Jesteśmy społecznością, która kocha książki

36/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Miłość w cieniu wojny” to książka, której akcja toczy się w latach czterdziestych poprzedniego stulecia. Mamy w niej dwie główne bohaterki - Evę i Vee. Choć obie kobiety żyją w oddalonych od siebie o setki kilometrów państwach, to łączy je jedno - miłość do Stefana, polskiego żołnierza, który uciekł z radzieckiej niewoli. Całej trójce przyszło żyć w niezwykle trudnych czasach i każde z nich starało się przetrwać najlepiej jak potrafiło.

Zaczynając lekturę miałam pewne obawy. Skupiały się one wokół głównego wątku, czyli trójkąta miłosnego. Spodziewałam się, że to może być jedna z tych licznych ostatnio powieści, które Drugą Wojnę Światową biorą sobie jedynie jako tło dla ckliwych historyjek i spłycają jej tragedię. Na szczęście się pomyliłam. Carolyn Kirby poruszyła wiele istotnych tematów - od pozycji kobiet w RAFie, przez problem przynależności narodowej, po okupację nazistowską i zbrodnię katyńską. Jeśli podobają Ci się książki w stylu Kristin Harmel, myślę, że “Miłość w cieniu wojny” przypadnie Ci do gustu. To naprawdę dobra pozycja.

Eva Hartman mieszka wraz z ojcem w okupowanym Poznaniu, czyli na polskich ziemiach w tamtym czasie wcielonych do Rzeszy Niemieckiej. Jej ojciec nie potrafi do końca zadeklarować swojej przynależności państwowej. Po spędzeniu dzieciństwa pod zaborami niemieckimi, oraz po późniejszym odzyskaniu niepodległości przez Polskę jest rozdarty między tymi dwoma krajami. Dlatego bez większych skrupułów wpisuje się na volkslistę i dalej względnie spokojnie może prowadzić swój biznes. Jego córka Ewa - woli spolszczoną wersję swojego imienia - prowadzi podwójne życie. Jawnie pomaga ojcu w prowadzeniu pensjonatu “Tylko dla Niemców”, a po kryjomu wspomaga działania Polskiego Państwa Podziemnego.

Ewa już od dawna nie miała wieści od swojego narzeczonego, Stefana, który jako żołnierz AK został na początku wojny schwytany przez Sowietów. Nie znając jego losów, traci powoli nadzieję, że jeszcze uda im się spotkać. Pewnego dnia nawiązuje romans z przystojnym Niemcem, który zatrzymał się w prowadzonym przez nią pensjonacie.

Vee Katchatourian urodziła się w Anglii, choć jej rodzina to imigranci. Jako kobiecie i osobie wyglądającej na cudzoziemkę jest jej niezwykle ciężko wybić się w świecie mężczyzn. Dziewczyna bywa brawurowa i lekkomyślna, ale mimo to, dzięki swojej determinacji w końcu zdobywa licencję pilota RAFu. Podczas jednego z lotów musi awaryjnie lądować i poznaje Stefana. Tak, tego samego Stefana, który jest narzeczonym Ewy… Chłopak ma za sobą tragiczne przeżycia i jak się dowiadujemy za wszelką cenę pragnie wymierzenia sprawiedliwości za zbrodnię katyńską. Jak potoczą się losy bohaterów? Czy wszystkim uda się przeżyć wojnę? Jak bardzo pokiereszowani emocjonalnie wyjdą z niej ci, którzy ocaleją?

Książka otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

36/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Miłość w cieniu wojny” to książka, której akcja toczy się w latach czterdziestych poprzedniego stulecia. Mamy w niej dwie główne bohaterki - Evę i Vee. Choć obie kobiety żyją w oddalonych od siebie o setki kilometrów państwach, to łączy je jedno - miłość do St...

Rozwiń

Zwiń

35/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Nieświadoma” to opowieść o dziewczynie, która od dzieciństwa była inna od rówieśników. Ba! Inna od wszystkich innych ludzi. Kiara ma pewne moce, których jej ojciec zabronił jej używać, aby pozostała bezpieczna. W moim odczuciu książka przeznaczona jest dla młodszych czytelników, napisana prostym słownictwem i opowiadająca o młodzieńczych rozterkach. Choć opis zachęcił mnie do sięgnięcia po nią przez bardzo ciekawie zapowiadający się wątek fantastyczny, to jednak początek pierwszego tomu nieco mnie rozczarował. Skupił się na mało oryginalnym wątku miłosnym i nieco naiwnym spojrzeniu na świat przez główną bohaterkę. Podobnie jest z dialogami, które nie porywają swoją kurtuazją. Drugi tom na tle pierwszego wydaje się być dużo lepszy, widać w nim, że autorka pracowała nad swoim warsztatem. Przekłada się to zarówno na jakość tekstu, jak i samej fabuły.

