Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czyta się dobrze, ale zasadniczą wadą jest swoista generyczność, którą wychwyci każdy, kto przeczytał "Materia Prima" i "Materia Secunda".
Schemat budowy tej opowieści jest niestety bardzo podobny.

Czyta się dobrze, ale zasadniczą wadą jest swoista generyczność, którą wychwyci każdy, kto przeczytał "Materia Prima" i "Materia Secunda".
Schemat budowy tej opowieści jest niestety bardzo podobny.

Teksty źródłowe. Ich wartość o tyle wielka, że przetłumaczonych na język polski dzieł patrystycznych mamy raczej niewiele (a szkoda). Oczywiście trzeba to czytać pamiętając, że są to teksty starożytne, więc oczekiwanie, że wszystkie myśli i pomysły będą odpowiadały współczesnemu sposobowi myślenia, jest życzeniowe.

Teksty źródłowe. Ich wartość o tyle wielka, że przetłumaczonych na język polski dzieł patrystycznych mamy raczej niewiele (a szkoda). Oczywiście trzeba to czytać pamiętając, że są to teksty starożytne, więc oczekiwanie, że wszystkie myśli i pomysły będą odpowiadały współczesnemu sposobowi myślenia, jest życzeniowe.

Ta opowieść spodobała mi się o wiele bardziej niż poprzedni tom.
Poznajemy dalsze losy głównego bohatera; dowiadujemy się także czegoś nowego o losach jego syna.
W ogóle, całe uniwersum się lekko rozszerza, dzięki temu, że tym razem lądujemy "u źródła", a spora część akcji dzieje się w macierzystym świecie Wampyrów.

Ta opowieść spodobała mi się o wiele bardziej niż poprzedni tom.
Poznajemy dalsze losy głównego bohatera; dowiadujemy się także czegoś nowego o losach jego syna.
W ogóle, całe uniwersum się lekko rozszerza, dzięki temu, że tym razem lądujemy "u źródła", a spora część akcji dzieje się w macierzystym świecie Wampyrów.

O ile pierwszy tom czytało mi się w miarę dobrze, tak ten musiałem wymęczyć.
Nużył mnie i ciągnął się jak flaki w oleju.
Ostatecznie doczytałem, głównie dlatego, że jakoś pod koniec zaczęło się dziać coś ciekawszego.

O ile pierwszy tom czytało mi się w miarę dobrze, tak ten musiałem wymęczyć.
Nużył mnie i ciągnął się jak flaki w oleju.
Ostatecznie doczytałem, głównie dlatego, że jakoś pod koniec zaczęło się dziać coś ciekawszego.

Profesora Kaku kojarzę głównie z Discovery, gdzie prowadził kilka całkiem ciekawych programów. Ta książka wydaje się, przynajmniej w jakiejś części być z nimi związana.
Jest to ciekawe, bo oparte o nauki ścisłe wróżenie tego, co może być przyszłością ludzkości.
Nie wszystkie te wizje są mi bliskie. Z częścią etycznych poglądów profesora zdecydowanie się nie zgadzam, ale i tak jest to ciekawa lektura, pozwalająca lekko lepiej zrozumieć to, co już wiemy jako ludzkość, a co dopiero próbujemy zgłębić i jakie są możliwe rozwiązania niektórych tajemnic.
Myślę, że warto przeczytać, zwłaszcza, że autor nie jest jakimś randomowym wizjonerem, a na prawdę solidnie osadzonym w realiach naukowcem.

Profesora Kaku kojarzę głównie z Discovery, gdzie prowadził kilka całkiem ciekawych programów. Ta książka wydaje się, przynajmniej w jakiejś części być z nimi związana.
Jest to ciekawe, bo oparte o nauki ścisłe wróżenie tego, co może być przyszłością ludzkości.
Nie wszystkie te wizje są mi bliskie. Z częścią etycznych poglądów profesora zdecydowanie się nie zgadzam, ale i...

Zbiór ciekawostek z dziedziny medycyny. Skupia się na historii odkrycia leków, które dziś są popularne, ale swego czasu musiały się przebić do świadomości.
Ciekawe studium tego, jak ludzie potrafią być uparci, ale też tego jak potrafią być błyskotliwi.

