Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Płynie się zawsze do źródeł, pod prąd. Z prądem płyną śmieci

Płynie się zawsze do źródeł, pod prąd. Z prądem płyną śmieci

Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami

Nikt nie policzy księżyców, co lśnią na jego dachach ani tysiąca wspaniałych słońc, co kryją się za jego murami

Bo na sumieniu mam teraz tylko ten napis. Olbrzymi. Na całej ścianie kamienicy, z przodu. Imponujący, szczery, prawdziwy. I teraz nie mam już żadnych wątpliwości. Nie mam wyrzutów sumienia ani żadnych mrocznych sekretów, jestem bez grzechu, nie mam już przeszłości. Mam jedynie nieprzeparte pragnienie, by zacząć raz jeszcze. I by być szczęśliwym. Z Tobą. Jestem tego pewien. Tak, dokładnie tak. Widzisz, nawet Ci to napisałem. Tylko Ciebie chcę.

Bo na sumieniu mam teraz tylko ten napis. Olbrzymi. Na całej ścianie kamienicy, z przodu. Imponujący, szczery, prawdziwy. I teraz nie mam ju...

Każdy płatek śniegu jest westchnieniem pokrzywdzonej gdzieś w świecie kobiety. Że wszystkie westchnienia wznoszą się ku niebu, łączą w chmury, a potem rozpadają na małe fragmenciki, które w ciszy spadają na ludzi w dole. Aby przypomnieć, jak bardzo cierpią takie kobiety jak my. Spokojnie znosimy wszystko co na nas spada.

Każdy płatek śniegu jest westchnieniem pokrzywdzonej gdzieś w świecie kobiety. Że wszystkie westchnienia wznoszą się ku niebu, łączą w chmur...

Już nigdy więcej mnie nie zobaczysz. – Zamilkł, a jego następne słowa tak głęboko mnie uderzyły, że nigdy się z nich nie pozbieram. – Ja będę znowu kochał, Olivia, ty będziesz zawsze ranić. To co zrobiłaś jest… Jesteś bezwartościowa, ponieważ sama z siebie taką robisz. Będziesz mnie pamiętać każdego dnia do końca życia, bo ja byłem tym jedynym, a ty mnie odrzuciłaś. – Potem wyszedł.

Już nigdy więcej mnie nie zobaczysz. – Zamilkł, a jego następne słowa tak głęboko mnie uderzyły, że nigdy się z nich nie pozbieram. – Ja będ...

Mariam nigdy nie jest daleko. Jest tutaj, w tych ścianach, które odmalowali, w drzewach, które zasadzili, w kocach, dzięki którym dzieciom jest ciepło, w tych poduszkach, książkach i długopisach. Jest w śmiechu dzieci. Jest w wersetach, które recytuje Aziza i w modlitwach, które wypowiada, składając pokłon w stronę Zachodu. Ale najczęściej Mariam jest w sercu Lajli, gdzie lśni oszałamiającym blaskiem tysiąca słońc.

Mariam nigdy nie jest daleko. Jest tutaj, w tych ścianach, które odmalowali, w drzewach, które zasadzili, w kocach, dzięki którym dzieciom j...

Meksyku się nie opisuje – w Meksyk się wierzy, z namiętnością i pasją...

Meksyku się nie opisuje – w Meksyk się wierzy, z namiętnością i pasją...