Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię takie literackie niespodzianki!
Po przeciętnym pierwszym tomie spodziewałam się nudnawej kontynuacji losów "wiecznie pokrzywdzonej" Zosi. W "Piosenkach (nie)miłosnych" autorka postanowiła przedstawić nam historię Igora. Znakomicie wykreowała tą męską postać. Czytelnik poznaje jego motywację i odwiedza go w zupełnie nowej rzeczywistości. Natalia Sońska podejmuje trudny temat. Przedstawia nam młodego chłopaka z głową pełną planów, ale i brutalną diagnozą: rak. Odbiorca otrzymuje trudną opowieść, ale zaprezentowaną w zwykły, ludzki sposób. To nie patetyczna i ckliwa fabuła zbudowana na chorobie. Zakończenie lektury także mnie usatysfakcjonowało. 9/10 to może zbyt wygórowana ocena, ale to jedna z lepszych książek Natalii Sońskiej. Doceniam za życiową opowieść, a nie bajeczkę z happy endem!

Lubię takie literackie niespodzianki!
Po przeciętnym pierwszym tomie spodziewałam się nudnawej kontynuacji losów "wiecznie pokrzywdzonej" Zosi. W "Piosenkach (nie)miłosnych" autorka postanowiła przedstawić nam historię Igora. Znakomicie wykreowała tą męską postać. Czyt...

Rozwiń

Zwiń

Jak miło było wrócić do powieści Sparksa!
"Kraina marzeń" to dwie poruszające historie, które z pozoru dzieli wszystko. Pierwszy wątek to rodzące się uczucie między dwojgiem młodych ludzi. Doskonale zobrazowane: z delikatnością, czułością i brakiem nachalności. Drugi jest nieco trudniejszy. Otrzymujemy historię kobiety uciekającej przed własną psychiką. Do samego końca wierzymy w przedstawiony scenariusz, kibicujemy jej, potem współczujemy. Na końcu tych jakże różnych opowieści autor spaja w jedną całość porozrzucane wątki fabuły. Dla mnie "Kraina marzeń" to książka zapisana poetyckim językiem; niesamowicie szczera i prawdziwa w swej prostocie.

Jak miło było wrócić do powieści Sparksa!
"Kraina marzeń" to dwie poruszające historie, które z pozoru dzieli wszystko. Pierwszy wątek to rodzące się uczucie między dwojgiem młodych ludzi. Doskonale zobrazowane: z delikatnością, czułością i brakiem nachalności. Drugi jest nieco ...

Rozwiń

Zwiń

Są takie książki, które czytasz i czujesz narastające zażenowanie i frustracje, że dałaś się skusić na ten tytuł. "Tajemnice Kiliana" to wyssana z palca bajeczka o niezbyt rozgarniętej autorce komiksów. Przedstawiona została jako niezorganizowana i niechlujna bałaganiara. Oczywiście zakochuje się w niej zabójczo przystojny i bogaty przedsiębiorca. Tytułową tajemnicę można rozwiązać już w połowie, więc zaskoczenia brak. Rozumiem, że powieści tego typu powinny być lekkie i niewymagające, ale te dziecinne dialogi są niewybaczalne. Żałuję, że po nią sięgnęłam. Jedyne zaskoczenie? To te pozytywne opinie! Nie rozumiem..

Są takie książki, które czytasz i czujesz narastające zażenowanie i frustracje, że dałaś się skusić na ten tytuł. "Tajemnice Kiliana" to wyssana z palca bajeczka o niezbyt rozgarniętej autorce komiksów. Przedstawiona została jako niezorganizowana i niechlujna bałaganiara. Oczywiś...

Rozwiń

Zwiń

Autor ma zręczne pióro - to wszyscy wiemy. Jego powieści czyta się błyskawicznie, między rozdziałami brakuje miejsca na oddech. Każdy fragment bywa jazdą bez trzymanki. W historii Zaorskiego i Burzy zabrakło mi jednak.... ikry, powera! Fabuła była mdła, zbyt naciągana, odrealniona. Poczucie humoru, które kiedyś bawiło mnie w lekturach Mroza teraz stało się kiczowate i irytujące. Oczywiście były momenty intrygujące i wciągające jak np. rodząca się niczym Feniks z popiołów relacja Burzy i Seweryna. Dla mnie to jednak zbyt mało.

Autor ma zręczne pióro - to wszyscy wiemy. Jego powieści czyta się błyskawicznie, między rozdziałami brakuje miejsca na oddech. Każdy fragment bywa jazdą bez trzymanki. W historii Zaorskiego i Burzy zabrakło mi jednak.... ikry, powera! Fabuła była mdła, zbyt naciągana, odrealniona. Poczuci...

