Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytałam bardzo powoli i w głowie cały czas słyszałam Never ending story Limala. Niesamowita historia o tym, że najważniejsze to pozostać sobą po wszystkich fantastycznych przygodach. Fantazjana żyje w nas. Serdecznie polecam:)

Czytałam bardzo powoli i w głowie cały czas słyszałam Never ending story Limala. Niesamowita historia o tym, że najważniejsze to pozostać sobą po wszystkich fantastycznych przygodach. Fantazjana żyje w nas. Serdecznie polecam:)

To już ostatnia lektura mojego syna w klasie piątej. Historia fantastycznej przyjaźni Łukasza i Oli zrobiła na mnie wrażenie. Jednak stosunek rodziców zwłaszcza matek do dzieci głęboko zastawiający. W książce pojawił się wątek rozwodów w rodzinie i samotnej opieki nad dorastającymi dziećmi. Książkę chciało się czytać dalej i dalej. Zastanawiam się, z jakiego rejonu pochodzi autorka, ponieważ jej styl budowania zdania był zaskakujący.

To już ostatnia lektura mojego syna w klasie piątej. Historia fantastycznej przyjaźni Łukasza i Oli zrobiła na mnie wrażenie. Jednak stosunek rodziców zwłaszcza matek do dzieci głęboko zastawiający. W książce pojawił się wątek rozwodów w rodzinie i samotnej opieki nad dorastającymi dziećmi. Książkę chciało się czytać dalej i dalej. Zastanawiam się, z jakiego rejonu pochodzi...

Przeczytaliśmy wszystkie części, jednak ta ostatnia nie trzymała naszej uwagi. Pomimo miłej historii i fantastycznej narracji zabrakło nam mięsistej zagadki detektywistycznej.

Przeczytaliśmy wszystkie części, jednak ta ostatnia nie trzymała naszej uwagi. Pomimo miłej historii i fantastycznej narracji zabrakło nam mięsistej zagadki detektywistycznej.

Ten zbiór uważam za udany i jak zwykle trzeba podkreślić, jest to ocena wielce subiektywna. Wszystkie opowiadania wciągnęły mnie mocno, trochę miałam początkowo kłopot z ostatnim tytułowym. Jednak rozwinęło się znakomicie i finał był godny autora. Polecam.

Ten zbiór uważam za udany i jak zwykle trzeba podkreślić, jest to ocena wielce subiektywna. Wszystkie opowiadania wciągnęły mnie mocno, trochę miałam początkowo kłopot z ostatnim tytułowym. Jednak rozwinęło się znakomicie i finał był godny autora. Polecam.

Fantastyczne poznawanie filozofii, gdy ma się 13 lat;)

Fantastyczne poznawanie filozofii, gdy ma się 13 lat;)

Lektura, którą powinnam pamiętać, jednak totalnie uleciała mi jej treść. Przeczytałam ponownie, bo w końcu Pani kazała i będzie sprawdzian. Zastanawiam się, jaki jest cel czytania tej właśnie pozycji. Opowieść o starym mecenasie, który nie lubi katarynek, ale zmienia swoje upodobania, aby uszczęśliwić swoją niewidomą sąsiadkę. Bardzo jestem ciekawa sposobu omawiania tej nowelki przez panią polonistkę.

Lektura, którą powinnam pamiętać, jednak totalnie uleciała mi jej treść. Przeczytałam ponownie, bo w końcu Pani kazała i będzie sprawdzian. Zastanawiam się, jaki jest cel czytania tej właśnie pozycji. Opowieść o starym mecenasie, który nie lubi katarynek, ale zmienia swoje upodobania, aby uszczęśliwić swoją niewidomą sąsiadkę. Bardzo jestem ciekawa sposobu omawiania tej...

Przeczytałam wieki temu, za wcześnie, bez doświadczenia. Jednak ta książka pociągnęła za sobą późniejsze wybory czytelnicze.

Przeczytałam wieki temu, za wcześnie, bez doświadczenia. Jednak ta książka pociągnęła za sobą późniejsze wybory czytelnicze.

Alberta uwielbiam, czytałam go z synem i czytam z córeczką. Jednakże urodziny Alberta jakoś lekko odbiegają od wcześniej poznanych książeczek. Mniej tam tej przyjemnej ironii, a więcej cioci i nietrafionego przyjęcia. Na szczęście na końcu pojawili się przyjaciele Alberta i wszystko skończyło się dobrze.

