Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobry reportaż. Bardzo dobry na obydwu płaszczyznach - tej, która opowiada historię choroby w rodzinie Galvinów oraz tej, która przedstawia naukowe podejście do schizofrenii i jej leczenia na przestrzeni lat. Dla mnie ważny tym bardziej, że przez lata miałam okazję obserwować wpływ tej choroby na życie jednostki i całej rodziny, gdy po raz pierwszy usłyszałam szeptane w ukryciu słowo 'schizofrenia' w odniesieniu do starszej siostry mojego Taty. Momentami to, o czym opowiada Autor, działo się przed moimi oczami: nieustanne powroty do szpitala psychiatrycznego, branie leków, odrzucanie leków, gdy chora dochodziła do wniosku, że właśnie bóg ją wyleczył, agresję i wulgarne słowa, różne obsesje i przeświadczenie o tym, że zwinięta w rulon znajduje się w kosmosie, między planetami. I szczerze mówiąc w mojej rodzinie można było wymawiać słowo 'schizofrenia' tylko i wyłącznie dlatego, że moja Mama pracowała w placówce neuropsychiatrycznej i oswajała je swoim profesjonalnym podejściem. Pamiętam też słowa innej, ważnej dla mnie osoby, która również choruje na schizofrenię: "ta choroba odebrała mi wszystko". Bardzo ważny reportaż. Dla tych, którzy bezpośrednio i pośrednio doświadczają schizofrenii i dla tych, którzy słysząc 'schizofrenia', nie bardzo wiedzą, co myśleć.