Kiara już jako dziecko przejawiała posiadanie mocy. Nie była jednak świadoma jakiego jest ona pochodzenia. Dzięki niej uratowała życie swoje i swoich rodziców podczas szalejącego huraganu, zatrzymując nad ich głowami walącą się belkę stropową w piwnicy, w której ukrywali się przed potęgą żywiołu. Jednak ojciec Kiary po tym incydencie zdecydował, że ma ona ukrywać tę moc przed całym światem. Gdyby ktoś się o niej dowiedział, Kiara nie miałaby normalnego życia. Albo jak się okazuje w dalszej części książki, mogłaby stanąć w obliczu ogromnego niebezpieczeństwa.

Pewnego dnia, już współcześnie, gdy dziewczyna jest dorosła, poznaje pod supermarketem Nathaniela, z którym to znajomość nie będzie oczywista. Młoda kobieta jest równocześnie wplątana w miłosno- przyjacielską relację z Noah i w ten sposób czytelnik zostaje uwikłany w istną intrygę. W książce pojawia się motyw hate to love, przeplatany niewybrednie nasączonymi erotyzmem scenami. Więcej - ten erotyzm towarzyszy większości stron, niczym buzujący testosteron w dorastającym w nastolatku. Drugi tom nie jest tego erotyzmu pozbawiony, ale jego ilość jest już wyważona i nienachalna.

Kiara niestety nie przypadła mi do gustu. To dziewczyna - dziecko. Infantylna, podejmująca absurdalne decyzje i bez zastanowienia zamieniająca je w czyn. To jest ten typ nierozgarniętej bohaterki, który moim zdaniem wyrządza współczesnym nastolatkom najwięcej krzywdy. Ta postać pokazuje, że cokolwiek by się nie działo, to z jej walecznością nawet najgłupsze pomysły prowadzą do szczęśliwego zakończenia.

Pierwszy tom, jak można by się było spodziewać, był wprowadzeniem do świata i wytłumaczeniem skąd i dlaczego Kiara posiada moce. Oczywiście poza scenami i rozterkami miłosnymi. Druga część za to jest dla mnie dużo bardziej ciekawa. To właśnie w niej zaczyna się dziać fantastycznie. Mamy tu styczność z mocami, bogami (tymi dobrymi i złymi), z innymi światami. Tutaj zaczynają wyjaśniać się intrygi, a otwarte w poprzednim tomie wątki zostają mocno rozwinięte. Uczucie dwójki bohaterów zostaje poddane niezwykle trudnej próbie. Dodatkowo zaczynamy patrzeć na wydarzenia również z perspektywy Nate'a (i innych bohaterów), a nie tylko Kiary, gdyż narracja zostaje przekazana też i innym postaciom.

“Nieświadoma” to poprawne romantasy dla młodzieży (choć przez wątki erotyczne może trochę bym się nad tym zastanowiła…), jednak nie tak monumentalne jak inne przedstawicielki tego gatunku. Akcja nie powala tchnieniem świeżości, za to powiela wiele podobnych historii, które opierają się na zbliżonych fabularnie wątkach. Czytając czułam dokąd zmierzają wydarzenia, miałam wrażenie, że już gdzieś zetknęłam się z czymś podobnym. Mimo wszystko można z tą powieścią miło spędzić czas i poczuć się komfortowo, niczym podczas oglądania kolejny raz ulubionego odcinka “Przyjaciół”.

35/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Nieświadoma” to opowieść o dziewczynie, która od dzieciństwa była inna od rówieśników. Ba! Inna od wszystkich innych ludzi. Kiara ma pewne moce, których jej ojciec zabronił jej używać, aby pozostała bezpieczna. W moim odczuciu książka przeznaczona jest dla mło...

Rozwiń

Zwiń

34/52/2024 ig: @Liber.tinea

Madera to górzysta wyspa wulkaniczna leżąca na Oceanie Atlantyckim i będąca częścią portugalskiego regionu autonomicznego. Jest nazywana Wyspą wiecznej wiosny lub Ogrodem Atlantyku przez występującą na niej mnogość kwiatów i cudowne krajobrazy. To wspaniałe miejsce jest chętnie odwiedzane przez turystów w celach wypoczynkowych dzięki swojemu wiosennemu klimatowi i niezwykłej roślinności pierwotnych lasów wawrzynowych. Osoby lubiące poznawać historię również znajdą na niej coś dla siebie. Na Maderze znajduje się wiele budowli mających dużą wartość kulturową, zarówno świeckich jak i sakralnych.

