Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Uwielbiam Izabelę Janiszewską! Za to jak zaplata warkocze opowieści, jak uwodzi słowami, jak wciska pedał gazu i jak stawia ostatnią kropkę.

Uwielbiam Izabelę Janiszewską! Za to jak zaplata warkocze opowieści, jak uwodzi słowami, jak wciska pedał gazu i jak stawia ostatnią kropkę.

Wstrząsająca, pomimo pełnej (mogłoby się wydawać) świadomości tego, jak wygląda polska rzeczywistość oczami zgwałconej kobiety. Lecz i męcząca - co też przyznają same autorki. Czas bowiem spędzony z tą książki, jak i nagromadzenie tak wielu opowieści, i to nie tylko samych aktów doświadczonego gwałtu(ów), ale i przede wszystkim - całego opresyjnego systemu, który mieli, wypluwa, gardzi, szydzi, wiktymizuje ofiary - dociska samego czytelnika do gleby, zatapiając jego twarz w błocie i syfie. Druga połowa książki (mniejsza stety/niestety) to statystyki, akty prawne, rozmowy z przedstawicielami organizacji pozarządowych i fundacji, rozprawianie się z koszmarną mitologią i obrzydliwymi łatkami, jakie z zaskakującą lekkością przyklejamy je sobie wzajemnie. Sama już nie wiem, co gorsze..

Pomimo jednak tego olbrzymiego ciężaru gatunkowego tkwiącego w tej pozycji - to cholernie ważna lektura.

Wstrząsająca, pomimo pełnej (mogłoby się wydawać) świadomości tego, jak wygląda polska rzeczywistość oczami zgwałconej kobiety. Lecz i męcząca - co też przyznają same autorki. Czas bowiem spędzony z tą książki, jak i nagromadzenie tak wielu opowieści, i to nie tylko samych aktów doświadczonego gwałtu(ów), ale i przede wszystkim - całego opresyjnego systemu, który mieli,...

Siła tej pozycji tkwiła w jej pierwszej części. W fazie odzierania przeszłości z głęboko skrywanych tajemnic i traum, jakich doświadczyła Autorka. Lecz gdy wjechały religijne akty wybaczania i zaklinania szybszego odejścia z tego świata modlitwą - z wielkim trudem dreptałam do wyczekiwanej chwili śmierci matki. Zmęczona po wielokroć. Spodziewałam się czegoś zupełnie innego.

Wiem, że wielu osobom wiara i religia pomaga. Bywa dla nich najbardziej istotną częścią życia. Dlatego szanuję.

I dlatego też - nie jest ona dla mnie.

Siła tej pozycji tkwiła w jej pierwszej części. W fazie odzierania przeszłości z głęboko skrywanych tajemnic i traum, jakich doświadczyła Autorka. Lecz gdy wjechały religijne akty wybaczania i zaklinania szybszego odejścia z tego świata modlitwą - z wielkim trudem dreptałam do wyczekiwanej chwili śmierci matki. Zmęczona po wielokroć. Spodziewałam się czegoś zupełnie...