Zbiór ciekawostek z dziedziny medycyny. Skupia się na historii odkrycia leków, które dziś są popularne, ale swego czasu musiały się przebić do świadomości.
Ciekawe studium tego, jak ludzie potrafią być uparci, ale też tego jak potrafią być błyskotliwi.

Niby wiem, że to kontynuacja pierwszego tomu, ale wydaje się po prostu lepsza. Pewnie dlatego, że to tu mamy dominantę i jej rozwiązanie.
Jednym słowem dzieje się. Zaczyna się potężnie, a potem jest już tylko więcej i lepiej.
Co ciekawe - zakończenie jest zarazem spodziewane i niespodziewane. Generalnie puenta powala.
Nie byłbym sobą, gdybym nie zauważył, że autorka umieszcza - zwłaszcza w epilogu - kilka na prawdę sensownych przemyśleń o tym, czy jest wiara. Polecam.

Niby wiem, że to kontynuacja pierwszego tomu, ale wydaje się po prostu lepsza. Pewnie dlatego, że to tu mamy dominantę i jej rozwiązanie.
Jednym słowem dzieje się. Zaczyna się potężnie, a potem jest już tylko więcej i lepiej.
Co ciekawe - zakończenie jest zarazem spodziewane i niespodziewane. Generalnie puenta powala.
Nie byłbym sobą, gdybym nie zauważył, że autorka...

Książka, która z mojej perspektywy jest rewelacją.
Po pierwsze - ukazuje dość niepopularną prawdę, że nie każdy oskarżony jest winny.
Po drugie - daje niesamowite świadectwo o tym, jak można z godnością podjąć walkę o swoje dobre imię.
Po trzecie - jest świadectwem wiary, która pomaga przetrwać.
Po czwarte - miejscami zapisuje niesamowicie celne i konkretne uwagi na temat Kościoła i życia duchowego.

Książka, która z mojej perspektywy jest rewelacją.
Po pierwsze - ukazuje dość niepopularną prawdę, że nie każdy oskarżony jest winny.
Po drugie - daje niesamowite świadectwo o tym, jak można z godnością podjąć walkę o swoje dobre imię.
Po trzecie - jest świadectwem wiary, która pomaga przetrwać.
Po czwarte - miejscami zapisuje niesamowicie celne i konkretne uwagi na temat...

Na początek czym ta książka nie jest. Nie jest podręcznikiem modlitwy Jezusowej, który w jakiś tajemniczy sposób wprowadzi Cię życie jej duchem.
Jest to książka o Modlitwie Jezusowej, napisana przez kogoś, kto nią żyje. Formą świadectwa, które związane jest z dość szczegółowym przedstawieniem historii i podstawowych założeń modlitwy Imieniem.
Jest to forma traktatu o modlitwie, spisanej przez praktyka. To jest w nim najcenniejsze, bo da się z niej wyczytać Ducha tej modlitwy, a to może pomóc zacząć.

Na początek czym ta książka nie jest. Nie jest podręcznikiem modlitwy Jezusowej, który w jakiś tajemniczy sposób wprowadzi Cię życie jej duchem.
Jest to książka o Modlitwie Jezusowej, napisana przez kogoś, kto nią żyje. Formą świadectwa, które związane jest z dość szczegółowym przedstawieniem historii i podstawowych założeń modlitwy Imieniem.
Jest to forma traktatu o...

Pierwsze podejście do tej książki miałem jeszcze w seminarium. Nie doczytałem jej wtedy do końca.
Tym razem skończyłem, ale myślę, że moja aktualna perspektywa jest zdecydowanie mniej entuzjastyczna, niż te 20 lat temu.
Mam mieszane odczucia po tej lekturze.
Z jednej strony - podejmuje ona ważne zagadnienie, jakim jest temat ludzkich zranień i ich wpływu na nasze życie, także na nasze życie z Bogiem. Pokazuje Zbawczy wpływ Jezusa na nasze życie i przypomina o tym, że w "Jego ranach jest nasze uzdrowienie".
Z drugiej strony, mam wrażenie, że jest jakoś tak strasznie naiwna w odpowiedziach które przynosi.
Na pewno jest do poczytania. Na pewno nie daje odpowiedzi na wszystko.