Jak wiadomo zwiedzanie staje się dużo przyjemniejsze dzięki praktycznym przewodnikom w postaci książki. Na rynku można znaleźć ich wiele, jednak trudno zdecydować, który wybrać. Ja ja kolejny raz zdecydowałam się zaufać wydawnictwu Bezdroża. Ich niezawodne wydania stanowią świetną pomoc podczas podróży. Tym razem również stanęli na wysokości zadania i przygotowany przez nich przewodnik jest idealny do zabrania ze sobą w bagażu podręcznym. Poręczna wielkość i ogromna ilość informacji spełnią oczekiwania nawet najbardziej wymagających turystów.

Już na samej okładce przewodnika możemy znaleźć oznaczenia, że znajdują się w nim wskazówki dotyczące tego jak można na Maderze spędzić czas aktywnie i wypoczynkowo, zarówno samodzielnie jak i z całą rodziną. Znajdziemy w nim informacje o naturze, zabytkach kultury oraz o sprawach praktycznych, takich jak gdzie i co zjeść oraz gdzie znaleźć najlepsze noclegi. Jeszcze przed spisem treści zamieszczono kilka skrótowych “zajawek” o najważniejszych atrakcjach i obowiązkowych miejscach do zaliczenia podczas tej podróży.

Przewodnik ma ponad dwieście pięćdziesiąt stron oraz praktyczną mapę. Bardzo cenne są informacje zawarte w “Niezbędniku”, takie jak to kiedy najlepiej się wybrać na Maderę, jakie są potrzebne dokumenty czy gdzie znajdują się placówki dyplomatyczne. Na stronach “Madera travel&style” dowiemy się o najważniejszych kwestiach dotyczących przyrody, historii, folkloru, bieżących wydarzeń i kuchni. Książka jest podzielona na kilka kluczowych rozdziałów. Od segmentu dotyczącego zwiedzania największego miasta Madery, czyli Funchal, przez podział na części wschodnią, zachodnią, północną aż po rajskie krajobrazy znajdującego się pięćdziesiąt kilometrów od tej wyspy Porto Santo.

Jeśli zależy Ci na praktycznym i profesjonalnym przygotowaniu swojej podróży, to ten przewodnik jest stworzony dla Ciebie. Zbliżający się wielkimi krokami sezon urlopowy to idealny czas na lekturę tej książki. Jeśli planujesz wybrać właśnie Maderę jako kierunek tegorocznych wakacji, to wybór tego przewodnika będzie strzałem w dziesiątkę!

34/52/2024 ig: @Liber.tinea

Madera to górzysta wyspa wulkaniczna leżąca na Oceanie Atlantyckim i będąca częścią portugalskiego regionu autonomicznego. Jest nazywana Wyspą wiecznej wiosny lub Ogrodem Atlantyku przez występującą na niej mnogość kwiatów i cudowne krajobrazy. To wspaniałe mie...

Rozwiń

Zwiń

33/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Kiedy zakwitną brzoskwinie” to napisana z rozmachem saga rodzinna, której akcja została poprowadzona przez dwa kontynenty a jej rozpiętość w czasie sięga ponad sześćdziesięciu lat. Opowiada o losach aż trzech pokoleń, od lat trzydziestych XX wieku, aż po współczesność. To zachwycająca opowieść o Chinach - tych z okresu Drugiej Wojny Światowej, tych z czasów Zimnej wojny oraz tych współczesnych. Jednocześnie jest to też historia o konieczności ucieczki i emigracji, o asymilacji, tajemnicach i potrzebie posiadania udokumentowanej dziedzictwem kulturowym tożsamości.

W chińskiej kulturze rodzina jest jednym z kluczowych aspektów życia. Wielopokoleniowe rodziny trzymają się razem, tworząc małą społeczność. Meilin wyszła za mąż za młodszego syna rodziny Dao, ale urodziła pierwszego wnuka płci męskiej, który miał ponieść nazwisko rodowe w świat i w przyszłość. To dało jej dosyć wysoką pozycję w hierarchii tego ogniska domowego. Niestety nad ich głowy nadciągnęła wojna z Japonią, a wraz z nią kolejne pasma nieszczęść, cierpienia i strat.