Rozwiń

Zwiń

W tej części główna bohaterka zaczęła mnie mocno irytować.
Z twardo stąpającej kobiety, stała się nieznośną, wiecznie niezadowoloną dziewczynką. Na dodatek infantylną - jak cała historia. Fabuła pozostawia niedosyt. Wszystkie problemy bohaterów są powtarzane wg znanego w tej serii schematu. Rozczarowało mnie także wyjaśnienie wątku donosów. To jedyny fragment powieści, który miał potencjał. Niestety, autorka wybrała niezrozumiałe (dla mnie) rozwiązanie problemu. Najgorsze z możliwych. Lektura ma otwarte zakończenie, więc telenoweli ciąg dalszy. Mam nadzieje, że będzie bardziej rozwojowy. Plus? Ta seria ma kuszące okładki! :)

W tej części główna bohaterka zaczęła mnie mocno irytować.
Z twardo stąpającej kobiety, stała się nieznośną, wiecznie niezadowoloną dziewczynką. Na dodatek infantylną - jak cała historia. Fabuła pozostawia niedosyt. Wszystkie problemy bohaterów są powtarzane wg znanego w tej serii schemat...

Rozwiń

Zwiń

Długo zastanawiałam się jak ocenić powieść "Confess".
Z jednej strony to zgrabnie napisana historia. Fabuła intrygująca, oryginalna i wciągająca (na jeden wieczór). Autorka przemyca wiele ważnych tematów, z jakimi borykają np. kobiety. Z drugiej strony to wszystko opowiedziane jest zbyt prosto, powierzchownie. Zakończenie mocno przekoloryzowane. Nie poczułam głębi przekazu. Chyba szukam czegoś więcej.

Długo zastanawiałam się jak ocenić powieść "Confess".
Z jednej strony to zgrabnie napisana historia. Fabuła intrygująca, oryginalna i wciągająca (na jeden wieczór). Autorka przemyca wiele ważnych tematów, z jakimi borykają np. kobiety. Z drugiej strony to wszystko opowiedziane j...

Rozwiń

Zwiń

"Zacznijmy jeszcze raz" to kolejny tom z serii Jagodowa miłość. Z przyjemnością odwiedziłam bohaterów powieści i pachnącą świeżymi wypiekami cukiernię. Książka lekka, ciekawa, niewymagająca. Fabuła idealnie sprawdziła się na weekendowe odpoczywanie przy pierwszych promieniach słońca. Ostrzegam: w trakcie lektury lepiej mieć przy sobie coś słodkiego... :) ta historia wręcz prosi się o kęs pysznego serniczka. Otwarte zakończenie staje się idealnym wstępem do kolejnej części. Już biegnę do biblioteki i cukierni.. :)

"Zacznijmy jeszcze raz" to kolejny tom z serii Jagodowa miłość. Z przyjemnością odwiedziłam bohaterów powieści i pachnącą świeżymi wypiekami cukiernię. Książka lekka, ciekawa, niewymagająca. Fabuła idealnie sprawdziła się na weekendowe odpoczywanie przy pierwszych promieniach sło...

Rozwiń

Zwiń

Książkę oceniam jako przeciętną. Nic nie wniosła, ani ja nic nie wyniosłam. Przeczytana, odstawiona na półkę - do zapomnienia. Treść bardzo przewidywalna i opierająca się na przekonaniach autorki. To są jej przemyślenia, a właściwie opowiastki z życia. Dla mnie za dużo prywaty. Chwilami zabawna, niekiedy wkurzająca. Oczekiwałam czegoś innego, ale "Pieprzyć to!" - szukam dalej.. :)

Książkę oceniam jako przeciętną. Nic nie wniosła, ani ja nic nie wyniosłam. Przeczytana, odstawiona na półkę - do zapomnienia. Treść bardzo przewidywalna i opierająca się na przekonaniach autorki. To są jej przemyślenia, a właściwie opowiastki z życia. Dla mnie za dużo prywaty. Chwilami za...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo zauroczyła mnie ta historia swoją prostotą i płynnością przekazu. "Maybe Someday" to lektura o młodych, ale niezwykle dojrzałych osobach. Autorka znakomicie podtrzymywała narastającą "chemię" między bohaterami. Ciekawym pomysłem jest dołączenie playlisty na Spotify. To jeszcze bardziej wzbogaca odbiór treści. Colleen Hoover może troszkę romantyzuje i odpływa, ale popłynęłam razem z nią.. :)

Bardzo zauroczyła mnie ta historia swoją prostotą i płynnością przekazu. "Maybe Someday" to lektura o młodych, ale niezwykle dojrzałych osobach. Autorka znakomicie podtrzymywała narastającą "chemię" między bohaterami. Ciekawym pomysłem jest dołączenie playlisty na Spoti...

Rozwiń

Zwiń