- ArtykułySEXEDPL poleca: najlepsze audiobooki (nie tylko) o seksie w StorytelLubimyCzytać1
- ArtykułyTom Bombadil wreszcie na ekranie, nowi „Bridgertonowie”, a „Sherlock Holmes 3” jednak powstanie?Konrad Wrzesiński2
- Artykuły„Dzięki książkom można prawdziwie marzyć”. Weź udział w akcji recenzenckiej „Kiss cam”Sonia Miniewicz4
- Artykuły„Co dalej, palenie książek?”. Jak Rosja usuwa książki krytyczne wobec władzyKonrad Wrzesiński40
Robert Graves
Studiował filologię i historię w Oksfordzie. W latach 1926–1927 wykładał literaturę angielską na uniwersytecie w Kairze, w 1932 zamieszkał na Majorce. W latach 1961-1966 był profesorem uniwersyteckim w Oksfordzie.
Początkowo, jeszcze jako student, pisał wiersze nastrojowe, bliskie poezji ludowej, doświadczenia pierwszej wojny światowej sprawiły, że jego poezja nabrała głębi i treści – zaczął pisać także wiersze wojenne. Popularność zdobył dzięki powieściom historycznym, głównie z czasów starożytnych: Ja, Klaudiusz (1934),Klaudiusz i Messalina (1934),Córka Homera oraz opracowaniom dotyczącym mitologii: Mity greckie (1955) (wydanie polskie: Państwowy Instytut Wydawniczy 1967, 1982) i Mity hebrajskie (1964).
Jest autorem realistycznych poezji wojennych, następne jego utwory odznaczają się grą wyobraźni z dziwactwem, późniejsze w stylu szkoły neo-intelektualistycznej albo neo-metafizycznej. Na odrębną wzmiankę zasługuje jego autobiografia wojenna: Wszystkiemu do widzenia (1929) i jej ciąg dalszy But It Still Goes On (1930). Opublikował m.in. także powieść satyryczno-obyczajową Brązowa Antigua (1936).http://robertgraves.org
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Powiązane treści
Obejrzyj ostatnie odcinki Magazynu „Prolog“
Poznaliśmy finalistów tegorocznej nagrody Hugo
Weekend w Rzymie
Najdroższe książki świata
Steinbeck nie zasłużył na Nobla?
Popularne cytaty autora
W winie jest prawda.
7 osób to lubiMaria zaczęła czesać swoje długie, siwe włosy grzebieniem z kości słoniowej, a czesząc je wzywała odwieczne moce zła, aby powstały jedna po ...
Maria zaczęła czesać swoje długie, siwe włosy grzebieniem z kości słoniowej, a czesząc je wzywała odwieczne moce zła, aby powstały jedna po drugiej przeciwko Jezusowi i przywiodły go do zguby. Wezwała Szedim o łuskowatych stopach i Ruhim z paskudnymi pyskami, Mazzikim, krzywdzicieli, podobnych do kozłów Seirim ze skał, z piaskowych pustkowi Lilim o oślich zadach, Szabiri, demona ślepoty, który nawiedza odsłonięte wody, Ruah Zelachta, demona katalepsji, Ben Nefilim, demona epilepsji, Ruah Kezarit, demona koszmarów sennych, Ruah Tegazit, demona delirium, Ruah Kardejako, demona melancholii, Szibbeta, demona kurczów, Ruah Zenunim, demona obłędu seksualnego, Deber, demona zarazy, i wreszcie Pura, podstępnego demona lenistwa i zapominalstwa, którego bogobojni Żydzi boją się najbardziej. Wszystkie te moce otoczyły go z wściekłością, przerażeniem i trzepotem, usiłując zerwać z jego szaty święte frędzle, a z jego ramienia i czoła filakterie. Jezus stał milczący i niewzruszony, a jego usta pewnie powtarzały „Słuchaj, Izraelu” — trzy razy przeciwko Pierwszej Ewie, trzy razy przeciwko Drugiej Ewie i trzykrotnie przeciwko Trzeciej Ewie. Gdy skończył, rzekł: — W imię Świętego Izraela, niech będzie błogosławiony, odejdźcie, stworzenia nocy i śmierci, do miejsc, które wyznaczył wam Rozporządziciel Wszystkiego! Znikały kolejno, mamrocząc coś po cichu. Maria zawrzasnęła nagle: — Poznaję cię, Nieprzyjacielu mojej Pani! A więc przybyłeś nareszcie, Synu Dawida, odstępco Adama?
3 osoby to lubią