Meilin wraz z trzyletnim synkiem Renshu zostaje otoczona dyskretną opieką swojego szwagra Longwei, ale niechęć jej wyniosłej szwagierki Wenling, sprawia, że ich losy stają się jeszcze bardziej zagmatwane. Później akcja przenosi się do Ameryki, gdzie Henry nie może znaleźć upragnionego spokoju duszy, przez co jego traumy rzutują na przyszłość potomków rodu. Przez długi czas nie mogłam zrozumieć intencji Henrego, które doprowadziły do tego, że Lily dorastała w nieznajomości swoich korzeni. Co więcej, strasznie mnie tym denerwował. W “Kiedy zakwitną brzoskwinie” możemy zaobserwować jak na kilka pokoleń niewinnych ludzi rzutują dramatyczne przeżycia z ogarniętych wojną miejsc.

Choć sama fabuła nie jest odkrywcza, a losy bohaterów są echem zasłyszanych, czy przeczytanych już gdzieś opowieści, to “Kiedy zakwitną brzoskwinie” i tak są pozycją wartą poznania. Po pierwsze dla poznania dwudziestowiecznej historii Chin i Tajwanu widzianymi oczami zwyczajnych ludzi. Po drugie dla klimatu w niej panującego i pięknych chińskich przypowieści, które towarzyszyły dzieciństwu Renshu, opowiadane z cennego rodzinnego zwoju przechowywanego przez Meilin. Jedną z najważniejszych jest opowieść o poszukiwaniu Źródła Brzoskwiniowego Kwiecia, ale jakie niesie przesłanie, musicie sprawdzić sami.

33/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Kiedy zakwitną brzoskwinie” to napisana z rozmachem saga rodzinna, której akcja została poprowadzona przez dwa kontynenty a jej rozpiętość w czasie sięga ponad sześćdziesięciu lat. Opowiada o losach aż trzech pokoleń, od lat trzydziestych XX wieku, aż po współ...

Rozwiń

Zwiń

32/52/2024 ig: @Liber.tinea

Cóż to była za książka! Wiedząc, jest zaliczana do young adult nie obiecywałam sobie po niej zbyt wiele, a tu tak fantastyczne zaskoczenie! Wciąga od pierwszych stron. Choć momentami ma nieco “niedojrzały” wydźwięk, jak to klasyka tego gatunku, ale ogólnie wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie!

Intrygi, spisek, morderstwa, twory nadprzyrodzone wszelakich form, od małych i stosunkowo niegroźnych, po ekstremalnie mordercze. Świetnie skonstruowany świat, fabuła w związku z pomysłem też dosyć nieprzewidywalna, choć w naszych czasach chyba już ciężko o całkowitą innowację w tym zakresie. Momentami przychodził mi na myśl klimat końcowych tomów serii o Harrym Potterze, ale jedynie w przebłyskach, nie doszukiwałabym się głębszych powiązań. Ale może zacznę od początku :)

Leaf Young jest zwykłą dziewczyną, prowadzi spokojne życie na co dzień pracując jako kelnerka w barze. Kiedy jeden jedyny raz postanawia zaszaleć i pójść do łóżka z nieznajomym, jej świat obraca się o 180 stopni. Młoda kobieta ociera się o śmierć, a w jej ciele osiedla się… demon. Tym sposobem dowiaduje się o ciemnej stronie rzeczywistości, o tajemniczym bractwie egzorcystów i staje w obliczu kolejnych niebezpieczeństw.

Niezwykle spodobał mi się pomysł na ten cykl, bo “Zabij mrok” jest dopiero pierwszą częścią. Kolejna ma pojawić się jeszcze w tym roku. Nie mogę się jej doczekać, gdyż jestem niesamowicie ciekawa dalszych losów bohaterów. Powieść uznałabym za jedną z tych, przeznaczonych dla bardziej adult niż young ze względu na brutalność bądź erotyczność pewnych scen. Tutaj na wyobraźnię mogą działać egzorcyści z pistoletami, strzelający niczym pejczem z różańca z okiem Horusa zamiast krzyżyka. Do tego chłopaki (i dziewczyny też) jeżdżą czarnymi samochodami i wyglądają jak Neo z Matrixa w czarnych płaszczach. Emanują niebieskimi symbolami z arkanum w obronie przed demonami. Dla mnie rewelacja! Naprawdę świetnie się bawiłam podczas tej lektury.

32/52/2024 ig: @Liber.tinea

Cóż to była za książka! Wiedząc, jest zaliczana do young adult nie obiecywałam sobie po niej zbyt wiele, a tu tak fantastyczne zaskoczenie! Wciąga od pierwszych stron. Choć momentami ma nieco “niedojrzały” wydźwięk, jak to klasyka tego gatunku, ale ogólnie wywa...