Pierwsze podejście do tej książki miałem jeszcze w seminarium. Nie doczytałem jej wtedy do końca.
Tym razem skończyłem, ale myślę, że moja aktualna perspektywa jest zdecydowanie mniej entuzjastyczna, niż te 20 lat temu.
Mam mieszane odczucia po tej lekturze.
Z jednej strony - podejmuje ona ważne zagadnienie, jakim jest temat ludzkich zranień i ich wpływu na nasze życie,...

Kontynuacja „Siewcy Wiatru” jak dla mnie jest lepsza od poprzedniczki.
Zasadniczo przedstawia nam tych samych bohaterów, choć zmienia się wszystko, zwłaszcza okoliczności.
Oto Abbaddon staje wobec Woli Pańskiej. Potężnej, przemożnej i całkowicie niezrozumiałej. Musi podjąć trudną decyzję - zrealizować nakażą Jasności czy też nie. Sprawa nie jest drobna. Dotyczy właściwie całego uniwersum. Jasnym jest więc to, że bardzo szybko swoje trzy grosze do sprawy dorzucą Regent Królestwa i Jego ekipa. Nie pozostanie bierny także sam Cesarz Otchłani.
W tle mamy perypetie zakochanego Asmodeusza, który zmuszony jest stoczyć walkę z samym sobą i swoimi uczuciami.
Pierwszy tom kończy się dość istotną rozmową, którą Lucyfer ucina sobie z jednym ze swoich więźniów… I trzeba poczytać dalej…

Kontynuacja „Siewcy Wiatru” jak dla mnie jest lepsza od poprzedniczki.
Zasadniczo przedstawia nam tych samych bohaterów, choć zmienia się wszystko, zwłaszcza okoliczności.
Oto Abbaddon staje wobec Woli Pańskiej. Potężnej, przemożnej i całkowicie niezrozumiałej. Musi podjąć trudną decyzję - zrealizować nakażą Jasności czy też nie. Sprawa nie jest drobna. Dotyczy właściwie...

Treść świetna. Dla mnie ks. MIchał Heller to klasa sama w sobie. Jest chyba jedynym polskojęzycznym teologiem, który pokazuje jak można prowadzić dialog pomiędzy teologią, a dyscyplinami ścisłymi.
Wadą tego ebooka jest to, że 50% objętości zajmują reklamy. Na szczęście dodane na sam koniec. Po właściwej treści. Ale i tak jest ich za dużo.

Treść świetna. Dla mnie ks. MIchał Heller to klasa sama w sobie. Jest chyba jedynym polskojęzycznym teologiem, który pokazuje jak można prowadzić dialog pomiędzy teologią, a dyscyplinami ścisłymi.
Wadą tego ebooka jest to, że 50% objętości zajmują reklamy. Na szczęście dodane na sam koniec. Po właściwej treści. Ale i tak jest ich za dużo.

Kilka krótkich, błyskotliwych artykułów z pogranicza ortodoksji i ortopraksji ;) generalnie o teorii i praktyce wiary i religii. Warto przeczytać.

Kilka krótkich, błyskotliwych artykułów z pogranicza ortodoksji i ortopraksji ;) generalnie o teorii i praktyce wiary i religii. Warto przeczytać.

Nie pierwszy raz i pewnie nie ostatni czytam tę książkę. Moim skromnym zdaniem należy się wielki szacun ś.p. autorce po pierwsze za ogarnięcie wszystkich możliwych źródeł dotyczących aniołów od biblii po kabałę i jej podobne. PO drugie za wykorzystanie tej wiedzy w niesamowicie wciągający sposób.
Pamiętam swoje pierwsze zetknięcie z tą książką - przeczytałem ją w pociągu z Zamościa do Katowic, prawie zapominając o wyjściu na dworcu.
Cały czas mam ją na półce jako jeden z lepszych przykładów na wielkość polskiej literatury Fantasy.

Nie pierwszy raz i pewnie nie ostatni czytam tę książkę. Moim skromnym zdaniem należy się wielki szacun ś.p. autorce po pierwsze za ogarnięcie wszystkich możliwych źródeł dotyczących aniołów od biblii po kabałę i jej podobne. PO drugie za wykorzystanie tej wiedzy w niesamowicie wciągający sposób.
Pamiętam swoje pierwsze zetknięcie z tą książką - przeczytałem ją w pociągu z...

