Catherine Nixey

Bardzo pouczający tekst o prostactwie i brutalności chrześcijan pierwszych wieków, choć polskie tłumaczenie książki zalicza trochę wstydliwych potknięć (zamiast "chrześcijanie" mamy gdzieniegdzie "katolicy", zamiast "współwyznawcy" - czytamy "parafianie"). Po edykcie mediolańskim (313),działający w dobrej wierze chrześcijanie przyczynili się do zniszczenia dorobku kulturalnego tysiącleci, pogardzali nauką i tępili intelektualistów. Najwybitniejszą matematyczkę i filozofkę przełomu IV-V wieku, Hypatię, zamordowali zdzierając z niej skórę, najwierniejsi ludzie biskupa Cyrula z Aleksandrii, niestety świętego Kościoła katolickiego. Chrześcijanie burzyli świątynie, likwidowali biblioteki, ścierali teksty z niechrześcijańskich zwojów i ksiąg, by pisać na nich swoje, religijne, jedynie prawdziwe. Trudne do obronienia słowa Pisma Świętego tłumaczyli alegorycznie. Natomiast zasady moralne potrafili wywodzić z cytatów biblijnych wręcz w zaskakujący sposób. Zdanie z Ewangelii mówiące: "u was nawet wszystkie włosy na głowie są policzone" interpretowało jako zakaz depilacji. Teatr pochodził od szatana. "Jak można oddawać cześć Bogu tymi samymi rękami, którymi oklaskiwało się aktorów?" Mycie się też było podejrzane, bo po co chrześcijanin miałby myć swoje ciało, skoro został obmyty w krwi Chrystusa. Choć seks małżeński był dopuszczalny, to nie powinien dawać przyjemności. Co powiedziałby na to wszystko Jezus z Nazaretu? Warto, by chrześcijanie przeczytali tę książkę, aby nie patrzyli na ówczesny świat z jednej tylko perspektywy zachwalającej triumfalizm chrześcijaństwa, ale dostrzegli też ciemną stronę chrystianizacji.