Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nowina wielkanocna głosi wszystkim duszom, że nie ma powodu do rozpaczy. Zmartwychwstanie zostało obwieszczone Magdalenie - duszy podobnej do naszych dusz. Pokój odnajdziemy w służbie Boga, który nas stworzył. Niezależnie od tego, jak beznadziejna wydaje się nasza sytuacja, zawsze istnieje nadzieja, ponieważ Chrystus jest Zmartwychwstaniem i Życiem. Ten, który potrafi przemieniać brudne krople wody w płatki śniegu, węgiel w diamenty, a Magdaleny - w święte, może uczynić nas zwycięzcami, jeśli tylko wyznamy Go w Jego ziemskim i mistycznym życiu jako Chrystusa, Syna Boga Żywego.

Nowina wielkanocna głosi wszystkim duszom, że nie ma powodu do rozpaczy. Zmartwychwstanie zostało obwieszczone Magdalenie - duszy podobnej d...

Także i dzisiaj nasze strategie duszpasterskie bez wymagań, bez wezwania do nawrócenia, bez radykalnego powrotu do Boga - są drogami prowadzącymi do nicości. Są rozgrywkami politycznymi, które nie mogą nas doprowadzić do ukrzyżowanego Boga, naszego prawdziwego Wyzwoliciela.

Także i dzisiaj nasze strategie duszpasterskie bez wymagań, bez wezwania do nawrócenia, bez radykalnego powrotu do Boga - są drogami prowad...

Cisza znikła nawet w szkołach. A przecież jak można uczyć się w hałasie? Jak czytać w hałasie? Jak kształtować swój umysł w hałasie? Jak budować swoją myśl i zarysy swej wewnętrznej istoty w hałasie? Jak otworzyć się na tajemnicę Boga, na wartości duchowe i na naszą ludzką wielkość w nieustannej wrzawie?

Cisza znikła nawet w szkołach. A przecież jak można uczyć się w hałasie? Jak czytać w hałasie? Jak kształtować swój umysł w hałasie? Jak bud...

Miłość ze swej istoty oznacza skok w nieznane.

Miłość ze swej istoty oznacza skok w nieznane.

Dla brata Vincenta-Marie od Zmartwychwstania program był prosty. Zawierał się w trzech słowach: Bóg albo nic.

Dla brata Vincenta-Marie od Zmartwychwstania program był prosty. Zawierał się w trzech słowach: Bóg albo nic.

Tak samo jest ze święceniami kapłańskimi. W ciszy, na mocy sakramentu święceń, dany mężczyzna staje się nie tylko "Alter Christus", drugim Chrystusem, ale znacznie więcej - jest "Ipse Christus", samym Chrystusem. W tej chwili nic nie widać na zewnątrz, ale w ciszy, w głębinach istnienia, następuje prawdziwe i rzeczywiste utożsamienie z Chrystusem. Święty Ambroży w traktacie "O tajemnicach" napomina nas słowami: "Zobaczyłeś lewitę, kapłana i najwyższego kapłana. Nie zwracaj uwagi na wygląd zewnętrzny, lecz na łaskę związaną z tymi urzędami". Jako prezbiterzy, na zewnątrz pozostajemy biednymi grzesznikami, ale w rzeczywistości jesteśmy jakby "przeistoczeni" i upodobnieni do samego Chrystusa. W akcie przeistoczenia prezbiter pełni rolę Chrystusa.

Tak samo jest ze święceniami kapłańskimi. W ciszy, na mocy sakramentu święceń, dany mężczyzna staje się nie tylko "Alter Christus", drugim C...

Kiedy w milczeniu słuchamy Mozarta, Berlioza, Beethovena czy śpiewu gregoriańskiego, doznajemy innych uczuć, innej czystości, innego wdzięku, innego uniesienia ducha i duszy. Człowiek wchodzi wtedy w wymiar "sacrum" i w niebiańską liturgię, stajemy na progu czystości absolutnej. Tutaj muzyka swoją ekspresyjnością, zdolnością do nawracania dusz, wprawia serce człowieka w drżenie zharmonizowane z sercem Boga. Tutaj muzyka odzyskuje sakralność i Boskie pochodzenie.

Kiedy w milczeniu słuchamy Mozarta, Berlioza, Beethovena czy śpiewu gregoriańskiego, doznajemy innych uczuć, innej czystości, innego wdzięku...

Bez ascezy milczenia pasterze stają się ludźmi nieciekawymi, więźniami nudnego i patetycznego słowotoku. Bez życia Ducha Świętego i bez milczenia nauczanie księdza jest tylko chaotyczną, niespójną paplaniną. Słowo prezbitera powinno być pewną formą jego duszy i znakiem Bożej Obecności.

Bez ascezy milczenia pasterze stają się ludźmi nieciekawymi, więźniami nudnego i patetycznego słowotoku. Bez życia Ducha Świętego i bez milc...

Prezbiter jest człowiekiem milczenia. Stale musi wsłuchiwać się w Boga. Prawdziwa duszpasterska i misyjna głębia może płynąć tylko z milczącej modlitwy. Bez milczenia kapłaństwo jest zniszczone. Prezbiter musi być w rękach Ducha Świętego. Jeśli oddali się od Ducha, będzie skazany na wykonywanie czysto ludzkiej pracy.

Prezbiter jest człowiekiem milczenia. Stale musi wsłuchiwać się w Boga. Prawdziwa duszpasterska i misyjna głębia może płynąć tylko z milcząc...