Julia Popiel

Relacja Reeda i Briany zaczyna jeszcze mocniej wymykać się spod kontroli. Ciężkie chmury, który zawisły nad nimi zwiastują, że ta historia dostanie nowy poważniejszy początek. A to wszystko dzięki różowej śwince. Min storm Tsot i tsoa pochłonęły ostatnio sporą część mojego wolnego czasu, ale w zamian dostałam piękną, lecz popieprzoną historię, ale wciąż piękną. To co siedziało mi w głowie podczas czytania pewnie nie było nawet jedną setną tego, co autorka miała, gdy tworzyła tą dylogię. Ta książka oraz ogólnie ta dylogia była dla mnie bardzo krętą drogą. Często niechęć i marazm zmieniały się w miłość, aby po chwili znów doszło do zmiany i tak w kółko. Po tej książce wróciła mi chęć na adnotowanie wszystkiego, co wzbudzało we mnie emocje. Cała książka pokrywa się kolorowymi karteczkami, a ja wraz z przemijającym czasem widzę jak wiele było tych emocji i chęci zatrzymania przy sobie czegoś co mnie poruszyło. Jaka ja byłam rozemocjonowana, gdy w nocy kończyłam tę książkę. Olałam cały świat dla tej dwójki. Briana i Reed, będąc razem tworzyli swój własny mikrokosmos, byli samowystarczalni i razem przeciwko wszystkiemu co ciężkie lub złe. Kreacja postaci to coś za co pokochałam autorkę Julie, to naprawdę cudowne jak ci główni, lub nawet dalsi bohaterowie skradali serce i byli na swój własny sposób wyjątkowi. Nie mogę się doczekać aż przyjaciele Reeda dostaną własną chwilę na papierze. Książka jest niepozbawiona mocniejszych scen. Nieraz dziwiło mnie to jak szeroka erotyka z łatwością mieszała się z delikatnością. To ile pracy jest włożone w te książki jest dla mnie niepojęte, a zarazem wzbudzające podziw. Wydanie tej książki powoduje, że ta historia otoczona jest swoją własną małą świątynią. To była wspaniała podróż w głąb historii Briany i Reeda! Właśnie gdy to pisze pada śnieg i jest to chyba jedno z piękniejszych zakończeń, jakie mogłam dostać. https://www.instagram.com/p/C4qgj2zNSl9/?utm_source=ig_web_copy_link&igsh=MzRlODBiNWFlZA==