Rozwiń

Zwiń

31/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Wenecja. Oblicza miasta na wodzie” autorstwa Beaty i Pawła Pomykalskich to kolejna świetnie wydana pozycja od Bezdroży. Tym razem nie jest to typowy przewodnik, a zbiór opowieści o tym wyjątkowym mieście. Książka ma niespełna trzysta stron i jest wydana na papierze dobrej jakości. Została uzupełniona o klimatyczne zdjęcia. Jak piszą sami autorzy - są one czarno-białe jako przeciwwaga dla krzykliwych i idealnie dopracowanych widokówek z widokami Wenecji.

Z racji tego, że książka nie skupia się głównie na zwykłych przyziemnych kwestiach związanych z podróżowaniem, takich jak to gdzie spać i co zjeść, a bardziej na warstwie historycznej i dziedzictwie kulturowym, dla mnie staje się nie lada gratką. Uwielbiam tego typu wydania, dzięki nim zwiedza się o wiele głębiej. Mam nawet podobnie skonstruowaną książkę o Krakowie - myślałam że znam swoje miasto, a dzięki niej okazało się, że wcale tak nie było i odkryłam wiele jego tajemnic. “Wenecja” od Bezdroży będzie zatem idealna nie tylko dla osób, które nigdy w Wenecji nie były i chcą się czegoś o niej dowiedzieć, ale również dla “starych wyjadaczy”, którzy zęby zjedli na wyjazdach do tego miasta.

Zapytacie co ciekawego można znaleźć w tej książce. Uchylę przed Wami rąbka tajemnicy, ale nie za wiele, gdyż wiadomo, że to co ukryte bardziej kusi. Książka składa się z trzynastu rozdziałów, do których zaliczyłam też wstęp i zakończenie. Każdy z nich z kolei podzielony jest na następne segmenty odpowiadające tematowi przewodniemu rozdziału. I tak Beata i Paweł Pomykalscy snują swoją opowieść o intrygującej Wenecji od jej narodzin po czasy współczesne. A opowieść ta zawiera wiele istotnych aspektów, przez “Władzę”, przez to jak i dlaczego to miasto stało się tak potężne, jaki status miała w nim kobieta, przez sztukę, to jak spędza się w niej karnawał, aż po to jak się tam choruje i umiera.

Bardzo cenię tego typu pozycje. Wydania, które nie skupiają się na pokazaniu nam aktualnych miejsc i przekazaniu praktycznych wskazówek, tylko głęboko zakorzenione w przeszłości pokazują nam ludzi i ich historie takimi jacy byli. Pokazują, też ich podobieństwo do nas, to, że byli prawdziwie z krwi i kości. Oczywiście typowe przewodniki też są ważne i potrzebne, traktowałabym obie formy jako wzajemne uzupełnienie, jeśli komuś zależy na świadomym i głębszym poznaniu Wenecji. Dla mnie rewelacja!

31/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Wenecja. Oblicza miasta na wodzie” autorstwa Beaty i Pawła Pomykalskich to kolejna świetnie wydana pozycja od Bezdroży. Tym razem nie jest to typowy przewodnik, a zbiór opowieści o tym wyjątkowym mieście. Książka ma niespełna trzysta stron i jest wydana na pap...

Rozwiń

Zwiń

30/52/2024 ig: @Liber.tinea

Główną bohaterką książeczki dla dzieci “To ja, Gorączka” jest mały, kudłaty stworek, mający być uosobieniem odwiedzającej nas w czasie choroby gorączki. Choć większość z nas oczywiście jej nie lubi i uważa za coś złego, to w książce jest ona przedstawiona jako sympatyczna towarzyszka Odporności. Dzięki ilustracjom wykonanym przez Panią Dorotę Ziębę, dziecko może wyobrazić sobie zjawisko gorączki i wziąć udział w bitwie jaką organizm toczy z chorobą. Coś zwizualizowanego często bywa dla dziecka łatwiejsze do oswojenia.

Książeczka zachęca do interakcji - dziecko jest zapraszane do zabawy z tytułową bohaterką, dzięki czemu właśnie ma szansę na bliższe zapoznanie się z nią. Do bajki są też dołączane naklejki. Zamierzeniem książki autorstwa Marcina Korczyka, znanego również jako Pan Tabletka, jest właśnie zapoznanie dziecka ze zjawiskiem gorączki i wytłumaczeniem mu skąd ona się bierze i jak działa na organizm. Wraz z tytułową Gorączką rodzic może wspólnie z małym człowiekiem przestudiować w dostosowany do dziecka sposób cały proces choroby, wytłumaczyć dlaczego boli je głowa, czemu raz jest zimno, raz gorąco i dlaczego nie ma siły na zabawę. Uważam, że ta bajka w łatwy sposób może pomóc dziecku w przetrwaniu trudniejszego dla niego czasu, jakim jest choroba.

