód, a nawet spowodował łezkę w kąciku oka... Genialnie skonstruowany zbiór z pięknym i szczerym posłowiem i opowiadaniem na "do widzenia". Gdybym miała wybierać ulubiony...