Alberta uwielbiam, czytałam go z synem i czytam z córeczką. Jednakże urodziny Alberta jakoś lekko odbiegają od wcześniej poznanych książeczek. Mniej tam tej przyjemnej ironii, a więcej cioci i nietrafionego przyjęcia. Na szczęście na końcu pojawili się przyjaciele Alberta i wszystko skończyło się dobrze.

Bardzo zgrabna książeczka o relacji z fantastyczną opiekunka i dwójką małych dzieci. Ja się pytam, gdzie szukać takich opiekunek? Wszystko takie w sam raz i pięknie się układa.

Bardzo zgrabna książeczka o relacji z fantastyczną opiekunka i dwójką małych dzieci. Ja się pytam, gdzie szukać takich opiekunek? Wszystko takie w sam raz i pięknie się układa.

Siostra powiedziała, dobrze się czyta i miała rację. Przeczytałam wyjątkowo szybko. Kości są początkiem niesamowitej drogi do odkrycia ich pochodzenia. Trochę historii medycyny, troszeczkę romansu z opisem warunków życia irlandzkich emigrantów w XIX-wiecznej Ameryce. Czytało się dobrze. Polecam.

Siostra powiedziała, dobrze się czyta i miała rację. Przeczytałam wyjątkowo szybko. Kości są początkiem niesamowitej drogi do odkrycia ich pochodzenia. Trochę historii medycyny, troszeczkę romansu z opisem warunków życia irlandzkich emigrantów w XIX-wiecznej Ameryce. Czytało się dobrze. Polecam.

Zawsze chciałam przeczytać przynajmniej pierwszy tom Narnii, ponieważ film obejrzałam przynajmniej dziesięć razy. I co, małe pozytywne rozczarowanie. Film bardzo wiernie odwzorowuje treść, tylko wątek Edmunda został lekko okrojony. Wygląd bohaterów w mojej wyobraźni pokrywał się z wizerunkami aktorów. Liczyłam na efekt Wow ze względu na autora, filozofa, filologa itp. Trzeba zaznaczyć, że była to bardzo przyjemna lektura mimo wszystko.

Zawsze chciałam przeczytać przynajmniej pierwszy tom Narnii, ponieważ film obejrzałam przynajmniej dziesięć razy. I co, małe pozytywne rozczarowanie. Film bardzo wiernie odwzorowuje treść, tylko wątek Edmunda został lekko okrojony. Wygląd bohaterów w mojej wyobraźni pokrywał się z wizerunkami aktorów. Liczyłam na efekt Wow ze względu na autora, filozofa, filologa itp....

Książka czekała na stosiku równo pięć lat. Wreszcie przyszedł jej moment. Klasyka i wielkie oczekiwania, jak autor wyobrażał sobie świat przyszłości. Na początku skupił się na zagadnieniu wolnego i nieskrępowanego seksu, każdy należy do każdego. I tu pierwszy zgrzyt, zakaz czytania literatury, kolejny zgrzyt. Jednak ciągły powrót do uciech cielesnych i stawianie go w centrum fabuły przelał kielich goryczy. Jednakże skrzętnie wczytywałam się we wszelkie nowinki technologiczne i nawiązania do rzeczywistości lat 20. i 30. XX wieku. Książka jest produktem swojej epoki, pokłosiem korporacji Forda oraz funkcjonujących wtedy towarzystw higienicznych.

Książka czekała na stosiku równo pięć lat. Wreszcie przyszedł jej moment. Klasyka i wielkie oczekiwania, jak autor wyobrażał sobie świat przyszłości. Na początku skupił się na zagadnieniu wolnego i nieskrępowanego seksu, każdy należy do każdego. I tu pierwszy zgrzyt, zakaz czytania literatury, kolejny zgrzyt. Jednak ciągły powrót do uciech cielesnych i stawianie go w...

Naprawdę dobrze spędzony czas. Fantastyczna historia z pandemia w tle. Zastanawiam się, czy za 20 lat te odniesienia będą tak oczywiste jak teraz. Nowoczesny kanibalizm z całą filozofią w tle zaskoczył mnie totalnie. Polecam!

Naprawdę dobrze spędzony czas. Fantastyczna historia z pandemia w tle. Zastanawiam się, czy za 20 lat te odniesienia będą tak oczywiste jak teraz. Nowoczesny kanibalizm z całą filozofią w tle zaskoczył mnie totalnie. Polecam!

Pierwsze spotkanie Siri z Kertu. Fantastyne dziewczyny niezbyt fortunnie zaczęły swoją przyjaźń, ale najważniejsze jest, że będzie ciąg dalszy. Będziemy polować na następne części.