Na stronach książki są też zawarte rady jak szybciej wyzdrowieć, dzięki czemu rodzic sprawniej przekona swoje potomstwo do tego, aby piło więcej wody, czy aby grzecznie dało sobie zmierzyć temperaturę lub przyjęło leki. “To ja, Gorączka” jest dedykowana dla dzieci w wieku od 3 do 8 lat, ale myślę, że dla wielu pomysłowych rodziców młodszych maluchów może być równie pomocna. Wielu z nich nie wie jak rozmawiać ze swoją pociechą, czy też samemu musi się doedukować jak pomóc w sytuacji, gdy pojawia się choroba. Na pomoc przyjdą mu inne tytuły dostępne na stronie internetowej Pana Tabletki gdzie dla przykładu można kupić także książkę o gorączce dla dorosłych. Przydatny w rozmawianiu z dzieckiem o chorowaniu może być też blog Pana Tabletki dla opiekunów - kod QR znajduje się na ostatniej stronie bajki. Są to bardzo wartościowe materiały i sądzę, że spodobają się zarówno rodzicom, jak i dzieciom, o które właśnie tutaj chodzi.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

30/52/2024 ig: @Liber.tinea

Główną bohaterką książeczki dla dzieci “To ja, Gorączka” jest mały, kudłaty stworek, mający być uosobieniem odwiedzającej nas w czasie choroby gorączki. Choć większość z nas oczywiście jej nie lubi i uważa za coś złego, to w książce jest ona przedstawiona jako ...

Rozwiń

Zwiń

29/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Strażnik miecza” jest pierwszym tomem cyklu fantasy “The Chronicles of Castellane” autorstwa Cassandry Clare. Osobiście jeszcze nie spotkałam się z piórem autorki, więc zachęcona opisem sięgnęłam po tę książkę z ogromną ciekawością. Początek powieści jak możnaby się było spodziewać, to wprowadzenie do wymyślonego przez pisarkę świata i panującego w nim zasad. Zapoznanie się z bohaterami i wyrobienie sobie o nich zdania zajęło mi około ⅓ objętości książki. Już wtedy mogłam stwierdzić, że moją ulubioną w niej postacią zostanie Król Szmaciarz - przestępca z zasadami, ale o fabule i bohaterach wspomnę nieco niżej.

Akcja powieści rozkręcała się dosyć powoli, a mnogość szczegółowych opisów sprawiała, że brnęłam przez nią raczej mozolnie. Pierwszych dwieście - trzysta stron nie porwało mnie na tyle, żebym mogła powiedzieć, że książka mnie wciągnęła i była ekscytująca. Wręcz przeciwnie, bo te trzysta stron czytałam ponad tydzień i nie wracałam do nich z wypiekami na twarzy, aby dowiedzieć się co będzie dalej. Nie potrafię stwierdzić czym to było spowodowane. Styl pisania przez Autorkę jest przyjemny, a słownictwo poprawne i zgrabne. Jednak coś sprawiło, być może właśnie ten niespieszny sposób prowadzenia fabuły, że zapomniałam na czym poprzednio skończyłam i mało radośnie sięgałam po książkę aby kontynuować.

Na szczęście zmienia się to właśnie około tej wspomnianej jednej trzeciej treści, gdzie nici żywotów przedstawionych postaci zaczynają się łączyć, a Czytelnik powoli zaczyna wyczuwać się w powieść, uczestniczyć w niej, przewidywać co może wydarzyć się dalej. Zakładam, że tak długie wprowadzenie może zniechęcać, jednak biorę też na poprawkę fakt, że to dopiero pierwsza część cyklu i czasami Autor stosuje tak szczegółowe wprowadzenie do wymyślonej przez siebie fantastycznej rzeczywistości, aby nie musieć do niego już wracać w kolejnych tomach. Ma to swoje plusy, jak i minusy. Na szczęście fabuła od tego momentu już tylko zyskuje, bohaterowie są na tyle oswojeni w głowie Odbiorcy, że uruchamia się ciekawość i zostajemy porwani nurtem zdarzeń.

Obiecałam wspomnieć o fabule i bohaterach, więc to ten moment. Kel jako dziesięcioletni chłopak zostaje zabrany z sierocińca przez tajemniczego szlachcica. Ma zostać Strażnikiem Miecza, czyli jednocześnie obrońcą i sobowtórem następcy tronu, Conora Aureliana. Kel ma zastępować Księcia w różnych wydarzeniach, w których tamtemu może coś grozić i ostatecznie musi mu towarzyszyć dzień i noc, aby w razie niebezpieczeństwa być gotowym nawet na oddanie za niego życia. Mijają lata, a Kel wdzięczny za życie, jakie wiedzie u boku młodego księcia, zostaje podstępnie wciągnięty spisek, który otworzy mu oczy na wiele spraw.