Nigdy nie byłem wielkim fanem horrorów, a od pewnego czasu (zbiegającego się nie wiedzieć dlaczego z powstaniem sagi "Zmierzch" i przymusowym obejrzeniem jednego z odcinków w roli opiekuna klasy, która na ten film poszła) - temat wampirów mi obrzydł.
Jednak tutaj jest coś nowego. Nie spotkane przeze mnie nigdy wcześniej podejście do zagadnienia. Choć w sumie, w pierwszym tomie ten temat jest w sumie tylko pobocznym, a na pierwszym - dzięki głównemu bohaterowi i innym - staje temat parapsychologii i związanych z nią zdolności w ogóle.
Czyta się toto genialnie. Nie męczy. Wciąga. Wessałem i chcę więcej.

Nigdy nie byłem wielkim fanem horrorów, a od pewnego czasu (zbiegającego się nie wiedzieć dlaczego z powstaniem sagi "Zmierzch" i przymusowym obejrzeniem jednego z odcinków w roli opiekuna klasy, która na ten film poszła) - temat wampirów mi obrzydł.
Jednak tutaj jest coś nowego. Nie spotkane przeze mnie nigdy wcześniej podejście do zagadnienia. Choć w sumie, w pierwszym...

Doczytałem. Rozwiązanie historii nawet takie możliwe.

Doczytałem. Rozwiązanie historii nawet takie możliwe.

W dalszym ciągu nie bardzo wiem, po co jest Vuko. Historia młodego cesarza jest o wiele ciekawsza.

W dalszym ciągu nie bardzo wiem, po co jest Vuko. Historia młodego cesarza jest o wiele ciekawsza.

Przebrnąłem - i nadal pojęcia nie mam co w tej książce jest takiego zachwycającego. Klei się - fakt, choć na razie nie do końca pojmuję sensu narracji prowadzonej w kluczu: co drugi rozdział przenosimy się w inne miejsce i poopowiadamy o innym bohaterze.
Zwłaszcza, że pierwszy z bohaterów (Drakkainen) jest jakiś taki nijaki, natomiast historia drugiego (młody cesarz) też wybitnie nie porywa, choć wydaje się o Niebo ciekawsza od pierwszej.

Przebrnąłem - i nadal pojęcia nie mam co w tej książce jest takiego zachwycającego. Klei się - fakt, choć na razie nie do końca pojmuję sensu narracji prowadzonej w kluczu: co drugi rozdział przenosimy się w inne miejsce i poopowiadamy o innym bohaterze.
Zwłaszcza, że pierwszy z bohaterów (Drakkainen) jest jakiś taki nijaki, natomiast historia drugiego (młody cesarz) też...

Nie tego się spodziewałem. Okładka, tytuł… wzbudziły we mnie przekonanie, że biorę do rąk książkę o Eucharystii. Coś pomiędzy teologicznym traktatem a zapisem rekolekcji.
To nie jest tego typu książka.
To jest książka, która i Eucharystie i kapłaństwo ma tle, ale mówi o życiu. Kielich, także ten Eucharystyczny jest kluczem, który pomaga spiąć i odczytać życie ludzkie w jego odcieniach i aspektach. Jest tu mowa i o radości, i o smutku, i o cierpieniu.
Wartościowa treść.

Nie tego się spodziewałem. Okładka, tytuł… wzbudziły we mnie przekonanie, że biorę do rąk książkę o Eucharystii. Coś pomiędzy teologicznym traktatem a zapisem rekolekcji.
To nie jest tego typu książka.
To jest książka, która i Eucharystie i kapłaństwo ma tle, ale mówi o życiu. Kielich, także ten Eucharystyczny jest kluczem, który pomaga spiąć i odczytać życie ludzkie w...

Moim zdaniem kapitalna książka. Rzetelnie przedstawia historię Soboru Watykańskiego II od strony działań sekretariatów, komisji, zmian jakie podejmowano redagując poszczególne dokumenty.
Nie ma tu ani kontrowersji, ani szukania taniej sensacji. Po prostu zebrane przez autora faktu, choć rzadko rozważane w dyskusji o VATICANUM II

Moim zdaniem kapitalna książka. Rzetelnie przedstawia historię Soboru Watykańskiego II od strony działań sekretariatów, komisji, zmian jakie podejmowano redagując poszczególne dokumenty.
Nie ma tu ani kontrowersji, ani szukania taniej sensacji. Po prostu zebrane przez autora faktu, choć rzadko rozważane w dyskusji o VATICANUM II