Przypomina ulewę w słoneczny dzień. Wybucha gniewem, krzyczy, płacze, śmieje się w tym samym momencie. Ma więcej nastrojów niż tęcza barw. T...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Aleksandra Pakuła
Źródło: https://scontent.fktw4-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/284382405_322198376754204_5198402471433410096_n.jpg?stp=dst-jpg_p526x296&_nc_cat=108&ccb=1-7&_nc_sid=8bfeb9&_nc_ohc=Wprq6blVjdMAX8yjwH9&_nc_ht=scontent.fktw4-1.fna&oh=00_AT8wKnQ1A9wkzSFEeNE6L15lCQZwkGCud0BdlSkhXmunHA&oe=62A45884
5
8,0/10
Pisze książki: literatura obyczajowa, romans
Piszę myśli, kasuję słowa, zapisuję historię.
Autorka powieści " lekcja hiszpańskiego"
introwertyk uwięziony w ciele ekstrawertykahttps://www.facebook.com/Aleksandra-Paku%C5%82a-strona-autorska-110951664545544/
Autorka powieści " lekcja hiszpańskiego"
introwertyk uwięziony w ciele ekstrawertykahttps://www.facebook.com/Aleksandra-Paku%C5%82a-strona-autorska-110951664545544/
8,0/10średnia ocena książek autora
455 przeczytało książki autora
353 chce przeczytać książki autora
13fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Pamiętam, kiedy pierwszy raz, tak świadomie, poczułem, że to miłość. Wystarczyło jej pytanie o to, jak mi minął dzień. Tak po prostu. Poczuł...
Pamiętam, kiedy pierwszy raz, tak świadomie, poczułem, że to miłość. Wystarczyło jej pytanie o to, jak mi minął dzień. Tak po prostu. Poczułem się jak w domu. Ona stała się tym bezpiecznym domem, do którego chciałem wracać.
2 osoby to lubiąObydwoje jesteśmy dla siebie jak najlepszy narkotyk, a stan odurzenia, jakiego doświadczamy, łącząc nasze ciała, to coś, czego nikt inny nig...
Obydwoje jesteśmy dla siebie jak najlepszy narkotyk, a stan odurzenia, jakiego doświadczamy, łącząc nasze ciała, to coś, czego nikt inny nigdy nie zazna.
2 osoby to lubią
Najnowsze opinie o książkach autora
Bez hamulców. Ostatnia prosta Aleksandra Pakuła
8,7
„Bez hamulców, Ostatnia prosta” to kontynuacja opowieści o życiu i romansie Karoliny Szarzyńskiej i Nickiego. Książka absolutnie fenomenalna, od której nie można się oderwać. Czytałam do czwartej nad ranem, co już od dawna mi się nie zdarzyło. Napisana lekkim piórem historia o wcale niebłahych zagadnieniach. Mądra, i porywająca. Niebanalna i pozostawiająca w czytelniku ślad na długo. Jestem pod absolutnym wrażeniem.
Główne wnioski po lekturze nasunęły mi się dwa. Po pierwsze wiek to tylko liczba i jeśli masz to szczęście, że spotkasz na swojej drodze właściwego człowieka, to NAPRAWDĘ, należy całkowicie olać wszelkie konwenanse i opinię środowiska, i łapać tę miłość i trzymać ją w ramionach w żelaznym uścisku, i cieszyć się każdą minutą tego związku bo – i tu wniosek numer dwa
Życie jest za krótkie i zbyt popaprane samo w sobie, aby je jeszcze dodatkowo komplikować- WIEK TO TYLKO LICZBA a to jest wspaniała książka!.
Lekcja hiszpańskiego Aleksandra Pakuła
7,7
Książka napisana pod oklepany już scenariusz jak z linijką w ręce. Słaba, przewidywalna, mało wiarygodna. Bohaterka jest niesympatyczna, pyskata i marudna, jej humor zmienia się z prędkością światła. Podobno ma poważne problemy, trudne doświadczenia, była ofiarą w poprzednim małżeństwie... Od użalania się nad sobą, jak za pstryknięciem palcami, potrafi przejść do zwierzęcego popędu skierowanego do buca, który jest kolejną toksyczną osobą w jej życiu. Można tak długo wymieniać. Zaczęłam czytać skuszona Hiszpanią, ale już podziękuję. Nie polecam.