Lin Caster to młoda dziewczyna pochodząca ze społecznosci Ashkarów. Od dzieciństwa chciała zostać lekarzem, jednak jako kobieta i to jeszcze z ludu, który niegdyś posiadał magiczne zdolności, ma to niezwykle utrudnione. Jej dziadek jest królewskim doradcą, ale nawet po śmierci swojej córki i jej męża, a rodziców Lin, nie zaopiekował się nią, tylko zostawił społeczności na wychowanie.

Ścieżki Lin i Kela przecinają się za sprawą Króla Szmaciarza (kto wpadł na pomysł, aby tak przetłumaczyć nazwę tej postaci?!). Wspólnie odkrywają pewne tajemnice mogące mieć ogromny wpływ na przyszłość całego Castellane. To wszystko w połączeniu z zakazaną miłością i fabułą pełną subtelnej magii, dało twór dosyć ciekawy, ale niepozbawiony wad.

Choć książka jako całość wydała mi się nieco przegadana i Autorka mogłaby zmieścić fabułę na połowie jej objętości, to ostatecznie uważam, że może być ona ciekawą powieścią dla młodych odbiorców. Ta fantastyczno-przygodowa pozycja ma swoje lepsze i słabsze momenty, ale myślę, że fanom gatunku young adult powinna się spodobać. Nie wiem czy sięgnę po kolejną część - jeśli wpadnie mi przy okazji w ręce, to jest taka szansa, ale na pewno nie będę wypatrywać dnia premiery z niecierpliwością.

29/52/2024 ig: @Liber.tinea

“Strażnik miecza” jest pierwszym tomem cyklu fantasy “The Chronicles of Castellane” autorstwa Cassandry Clare. Osobiście jeszcze nie spotkałam się z piórem autorki, więc zachęcona opisem sięgnęłam po tę książkę z ogromną ciekawością. Początek powieści jak możn...

Rozwiń

Zwiń

28/52/2024 ig: @Liber.tinea

Przewodnik “Cypr” z Bezdroży jako materiał marketingowy Sopockiego Towarzystwa Ubezpieczeń Ergo Hestia, to niepozorna, ale bardzo treściwa książeczka. Choć sam Cypr jest największą wyspą wschodniej części Morza Śródziemnego to tutaj został opisany w pigułce, ale w bardzo rzeczowy sposób. A o to przecież chodzi w przewodnikach. Ta wyspa niczym samodzielne państwo, leży na skrzyżowaniu kultur wschodu i zachodu. Była kształtowana przez wpływy hellenistyczne, rzymskie i bizantyjskie, a teraz łączy Grecję i Turcję. Jest wspaniałą atrakcją turystyczną dla zwiedzających różnej maści - dla tych, którzy szukają historycznych korzeni różnych kultur i dla tych, oczekujących wypoczynku na pięknych plażach.

Ta publikacja to typowy przewodnik wskazujący jakie miejsca warto odwiedzić - zarówno pod kątem kulturowym, jak i wypoczynkowym i zabawowym. Zawiera zarys historyczny tej wyspy o burzliwej przeszłości oraz praktyczne wskazówki dotyczące wszelkich kwestii mogących interesować turystów. Od noclegów, przez to co i gdzie zjeść, jak i czym się poruszać, aż po opisy miejsc wartych odwiedzenia. Zdjęcia zamieszczone w publikacji są piękne, kolorowe i oczywiście zachęcające do zarezerwowania lotu na wyspę kojarzoną z narodzinami bogini miłości - Wenus.

Moim zdaniem ta pozycja, idealna wielkością nawet do bagażu podręcznego w samolocie, całkowicie wyczerpuje wszystkie tematy związane z podróżą na Cypr. Sama jeszcze nie byłam w tym cudownie zapowiadającym się miejscu, ale zachęcona opisami i zaopatrzona w ten praktyczny przewodnik z pewnością wezmę go pod uwagę przy planowaniu kolejnych wakacji. Zwłaszcza, że to miejsce idealne również dla tych niezdecydowanych - góry graniczą z nizinami i przejrzystymi wodami morza.

28/52/2024 ig: @Liber.tinea

Przewodnik “Cypr” z Bezdroży jako materiał marketingowy Sopockiego Towarzystwa Ubezpieczeń Ergo Hestia, to niepozorna, ale bardzo treściwa książeczka. Choć sam Cypr jest największą wyspą wschodniej części Morza Śródziemnego to tutaj został opisany w pigułce, a...

