Natsuki Kizu

Given #5 ♪ Ja uwielbiam Electro Swing, Jazz, muzykę klasyczną oraz taką z lat 70/80/90 ^^ Zespół Given zakwalifikował się do finału Countdown Fest Amateur Contest. Przed całą grupą zostaje jedynie występ na żywo. Chłopaki postanawiają przeznaczyć ostatnie dni na intensywne przygotowania, by zaprezentować się z jak najlepszej strony. Sato oficjalnie kończy pisać nową piosenkę, a Haruki oraz Akihiko coraz lepiej się dogadują. Pozostaje teraz jedynie pytanie, czy kapeli uda się ponownie zabłysnąć na scenie? "Nie spałem całą noc, lecz ranek nadszedł znów Przypominając czas, ukryty w sercu." Wcale się nie dziwię, że to jeden z najlepiej napisanych tomów przez Natsuki Kizu. Po przeczytaniu wszystkich rozdziałów siedziałam przybita do fotela. Historia, w której uczestniczyli Kaji, Nakayama oraz Murata przeszła moje najśmielsze oczekiwania. Akihiko postanawia zakończyć kolejny rozdział w swoim życiu. Odcina się od toksycznej relacji i zostawia dawną przeszłość za sobą. Zaczyna przykładać większą uwagę do nauki i chodzi na uczelnię. Oprócz tego zauważamy, że umie grać na skrzypcach - akurat ten fragment był dla mnie miłym zaskoczeniem ^^ Mijają dni, tygodnie, miesiące... Nastała wiosna - jedna z najpiękniejszych pór roku. Wszystko dookoła rozkwita, a Haruki i Akihiko postanawiają ze sobą poważnie porozmawiać. Czy ta dwójka w końcu otrzyma szczęśliwe zakończenie, a może wręcz przeciwnie? "Choć Zegar tyka wciąż A wokół tyle zmian Ten pokój ciągle jest, dokładnie taki sam" Tak szczerze to wydaje mi się, że „Given” trudno zaliczyć do typowych serii z gatunku boys love. Nie jest to przesłodzona na wskroś opowieść o miłości. Tutaj czegoś takiego nie dostaniemy. Podczas czytania tej mangi targały mną przeróżne emocje i sama przyznaje, że już nieraz się wzruszyłam. Bez jakichkolwiek zaprzeczeń autorka bawi się emocjami czytelników, a każda narysowana przez nią ilustracja jest niezwykle śliczna. Przedostatni rozdział został świetnie poprowadzony. Czułam niewytłumaczalny ból podczas momentu, w którym Ugetsu podnosi rękę w stronę Akihiko. Wtedy coś we mnie pękło. Mam nadzieję, że w przyszłości zdolnego skrzypka wszystko się ułoży i kiedyś odnajdzie kogoś, kto doceni go takiego, jakim jest w rzeczywistości. Oby tylko autorka nie zapomniała o nim, bo ta postać nie powinna być pominięta i zasługuje jeszcze na uwagę. Na tym tomie kończy się cała zekranizowana seria „Given”, więc od kolejnej części będę mogła śledzić ich dalsze losy, o których nie mam jeszcze bladego pojęcia ★ Ps. Osoby, które nie obejrzały anime - namawiam by nadrobiły zaległości ;) "Będziemy kroczyć w przód, by móc ujrzeć nowy brzask Zatrzymaj się i spójrz, bo ranek zostaje znów Więc już się nie martw Zatrzymaj się i spójrz bo zaraz będzie tu To ranek wstaje znów"