Pierwsze spotkanie Siri z Kertu. Fantastyne dziewczyny niezbyt fortunnie zaczęły swoją przyjaźń, ale najważniejsze jest, że będzie ciąg dalszy. Będziemy polować na następne części.

Są takie książeczki, które trzeba po prostu przeczytać. Ta akurat jest o mocnym przywiązaniu dziecka do maskotki i akceptacja nowej mniej chcianej. Uwielbiamy postacie Siri, Małego Otto, Średniego Otto i Dużego Otto. Te książeczkę czytalaysmy po raz pierwszy, ale Siri i pchłe już chyba z 20 razy.

Są takie książeczki, które trzeba po prostu przeczytać. Ta akurat jest o mocnym przywiązaniu dziecka do maskotki i akceptacja nowej mniej chcianej. Uwielbiamy postacie Siri, Małego Otto, Średniego Otto i Dużego Otto. Te książeczkę czytalaysmy po raz pierwszy, ale Siri i pchłe już chyba z 20 razy.

Autorka w podziękowaniach napisała, że ta książka nie jest dla każdego i nie każdy musi ją polubić. Osobiście przepadam za tematyką książki w książkach. Jednak ta pozycja nie trafiła do mnie, może jestem na nią za stara. Ogólnie treść nie kleiła się, a wszelkie romantyzmy były wielce wymuszone.

Autorka w podziękowaniach napisała, że ta książka nie jest dla każdego i nie każdy musi ją polubić. Osobiście przepadam za tematyką książki w książkach. Jednak ta pozycja nie trafiła do mnie, może jestem na nią za stara. Ogólnie treść nie kleiła się, a wszelkie romantyzmy były wielce wymuszone.

Pierwszy raz, po czterdziestce wraz z synem przeczytałam Tajemniczy ogród. Nie sądziłam, że to taka udana książka. Gdy miałam 13 lat zakładałam, że jest długa i po prostu nudna. Pomyliłam się okrutnie. Jest to spokojna i bardzo optymistyczna opowieść o sile przyjaźni, śmiechu, czarów, świeżego powietrza i konieczności pracy w ogrodzie. Potrzebowałam ostatnio takiej książki.

Pierwszy raz, po czterdziestce wraz z synem przeczytałam Tajemniczy ogród. Nie sądziłam, że to taka udana książka. Gdy miałam 13 lat zakładałam, że jest długa i po prostu nudna. Pomyliłam się okrutnie. Jest to spokojna i bardzo optymistyczna opowieść o sile przyjaźni, śmiechu, czarów, świeżego powietrza i konieczności pracy w ogrodzie. Potrzebowałam ostatnio takiej książki.

Pozycja popularnonaukowa, która w sposób lekko fabularyzowany przedstawia okoliczności strajku szkolnego z 1905 roku. Styl autorki jest bardzo przyjemny i nie przesadzony.

Pozycja popularnonaukowa, która w sposób lekko fabularyzowany przedstawia okoliczności strajku szkolnego z 1905 roku. Styl autorki jest bardzo przyjemny i nie przesadzony.

Nie uderzył mnie piorun, nie padłam na kolana, nie wciskam tej książki nikomu na siłę, ale czytało się bardzo dobrze, ponieważ Tokarczuk ma fantastyczny styl. Historia też była ciekawa, ale nadal nie rozumiem sensu pojawienia się sceny z kłuciem w tylek w kulminacyjnym momencie:)

Nie uderzył mnie piorun, nie padłam na kolana, nie wciskam tej książki nikomu na siłę, ale czytało się bardzo dobrze, ponieważ Tokarczuk ma fantastyczny styl. Historia też była ciekawa, ale nadal nie rozumiem sensu pojawienia się sceny z kłuciem w tylek w kulminacyjnym momencie:)

Książki o Mikołajku mają swój, specyficzny klimat oparty na komedii sytuacji, dialogu z Mikołajkiem w roli głównej. Mamy na półce jeszcze tomy jesień i zima Mikołajka, ale nie wiem, czy twórcom udało się oddać ten niepowtarzalny styl. Polecamy książkę na lato.

Książki o Mikołajku mają swój, specyficzny klimat oparty na komedii sytuacji, dialogu z Mikołajkiem w roli głównej. Mamy na półce jeszcze tomy jesień i zima Mikołajka, ale nie wiem, czy twórcom udało się oddać ten niepowtarzalny styl. Polecamy książkę na lato.