Nancy Levin

„Silna i wrażliwa. Przewodnik po wyznaczaniu granic.” Sporo czasu zajęło mi czytanie tej książki. Szczerze mówiąc nie pamiętam kiedy ostatnio potrzebowałam go aż tyle. Miałam do niej dwa podejścia i jak się okazało była to w dużej mierze wina tłumaczenia. Robiłam również niektóre z zadań – a jest ich tu sporo. To oczywiście plus. Wydawać by się mogło, że to taka niepozorna książka, ot 230 stron – co to dla mnie. Jednak przełomem było tu uświadomienie sobie, że moje wyobrażenie o stawianiu granic jest mylne. Myślałam, że wcale nie mam z tym większego problemu. Okazało się, że w wielu aspektach autorka otworzyła mi oczy. Ta książka pozwoliła mi zanurkować do swojego wnętrza i pozwolić ujrzeć granice, których wolałam nie dostrzegać, a które wciąż mnie uwierały. Być może dla wielu z nas samo powiedzenie słowa NIE nie jest niczym trudnym czy nadzwyczajnym, lecz u ilu z nas odmowa wiąże się z poczuciem winy, natłokiem myśli, zarażeniem się niezadowoleniem drugiej strony czy rozczarowaniem? „-Mówię „tak”. A myślę „nie” -oznajmiła mi Valerie. -Zgadzam się na seks, choć nie chcę. Robię rzeczy, które mi się nie podobają”. Ilu z nas tak miało? Mówiło „tak”, gdy myślało „nie”? Ja zdecydowanie za często. I nie chodzi tu tylko o sferę seksualną. „Nie wyznaczamy granic, gdyż wybieramy święty spokój i chcemy uniknąć krótkotrwałych niewygód lub możliwego konfliktu. Łatwo postrzegać wyznaczanie granic jako trudne przedsięwzięcie, niemniej zapominamy, że niewyznaczanie granic też jest trudne. Znoszenie niewłaściwego zachowania pochłania wiele energii, tak samo przełykanie żalu i udawanie, że wszystko jest w porządku”. Kolejną ważną częścią tej książki były punkty o tłumaczeniu się, usprawiedliwianiu i przepraszaniu. Znów otworzyły mi się oczy. „Niejednokrotnie nie wystarcza nam powiedzenie 'nie', ponieważ chcielibyśmy, by słuchający nas dobrze zrozumiał, co w rzeczywistości jest potrzebą akceptacji”. „Nie bierz winy na siebie i przepraszaj, tylko gdy czujesz głęboką potrzebę, by to uczynić. Niekiedy usprawiedliwienia są pożyteczne, niemniej zbyt często przepraszamy ponieważ czujemy się niezręcznie. Nie musisz się tłumaczyć, kiedy nie czynisz nic, co może zaszkodzić innym. Pamiętaj: nie robisz nic złego, troszcząc się o zaspokojenie własnych potrzeb. Nie krzywdzisz nikogo, odmawiając spełnienia wygórowanych i nierozsądnych oczekiwań drugiej osoby”. Jak widzicie, autorka w tym przewodniku poruszyła naprawdę wiele tematów. Ważnych tematów, z którymi zapewne nie tylko ja mam problem. Dodatkowo – cudne było to, że czytając czułam się 'zaopiekowana'. To tak dziwnie brzmi, ale chwilami czułam się jakbym była na terapii ze świadomością, że w razie 'w' jest ktoś obok. To było całkiem przyjemne i pewnie działo się tak, ze względu na formę i zawarte zwroty. Ta książka dużo mi dała. Moje życie nie zmieniło się diametralnie, ale mam podstawę do tego, aby móc nad tym pracować. A z tą książką jest to możliwe. Cholernie trudne, ale MOŻLIWE :) Życzę wam i sobie powodzenia.