Petersburska trylogia. Drugie pokolenie Alla Alicja Chrzanowska 7,8
oceni艂(a) na 96 lata temu Druga cz臋艣膰 sagi jest o wiele bardziej wci膮gaj膮ca od pierwszej. Opis drugiej wojny 艣wiatowej i perypetie dw贸ch rod贸w, Potopowych i Woronieckich, arystokracji petersburskiej, zmuszonej do ucieczki przed komunistami. Losy najm艂odszego pokolenia s膮 tak pogmatwane jak historia dwudziestego wieku. N pocz膮tku l膮duj膮 w Brze艣ciu, ale Niki zostaje zaaresztowany i skazany na 10 lat 艂膮gru. Donnios艂膮 na niego w艂asna zdradziecka 偶ona Lili.
Pasza musi scali膰 rodzin臋, walczyc u boku m臋偶a Joana. Maj膮 dwie c贸reczki, a k艂opot贸w dostarcza jedyny ocala艂y syn Filip. Chce walczy膰 dla polski, dzia艂a膰 w konspirze, cho膰 jest ledwie podrostkiem. Tragiczna zasadzka na partyzant贸w ko艅czy si臋 jego 艣mierci膮, co odbiera ojcu rado艣膰 偶ycia. Wojna na pocz膮tku nie by艂a odczuwalna, z racji paktu Mo艂otow- Ribbentrop. Dopiero w 1941 Ukraina do艣wiadczy艂a trud贸w wojny, gdy zacz臋艂y si臋 niemieckie naloty. Niko艂aj uciek艂 z 艂agru po 3 latach, odnalaz艂 w Stalingradzie siostr臋 Mari臋, jej syn te偶 si臋 zas艂u偶y艂 chroni膮c rodzin臋 mimo ze nale偶a艂 do Armii Czerwonej.
Poruszaj膮 wysi艂ki by uratowa膰 jak najwi臋cej z maj膮tku, nie da膰 c贸rkom odczu膰 wykorzenienia. Wok贸艂 ju偶 niemeicki porz膮dek, z tworz膮cym sie gettem,
Pasza w ziemiankach przez 3 lata ukrywa艂a dawn膮 s膮siadk臋 Salome臋 z rodzin膮.
Niki wraca na 艂ono rodziny z wojskiem Andersa, po艣lubia wiern膮 i zakochan膮 Ukraink臋 Mari臋, dochowuj膮 si臋 potomstwa.
Gdy wojna si臋 ko艅czy, Potopowy przenosz膮 sie do cerkwi w Hajn贸wce. Inni repatrianci a to trafiaj膮 na Mazury, a to na Ziemie Odzyskane. Rosn膮 c贸rki, ale Wera notorycznie sprawia k艂opoty. Jako m艂oda m臋偶atka nie potrafi si臋 odnale藕膰, w ci膮偶y jest niezno艣na, a偶 trapi si臋 Pasza, sk膮d w c贸rce tyle egoizmu, apatii i z艂o艣ci. Nadia za艣 艂aknie wiedzy, stawia studia nad los m臋偶atki i prowadzenie domu.
Losy bohater贸w, skomplikowane relacje rodzinne, w膮tek poczucia winy Paszy i jej zadr臋czanie si臋 zbrodni膮 z przesz艂o艣ci bardzo wci膮gaj膮. Potoczysty, obrazowy i pe艂en detalicznych opis贸w pi臋kny j臋zyk powie艣ci te偶 podnosi warto艣膰 literack膮 drugiego tomu trylogii. Doceniam rzetelnie przedstawione t艂o historyczne, elementy j臋zyka, gwary, zwyczaj贸w ukrai艅skich. Opis 偶niw kojarzy si臋 z Reymontowsk膮 fraz膮. Cho膰 takie elementy retro spowalniaj膮 akcje, ale te偶 stanowi膮 doskona艂e przygotowanie do nast臋pnych wydarze艅. Bohaterowie budz膮 te偶 nasz podziw, gdy偶 ci臋偶ko pracuj膮 fizycznie nie rozpatruj膮c przesz艂o艣ci i minionej 艣wietno艣ci, nie 偶al膮c si臋 na niesprawiedliwy los, tylko wychodz膮 zwyci臋sko w wielu sytuacji wystawiaj膮cych na pr贸b臋 ich zasady moralne, cierpliwo艣膰 czy wol臋 przetrwania.