Cytat dnia
O depresji wciąż mówi się za mało i wciąż mówi się, że aby ją wyleczyć, wystarczy wstać z kanapy. Tymczasem o tym, jak wygląda ten potwór, m...
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2024
2023
2009
Wody czerwone Agata Kunderman 
Jako zagorzała fanka kryminałów wciąż poszukuję nowych i emocjonujących historii, nie omijając przy tym autorów stawiających pierwsze kroki na rynku czytelniczym.
"Wody czerwone" to druga powieść Agaty Kunderman, po świetnie przyjętym thrillerze psychologicznym "Wróżda". Autorka pisze swoje historie z ogromną lekkością, przez co intrygują i wciągają od pierwszych stron.
Lądek-Zdrój, niewielkie miasteczko przy czeskiej granicy, w którym życie toczy się spokojnym, sennym rytmem. Policja z reguły nie ma tu zbyt wielkiego pola do popisu, bowiem i przestępstw niewiele..
Jednak wraz z nadejściem wiosny i pierwszymi roztopami, spokój mieszkańców zostaje zburzony. W pobliskim lesie przypadkowo odnalezione zostają beczki z tajemniczą cieczą.. I gdyby chodziło tylko o te toksyczne odpady, nie byłoby takiego rozgłosu, jednak w jednej z beczek odkryto ludzki szkielet..
Do Lądka-Zdroju, niejako na zesłanie za swoje grzeszki, przybywa prokurator Feliks Niemiłko, który wraz z miejscową policjantką, Anitą Starską, rozpoczyna śledztwo. Z początku nic im się nie klei, ale wraz z upływem czasu na jaw wychodzą machlojki lokalnych przedsiębiorców powiązanych z magią śmieciową. Ten niebezpieczny proceder spędza sen z oczu aspirant Starskiej, która nie może pogodzić się z tym, że w jej ukochanych górach czai się śmierć, a okolica może ulec dewastacji..
Ciekawie poprowadzona intryga, rozgrywająca się w niewielkim miasteczku, gdzie lokalsi ukrywają swoje tajemnice i chronią siebie nawzajem. Nie ma tu może i spektakularnych, brutalnych morderstw, krew nie leje się hektolitrami, a z co drugiej strony nie wyskakuje przerażający morderca. Ale przecież nie to jest najważniejsze! A przecież jak często w lesie odkrywa się ludzkie szkielety, a potem jeszcze... Ciii. Sami się przekonajcie.
Historia wciąga od pierwszych stron, zmusza czytelnika do dogłębnej analizy i uświadamia, jak poważne konsekwencje mają działania śmieciowych gangów. Otwiera oczy na to, jak bez skrupułów działają przestępcy i na jaką skalę to robią.
Świetnie zarysowany wątek relacji Anity i Feliksa, który bardzo mi się spodobał. Czekam na więcej!
Wody czerwone Agata Kunderman
Żyjemy w czasach, gdzie proceder nielegalnego usuwania śmieci, jest nadal wszechobecny. Walka z nim jest niezwykle trudna i czasochłonna, a mafia śmieciowa sięga naprawdę głęboko. Jednak najgorsze w tym wszystkim jest chyba to, że społeczeństwo wydaje na niego ciche przyzwolenia.
Agata Kunderman w swojej drugiej powieści „Wody czerwone” nie boi się poruszać niewygodnych tematów, jakimi jest mobbing czy też właśnie nielegalne składowiska śmieci. Pisze o nich szczegółowo, czasami nawet aż za bardzo, co trochę zaczęło mnie już męczyć. Podobnie jak non stop powtarzany proces parzenia herbaty przez główną bohaterkę. Czytelnik podążający za fabułą, niejednokrotnie będzie zastanawiał się nad gangami śmieciowymi i zapewne od razu skojarzy pewne obrazy z własnego życia, w których mógłby być świadkiem takiego procederu. Autorka w tej historii stara pokazać się nam, jak wiele szkód wywołują takie poczynania, jak bardzo zaśmiecania naszych ziem, prowadzi do tragicznych w skutkach konsekwencji. Konsekwencji, w których nasze istnienie w niedalekiej przyszłości, staje się coraz bardziej zagrożone.
Mobbing to również dość kontrowersyjny temat, bowiem bardzo trudno o jego udowodnienie. Oprawca zazwyczaj czuje się bezkarny, zaś jego ofiary- totalnie bezbronne. Musimy pamiętać, że mobbing jest karalny i trzeba o nim głośno i często mówić, by potencjalne ofiary wiedziały, gdzie szukać pomocy w razie „W”.
Jak możecie się domyślać, ten kryminał jest nadzwyczaj ekscytujący, pełen intryg, sekretów oraz przeróżnych emocji. Wciąga od początku, aż do ostatniej strony. Przyznam, że autorka wprowadziła tutaj nieco zamieszania, bowiem początkowe rozdziały dotyczące wydarzeń z przeszłości, zawierają sporo niedomówień, są niedokończone, a jest ich kilka. Na całe szczęście, finałowo są one doprecyzowane i tworzą dobrze połączoną historię. Historię, która zaciekawi każdego, kto gustuje w kryminałach i to nie koniecznie tych krwistych.
Bohaterowie frapujący, wyraziści i zadziorni. Anita Starska, młoda, ambitna i zdeterminowana policjantka, która wbrew nieprzychylności kolegów z pracy, powoli odkrywa mroczną i niebezpieczną prawdę. Pomaga jej w tym z pozoru egoistyczny, zadufany w sobie pan prokurator z wielkiego miasta, Feliks Niemiłko. Ten dynamiczny duet to gwarancja dobrego kryminału. Ciekawie mnie jak dalej rozwinie się ich wzajemna relacja, bo coś tam iskrzy, coś się tli, ale jeszcze nie mają odwagi.
„Wody czerwone” określone są jako kryminał, jednak dla mnie bardziej przypominają thriller. I to dobry thriller, dlatego zachęcam do bliższego zapoznania się z twórczością Pani Agaty.