Rozwiń

Zwiń

27/52/2024 ig: @Liber.tinea

Dzielenie przez “Zero” w sensacyjnej książce Joanny Łopusińskiej [recenzja]

“Pamiętaj cholero, nie dziel przez zero”. Wiadomo, że przez zero się nie dzieli, ale Joanna Łopusińska w swojej książce “Zero” stawia całkowicie odmienną tezę i pokazuje oblicze “nowej algebry”.

Chyba każde polskie dziecko poznało na lekcjach matematyki przysłowie “pamiętaj cholero, nie dziel przez zero”. Przyjmujemy niesioną przez nie tezę za prawdę. A co, gdyby się okazało, że jednak takie dzielenie jest możliwe? Ava Majewska, główna bohaterka książki “Zero” autorstwa Joanny Łopusińskiej dokonała przełomowego odkrycia matematycznego.

Nie wszystkim jednak jest na rękę ujawnienie tego fenomenu, zaś jeszcze inni chcą przypisać sobie autorstwo tego boskiego równania. Avie zaczyna grozić ogromne niebezpieczeństwo. Dziewczyna musi uciekać, a jej śladem kroczy wiele osób... Nie wiadomo komu może zaufać, a kogo powinna się obawiać. Czy młoda kobieta dokończy opracowywanie swojego odkrycia i czy w ogóle uda jej się przeżyć? W tym doskonale dopracowanym thrillerze naukowym, w którym trup ściele się gęsto, a dynamiczna akcja goni wyśmienicie skonstruowaną fabułę wszystko jest możliwe. Zwykle nie przepadam za tego rodzaju literaturą i jestem pozytywnie zaskoczona, że ta książka naprawdę przypadła mi do gustu.

“Zero” to drugi tom serii o Avie Majewskiej

Podczas czytania tej powieści miałam wrażenie, że coś mi umknęło. Nieustannie na ustach, bądź w myślach bohaterów pojawiało się wspomnienie “masakry w Zollikon” i zdarzeń, o których zdaje się powinnam już coś wiedzieć. Zaczęłam więc drążyć i wyszło na to, że “Zero” jest drugą częścią serii, choć opis na odwrocie książki w ogóle tego nie sugerował. Pierwszym tomem jest “Zderzacz” i odrobinę żałuję, że nie wiedziałam wcześniej o tym powiązaniu. Czuję, że straciłam trochę z przyjemności czytania tej historii od początku.

Teraz już nie będę do niego wracać, ponieważ mam za dużo spoilerów. Na szczęście obie części nie są ze sobą bardzo ściśle powiązanie. Akcja “Zera” rozgrywa się ledwie pół roku po wydarzeniach ze “Zderzacza”. Pomimo tego drobnego dyskomfortu braku doświadczeń z pierwszej z książek, drugi tom czyta się dosyć swobodnie jako oddzielną opowieść. Autorka zadbała o to, aby luźno nawiązać do wcześniejszej fabuły, więc po jakimś czasie już mniej więcej orientowałam się w przeszłości najważniejszych bohaterów.

Sensacja na miarę “Kodu Da Vinci” Dana Browna?

Co do postaci, to czasem zdarza mi się czytać pozycje, w których ich mnogość potrafi skutecznie utrudnić lekturę. W “Zerze” ten problem został rozwiązany zanim jeszcze się pojawił. Już na samym wstępie powieści powitał mnie spis bohaterów. Tak niewiele, a tak dużo. Tym sposobem książka zrobiła na mnie wyśmienite pierwsze wrażenie. Ogólnie “Zero” czytało mi się dobrze, stylem powieść przypominała mi pisane z dużym rozmachem sensacyjne książki Dana Browna. Nie mogę powiedzieć, że wywarła ona na mnie wrażenie, którego nie zapomnę do końca życia, ale spędziłam z nią ciekawy czas. Spiski, tajemnice, przenoszenie akcji z miejsca na miejsce na całym świecie - nie ma tutaj czasu na nudę. Jeśli jesteś fanem gatunku, obie książki z pewnością Ci się spodobają :)

Współpraca z KulturalneMedia.pl

27/52/2024 ig: @Liber.tinea

Dzielenie przez “Zero” w sensacyjnej książce Joanny Łopusińskiej [recenzja]

“Pamiętaj cholero, nie dziel przez zero”. Wiadomo, że przez zero się nie dzieli, ale Joanna Łopusińska w swojej książce “Zero” stawia całkowicie odmienną tezę i pokazuje oblicze “nowej...

Rozwiń

Zwiń